Te specjalne prawa ciągnienia ( SDR , angielski, specjalne prawa ciągnienia : SDR ), również w liczbie pojedynczej, to międzynarodowy kapitał pieniężny stworzony przez MFW w 1969 roku w celu uzupełnienia istniejących oficjalnych rezerw państw członkowskich.
DTS składa się z koszykiem walut przeszacowanej co pięć lat, wykonane od 1 st października 2016 następujących walutach:
SDR-y zostały stworzone przede wszystkim w celu zastąpienia złota monetarnego w głównych transakcjach międzynarodowych. Ponieważ globalna ilość złota jest względnie stała (ponieważ ilość wyprodukowanego złota prawie przewyższa ilość zużywaną przez biżuterię i dzieła artystyczne), a gospodarki wszystkich członków MFW na całym świecie kwitną, konieczne okazało się zwiększenie ilości jednostki podstawowej. lub standardowo proporcjonalnie, co było technicznie niemożliwe w ramach ścisłego (międzynarodowego) standardu złota.
Oprócz pełnienia funkcji księgowej w handlu międzynarodowym, umożliwia unikanie przepływu złota metalicznego w obie strony przez granice w celu rozliczenia rachunków narodowych (nawet jeśli umowy dwustronne pozwalają uniknąć ryzyka i kosztów tego transportu przez prawie stałe depozyty rezerwowe gwarantowane w największych międzynarodowych bankach centralnych).
SDR-y są przydzielane krajom członkowskim proporcjonalnie do ich kwot MFW. SDR jest również używany jako jednostka rozliczeniowa dla MFW i niektórych innych organizacji międzynarodowych.
SDR służy również do denominacji niektórych międzynarodowych prywatnych instrumentów finansowych.
DTS ma kod XDR zgodny z międzynarodową normą ISO 4217 .
Jednak SDR nie jest walutą jako taką. MFW nie jest emitentem i nie gwarantuje wartości SDR własnymi rezerwami; fundusze rezerwowe zdeponowane w MFW przez rządy nie są denominowane w SDR-ach, ale w każdej z walut wchodzących w skład koszyka. Samego SDR nie ma na liście. Ponieważ złoto nie jest już międzynarodowym punktem odniesienia, jego wartość jest w całości określana na podstawie obliczeń na podstawie innych walut. Zasadą jest odniesienie się do walut najczęściej używanych w handlu międzynarodowym: przez długi czas są to dolar, euro, jen i funt szterling. Taki skład nie jest niematerialny, ale MFW wymaga, aby waluty referencyjne były stale swobodnie wymienialne między sobą a płynnymi (notowanymi w sposób ciągły i dostępnymi do sprzedaży lub zakupu na rynkach, bez ograniczeń ilościowych) na głównych międzynarodowych rynkach kapitałowych (w związku z tym bez jakiejkolwiek kontroli wymiany ze strony ich krajów emitujących lub organizacji międzynarodowych). Ta pożądana płynność zwykle pozwala ograniczyć nagłe zmiany wartości SDR, które muszą służyć jako stabilne odniesienie dla wszystkich innych walut, ale MFW nie daje żadnej gwarancji (konwersje są dokonywane za obopólną zgodą uczestników, na stopnie procentowe).
Niektóre kraje łączą (lub połączyły) swoją walutę z SDR (np. Obecnie dinar libijski , a wcześniej frank burundyjski lub nowy lew bułgarski, a następnie powiązany z marką niemiecką, a następnie z euro ). Ten rodzaj obligacji, za pośrednictwem tablicy walutowej , pozwala krajowi uspokoić pożyczkodawców i kontrolować inflację . Często wynika to z uzgodnień dotyczących naprawy finansowej wynegocjowanych z MFW.
Tego typu polityka pieniężna nie może się jednak powieść bez zaufania źródeł finansowania, co implikuje stosowanie wzorowego zarządzania finansami publicznymi, dotrzymywania terminów spłaty pożyczonego kapitału i odsetek oraz wdrażania przejrzystości rachunków publicznych (lub nawet prywatnych, jeśli finansowanie dotyczy banków, firm i organizacji poszukujących finansowania). Można go zastosować na innej podstawie niż SDR, ale w przeciwieństwie do innych unii walutowych dostęp do finansowania przez MFW jest otwarty dla wszystkich krajów na świecie .
