Luwr został utworzony w 1793 roku i był prowadzony od 1802 do 1968 roku przez dyrektora Muzeum Narodowego , od 1968 do 1992 roku przez reżysera specyficzne dla muzeum, a następnie od 1992 roku przez prezesa i dyrektora. Zbiory muzeum są rozproszone po działach (obecnie osiem), a zarządzanie muzeum po działach obsługi (osiem w 2021 r.). Te działy i kierunki są powiązane z dyrekcją muzeum, której obecnie przewodniczy Jean-Luc Martinez .
Luwr powstał w dniu 27 lipca 1793pod nazwą Muséum central des Arts de la République , po zamknięciu z powodu trudności organizacyjnych, definitywnie otwiera18 listopada 1793. Pierwotnie zarządzany przez dyrektora Muzeów Narodowych , kierowanie nim powierzono w 1802 r. baronowi Vivant Denonowi . Luwr nie miał własnego dyrektora aż do 1968 r. André Parrot był pierwszym, który sprawował tę funkcję, jednak z ograniczonymi uprawnieniami. W 1992 roku, w wyniku przebudowy muzeum jako część projektu Luwru , status muzeum ewoluuje publicznej instytucji administracyjnych dla celów kulturalnych (EPAC) po opublikowaniu dekretu n ö 92-1338 z dnia22 grudnia 1992w sprawie utworzenia Zakładu Publicznego Luwru. Status dyrektora generalnego zmienia się następnie na prezesa i dyrektora naczelnego, który przy jego tworzeniu przejął Michel Laclotte . Status instytucji publicznej pozwala Luwrowi na autonomię finansową, autonomię administracyjną (w odniesieniu do Dyrekcji Muzeów Francji ), autonomię w zakresie polityki nabywania, publikacji i wystaw (w odniesieniu do Réunion des Musées Nationaux ) oraz autonomię w swojej polityce wobec Ministerstwa Kultury i Komunikacji, które sprawuje nad nim nadzór.
Misje Luwru mieszczą się w ramach jego projektu naukowego i kulturalnego: konserwacja, ochrona, restauracja i prezentacja publiczności jego dzieł, przyczynianie się do nabywania dóbr kultury, wzbogacanie zbiorów narodowych, zapewnienie odbioru dzieł sztuki publicznie, niezależnie od tego, czy znajduje się w muzeum, czy w ogrodach, zapewniać naukowe badania swoich kolekcji, zachęcać do szkolenia i badań z zakresu historii sztuki, muzealnictwa i archeologii, zarządzać audytorium i jego programowaniem, chronić, zarządzać i ulepszać budynki oraz konserwować , chronić, przywracać i udostępniać swoje zbiory biblioteczne i dokumentacyjne.
Luwr ma również prawo do wydawania zezwoleń na zajmowanie domeny publicznej osobom publicznym lub prywatnym, restauracjom, sklepom itp., które umożliwiają finansowe wsparcie muzeum.
Rada Dyrektorów Luwru składa się z dziewiętnastu członków, prezesa zakładu (mianowanego na trzy lata ze względu na umiejętności naukowe), dyrektora generalnego ds. dziedzictwa, sekretarza generalnego ministerstwa odpowiedzialnego za kulturę. dyrektor ministerstwa odpowiedzialnego za budżet, przewodniczący instytucji publicznej Réunion des Musées Nationaux , trzech członków organów kuratorów generalnych lub kuratorów dziedzictwa oraz trzech przedstawicieli personelu. Ta Rada Dyrektorów spotyka się co najmniej trzy razy w roku i poprzez swoje obrady reguluje sprawy zakładu (polityka naukowa i kulturalna, przyjmowanie lub odrzucanie darowizn i zapisów itp.).
Oprócz budżetu przyznanego przez państwo, Muzeum Luwru jest finansowane przez sprzedaż biletów, sponsorowanie, do którego w bardziej restrykcyjnych ramach dodaje się fundusz fundacji Luwru , sponsoring pozostaje zbyt niski, aby w pełni zastąpić pieniądze publiczne.
