Alde Manuce

Alde Manuce Obraz w Infobox. Grawerowanie portretu Aldusa Manutiusa. Biografia
Narodziny 1449
Bassiano
Śmierć 6 lutego 1515
Wenecja
Domy Dom Aldusa Starszego ( d ) (1490-1509) , Ferrara (1509-1511) , House of Alde the Elder ( d ) (1511-1515)
Trening Uniwersytet Ferrara
Uniwersytet Rzymski „La Sapienza”
Zajęcia Projektant czcionek , redaktor , korepetytor , typograf , drukarz , wydawca
Małżonka Maria Torresano ( d ) (od1505)
Dzieci Paul Manuce
Antonio Manuzio ( d )
Marco Manuzio ( d )
Alda Manuzio ( d )
Inne informacje
Pracował dla Caterina Pico ( en ) , Alberto III Pio
Członkiem Aldina Academy ( d ) (1502)
Mistrzowie Battista Guarino ( en ) , Gaspare da Verona ( d ) , Domizio Calderini
Wpływem Jean Pic de la Mirandole , Andrea Torresano
podpis Alde Manuce Znak typograficzny Alde Manuce

Aldo Manuzio ( po łacinie Aldus Manutius, po francusku Alde the Elder lub Alde Manuce ), urodzony w 1449 r. W Bassiano na Bagnach Pontyjskich i zmarł dnia6 lutego 1515w Wenecji jest włoskim drukarzem- księgarzem z siedzibą w Wenecji , który odegrał fundamentalną rolę w rozpowszechnianiu kultury humanistycznej na Półwyspie Apenińskim , w szczególności literatury greckiej .

Biografia

W 1494 roku Manuce otworzył swoją drukarnię w Wenecji . Współpracuje z wieloma współpracownikami; wśród nich Andrea Torresano , jeden z najsłynniejszych weneckich wydawców od lat 80. XIX wieku, którego córkę Marię poślubił w 1505 roku . Torresani zapewnił mu mistrzostwo techniczne uzupełnione przez postacie wygrawerowane przez bolońskiego wycinaka Francesco Griffo .

Alde Manuce był w stanie drukować po grecku od swoich pierwszych niedatowanych książek, a także swojej pierwszej książki z datą, A Greek Grammar. Drukowanie w języku greckim było trudne, chociaż greckie słowa były obecne w pierwszych książkach drukowanych we Włoszech, w Subiaco , już w 1465 r. Zanim Alde Manuce rozpoczął swoją działalność, drukarzom udało się opanować niezbędne akcenty i umysły. zrozumieć tekst. Nadal zbyt często próbują odtworzyć ligatury rękopisów, co wymaga dużej liczby znaków.

Alde Manuce używa w swojej karierze czterech kolejnych greckich czcionek (w 1495, 1496, 1499 i 1502), wyrytych dla niego przez Francesco Griffo , który wzoruje się na pismach greckich uczonych zajmujących się uchodźcami. Te kursywne znaki były najczęściej naśladowane i sprawiały, że style pisania zniknęły, skopiowane z bizantyjskich rękopisów, które przetrwały.

W 1500 roku Manuce poślubił córkę mistrza drukarza Andrei Torresano d'Asola, z którym utworzył spółkę. Manuce połączył także siły ze swoim byłym uczniem Alberto III Pio , Lordem Carpi , który jest niczym innym jak siostrzeńcem Pic de la Mirandole . Pieniądzem zarządzał największy wówczas sieneński bank Chigi .

Alde Manuce zawdzięczamy druk wielu ważnych dzieł, ale także postęp w druku. Pierwszą, faktycznie, w 1501 roku, użył kursywy , rozpoczynając edycję małych dzieł in octavo mniejszych, tańszych i łatwiejszych w zarządzaniu niż in-quarto czy in-folio. Te ukośne znaki, wygrawerowane przez Griffo, pozwalają na umieszczenie większej ilości tekstu na jednej stronie.

Aldus Manuce otrzymuje również pomoc od wielu uczonych, którzy uciekli z Bizancjum po jego podboju przez Turków. Ci greccy uczeni, Marcus Musurus , Arsène Apostolios , Démétrios Doucas i Janus Lascaris , przygotowują się do jego greckich wydań Aldusa i uczestniczą w tworzonej przez niego Akademii .

Przy pomocy tej grupie humanistów, ALDE Manuce opublikowano wiele ważnych dzieł, wśród których możemy przytoczyć najstarsze wydanie Herodota w języku greckim w 1502, z wydań z tych zasad od retoryki i tych Poetyki od Arystotelesa , dzieła Arystotelesa w cztery tomy, komedie Arystofanesa , w Libri Secundi Novocomensis Epistolarum przez Pliniusza młodszego , a także narzędzia do nauki języków: grecki gramatyki (on napisał jeden z siebie, który był edytowany na swoich maszynach po jego śmierci), greckich autorów wykorzystywane dla nauka języka itp. W sumie wyda ponad 130 tytułów.

Ale jego typograficzne arcydzieło pozostaje Hypnerotomachia Poliphili nadana Francesco Colonna , opublikowane w 1499 roku i często cytowane Jako jeden z najpiękniejszych inkunabułów z renesansu . Tekstowi temu, neo-łacińskiej opowieści o snach zakochanego Polifila, rzeczywiście towarzyszy bardzo wiele rycin, a jego układ jest oryginalny i doskonały .

Żadna z prac opublikowanych przez Alde Manuce nie jest nastawiona na zysk, wszystkie są humanistyczne. Rozpoznajemy również znak typograficzny tego wydawcy, który przedstawia delfina owiniętego wokół kotwicy, symbolizującego stare porzekadło Festina Lente („Pospiesz się powoli”).

Po jego śmierci jego prasy przejął jego szwagier i teść Torresani d'Asola, a od 1533 roku jego syn Paul Manuce . Jego wnuk Alde Młodszy sam był drukarzem.

Rezerwy jego drukowanych książek są tak duże, że dwieście lat po jego śmierci niektóre z nich okażą się wciąż nowe.

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. Paul Dupont, Historia druku , op. cit. , s.  11-15 .
  2. Pierre Milza , Historia Włoch , op. cit. , s.  491 .
  3. Mre L. Ellies Du Pin`` Universal Library of Historians , Amsterdam, z Zacharie Chastelain,1708, s.  108 Herodotus
  4. Secundi Novocomensis Epistolarum libri decem, in quibus multae habentur Epistolae nie imponuj ... ante. , Paryż, Gourmont Gilles Le Febvre Hémon,1511( czytaj online )
  5. Pierre Milza, Historia Włoch , op. cit. , strona ???
  6. Dictionary of Antiquity, Laffont Editions, Bouquins Collections, University of Oxford, ( ISBN  2-221-06800-9 ) , strona 30

Załączniki

Bibliografia

Portret grawerowany

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne