Diodote II

Diodote / Diodotos / Diodotus II Theos (po grecku ΔΙΟΔΟΤΟΣ ΘΕΟΣ ) jest władcą królestwa grecko-baktriańskiego od 238 roku pne. AD lub 234 pne. AD do 230 pne. AD lub 221 pne. J.-C.

Biografia

Współregencja z ojcem Diodotusem I ul

Jest synem Diodotusa I er, którego przejął do 238 roku pne. AD Według monet wydaje się, że Diodotus II był kojarzony bardzo wcześnie z władzą, jako współregent, od czasu wyzwolenia potęgi Seleucydów jego ojca około 250 rpne, co wyjaśnia młode / stare portrety monet z legendą Antiocha II.

Dla Franka Holta Diodote II zorganizował drugi warsztat bicia monet (warsztat B), w którym mógł wygrawerować swój portret, dzięki czemu stał się lepiej znany populacji greckich kolonistów.

Nie wiemy, czy brał udział w zwycięstwie nad inwazją koczowników partyjskich jego ojca.

Panowanie Diodotusa II

Po śmierci Diodotusa I st v. 238 pne AD , Diodote II przejął władzę od swojego ojca.

Odziedziczył rozległe terytorium składające się z prowincji Baktrii , Margiane , a także Sogdiane , oficjalnie jeszcze pod władzą Seleucydów, czyli Seleucydów II , chociaż monety nadal były wybijane z imieniem jego poprzednika Antiocha II.

Diodotus I jako pierwszy rozpoczął przemianę z prowincji Seleucydów i niezależnego królestwa.

Na monetach wybitych w Baktrii samodzielnie zmienił portret króla Seleucydów i zastąpił typ Apollina Seleucydów w Zeusie błyskawicy, zachowując jednak imię króla Seleucydów Antiocha II.

Wydaje się, że to po śmierci ojca Diodotus II postanowił zrobić krok, aby jego ojciec nie odważył się wybić monet w jego imieniu tytułem króla.

Jego stosunki z Partami

Odwrócenie sojuszu

W Partowie , po odparty przez dwugarbny Diodotos I er , osiadł w satrapii z Parthiène, odcinając bezpośrednich kanałów komunikacji z Syrii do Baktrii. Ta inwazja była poważnym zagrożeniem dla Seleucydów, zagrażając irańskiemu płaskowyżu, w tym satrapii mediów. Stanowiło również zagrożenie dla Baktrii, ograniczając komunikację ze światem hellenistycznym (handel, osadnicy, rzemieślnicy, artyści…) i zagrażając zachodniej granicy.

Wygląda więc na to, że Diodotus I st i król Seleucydów Seleukos II Kallinikos zaplanowali wspólny atak na Partów . Niemniej Diodotos I st zmarł przed wysyłką. Jego syn, Diodotos II obalił sojusz i zawarł pokój z Tiridates I er , króla Partów, brat i następca Arsaces I st , założyciela dynastii Arsacid .

W ten sposób Partowie byli w stanie skoncentrować swoje siły przeciwko atakowi Seleucydów.

Seleucos II Kallinikos zaatakował około 228 pne. AD Po początkowej porażce Seleukos kontratakował i udało mu się odeprzeć Arsace, który znalazł schronienie na stepie, być może w pobliżu Sakas.

Droga była otwarta, aby ukarać Diodotusa II Baktrii. Ale nowe komplikacje zachodnie zapobiegać Seleucydą wykorzystać swój sukces, na pewno inwazji Azji Mniejszej Seleucid z Antioch Hieraks przez Attalos I st z Pergamon lub próby jego brata do inwazji na Syrię .

W 227 pne. AD Seleukos II Kallinikos musiał szybko wrócić na Zachód. Król Seleucydów zawarł pokój z Arsace, który uznał jego zwierzchnictwo. Ale kiedy Seleucydzi odeszli, Arsace ogłosił się królem Partii. Próba odzyskania kontroli nad wysokimi satrapiami nie powiodła się.

