Draža Mihailović | ||
Draža Mihailović podczas II wojny światowej. | ||
Przezwisko | Čiča Draža ( wujek Draža ) | |
---|---|---|
Imię urodzenia | Dragoljub Mihailović | |
Narodziny |
27 kwietnia 1893 Ivanjica , Serbia |
|
Śmierć |
17 lipca 1946 Belgrad , Serbia , Jugosławia |
|
Pochodzenie | Serbia | |
Wierność |
Królestwo Serbii Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców Królestwo Jugosławii |
|
Uzbrojony |
Czetnicy Królewskiej Armii Jugosłowiańskiej |
|
Stopień | Generał | |
Lata służby | 1910 - 1945 | |
Przykazanie | Czetnicy | |
Konflikty |
Pierwsza wojna bałkańska Druga wojna bałkańska Pierwsza wojna światowa Druga wojna światowa |
|
Wyczyny broni | Fundacja Czetnik | |
Nagrody | Złoty Medal Orderu Odwagi Legionu Zasługi Orła Białego (przyznany pośmiertnie przez Kongres Stanów Zjednoczonych) |
|
Dragoljub Mihailović , powiedział draža mihailović (również transkrybował Mihajlovic , Mihailovitch lub Mihailovich , po serbskiej cyrylicy Драгољуб "Дража" Михаиловић ), znany również pod pseudonimem Cica ("wujek", Ч Cyrchillic )27 kwietnia 1893w Ivanjica i zmarł dalej17 lipca 1946w Belgradzie jest jugosłowiańskim żołnierzem pochodzenia serbskiego . Oficer armii Królestwa Serbii , następnie Królestwa Jugosławii , służył w wojnach bałkańskich, a następnie podczas I wojny światowej . Najbardziej znany jest za to, że w czasie II wojny światowej , założył czetników (Četnici; w serbskiej cyrylicy Четнии ), organizacji oporu wobec okupacji niemieckiej i włoskiej. W kontekście wojny oporu w Jugosławii Czetnicy - ruch nieustrukturyzowany, nad którym Mihailović miał względną władzę - bardzo szybko znaleźli się w konkurencji z inną siłą oporu, komunistycznymi partyzantami dowodzonymi przez Tito . O ile jest oskarżany o uprzywilejowanie walki z komunistami względem walki z okupantami, Winston Churchill ze względu na realpolitik i zaniepokojony okresem powojennym woli grać kartą Tito i wypowiada się o porozumieniach wiążących aliantów z Mihailoviciem. . Rząd królewski na uchodźstwie , wygnany z Londynu, by zostać zainstalowany w Kairze, przechodzi tę zmianę. Pod koniec wojny, wzięty do niewoli przez komunistów, Mihailović został skazany na śmierć za „zbrodnie wojenne i kolaborację” i rozstrzelany.17 lipca 1946.
Jego rola i rola Czetników podczas II wojny światowej są nadal przedmiotem dyskusji. W 2006 r. Wszczęto postępowanie w celu uzyskania oficjalnej rehabilitacji Mihailovicia w Serbii . Ta procedura zakończyła się pomyślnie, plik14 maja 2015, aż po unieważnienie wyroku skazującego wydanego przez Wysoki Trybunał Sprawiedliwości w Belgradzie.
Draža Mihailović miał brata Mihailo i trzy siostry: Smiljana, Milicę i Jelicę. Wkrótce po narodzinach Jelicy jej ojciec zmarł na gruźlicę. Pięć lat później, w 1900 roku, zmarła również jego matka. Sieroty powierzono wujowi Vladimirowi. Po trzech latach studiowania muzyki Draža Mihailović zapisał się do Akademii Wojskowej w Belgradzie .
Walczył podczas wojen bałkańskich . W 1912 roku otrzymał Medal Odwagi. Został ranny w 1913 roku podczas walki z Bułgarami .
Brał udział w I wojnie światowej i był częścią długiego odwrotu wojsk serbskich z Albanii w 1915 roku. Następnie walczył na froncie salonickim i otrzymał kilka odznaczeń za akty wojenne.
Plik 27 marca 1941przewrotem wojskowym środowiska antyfaszystowskie i oficerowie jugosłowiańscy zrywają pakt podpisany między państwami osi a Królestwem Jugosławii . Hitler najeżdża Jugosławię, aby przyjść z pomocą Włochom walczącym w Grecji . Król Piotr II znajduje schronienie w Londynie.
W wielu miastach i wsiach Serbowie zbierają się w grupach po kilkadziesiąt osób, Czetników . Draža Mihailović, ówczesny pułkownik , zorganizował ten opór ze swojej kwatery głównej w Rawnej Górze w Serbii. Prawie 46 000 mężczyzn dołączyło w ciągu kilku miesięcy do tej organizacji oporu kierowanej przez byłych oficerów armii królewskiej. Wierni królowi, znani jako Czetnicy, jako jedni z pierwszych sprzeciwiają się oporze wojskom niemieckim.
