Echinothurioida

Echinothurioida Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Asthenosoma varium w Indonezji . Klasyfikacja według WoRMS
Królować Animalia
Gałąź Echinodermata
Sub-embr. Echinozoa
Klasa Echinoidea
Podklasa Euechinoidea

Zamówienie

Echinothurioida
Claus , 1880

Echinothurioida są rozkaz od regularnych jeżowców .

Opis i charakterystyka

Te jeżowce wyróżniają się elastycznym, miękkim i spłaszczonym testem („skorupa”) oraz wydrążonymi promieniami („kolcami”). Zazwyczaj na powierzchni jamy ustnej są zaopatrzone w określone radiole, długie, zakrzywione i często zakończone rodzajem wkładki: pozwalają im one ewoluować na miękkim dnie (piasek, błoto, osad itp.) Bez tonięcia. Tylko Phormosomatidae mają proste ustne radiole, ale niektóre gatunki nie mają łyżew (takich jak Kamptosomatidae ).

Wiele gatunków jest wyposażonych na swoich głównych promieniach w gruczoły jadowe, przybierające postać pereł (w Asthenosoma ) lub nawet dużych balonów ( Phormosoma ). Charakteryzują się również obecnością pierwotnego narządu oddechowego, zwanego narządem Stewarta , nieobecnego we wszystkich nowszych grupach (ale także w rzędzie Cidaroida , jeszcze bardziej podstawowym). Ten organ i kilka innych cech sprawia , że są one uważane za najbardziej podstawową (a zatem najbardziej prymitywną) grupę tak zwanych „współczesnych” jeżowców, Euechinoidea .

Większość z nich to jeżowce z wód głębinowych lub nawet głębinowych. Grupa ta była stosunkowo bogate w jura (od bajosie ) i był pierwszym znanym w Europie skamieniałości (zwłaszcza z rodzaju Echinothuria ) i dlatego uważa się za wymarły przez wiele lat, zanim odkrycia w końcu XIX th  wieku nie pozwólcie na jego rehabilitację jako współczesny porządek.

Często nazywa się je „jeżowcami” ( jeżowce naleśnikowe w języku angielskim), ponieważ ich test jest nieco miękki, nie jest całkowicie zwapniony (płytki nie są całkowicie spawane): martwe zwierzę ma zatem tendencję do opadania, kopulasty kształt żywego zwierzęcia utrzymywane przez wewnętrzne ciśnienie hydrostatyczne (aktywne) jeżowca.

Z punktu widzenia naukowej determinacji jeżowce te wyróżnia monocykliczny dysk wierzchołkowy (u dorosłych), latarnia Arystotelesa z rowkowanymi zębami, pseudokomponowane płytki ambulakralne tworzące regularne serie aż do perystomu (co wyróżnia je spokrewnione z Diadematoidą ) , składający się z szerokiego pierwotnego elementu i dwóch półpłytek, ich cienkich koronalnych płytek zaopatrzonych w szwy blokujące, ich perforowanych pierwotnych guzków (i ogólnie niekrenulowanych) oraz ich wydrążonych promieni.

Wydaje się, że ten porządek pojawił się w środkowej jury ( bajos ).

Klasyfikacja taksonomiczna

Według World Register of Marine Species (21 grudnia 2013)  :



Odniesienia taksonomiczne

Uwagi i odniesienia

  1. Światowego Rejestru Marine Species, dostęp 21 grudnia 2013
  2. (en) "  Echinothurioida  " , na tej Echinoid Dyrektorium Natural History Museum (dostęp 19 listopada 2013 )
  4. (w) John Lawrence i Michel Jangoux, „  Jeżowce : biologia i ekologia - rozdz. "Cidaroids"  " , Devlopments in Aquaculture and Fisheries science , vol.  38,2003( czytaj online ).
  5. .