Narodziny |
13 grudnia 1877 Saint-Chamond |
---|---|
Śmierć |
4 maja 1966(w wieku 88 lat) Caluire-et-Cuire |
Narodowość | Francuski |
Dom | Lyon |
Trening | Uniwersytet w Lyonie |
Zajęcia | Kryminolog , pisarz , dziennikarz , krytyk muzyczny , kryminalista , lekarz , prawnik |
Tata | Arnould Locard |
Dziecko | Denise Stagnara ( d ) |
Pracował dla | Uniwersytet w Lyonie |
---|---|
Wpływem | Alexandre lacassagne |
Archiwa prowadzone przez | Archiwa miejskie Lyonu (31II) |
Edmond Locard , urodzony w Saint-Chamond ( Loara ) dnia13 grudnia 1877i zmarł w Caluire-et-Cuire ( Rodan ) dnia4 maja 1966 , jest profesorem od medycyny sądowej , która powstała w Lyonie w 1910 roku pierwszy kryminalistyczne laboratorium na świecie.
Jest powszechnie uważany za jednego z twórców kryminalistyki i orędownika międzynarodowej współpracy policyjnej. Pomysł ten jest w szczególności u podstaw Interpolu .
Edmond jest synem Arnoulda Locarda i Marie Gibert de Sennevières. Dla ojca, byłoby ze starej szkockiej rodziny ( Lockheart ) przyszedł we Francji w XVI -tego wieku . Kiedy miał trzy tygodnie, jego rodzina opuściła Saint-Chamond , miejsce jego urodzenia (czyli Ravachol ), do Allevard w Isère do 1880 roku. Kiedy urodziła się jego siostra Marguerite, rodzina przeniosła się do Lyonu , quai de la Charité - dzisiaj , 38 quai Gailleton.
Jako genialny student przeniósł się z pensjonatu Blanchoux do dominikańskiego kolegium Saint-Thomas d'Aquin w Oullins , w dziale języków starożytnych. Licencjat w wieku 17 lat, specjalizujący się w literaturze i naukach ścisłych, mówi już 11 językami.
Po tej podwójnej maturze studiował prawo, a następnie, za radą swojego ojca, studiował medycynę u Louisa Léopolda Olliera , specjalisty chirurgii kości. Po śmierci P r Olliera został uczniem Alexandre Lacassagne , profesora katedry medycyny sądowej w Lyonie.
W 1902 r. Uzyskał doktorat z medycyny , broniąc pracy doktorskiej z zakresu medycyny prawniczej pod rządami wielkiego króla .
Po dołączeniu do zespołu P. Dr. Alexandre Lacassagne jako sekretarz zewnętrzny i asystent, został asystentem, ale współpracował z innymi wielkimi pionierami kryminalistyki, w tym Archibaldem Reissem z Uniwersytetu w Lozannie. Dyplom prawnika uzyskał w 1905 roku.
Wprowadził odciski palców w Lyonie (badanie odcisków palców) obok metod Bertillona ( antropometria ).
W 1910 r. Oficjalnie utworzono i urządzono pierwsze laboratorium kryminalistyczne na strychu sądu w Lyonie, umożliwiające identyfikację przestępców, aw listopadzie tego samego roku rozstrzygnięto pierwsze dochodzenie z wykorzystaniem odcisków palców, dwanaście lat później. Pierwsza identyfikacja odcisków palców wykonana przez Bertillon . Edmond Locard jest rozpoznawany na całym świecie ze względu na swoją zasadę wymiany , wciąż aktualną w laboratoriach kryminalistycznych, która jest przedstawiona pod następującym wzorem:
„Nikt nie może działać z intensywnością, jaką pociąga za sobą czyn przestępczy, bez pozostawienia wielu śladów w jego przebiegu. "
Zasady badań naukowych medycyny sądowej stosuje do problemów policyjnych : balistyki , toksykologii , identyfikacji pism (jego pasja i uznana wiedza z zakresu grafologii , czego dowodem jest sprawa Tulle Crow ) czy też obalenia tezy Alphonse'a Bertillona w trakcie Dreyfus Affair , nie przeszkadza mu w popełnieniu błędu skazującego w 1945 roku na podstawie anonimowego listu kobietę na całe życie, uznanie przypisania za błędne w 1956 roku. To częściowo wyjaśnia, dlaczego „pod koniec życia porzucił grafometrię , metoda o niepewnych wynikach.