„Uwolniony śmiercią Diodotusa, Arsace zawarł pokój i zawarł sojusz ze swoim synem, również zwanym Diodote. Wkrótce Partów został zaatakowany przez Seleukosa, który chciał ujarzmić buntowników, ale zwyciężył Arsace. Partowie obchodzili ten dzień jako początek swojej wolności ”

Możemy przypuszczać, że Diodotus II wykorzystał porażkę króla Seleucydów, najeżdżając Arie wciąż lojalnego wobec potęgi Seleucydów (wiemy, że w czasach Eutydemosa prowincja ta była częścią królestwa Baktrii)

Dlaczego Diodotus II zawarł sojusz z Partami?

W przeciwieństwie do swojego ojca, który nie ogłosił się oficjalnie królem i nadal bił monety w imieniu Antiocha, Diodotus II oficjalnie objął tytuł króla nad monetami.

Dlatego był wyraźnie w buncie przeciwko władzy Seleucydów. Możemy zatem założyć, że Diodote II obawiając się, że Seleukos II zaatakuje Partię, a następnie Baktrię , karze go za swój bunt. Dlatego też Diodote II był zainteresowany zwycięstwem Partów i ukonstytuowaniem się królestwa buforowego między Baktrią a królestwem Seleucydów.

F. Holt kojarzy koronę, którą widzimy na monetach Diodote, ze zwycięstwem nad Partami. Dlatego Diodote II usunął ze swoich monet odniesienie do klęski swojego nowego sojusznika.

Dla F. Holta sojusz z Partami ma być powiązany z uzurpacją i wojną domową Eutydemosa. Próbując ocalić swoje królestwo, Diodote II sprzymierzył się z wrogami swojego ojca. Ale ten sojusz był mało skuteczny, ponieważ Partowie byli okupowani przez atak Seleucydów.

Bunt Eutydemosa

Stanowisko Tarn

Przypuszczenie Tarna na 246, Seleukos II oddałby jedną ze swoich sióstr Diodotusowi I st, aby zapewnić mu wierność, ponieważ dał dwie jej siostry królom Pontu i Kapadocji, aby przypieczętowali ich sojusze. Diodotos II był synem Diodotos I st z poprzedniego małżeństwa.

Siostra Seleukosa II, wdowa zmarłego króla Diodotos I st do Diodotos sądu II, nie mógł stać bezczynnie przed Bactrian sojuszu z Partów przeciwko Seleucydów. Poślubiła własną córkę Eutydemosa , z pewnością jednego z satrapów (Sogdiana?) Diodotusa i namówiła go, by zabił Diodotusa II za zdradę Greków.

Euthydemus of Magnesia wyeliminował Diodotusa II, niewątpliwie przy powszechnym poparciu (ponieważ jego sojusz z Partami nie był dobrze widziany przez Greków) zdetronizował go około 230 i zastąpił go.

Inna analiza Ta sekcja może zawierać niepublikowane prace lub niezaudytowane oświadczenia (kwiecień 2014) . Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość.

Legitymacja Diodota II opierała się na jego synowskiej więzi z ojcem, zmarłym królem. Był również związany z władzą u boku swojego ojca, bicie monet ze swoim portretem. Co sprawiło, że stracił zaufanie greckich kolonistów?

Możemy wysunąć kilka hipotez, jego politykę niezależności wobec władzy Seleucydów, sojusz z Partami, jak zakłada Tarn, klęskę militarną, problemy ekonomiczne?

Ale dodatkowo potrzebna była potężna, charyzmatyczna, ambitna postać, aby wykorzystać tę słabość.

Tym człowiekiem był Euthydemus, Grek pochodzący z Magnezji , satrapa Diodot z regionu Sogdiana. Trochę tak, jak miało to miejsce w przypadku Seleucydy Baktrii, można sobie wyobrazić, że diodotyd Sogdiana stopniowo odzyskał niezależność. Eutydemos przejmował coraz większą władzę, dopóki nie pomyślał o zdetronizowaniu swojego króla. Miał tę przewagę, że kontrolował potężne i doświadczone siły zbrojne, a Sogdiana była regionem granicznym.