W 2004 roku muzeum Eugène-Delacroix zostało włączone do dyrekcji muzeum w Luwrze. Zachowuje własne kierownictwo, będąc kierowaną przez jednego z kuratorów Luwru.
Odkąd Henri Loyrette został dyrektorem muzeum, Luwr stał się prestiżową marką francuskich ( Louvre-Lens ) lub zagranicznych ( Zjednoczone Emiraty Arabskie : Louvre Abou Dabi ) projektów kulturalnych .
Niespełna dziesięć lat po powstaniu Luwru zarządzanie nim zapewnia dyrektor Muzeów Narodowych , baron Vivant Denon . Od tego czasu Luwr miał dwudziestu sześciu dyrektorów Muzeów Narodowych. Pierwszą kobietą pełniącą tę funkcję jest Laurence des Cars, mianowana na to stanowisko we wrześniu 2021 r. Od 1945 r. tytuł ten ewoluuje w stanowisko dyrektora Muzeów Narodowych Francji, które stają się Réunion des Musées Nationaux i Grand Palais des Champs-Élysées , wstyczeń 2011. Od 1968 roku kierownictwo Luwru sprawował dyrektor charakterystyczny dla Luwru, ale jego uprawnienia były jednak bardzo ograniczone. Dopiero w 1992 roku Luwrem, który stał się placówką administracji publicznej, kierował dyrektor, który naprawdę opanował decyzje muzeum, z podwójnym tytułem prezydenta i dyrektora.
Prezydenta i dyrektora Luwru powołuje Prezydent Republiki na pierwszą pięcioletnią kadencję, z możliwością dwukrotnego przedłużenia na okres trzech lat. Do 1993 roku był przymusowo wybierany spośród kuratorów Muzeów Narodowych. Od tego czasu może być wybierany spośród uznanych osobistości naukowych, ale do kierowania powołano tylko kuratorów dziedzictwa . Prezes i dyrektor wyznacza swojego administratora generalnego.
Oficjalne zakwaterowanie jest przydzielane Przewodniczącemu i Dyrektorowi Pavillon de Flore w Palais du Louvre .
Luwr posiada osiem wydziałów odpowiedzialnych za konserwację dzieł. Te tak zwane „główne wydziały dziedzictwa” pełnią rolę doradczą w stosunku do innych muzeów narodowych. Postać ta ewoluowała od powstania muzeum w 1793 r., o ile oryginalne działy to Malarstwo oraz Starożytności Greckie, Etruskie i Rzymskie, zostały one wzbogacone o Dział Grafiki, Dział Starożytności Wschodnich, Dział Starożytności Egipskich, Wydział Rzeźby i Wydział Dzieł Sztuki. W 2003 roku utworzono nowy wydział Sztuki Islamu, którego sale zostały zainaugurowane w 2012 roku. Dziewiąty wydział, poświęcony Sztukom Bizancjum i Wschodniemu Chrześcijaństwu, był przedmiotem zapowiadającej misję, ale ostatecznie nie został Utworzony.
W 2021 r. Luwr ma osiem wydziałów:
Każdy dział jest kierowany przez dyrektora działu. Dwa razy w miesiącu organizowany jest „kolegium” złożone z dyrekcji muzeum i kierowników ośmiu wydziałów, którzy opiniują zagadnienia naukowe i muzealne, zajmowanie przestrzeni na wyjątkowe wydarzenia oraz politykę kulturalną miasta. ustanowienie.
Departament Starożytności Egipskich został utworzony dekretem w 1826 r. i zainaugurowany w dniu 15 sierpnia 1827 r.Karola X. Skrót używany do określenia tego działu to AE lub DAE. Pierwszym kustoszem działu był Jean-François Champollion (1790-1832), ojciec rozszyfrowywania pisma hieroglificznego.