Następnie przeszedł na emeryturę i w wieku 73 lat opuścił laboratorium policji technicznej w Lyonie. Jednak kontynuował pracę w prywatnej firmie wyceniającej, którą otworzył rue Mercière w Lyonie.
Zmarły 4 maja 1966Edmond Locard jest pochowany na cmentarzu w Oullins , mieście położonym w południowej części obszaru metropolitalnego Lyonu .
Edmond Locard jest autorem traktatu policji naukowej w siedmiu tomach. Ta praca proponuje metodologię tej nowej nauki i jest nawet obecnie wykorzystywana jako podstawa dla wszystkich laboratoriów kryminalistycznych na świecie. Ten traktat zawiera badania, między innymi, dochodzenia karnego, dowód tożsamości , odcisków palców i ekspertyzy dokumentów pisemnych.
Bierze również aktywny udział w Przeglądzie Muzycznym francuskiego muzykologa (i lekarza) Léona Vallasa i zostaje krytykiem muzycznym na łamach Lyonu Républicain .
Edmond Locard miał także inne zainteresowania, jako krytyk operowy, wielki obrońca teatru Lyonnais Guignol i autor podręcznika filatelisty. W wolnym czasie pisarz i dziennikarz, prowadził „wykłady radiowe” po drugiej wojnie światowej i publikował liczne artykuły w periodykach w Lyonie, a zwłaszcza w Le Mois à Lyon , napisane przez jego przyjaciela Marcela E. Granchera , a także kilka tytułów w Editions Lugdunum , ale także Payot, Rieder i Gallimard.
Został wybrany 6 czerwca 1916 roku do Akademii Nauk, Belles-Lettres et Arts w Lyonie.
Jest ojcem Denise Stagnara (1917-2016), inicjatora edukacji seksualnej w szkole i Jacquesa Locarda, profesora w Państwowej Szkole Policyjnej. Jest także szwagrem Émile Bender , zastępcy Rodanu i przewodniczącym rady generalnej tego samego departamentu w latach 1920-1951.
XVIII promocja komisarzy policji z Krajowej Szkoły Policji , który objął urząd w 1967 roku , nosi jego imię, a także ulicy w piątej dzielnicy miasta Lyon .
Twórcy Overkill Software oddali hołd Edmondowi Locardowi, tworząc ARG (grę z alternatywną rzeczywistością) w grze Payday: The Heist .
Historia Edmonda Locarda zainspirowała pisarkę Odile Bouhier do jej trylogii Le sang des bistanclaques , De mal à personne i La nuit, en extremis (Presses de la Cité i 10-18, kolekcja Grands Détectives). Postać Hugo Salacana, nawiązanie do Edmonda Locarda, uosabia pasję do nauki.
Historia Edmonda Locarda została wykorzystana w serialu Empreintes criminelles , zainspirowanym jego twórczością, nadawanym w France 2 . Postać Julien Valor, nawiązanie do Edmonda Locarda, gra tam Pierre Cassignard .
W listopad 2012, został pośmiertnie wprowadzony do francuskojęzycznego panteonu kryminalistyki stowarzyszenia kryminalistycznego w Quebecu.
Jego biografia została sporządzona w 1957 roku przez Roberta Corvola „Dr Edmonda Locarda. Wspomnienia kryminologa ”.
W 1959 r. Zorganizowano pierwszą nagrodę „Edmond Locard” w dziedzinie literatury detektywistycznej.
Jego pamięć i metody przetrwały w sześciu laboratoriach kryminalistycznych wchodzących w skład National Institute for Forensic Science .
Młody Georges Simenon , który później stał się sławnym autorem książek detektywistycznych, przyznał, że uczestniczył w kilku konferencjach prowadzonych przez doktora Locarda w 1919 lub 1920 roku .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.