Drâa

Drâa / Dra ( Berber  : Dra / ⴷⵔⴰ / Arabski  : وادي درعة )
Drâa.
Cours du Drâa ( mapa interaktywna )
Charakterystyka
Długość	1100  km
Basen	29500  km 2
Umywalka zbiorcza	Q86682926
Zajęcia
Źródło	zbieg Dades i Imini
Lokalizacja	Atlas Wysoki
Usta	ocean atlantycki
Lokalizacja	27 km na północ od Tan-Tan
· Wysokość	0  m
· Informacje kontaktowe	28 ° 40 ′ 56 ″ N, 11 ° 04 ′ 17 ″ W.
Geografia
Kraje skrzyżowane	Maroko

Drâa , Wadi Dara lub oued Drâa (w Berber  : ⴷⵔⴰ Dra lub Asif n Dra  ; w języku arabskim  : وادي درعة ) jest najdłuższa rzeka w Maroku z 1100 kilometrów. Jej dolina składa się z zamieszkanej części z wieloma oazami w środkowej Draa, jest klasyczną „doliną Draa” turystycznego Maroka i częścią pustynną poniżej Mahmid el Ghizane.

Oued Drâa

Geografia

Dział wodny Draa obejmuje dużą część południowego stoku Atlasu Wysokiego. Powstaje w wyniku spotkania rzek Dades i Oued Ouarzazate nad jeziorem tamy Al Mansour Ad-Dahbi, kilka kilometrów na wschód od Ouarzazate . Z północnego wschodu wypływa Dades, schodzący ze wschodniego Atlasu Wysokiego, który otrzymał jako dopływ Oued M'goun pochodzący z południowego stoku masywu Mgoun, którego kulminacja wynosi ponad 4000 m. Z północnego zachodu płynie wadi Ouarzazate, powstały w wyniku połączenia rzeki Ounila, która wypływa z rzeki Tizi n'Telouet i rzeki Imini, która schodzi z rzeki Tizi n'Tichka, a także odwadnia północne zbocze Jebel Siroua . Jezioro otrzymuje również assif N'Douchchène, który odwadnia wschodnie zbocze Siroua.

W dole tamy Drâa podąża w kierunku południowo-wschodnim, następnie skośnie między Tagounit i Mhamid El-Ghizane w kierunku zachodnim, aż do Oceanu Atlantyckiego w Foum Draa na północ od miasta Tan-Tan i na południe od Guelmim . Jest to najdłuższy system hydrograficzny w Maroku  ; jednak przez większą część roku przed dotarciem do wybrzeża jest suchy, ale tak naprawdę staje się widoczny dopiero 50  km przed ujściem.

Wody Drâa służą do nawadniania gajów palmowych.

Trzy sekcje Draa

• Wysokiej Drâa  : Pozostawienie Dam, Drâa krzyże dla około pięćdziesięciu kilometrów bardzo wąskie wąwozy, Tarhia du Drâa, kopany w podnóża Antyatlas i Jebel Saghro . W 1972 roku została zbudowana tama El Mansour Eddahbi. Od tego czasu muliste powodzie Drâa należą do przeszłości, a rzeka nie dociera już do oceanu.

• Środkowy Drâa  : Od Agdz , Draa przecina kolejnych oaz , oddzielonych krótkich i płytsze wąwozy, foums. Droga N9 biegnie następnie przez wysepki zieleni przez 92  km z Agdz do Zagory , a następnie 108  km z Zagory do Mhamid. Przepływ jest wtedy bardzo nieregularny, zwiększając się po jesiennych deszczach i podczas topnienia śniegu w Atlasie Wysokim wiosną. Jednak powodzie zostały osłabione od czasu wypełnienia tamy w 1979 roku.

• Dolna Drâa  : jest najdłuższą i najbardziej suchą częścią, ponieważ znajduje się daleko od pokrytych śniegiem szczytów Atlasu Wysokiego. Zorientowany w kierunku zachodnio-południowo-zachodnim, najczęściej suchy odcinek Drâa znajduje się wówczas między południowymi stokami Antyatlasu na jego prawym brzegu a Djebel Ouarziz.

Dra Valley

Historia

Pierwszymi mieszkańcami doliny Drâa są Haratins ,  w Maroku zwani także „  drawi ” .

Drâa była znana od czasów Rzymian, którzy nazywali ją Darat . Scipio Emilien , dowódca w Afryce , powierzył historykowi Polibiuszowi flotę do zbadania wybrzeży Maroka; mówi, że widział tam krokodyle. Podczas rzymskiego podboju Mauretanii, berberyjskie plemię Guezoula uciekło na południe i zniewoliło rdzennych Haratynów.

Trzy części dorzecza należą do tego, co geograf Marmol y Carvajal nazywa „  Numidią  ”, którą wyraźnie odróżnia od „  Barbary  ”.

Draa był miastem o tej samej nazwie, która stała się bardzo ważne z punktu widzenia rozwoju karawan w średniowieczu ( VII E - X th  wieku), prawdopodobnie w miejscu zwanym Zagora powodu Jbal Zaggûr (zwanej dalej „górskiej piramidy»), który wskazany jak latarnia morska droga do karawan przybywających z Ouarzazate na północy, jak i tych przybywających z oazy Mhamid na południu; w ten sposób zamknęła małe skalanie między dwoma ciągłymi łańcuchami prostopadłymi do biegu rzeki.

W X TH i XI th  stulecia miasto „Draa” kwitnie i Al-Bakri faktycznie świecące opis; staje się terytorium gospodarza Murabitûn Sanhaja, „sprzymierzeńców”, „ludu Ribat”, znanego pod imieniem Almoravidów , pochodzących z południowej Sahary.