Aby walczyć z uzurpatorem i potwierdzić swoją legitymizację, Diodote II wybił monety upamiętniające jego ojca, Diodota I er F. Holta . Jak wskazują okolicznościowe monety Agatoklesa , nazywał siebie Bogiem „Theos” iz pewnością zorganizował kult królewski. Jednak to nie wystarczy i Diodotus II z pewnością został zabity podczas bitwy przez Eutydemusa, który przejął królewski diadem.

Data końca panowania Diodota różni się w zależności od autorów, według Polibiusza władzę objął Eutydemos, likwidując Diodota II około 230 rpne. Według Strabona bunt Eutydemosa miał miejsce w tym samym czasie co bratobójcza wojna Seleucydów około 223/221 pne. J.-C.

W Aï Khanoum znaleziono ślady ataków, które sięgają 225 rpne. AD i które mogą odpowiadać buntowi Eutydemosa. Na murach obronnych miasta zidentyfikowano ślady pożarów i robót podkopujących.

Tak zakończyła się dynastia Diodotes, spadkobiercy Aleksandra Wielkiego, który zorganizował niezależne królestwo hellenistyczne na granicach Wschodu.

Monety Diodote

Jest to bardzo trudne do rozróżnienia między walutami Diodotos I st i Diodotos II.

Złote i srebrne monety

Portret siedzącego króla Seleucydów Antiocha II / Apolla
Portret króla Seleucydów Antiocha II / Zeusa grzmiącego w imię Antiocha II
Portret Diodota / Zeusa płonącego w imię Antiocha II
Portret pioruna Diodotusa / Zeusa w imieniu Diodotusa I ul

Monety z brązu

Szef Zeusa / Artemidy biegnie
Głowa Hermesa / Ateny z przodu
Orzeł / kołczan

Monety okolicznościowe

Dzięki pamiątkowym monetom Agatoklesa wiemy, że nad Baktrią panowały dwie diodoty, Diodote Soter i Diodote Théos, ojciec i syn, jak nazwa wskazuje. Można przypuszczać, że pierwszy Diodot przyjął prestiżowe przydomek Sotera „Zbawiciel”, co z pewnością ilustruje jego działania w obronie Greków i hellenizmu w Baktrii, narażonej na ataki koczowniczych barbarzyńców i grożącej zniszczeniem.

Tytuł ten został użyty kilka razy przez Ptolemeusza I st którzy pomogli Rhodes do obrony przed atakiem Demetrius Poliorcetes i Antiocha I st bo uratował Azji Mniejszej hordy Galatów . Podobnie później epitet Soter przyjęli także królowie grecko-indyjscy Apollodotus i Menander.

Epitet Theos był używany przez Antiocha II.

Tak więc widzimy, że Diodotos I st / Diodotos II wziął te same epitety Antiocha I st / Antioch II Theos, na pewno by wzmocnić swoją legitymację.

Jest tylko jedna moneta pamiątkowa Diodotusa II wybita przez Agatoklesa (185-170), przedstawiająca popiersie Diodotusa II Theosa, a na rewersie płonący Zeus.

Agathocles honorowane jak Aleksander Wielki, Seleucydów król Antioch II Theos, założyciel grecko-Bactrian Brytania Diodotos I st i Diodotos II, Euthydémède, Demetriusz i Pantaleon .