Lista kuratorów Departamentu Starożytności Egiptu:
Departament greckiej, etruskiej i rzymskiej starożytności jest, że wraz z obrazów, najstarszy w Luwrze. Projektowany od czasu utworzenia Muséum central des Arts w 1793 roku, został zainaugurowany dnia9 listopada 1800(18 Brumaire rok IX). Najpierw Departament Starożytności, potem Starożytności Greckie i Rzymskie, wreszcie Starożytności Greckie, Etruskie i Rzymskie. Skrót używany do oznaczenia tego działu to AGER lub DAGER.
Kuratorzy Departamentu Starożytności Greckich, Etruskich i Rzymskich:
Dział Starożytności Orientalnych wywodzi się z asyryjskiego muzeum w Luwrze, które prezentowało przedmioty z wykopalisk Chorsabadu (1842-1847). Przedmioty odkryte podczas wykopalisk Chorsabadu są łączone z „antykami”, czyli z rzeźbami greckimi i rzymskimi. Dopiero w 1881 roku, po wykopaliskach w Tello , oficjalnie utworzono Departament Starożytności Orientalnych i uzyskał on niezależność od „antyków”. Skrót używany do oznaczenia tego działu to AO lub DAO.
Lista kuratorów Działu Starożytności Orientalnych:
Zbiory grafiki, zwane dawniej Cabinet des Drawings, były do 1989 roku włączone do Działu Malarstwa. Od tego czasu dział Grafiki jest siódmym działem muzeum w Luwrze. Skrót używany do oznaczenia tego działu to AG lub DAG.
Podczas dystrybucji dzieł (obrazów, rzeźb i dzieł sztuki) między Luwrem a Musée d'Orsay, według kryteriów chronologicznych, wyjątek stanowił gabinet rysunków. Dział Grafiki prowadzi kolekcję Edmonda de Rothschilda, która obejmuje wyjątkową kolekcję rycin liczącą ponad 40 000 grafik i około 3200 rysunków.
Lista kuratorów Gabinetu Rysunków:
Dział powstał w 2003 roku. Zbiory, znacznie starsze, pochodzą z obiektów Działu Starożytności Orientu oraz z depozytu Muzeum Sztuk Zdobniczych. Skrót używany do oznaczenia tego działu to AI lub DAI. Nowe sale wydziału zostały oficjalnie otwarte w dniu22 września 2012.
Lista dyrektorów Departamentu Sztuki Islamskiej:
Obszary objęte tym działem zmieniały się w czasie i prawie nie oderwały się od „antyków”. Autonomia wydziału Objets d'Art została ustanowiona w latach 1855-1863. Skrót używany do określenia tego wydziału to OA lub DOA.
Nowe sale działu poświęconego meblom francuskim od panowania Ludwika XIV do końca panowania Ludwika XVI udostępniły zwiedzającym 6 czerwca 2014.
Lista kuratorów działu Objets d'Art:
Wraz z antykami greckimi, etruskimi i rzymskimi, ten departament jest najstarszy w Luwrze. Zajmuje największą powierzchnię muzeum. Skrót używany do oznaczenia tego działu to DP.
Lista kuratorów działu Malarstwa:
Departament Rzeźby pierwotnie zależy od Departamentu Starożytności (starożytności greckie, etruskie i rzymskie), ale ma pewną autonomię w ramach Drugiej Republiki i Drugiego Cesarstwa. Następnie w latach 1871-1893 wstąpił do działu Objets d'Art, z którego następnie się rozłączył.
Lista kuratorów działu Rzeźby:
Działy działów są powiązane z Dyrekcją Muzeum Luwru, której liczba wahała się w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Działy utworzone w 1992 roku zostały zreorganizowane w 2014 roku.
W 2021 r. Luwr ma osiem wydziałów:
Dyrekcje są centralnym elementem zarządzania administracyjnego i finansowego muzeum, ale także zarządzania przestrzenią i społeczeństwem. Na czele każdego wydziału stoi dyrektor wspomagany przez zastępców i kierowników wydziałów. Niektóre dyrekcje są podzielone na poddyrekcje.
Agencja księgowa i SPSI podlegają bezpośrednio prezesowi i dyrektorowi.