SDR jest określany na podstawie koszyka głównych walut szeroko stosowanych w handlu międzynarodowym i na rynkach finansowych. Dopóki integracja yuan chiński w 1 st październiku 2016, ten kosz jest wykonany (w obecnym porządku wartości względnej w składzie) z dolara amerykańskiego , w euro , na jena japońskiego i funta szterlinga (ta kolejność może być modyfikowany w opcji cen, tylko efektywny skład koszyka w porcjach każdej waluty ustalany jest w sposób stabilny)
Ilości każdej waluty stanowiącej SDR określa się zgodnie z ich względnym znaczeniem w handlu międzynarodowym i transakcjach finansowych. Określenie walut składowych jest weryfikowane przez biuro wykonawcze MFW co 5 lat.
Względny skład rezerw zdeponowanych w MFW w walutach wchodzących w skład koszyka zmienia się według uznania każdego z krajów członkowskich (które jednak muszą zapewnić, że całkowita wartość ich funduszy walutowych przeliczonych na SDR nie ulegnie znaczącym zmianom, przeciwnie do swoich zobowiązań, ponieważ jakakolwiek nadwyżka lub niewywiązanie się z przyznanej kwoty spowodowałoby zainteresowanie); MFW regularnie przelicza odpowiednią wartość SDR rezerw każdego kraju, aby przypisać ich udział w światowych rezerwach i ich prawa do głosowania (interweniuje tylko wtedy, gdy wezwania do kapitału nie są zaspokajane na wolnych rynkach kapitałowych, oferując linie kredytowe, które może finansować na podstawie odsetek otrzymanych za długi już wymagalne i zapłacone przez inne kraje członkowskie lub w drodze wyjątku z rezerw zdeponowanych w MFW i znajdujących się w posiadaniu krajów członkowskich, których prawa zostaną następnie zmniejszone).
W październiku 2005 r. Koszyk walut składający się na SDR zawierał dokładnie:
W listopadzie 2005 r. Koszyk został zrewidowany poprzez zwiększenie udziału dolara ze szkodą dla pozostałych trzech walut (zwłaszcza w wyniku zwiększonego wpływu rezerw dolara chińskiego i aktywów bonów skarbowych USA w posiadaniu Chin, które stały się największym bankiem w USA), i kosz zawierający od 1 st styczeń 2006
Jednak pomimo tego nowego koszyka, względna waga euro (według jego ceny) nadal rosła ze szkodą dla pozostałych trzech walut, ale dolar nadal pozostaje (na koniec 2009 r.), Bardzo niewiele, najbardziej istotna wartość przed euro to jen (ta relatywna waga wzrosła również w wyniku przyjęcia euro przez nowe kraje, co zwiększyło wagę międzynarodowego handlu tą walutą i oczekuje się dalszego wzrostu wraz z przyjęciem euro przez Estonię i oczekuje EBC na 1 st stycznia 2010).
Dalszy spadek wagi dolara w SDR jest w dużej mierze spowodowany polityką gospodarczą USA, która masowo emitowała dolary (w formie emisji bonów skarbowych) w celu sfinansowania odsetek od rosnącego zadłużenia wobec Chin (co jednak trwa nadal. kupować amerykańskie emisje w celu zabezpieczenia znacznych aktywów obrotowych). Sytuację tę krytykują Chiny, które nie chciałyby już używać dolara jako waluty rezerwowej, ale bezpośrednio SDR (przy dużym wsparciu, jak Rosja i kilka krajów arabskich w Zatoce Perskiej). Kryzys finansowy z 2009 r. Skłonił Chiny do większego skupienia się na emisji walut w pozostałych trzech walutach, dywersyfikacji swoich rezerw (i utrzymania ich względnej wartości w SDR zdeponowanych w MFW), co pozwoliło częściowo zahamować spadek dolara ( ale Chiny również zapewniły największą część finansowania amerykańskiego planu naprawy). W odpowiedzi na kryzys finansowy wiele krajów zdywersyfikowało już swoje rezerwy, zwiększając udział środków euro zdeponowanych w MFW i biorąc pod uwagę swoje udziały w SDR-ach.
Kosz został przeszacowany 30 grudnia 2010, z mocą od dnia 1 st stycznia 2011 roku; zawiera wtedy:
tj. o łącznej wartości 1.564.064 USD zgodnie z kursem wymiany stosowanym w dniu 27 stycznia 2011 r.
Kilku członków MFW nawołuje do większej dywersyfikacji koszyka walut składających się na SDR, nawet jeśli Chiny z jednej strony, pomimo swojej wagi, nadal wahają się przed włączeniem juana (CNY), który nie jest jeszcze płynną walutą na międzynarodowych rynkach finansowych, a Stany Zjednoczone z drugiej strony stanowczo sprzeciwiają się kwestionowaniu dominacji dolara w SDR. Ponadto większość innych walut nie jest tak płynna i dostępna w wystarczającej ilości na rynkach międzynarodowych (lub podlega kontroli walutowej niezgodnej z ich włączeniem do koszyka, jak już wspomniano w przypadku juana).