W Czerwiec 1941Josip Broz powiedział , że Tito , sekretarz generalny Komunistycznej Partii Jugosławii i były agent rekrutacyjny chorwackich żołnierzy w brygadach międzynarodowych podczas hiszpańskiej wojny domowej , rozpoczął ruch oporu pod pozorem komunizmu. Plik26 października 1941, Mihailović i Tito, którzy właśnie zaczęli gromadzić prokomunistyczne oddziały, osiągają porozumienie w celu stworzenia jednolitego frontu przeciwko okupantom. Ale przerwa między tymi dwoma ruchami jest szybka i odPaździernik 1941przychodzą, by się sprzeciwić.
Głowa Dražy Mihailović została następnie wyceniona przez Niemców po 100 000 marek reichsmarki . W listopadzie BBC ogłosiło, że Mihailović był dowódcą Jugosłowiańskiej Armii Ojczyzny , która stała się oficjalną nazwą Czetników. Mihailović jest jednak „biednym politykiem” i nie praktykuje „centralizmu” swoich komunistycznych rywali w różnych czetnickich grupach oporu. Na południu Jugosławii jednostki czetnickie podpisały rozejm z włoskimi wojskami okupacyjnymi (np. W Czarnogórze), mało bojowe i dużo bardziej tolerancyjne wobec miejscowej ludności, co skłoniło te jednostki do poprowadzenia ataków na miejscową ludność. Niemcy, Chorwaci Ustasza i bośniacka SS ( dywizja SS 2 e Handzar ) i przeciw partyzantom , przeciwstawiając się ich ideologicznym i politycznym ideom oddziałom Mihailovića lojalnym wobec króla.
Tito skontaktował się z Winstonem Churchillem zimą 1941 roku , prosząc go o bezwarunkowe wsparcie ze strony aliantów, twierdząc, że zwycięstwa nad Niemcami były w rzeczywistości zwycięstwami Czetników (przykład: Bitwa pod Sabac,23 stycznia 1941 lub bitwa pod Smederevo, 12 lutego 1941, sieć odzyskiwania i ewakuacji prawie 500 amerykańskich pilotów). Na poparcie tych żądań w Wielkiej Brytanii biura Foreign Office prowadzone przez sowieckich agentów wpływów umniejszają działania Czetników i powtarzają żądania Stalina, by zaprzestać wspierania niekomunistycznego oporu.
Efekt nie jest natychmiastowy: plik 11 stycznia 1942Draža Mihailović zostaje ministrem wojny przez rząd króla Piotra II na uchodźstwie . Plik17 lipca, to jest uogólnione . W przeciwieństwie do Tito, Mihailović stara się ograniczyć brutalne represje nazistowskich Niemiec na ludności cywilnej Jugosławii, przyjmując politykę ukierunkowanego oporu, czekając na większą pomoc ze strony aliantów . Dlatego koncentruje się na sabotowaniu kolei i dróg, zatrzymywaniu lub opóźnianiu dostaw materiałów przeznaczonych dla Afrika Korps i przejeżdżaniu przez Turcję do Afryki.
Informacje sfałszowane przez sowieckich agentów wpływu w Foreign Office , którzy oskarżają różnych liderów Chętnik współpracy, określana Winston Churchill (czy wierzy, czy nie), aby postawić na partyzantów Tity, wbrew opinii z francuskim anty - nazistą generał de Gaulle . Churchill postanawia zatem przypisać Tito od końca 1943 r. Wyłącznie pomoc Wielkiej Brytanii, wiedząc, że od klęski Niemiec pod Stalingradem , natarcie Rosji obejmie w przypadku zwycięstwa Europę Wschodnią i mając nadzieję, że Tito będzie bardziej otwarty na Zachodu i będzie chciał zostać aktorem uprzywilejowanym do przyszłej współpracy z Wielką Brytanią. Ta strategia Churchilla faktycznie sięga fiaska kampanii Dodekanezu, która zniweczyła szanse na lądowanie aliantów na Bałkanach .
W Czerwiec 1944na usilną prośbę Churchilla, Pierre II zwalnia Mihailovića z funkcji ministra wojny, a następnie z tytułu naczelnego wodza armii, mianując Tito na jego miejsce. Opuszczeni przez Brytyjczyków Czetnicy zbierali się w większości do partyzantów, ale niektórzy walczyli z nimi i zostali wypędzeni z Serbii wWrzesień 1944 : podczas odwrotu zostają zmasakrowani przez ustaszę . Pod koniec konfliktu partyzanci , wspierani w szczególności przez Brytyjczyków i wspierani przez sowiecką potęgę militarną, wyzwolili kraj. Po powszechnym referendum nowa władza komunistyczna obala monarchię i prześladuje Czetników, którzy uparcie walczyli z nią za „zdradę” i „współpracę z wrogiem”.
