Diospyros

Diospyros Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Persymona , Diospyros kaki Klasyfikacja według Tropicos
Królować Plantae
Klasa Equisetopsida
Podklasa Magnoliidae
Super zamówienie Asteranae
Zamówienie Ericales
Rodzina Ebenaceae

Uprzejmy

Diospyros
L. , 1753

Synonimy

Diospyros to rodzaj drzew z rodziny Ebenaceae , wtym heban i persimmon . Ten rodzaj zawiera ponad 600 gatunków. Na Nowej Kaledonii jest reprezentowana przez 31 gatunków, z których 30 jest endemicznych dla archipelagu.

Etymologia

Linneusz wprowadził rodzaj Diospyros i zajął się dwoma znanymi mu gatunkami: D. lotus i D. virginiana .

Jadalny?

Owoce wydają się mniej lub bardziej jadalne w zależności od gatunku, a czasem w zależności od owocu. W Stanach Zjednoczonych osadnicy, bardzo lokalnie, używali go, ponieważ zawiera 17-19% cukru) do produkcji piwa (Simmon bier) i brandy . Wówczas import persymonów z Japonii (ulepszanych przez wieki w Azji przez długą selekcję przez ludzi) konkurował z zastosowaniami owoców persymonów. Według Trabuta (1926) „Persymona to jeden z owoców, który zawiera najwięcej cukru, suszony ma wiele analogii z datą . „ Zawiera 0,88% białka i 30 do 32% cukru, 64% wody w stanie świeżym (…) Persymony są czasami uprawiane na paszę dla świń. Niektóre odmiany wyselekcjonowane do tego celu owocują od września do zimy. Amerykanie spożywają dość dużą liczbę ciastek zrobionych z persymonów.
Trabut podał przepis na chleb persymonowy  : kubek miąższu persymony, szklanka wody, pół łyżeczki sody oczyszczonej zmieszane w gęstą pastę można upiec jak chleb. Wyprodukowaliśmy również „Persimmon an syrop”. naprzemienne warstwy dojrzałej persymony i cukru, owoce przybierają wygląd i smak daktyli.

Amerykański poeta Bryant, także entuzjasta ogrodnictwa, zebrał najsłodsze dzikie odmiany, jakie mógł znaleźć, i rozpoczął proces selekcji drzew o większych, bardziej pachnących i mniej cierpkich owocach, z takimi rezultatami, że twierdził, że persymony amerykańskie będą jednym z nich. dzień przewyższa japońskie persymony.

Liczne badania zostały wykonane przez L Trabut (ówczesnego dyrektora Botanicznym usługi w Generalnym Gubernatorstwie Algierii ) w 1920 roku, w szczególności w celu rozpoczęcia uprawy owoców jadalnych. Niektóre gatunki mają owoce, które tracą swoją cierpkość, gdy są bardzo dojrzałe. W przypadku innych, gdy owoc nie jest naturalnie słodki, można go również przygotować tak, aby był mniej cierpki ( „  Owoce zachowujące cierpkość mogą stać się bardzo miękkie, gdy zostaną poddane sztucznemu dojrzewaniu, w wyniku którego garbniki stają się nierozpuszczalne. Konserwowane w kwasie węglowym , ściągające Persymony szybko stają się słodkie i jadalne  ” ). Trabut był szczególnie zainteresowany Diospyros virginiana , znacznie bardziej odpornym na zimno niż Diospyros kaki i zdającym się przystosowywać do bardzo zróżnicowanych gleb, wspierając nawet konkurencję z topolami w strefach aluwialnych. Według niego „ Persymona, wprowadzona do Europy w 1629 roku , znosiła zimy z przeziębieniami sięgającymi - 2o °, jednak owocnikuje tylko w regionach południowych” .

Lista gatunków, podgatunków i odmian

Według Catalog of Life (7 sierpnia 2014)  :

Według GRIN (7 sierpnia 2014)  :

Według ITIS (7 sierpnia 2014)  :

Według World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (7 sierpnia 2014)  :

Według The Plant List (7 sierpnia 2014)  :

Według bazy danych Paleobiology (7 sierpnia 2014)  :

Według Tropicos (7 sierpnia 2014) (Uwaga surowa lista może zawierać synonimy):

Uwagi i odniesienia

  1. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden., Dostęp 7 sierpnia 2014
  2. Tropicos Diospyros Synonimy: czytaj online
  3. Agricultural Research Service, National plazmy zarodkowej Systemu Roślin, 2021: czytać online
  4. Gatunek Plantarum , tom 2 (1753)
  5. Gallica
  6. Harvard
  7. Dioscorides: Materia Medica 3, 141 i Pliny, HN 1, 27, 74; 27, 98
  8. Trabut L (1926) Jadalna Diospyros . Journal of Traditional Agriculture and Applied Botany, 6 (61), 541–547
  9. Trabut, L. (1924). Jadalne Diospyros . Journal of Traditional Agriculture and Applied Botany, 4 (40), 829-834
  10. Roskov Y., Ower G., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk PM, Bourgoin T., DeWalt RE, Decock W., van Nieukerken EJ, Penev L. (red.) (2020). Gatunki 2000 i ITIS Catalog of Life , 2020-12-01. Zasoby cyfrowe na www.catalogueoflife.org . Gatunek 2000: Naturalis, Leiden, Holandia. ISSN 2405-8858, dostęp 7 sierpnia 2014
  11. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2021. Sieć informacji o zasobach Germplasm (taksonomia GRIN). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland., Dostęp 7 sierpnia 2014
  12. ITIS , dostęp 7 sierpnia 2014
  13. WCSP. Światowa lista kontrolna wybranych rodzin roślin. Ułatwione przez Królewskie Ogrody Botaniczne w Kew. Opublikowane w Internecie; http://wcsp.science.kew.org/, dostęp 7 sierpnia 2014
  14. The Plant List , dostęp 7 sierpnia 2014.
  15. Fossilworks Paleobiology Database , dostęp 7 sierpnia 2014

Linki zewnętrzne