Double Trouble (piosenka Otis Rush)

Podwójne kłopoty

Twarz B.	Kochaj mnie nadal, kochanie
Wyjście	Luty 1959
Zakwaterowany	1958 Cobra, Chicago
Trwanie	2 min 42
Uprzejmy	Blues
Autor	Pośpiech Otisa
Producent	Willie Dixon
Etykieta	Kobra

Double Trouble to piosenka bluesowa napisana przez gitarzystę Otisa Rusha w 1958 roku. Od czasu jej wydania jako singla w 1959 roku została wykonana przez kilku innych artystów bluesowych, w szczególności Erica Claptona . Stevie Ray Vaughan nazwał swój zespół Double Trouble po tej piosence. W 2008 roku oryginalna wersja Otis Rush została wprowadzona do Blues Hall of Fame of the Blues Foundation jako „arcydzieło z kluczem molowym”.

Oryginalna piosenka

Analiza muzyczna

Double Trouble to 12-taktowy blues, wolna tonacja 4/4 i d-moll.

Zgodnie z nutami na okładce singla, „podstawowa melodia desperacji, rozciągnięta do granic wytrzymałości, jest wzmocniona przez genialne użycie dynamiki i naprawdę zapierające dech w piersiach, zdławione gitarowe wypełnienia. Pod koniec”.

Piosenka została wyprodukowana przez Williego Dixona i jest wykonywana przez Otisa Rusha na gitarze i wokalu, Willie Dixon na basie, Ike Turner na drugiej gitarze, Little Brother Montgomery na fortepianie, Harold Ashby i Jackie Brenston na saksofonach oraz Billy Gayles na baterii. Chociaż Otis Rush gra na gitarze prowadzącej we wstępie, to Ike Turner gra charakterystyczne partie gitary „ vibrato ” w utworze.

Tekst

Tytuł Według Otisa Rusha tytuł piosenki został zainspirowany komentarzem kobiety patrzącej na jej rękę podczas gry w karty: „ kłopoty, kłopoty, kłopoty, kłopoty, podwójne kłopoty ”. Wyciąg

Śmiałeś się ze mnie chodzącego kochanie, kiedy nie miałem dokąd pójść
Pech i kłopoty mnie pochłonęły, nie mam pieniędzy, by pokazać
Hej, hej, sprawić, że musisz spróbować, kochanie, to nie jest kłamstwo

Wersja na żywo

W 1986 roku Otis Rush wydał wersję live, która zostanie wykorzystana na albumie Blues Interaction - Live in Japan 1986 , wydanym w 1989 roku.

Powtarza się

Paul Butterfield Blues Band w The Resurrection of Pigboy Crabshaw (1967)
The John Mayall and the Bluesbreakers and Peter Green w Looking Back (w) (1969) oraz wznowienie A Hard Road (w) (2003)
Eric Clapton w No Reason to Cry (1976), Just One Night (1980), Crossroads (1988) Crossroads 2: Live in the Seventies (w) (1996) Blues (1999) i Live from Madison Square Garden (2009).

Bibliografia

Big Bill Broonzy nagrał kolejną piosenkę pod tym samym tytułem w 1941 roku (OKeh 06427), napisaną wspólnie z Harriet Melką i wykonaną przez wielu artystów.
„ Recenzje nowych płyt pop ”, Billboard ,2 marca 1959, s. 48 ( czytaj online )
Blues Foundation, „ 2008 Hall of Fame Inductees: Double Trouble - Otis Rush (Cobra, 1958) ” , w The Blues Foundation , 10 listopada 2016 r(dostęp 7 lutego 2017 ) .
Hal Leonard, The Blues , Milwaukee, Wisconsin, Hal Leonard , 1995, 54–55 s. ( ISBN 0-79355-259-1 )
The Cobra Records Story: Chicago Rock and Blues 1956–1958 , Otis Rush, 1993, Otis, Rush, Otis Rush, 10, Capricorn Records
W swojej autobiografii Willie Dixon sugeruje, że wprowadził Otisa Rusha do bluesa w tonacji molowej. Willie Dixon i Don Snowden , I Am the Blues , Da Capo Press ,1989( ISBN 0-306-80415-8 , czytaj online ) , 110
Jas Obrecht , Rollin 'and Tumblin': The Postwar Blues Guitarists , Backbeat Books, 2000( ISBN 978-0-87930-613-7 , czytaj online ) , 241

Uwagi

( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Double_Trouble_ (Otis_Rush_song) ” ( zobacz listę autorów ) .