Około 1300 roku kraj Draa jest poddany powierzchownie plemieniu Marinidów Zénète, którzy kontrolują Fez , Marrakesz , a wkrótce Sijilmassę  ; następnie stał się domem Zaouia z Saadytów Cherifów i ziemi, która była świadkiem narodzin ich słynnej świętej wojny przeciwko inwazji portugalskiej w latach 1515-1545.

W międzyczasie elementy arabskie z konfederacji Hassân i Ma'qîl osiedliły się na pustyniach i wokół ksour w południowej Draa.

W XVII th i XVIII -tego  wieku, kraj znajdzie względną niezależność, choć jego despoci kontynuować 1650-1730 i 1750-1790 płacić ani grosza do Sharifians sułtanów Fez, miasto Draa Zagora jest zniszczony przez Beraber którzy zajmują Saghro i dlatego udomowili część ziemi w krainie Tafilalet i krainie Draa ( niszczą również Sijilmassa ).

W XIX th  wieku ośmiu okręgów Draa wiedzieć osiem całkowicie niezależne systemy i różnią się od siebie.

Charles de Foucauld w 1883 r. Podaje nam dokładny opis:

Na północy znajduje się despotyczne państwo Mazgita, prawdziwy emirat absolutny mówiący po Berberach, rządzony przez białą rodzinę w Qasba w Tamnougalt.

Następnie podąża za krajem Arabów Oulad Jri, plemienia należącego do grupy Oulad Yahya (ex-Ma'qil), nomadów z Banî i wschodniego Antyatlasu , mówiącego dialektem Hassanya .
Ten osiadły element arabski, podobnie jak jego północni sąsiedzi, wchłonął rdzenną ludność, która jest albo zmarginalizowana w arabskim ksour i arabizowana, albo wtopiona w ludność, lub poddana relacjom patronackim, jak rdzenni Żydzi Amazigh, z drugiej strony ręka, podobnie jak Aït Seddrât, jest zorganizowana przez wsie (qsars) w sposób demokratyczny; chociaż nie mają corocznego spotkania wszystkich frakcji.

Kraj Oulad Jri sąsiaduje z krajem Tinzouline, którego qasba nadał nazwę obecnemu kidatowi. Rządzi nim despotyczna moc Arabów z rodziny Oulad Uthmân, z plemienia Oulad Jri. Ale Arabowie są tutaj elementem marginalnym, dominującym, a qsar jest zamieszkany głównie przez tubylców, w większości berberyjskich, którzy są poddani temu drugiemu małemu despotycznemu emiratowi.

Potem, po paradzie Azlag, u podnóża Bou-Zeroual, ziemi Ternata, zdominowanej przez osiadłe elementy Oulad Yahya, Berber mówiących Murabitów i kilku niezależnych rdzennych qsarów, ale przede wszystkim przez arabskie plemię Rouha, które pochodzą z oaz i nie mają żadnego związku z nomadami.

Na południe od parady, na której znajdowała się starożytna Draa, współczesna Zagora , znajdujemy kraj Fezwatta, kraj wolny od rdzennych Murzynów, pozbawiony siedzącej dominacji, nad którym każda ufortyfikowana wioska jest objęta patronatem klanu lub ułamek mgławicy Ait Atta , plemienia konfederacji Berâberów, które dominuje mniej więcej 75% Saghro, okolice Tafilalet , Ferkla i Todgha oraz część pustyni między Draa i Tafilalet. Zaouia Tamegroute było długo słynie z uniwersytetu i leczeniu chorób psychicznych, i że od zarania XVIII -tego  wieku, mieści się wiele rękopisów w języku Berberów (i znaków arabskich).

Na południe od stromej i zwężającej się góry, Jbel Bani , znajduje się arabskojęzyczny kraj Ktawa, zamieszkały przez plemiona Hassanya 'Arîb, członków Chorfa (blisko lub zdalnie związane z Saadyjczykami), ale także arabizowany i autonomiczny. Draoua i inne różne plemiona arabskie.

Wreszcie, na południe od innej linii górskiej, wkraczamy na pustynię całkowitą, kraj Mhamid, tutaj koczowniczy Arabowie ('arîb) są panami, Żydzi i mówiący po Berberach murabity zostały arabizowane i stanowią podstawową populację.

Wraz z francuską inwazją na regiony przybrzeżne i wschodnie pustynie, a następnie oblężeniem Fezu, podpis protektoratu dał Francuzom mandat do „przywrócenia” sułtańskiego Machzena cesarzy Szerefii z Fezu w „całym ich imperium”.

Dlatego armia francuska rozpoczęła "pacyfikację Draa", używając Qâ'id of the Glaoui , tytułu machzeńskiego, który stał się de facto dziedziczny, a rodzina Caidal stopniowo zajęła Ouarzazate w 1919 r., A od 1921 r. Mezguita i rozszerza swój wpływ poprzez efekt domina na pozostałe osiem dzielnic.

Oazy w dolinie Drâa

Na końcu górnych wąwozów Drâa, nieco powyżej miasta Agdz , rzeka nawadnia oazę Mezguita, na którą od północy wznosi się Jebel Kissane . Wśród wiosek możemy wyróżnić stary ksour, w tym Tamnougalt i Timiderte. Od 15 do 20 kwietnia 1884 Charles de Foucault przechodził przez tę oazę, którą opisuje w swojej pracy „Reconnaissance au Maroc”. Zorientowany z zachodu na wschód w oazie Mezguita, Drâa spotyka Djebel Bou Zeroual, ostatnią przyporę crosse du Bani . Następnie przekracza zamek, Tansikht foum.

W dole rzeki Drâa przecina oazę Tinzouline.