Nowa formuła ważenia została przyjęta 30 listopada 2015 r. Na zakończenie pięcioletniego przeglądu metody wyceny SDR.
| Źródło MFW |
Odpowiednie wagi dolara, euro, renminbi, jena i funta były następujące: 41,73%, 30,93%, 10,92%, 8,33% i 8,09%. Były one wykorzystywane w celu określenia ilości każdej z pięciu walut wchodzących w skład nowego koszyka SDR, która weszła w życie z dniem 1 st października 2016 i zawiera:
Kolejny przegląd zaplanowano obecnie na 30 września 2021 r.
Wraz ze zmianami w koszyku i zmianami kursów walut, wartość SDR wahała się od 1984 r. Od szczytu wynoszącego 1,651 USD (18 marca 2008 r.) Do najniższego wynoszącego 0,950 401 USD (6 marca 1985 r.).
Wartość SDR wyrażona w dolarach amerykańskich jest codziennie określana przez MFW na podstawie kursu dolara amerykańskiego dla walut znajdujących się w koszyku, w południe na rynku londyńskim . Jeśli Londyńska Giełda Papierów Wartościowych jest zamknięta, stosowane są średnie ceny kupna i sprzedaży z rynku nowojorskiego ; jeżeli oba rynki są zamknięte, stosuje się stopy referencyjne Europejskiego Banku Centralnego . Jego oficjalna cena, aktualizowana każdego dnia, jest obliczana i udostępniana przez MFW i jest używana przez wiele witryn finansowych.
W październiku 2005 r. Koszyk walut składający się na SDR zawierał:
Z tego ostatniego kursu wyprowadzamy wartość SDR w innych walutach koszyka poprzez triangulację za pomocą dolara amerykańskiego:
Wartość bazowej stopy procentowej mającej zastosowanie do swapów w SDR jest obliczana co tydzień. Wahają się zgodnie z kluczowymi stopami procentowymi walut składowych, proporcjonalnie do ich wagi w wartości SDR i każdej wyrażonej w ich rocznym ekwiwalencie wykorzystania obligacji pożyczkowych. Zastosowane kursy to kursy z piątku wieczorem na zamknięciu każdego okresu. Jeśli kurs nie jest dostępny w konkretny piątek, zastosowany kurs jest ostatnim znanym kursem dla rachunków w odpowiedniej walucie. Kluczowe stawki użyte do tego obliczenia to:
Następnie, dla każdej waluty składowej, iloczyn kwoty walut przypadającej na SDR (ustalany i aktualizowany co 5 lat, jak wskazano powyżej), przez jej kurs wymiany na SDR (obliczany każdego dnia, jak wskazano powyżej) oraz przez jej kurs polisy (powyżej ) na zamknięciu w piątek, określa część SDR rocznych odsetek zapłaconych za sfinansowany SDR. Suma (zaokrąglona do 2 miejsc po przecinku) tego złożonego oprocentowania (następnie wyrażona w procentach) daje całkowitą stopę procentową obowiązującą w tygodniu rozpoczynającym się w następny poniedziałek.
Na przykład, od poniedziałku 3 października do niedzieli 9 października 2005 r. Włącznie, dane wykorzystywane do obliczeń to te z piątku 30 września 2005 r., Gdzie SDR obejmuje:
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że sam MFW nie ustala polityki pieniężnej w zakresie stóp procentowych, w przeciwieństwie do banków centralnych walut składowych, ale ma dość ograniczoną możliwość interwencji w stopę bazową SDR. Poprzez modyfikację składu koszyka, pod warunkiem, że waluty te są częściej używane do rozliczeń międzynarodowych i są bardziej płynne. Na przykład MFW mógłby potencjalnie uwzględnić inne waluty rezerwowe, które mają silne fundusze finansowe i których stopy procentowe można by uznać za korzystniejsze dla krajów rozwijających się, które domagają się finansowania z MFW (na przykład w kolejności wpłacających do kredytów przyznanych przez MFW, rial saudyjski, dolar kanadyjski, frank szwajcarski, korona szwedzka, dolar australijski, a nawet później chiński juan renminbi i rupia indyjska, jeśli ich pożyczki zostaną zliberalizowane i zliberalizowane).