Poprzednik:
Diodotus I st

Król grecko-baktryjski

Następca:
Euthydemus I st

Królowie grecko-baktryjscy i indo-greccy

Terytoria / daty	West Bactria	Baktria Wschodnia	Paropamisades	Arachozja	Gandhara	Zachodni Pendżab	Orientalny pendżab	Mathura	Środkowe Indie
Królowie grecko-baktryjscy i indo-greccy oraz ich terytoria po Osmundzie Bopearachchi (1991)
326-325 pne	Kampanie Aleksandra Wielkiego						Imperium Nanda
305-281 AEC	Imperium Seleucydów Seleukos I st Nikator		Imperium Maurya Chandragupta Maurya
281-261 pne	Antiochus I st Soter Foundation of Ai Khanum (280)
261-246 pne	Antiochos II Theos		Ashoka (268-232)
255-239 pne	Królestwo grecko-baktryjskie
255-239 pne	Diodot I
239-223 pne	Diodote II
240-225 pne	Antiochos
230-200 AEC	Euthydemus I st
200-190 pne	Królestwa indo-greckie				Imperium Shunga
200-190 pne	Demetrius I st				Imperium Shunga
190–180 pne	Euthydemus II		Agathocles	Pantaleon
185-170 pne	Antimachus I ul
180–160 pne			Apollodotus I st
175-170 pne	Demetrios II
160-155 pne			Antimaque II
170-145 pne	Eucratides I st						Tabliczka Aï Khanum
155-130 pne			Menander I św					Atak na dolinę Gangesu	Atak Pataliputry
145–140 pne	Inwazje Yuezhi Upadek Aï Khanoum (145)	Eucratides II Plato
145–130 pne	Inwazje Yuezhi Upadek Aï Khanoum (145)	Heliocles I
130–120 pne			Zoilos I st		Agathocleia			Napis Yavanarajya (en) : „Panowanie Indo-Greków w Mathurze ”	Yavanas (en) w: Udayagiri (en)
120–110 AEC			Lysias Anicetus		Straton I st				Yavanas do: Bharhut
110–100 pne			Antyalkidy		Heliocles II				Filar Heliodorosa
100 pne			Polyxenos		Demetrios III				Satavahanas Yavanas pod adresem: Sanchi
100–95 pne			Philoxenus
95–90 pne			Diomedes	Amyntas		Rozpiętość
90 pne			Theophilos (król )	Peukolaos (en)		Thrason (en)
90–85 pne			Nicias (en)	Menander II (w)		Artemidorus
90–70 pne			Hermaeus (en)	Archebius (en)
	Inwazje Yuezhi				Mauès (en) ( Indo-Scythe )
75–70 pne					Telephos (en)	Apollodotus II (we)		Dynastia Mitra ( fr ) Dynastia Datta ( fr )
65–55 pne						Hippostratus (en)	Dionysios (en)
55–35 pne						Azes I (en) ( Indo-Scythe )	Zoilos II (w)
55–35 pne							Apollofanes
25 AEC - 10 EC							Straton II (en) Straton III (w)
				Gondopharès I ( indo-partyjski )			Rajuvula (en) ( Indo-Scythe )
	Kujula Kadphisès ( Imperium Kushan )						Bhadayasa (en) ( Indo-Scytów )	Sodasa (in) ( Indo-Scytów )	Oferty Yavanas pod adresem: Karla Manmodi (en) Nasik (en) Shivneri

Bopearachchi, monety grecko-baktrian i indo-greckie, str. 82-83
Geografia Indii: święte i historyczne miejsca edukacyjne Britannica Educational str.156
Shane Wallace Greek Culture in Afghanistan and India: Old Evidence and New Discoveries 2016, s. 210
Rocher, Ludo (1986), The Puranas , str. 254: „ Yuga Purana (en) jest ważna przede wszystkim jako dokument historyczny. Jest to rzeczowa kronika [...] imperium Magadha , w dół do upadku Sungów i przybycia Saków . Jest wyjątkowy w swoim opisie inwazji i wycofania się Yavanów w Magadha. "

Uwagi i odniesienia

Justin , LV
Justin, XLI, 4
Nie wiemy, czy jest Magnesia z Meander lub Magnesia z Sipyle .
Polibiusz , Historia , Księga XI, Rozdział VI, § 34.