Po kilku miesiącach stalking w bośniackich górach ,12 marca 1946, Draža Mihailović zostaje aresztowany. Z10 czerwca w 15 lipca 1946odbywa się w Topčider proces „zdrajców i zbrodniarzy wojennych” drugiej wojny światowej , zorganizowany w celu wyeliminowania wszelkiej opozycji wobec Tito. Draža Mihailović jest jednym z oskarżonych i jest sądzony wraz z osobistościami, które należały do współpracującego rządu serbskiego . Uznany za winnego, został postrzelony17 lipca 1946.
Charles de Gaulle zawsze odmówi spotkania z Tito , uważając go za odpowiedzialnego za sfałszowany proces i egzekucję Dražy Mihailovića, z którym zawarł przyjacielskie stosunki przed wojną i którego cytował w imieniu armii w imię walki. Francja ,3 lutego 1943, z przypisaniem Croix de Guerre z palmami, potem ruch Czetników, który bardzo podziwiał za opór przeciwko faszyzmowi i komunizmowi.
„Jego zdanie śmierć była oparta bardziej na krajowych względów politycznych niż na jego rzeczywistej winy . ” Zniknięcie Dražy Mihailović pozbawiło Tito potężnego bohatera. Ciało generała Mihailovicia zostało pochowane w pobliżu zamku Beli dvor , ale nikt nie wie, gdzie dokładnie, ponieważ komuniści Tito nie chcieli go odzyskać, aby można było postawić pomnik jego pamięci. Zrobili to samo z wieloma Czetnikami , w tym z wieloma oficerami. Na przykład masakra 8000 żołnierzy czetnickich, którzy złożyli broń, przez wojska Tito w 1945 roku, między miastem Foča (Bośnia) a Sarajewem. Albo zabójstwo w 1957 roku ostatniego oficera czetnickiego, który pozostał lojalny królowi i Mihailovićowi, jednemu z nielicznych, którzy nie chcieli się poddać po wojnie, dowódcy Vladimira Šipčicia , zabitego pod Priljepolje, na granicy bośniacko-serbskiej. Jego ciała nigdy nie odnaleziono.
W rzeczywistości, w kontekście zimnej wojny i otwartego konfliktu politycznego z Jugosławią nad Triest , prezydent Truman przyznane Dragoljub Mihailović pośmiertnie medal w 1948. W 1989 roku Stany Zjednoczone wzniesiono mu pomnik w Waszyngtonie , „w uznaniu roli zagrał w uratowaniu ponad pięciuset amerykańskich pilotów w Jugosławii ” .
W 2006 roku wnuk generała Vojislav Mihailović wszczął postępowanie w sprawie rehabilitacji swojego dziadka. Postępowanie wszczęto w 2010 r. 14 maja 2015 r., 69 lat po egzekucji Dražy Mihailović, Sąd Najwyższy w Belgradzie uchylił skazanie tego ostatniego, orzekając, że nie otrzymał rzetelnego procesu, a przedstawione przeciwko niemu dowody zostały sfałszowane.
W dniu 31 lipca 1962 roku generał de Gaulle został prezydentem V th Rzeczypospolitej , wyjaśnił Alain Peyrefitte ogromny wkład Walnego serbskim do zwycięstwa aliantów wobec hitlerowskich Niemiec. Wyjaśnia najpierw, że Tito (twórca socjalistycznej Jugosławii) był dzikusem, który zdobył władzę w Jugosławii dzięki zwycięstwom Mihailovicia, podczas gdy Mihailovic dał zwycięstwo aliantom , walcząc z Wehrmachtem , a następnie u szczytu swojej potęgi.
W rzeczywistości przez trzy miesiące, od marca do maja 1941 r. , Walczył z armią niemiecką w Hercegowinie , opóźniając w ten sposób operację Barbarossa przeciwko ZSRR o trzy miesiące . Bez tych trzech miesięcy Hilter mógł zająć Moskwę, ponieważ nie dotknąłby go rosyjski chłód; które mogły spowodować upadek ZSRR. Hilter planował zaatakować Rosję Radziecką natychmiast po odwilży w marcu 1941 roku; Opór Mihailovica ze strony rojalistycznej Jugosławii zniweczył jego plan. De Gaulle zawsze odmawiał spotkania z marszałkiem Tito, który był w jego oczach zabójcą, który zabił człowieka, który odmówił porażki; miał do niego tak wielki szacunek, że identyfikował się z nim poprzez zdanie: „To trochę tak, jakby Thorez (Tito) miał zastrzelony de Gaulle (Mihailovic)”.