Demetrios Triclinios

Biografia

Narodziny	W kierunku 1280 Saloniki ( Grecja )
Śmierć	W kierunku 1340 Saloniki
Imię w języku ojczystym	Δημήτριος Τρικλίνης
Zajęcia	Filolog , pisarz

Inne informacje

Mistrzowie	Thomas Magister , Maxime Planude

Démétrios Triclinios (po łacinie Demetrius Triclinius ) to bizantyjski filolog urodzony w Salonikach około 1280 roku, zmarł około 1340 roku. Jest jedną z czołowych postaci humanistycznego renesansu, który miał miejsce w Bizancjum za panowania Andronika II .

Biografia

Przez długi czas nauczał w Salonikach jak Thomas Magistros, którego był niewątpliwie uczniem. Ale współpracował także z Maxime Planude w Konstantynopolu i przez pewien czas był członkiem jego zespołu asystentów. Istotą jego twórczości było powstanie poprawionych i skomentowanych wydań starożytnych poetów greckich, głównie: Hezjoda , Pindara , tragicznego Ajschylosa , Sofoklesa i Eurypidesa , komiksowego Arystofanesa , Teokryta i Babriusza . Wśród ówczesnych wydawców wyróżniał się nieustanną troską o zebranie całego dzieła każdego autora. Filolog niemiecki Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff nazywa Triclinios pierwszy nowoczesny krytyczny redaktor tragicznej greckiego.

Demetrios Triclinios był pionierem w swoich próbach korygowania tekstów poetyckich przekazanych przez tradycję poprzez badanie starożytnej miary , w dużej mierze niezrozumianej przez bizantyjskich uczonych z poprzednich stuleci, która mogła spowodować zniekształcenie tekstów. Niestety, Triclinios naprawdę nie mają dostępu do zasadniczych starożytnych dzieł w tej sprawie ( Arystofanes z Bizancjum , Arystarch z Samotraki i ich uczniów) i musiał ograniczyć się do podsumowania krótkiej z Instrukcja metryk z Hefajstion z Aleksandrii , który został zachowany; późno był również w stanie zapoznać się z metrycznymi skolami Heliodora towarzyszącymi niektórym komediom Arystofanesa . Jednak ze względu na brak opanowania tematu przez współczesnych badaczy proponowane przez niego poprawki oparte na sklejaniu wersetów (zwłaszcza w partiach chóralnych) były często odrzucane.

Studia

Jeśli chodzi o Hezjoda , autograf Marc. gr. 464 pełnego wydania, wyprodukowanego między 1316 a 1319 rokiem , i nieco wcześniejszej wersji dla Les travaux et les jours dans le Laur. 32.2 , skopiowane dla Triclinios. Marc. gr. 464 jest jednym z jego arcydzieł, ze starannym zbiorem wszystkich tradycji starożytnych i średniowiecznych scholików , ich klasyfikacji i syntezy.

Dla Pindar , o Laur. 32.52 , datowany na około 1320 r. , Jest najbardziej kompletnym zachowanym kodeksem i jest manuskryptem Triclinian; Laur. Konw. Soppr. 94 , nieco późniejszy i mniej kompletny, jest opatrzony adnotacją Triclinios (uwagi dodane do uwag Thomasa Magistrosa ). Poprzedzał każdą Odę wstępem do jej metryki.

Dla Ajschylosa , zawdzięczamy Triclinios rekonstrukcję całego tekstu Agamemnona i Eumenides , przez sortowanie tekstów fragmentaryczne. Zredagował pięć z siedmiu zachowanych tragedii - z wyłączeniem suplantów i Choéphores - z wczesną wersją, pochodzącą z około 1320 roku , zachowaną w Laur. 31.8 , a ostateczna wersja, pochodząca z około 1330 roku , w Neap. II. F. 31 , który jest autografem.

Według Eurypidesa Tricliniosowi przypisuje się ponowne odkrycie i ponowne wprowadzenie do obiegu dziewięciu z dziewiętnastu zachowanych dzieł ( Hélène , Électra , La Folie d'Héraclès , Les Héraclides , Les Suppliantes , Iphigénie à Aulis , Iphigénie en Tauride , Ion et Le Cyclope ) az drugiej strony Les Bacchantes były przekazywane tylko w jej wydaniach. Jej pierwsze kompletne wydanie, pochodzące z 1317 roku , zachowało się w Laurie. 32.2 . Ten rękopis zawiera również sześć tragedii Sofoklesa ; siódmy zachowane, Edyp w Kolonie , które zostały dodane przez Triclinios w późniejszym wydaniu, do remontu przez rękopisów z XV -go wieku, a który był głównym źródłem pierwszych drukowanych wydaniach tego autora. Jego ostatnie wydanie Eurypidesa znajduje się w Angelicus gr. 14 , autograf.

Ostateczna triclińska edycja Arystofanesa składa się z ośmiu z jedenastu zachowanych utworów; tradycyjna selekcja szkół ograniczała się do Chmur , Żab i Plutosów . Najlepszym świadkiem tego wydania jest rękopis Oxford Holkham gr. 88 , który należał do Guarino Veronese ; zawiera również teksty Tricliniosa dotyczące metryki . Ta sama wersja Triclinian została użyta w pierwszym drukowanym wydaniu Arystofanesa (autorstwa Alde Manuce w Wenecji w 1498 r. , Z dziewięcioma częściami i wszystkimi scholiami z Triclinios ).

Dla Teokryta Triclinios dał najbardziej kompletną edycję okresu paleologicznego , z dwudziestoma siedmioma sielankami , wydanie reprezentowane przez Paryż. gr. 2832 , który pochodzi od kopisty z jego zespołu.

W przeciwieństwie Planude , Triclinius było mało zainteresowany tekstów naukowych, ale interweniował na Planudean edycji z Ptolemeusza geografii , a on napisał tekst w astronomii na ruchach księżyca.

Bibliografia

Z wyłączeniem Thesmophoria , Women's Assembly i Lysistrata

Załączniki

Bibliografia

(en) Edmund B. Fryde, The early Paleologan Renaissance ( 1261 -ok. 1360 ) , EJ Brill, Leiden, 2000.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :