Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Super klasa | Tetrapoda |
Klasa | Synapsida |
Klad | Eupelikozaura |
Klad | Haptodontiformes |
Klad | Sphenacomorpha |
Rodzina | † Edaphosauridae |
Gatunki niższej rangi
Edaphosaurus (ze starożytnej greckiej εδαφος / edaphos „sol” i σαυρος / sauros „jaszczurka”) to wymarły rodzaj dużych synapsydów roślinożernych należących do kladu eupelikozaurów , żyjących pod sam koniec karbonu aż do połowy permu , było to 303,4 do 272,5 miliona lat temu w dzisiejszej Europie i Ameryce Północnej , które kiedyś były zjednoczone i utworzyły superkontynent znany jako Pangaea .
Ten duży synapsyd mierzył, w zależności od gatunku, od około 0,5 metra do 3 metrów długości, przy szacunkowej wadze 300 kg. Podobnie jak Dimetrodon , edafozaur miał skórę grzbietową i unaczynioną „woalkę”, która niewątpliwie służyła do regulacji jego temperatury (wchłaniania lub odprowadzania ciepła, w zależności od potrzeb). Obecnie edafozaur jest jednym z najstarszych znanych czworonogów roślinożernych , ale nie miał sprawnego układu pokarmowego. Rzeczywiście, aby tak się stało, wewnętrzna temperatura ciała musi być stosunkowo wysoka (jak u zwierząt endotermicznych ): żagiel powinien umożliwiać pokonanie tej wady poprzez sztuczne podnoszenie temperatury ciała zwierzęcia.
Zasłony u sphenakodonty (których częścią jest Dimetrodon ) i edafozaura są łatwe do rozróżnienia: w pierwszym przypadku kolce nerwowe są proste, podczas gdy w drugim występują procesy boczne.
Rodzaj Edaphosaurus został znaleziony obficie w osadach północnoamerykańskich, ale także w Europie, od górnego karbonu do dolnego permu . W caséidés zajmie ekologiczną niszę édaphosauridés po ich zniknięciu pod koniec permu niższe.
Szkielet edafozaura boanerges