Didier Super

Didier Super Obraz w Infoboksie. Didier Super w hotelu Sully podczas Fête de la musique inczerwiec 2007. Biografia
Narodziny 27 lutego 1973 r.
Douai ( północ )
Imię i nazwisko Olivier Haudegond
Pseudonim Didier Pas Mal
Narodowość Francuski
Zajęcia Muzyk , piosenkarz, autor tekstów , artysta uliczny , komik
Inne informacje
Instrument Gitara , bas
Etykiety Uniwersalna grupa muzyczna , muzyka V2
Gatunek artystyczny Humorystyczna piosenka , punk rock , industrial rock
Stronie internetowej didiersuper.com

Didier Super , którego prawdziwe nazwisko to Olivier Haudegond , urodzony w Douai on27 lutego 1973 r.Jest aktorem, komikiem , piosenkarzem i muzykiem francuskim .

Didier Super pojawił się w mediach w 2004 roku z płytą CD z żrącymi tekstami . Po kilku latach koncertów, od 2008 roku skupił się na „komiksowej” stronie swojej kariery, tworząc solowy show, muzyczną parodię i komiks w swojej karierze.

Biografia

Młodzież

Urodzony w Douai, jest synem Jacqueline Lenain, nauczycielki plastyki i malarki, oraz Patrice'a Haudegonda, malarza i autora Jezusa proroka lub króla Żydów przed czterema Ewangeliami , w Presses de Valmy. Studiował w katolickiej placówce na północy Francji.

Kariera muzyczna

Przed 2002 rokiem Didier Super należał do amatorskiej grupy Zeu Discomobile, która zajmuje się głównie punkowymi coverami słynnych francuskich piosenek. Latem tworzy duet ulicznych kaskaderów na BMX, ze swoim przyjacielem Fabrice, alias Jérôme Jolicart, pod nazwą: Les Têtes de Vainqueurs .

W 2002 roku Didier zaczął pisać kwaśne piosenki, pełne drugiego stopnia, dobrowolnie odrzucając jakiekolwiek pojęcie dobrego smaku i poprawności politycznej . Podobnie jak inni artyści używa prowokacji, aby łatwiej dać się poznać i uznaje, że jego piosenki można nazwać „gównem”. W swoich piosenkach „atakuje” kolejno biednych, „idiotów”, pudle, katosy, małe chińskie dzieci, które bez chodzenia do szkoły robią kiepskiej jakości zabawki i tak dalej. Ironia The cynizm , drugi stopień i szyderstwo są ulubionym broń Didier Super; zwierza się w wywiadzie: „Ja staram się być na scenie, aby uzyskać trochę inny śmiech, śmiech, który jest trochę wyjątkowy”. Śmiech, który czasem był żółty, czasem trochę zawstydzony…” . Zakłada się w pełni wielką prostotę instrumentacji (na ogół ukonstytuowanej na nagraniach „studyjnych” dziecięcych organów i niektórych akordów gitarowych) oraz głosu (nieczęsto poprawnego). Didier Super zachęca swoich odbiorców i internautów do pobierania jego prac w sieciach peer-to-peer , a nawet udostępnia swój album do pobrania na swojej oficjalnej stronie internetowej.

Od tego czasu Didier umieszczał filmy w sieci najpierw, aby dać się poznać, a następnie promować swoje albumy. Najbardziej znanymi są Misere Joyeuse, który mówi „Dziękuję Tsunami” za Indian , i jeden, w którym oddał mocz na drzwi Universalu , twierdząc, że sądził, iż zamknęli się z powodu kryzysu.

W 2004 roku Didier podpisał kontrakt z V2 Music , wytwórnią, która nie została majorem (dixit Didier). Następnie wydał swój pierwszy album, Better to laugh than to care less, który jest niczym innym jak jego demo ponownie nagranym z prawdziwymi instrumentami. Strona krytyki muzycznej magazynu Télérama przypisuje mu symbol, który przyznaje tylko przy bardzo rzadkich okazjach: armatę (czyli "Niestety"). Felietonista opisuje album jako „najgorszą płytę na świecie i wszechczasów” . Didier Super mimo cytowany w artykule w n °  2952 tygodnika, datowanym latem 2006 roku, działając na pozytywną rolę i potrzebę prowokacji.
W jednym z wywiadów wokalista wskazuje, że nie ma nic wspólnego ze swoimi albumami, z których każdy zarabia tylko 50 centów, a na których, jak twierdzi, umieszcza swoje mniej dobre piosenki. Wykorzystuje ją, aby przyciągnąć publiczność na swoje koncerty, ponieważ uformowany przez teatr uliczny interesuje go właśnie ten aspekt śpiewu i kontaktu.

W 2007 roku firma V2 Music została kupiona przez Universal, która następnie namówiła ją do wydania drugiego albumu. Ten ostatni ukaże się 2 kwietnia i nosi tytuł Lepiej śmiać się niż nie dbać o wersję 2 dla starszych ludzi . Jest to tak naprawdę cover utworów z jego pierwszego albumu, któremu towarzyszy orkiestra symfoniczna. Utwory nie zmieniły tytułu, poza dodaniem wzmianki „(wersja dla starszych)”.
Wciąż spieszny przez Universal, Didier wydał swój trzeci album Ben quoi? 28 kwietnia 2008 album, który otrzymał pozytywną recenzję od Télérama .
Wreszcie, w 2009 roku , na ostatni album swojego kontraktu, Didier zakręca z przyjaciółmi i wydaje album swojej grupy, Zeu discomobile , gdzie podejmuje standardy francuskiej piosenki, a którą nazywa La Merde des autres . Universal nie odnawia swojej umowy.

Po wygaśnięciu kontraktu z Universalem częstotliwość jego koncertów drastycznie spada na rzecz innych jego koncertów – posuwa się tak daleko, że ogłasza na swojej stronie, że nie będzie więcej, i przesyła wideo z koncertu online – Didier postanawia opowiedzieć wszystkim jego przygoda w świecie muzyki w komiksie. Opowiada historię przemysłu muzycznego, który eksploatuje artystów i popycha ich do wydawania nieinspirowanych płyt CD i kręcenia się, dopóki nie upadną.

Kariera Didiera Supera jednak się nie kończy: publikuje wiele wirusowych piosenek na portalach społecznościowych (zwłaszcza na Facebooku ), które wreszcie zbiera w nowych albumach. Na przykład po dwóch trasach koncertowych w Vanuatu (małym archipelagu na południowym Pacyfiku) wydał album ze swoimi najnowszymi utworami zatytułowanymi Holidays na twój koszt , w towarzystwie lokalnej grupy muzycznej The Aro String Band. W 2020 roku, podczas pandemii Covid-19 , opublikował w Internecie album zawierający śmiech zatytułowany Laugh ostatni raz przed końcem świata .

Kariera teatralna

Od 2007 roku Didier Super narzeka na populację młodych licealistów, którzy zatruwają jego koncerty i biorą to w twarz. Teraz odmawia śpiewania Małego Pudla . Aby na nowo odkryć atmosferę teatru ulicznego, z którego pochodził, stworzył swoje Spectacle sans musique, które zagrał w świątyni Théâtre du, a następnie trzy miesiące z rzędu w Point-Virgule w 2008 roku.

Mając to na uwadze, pod koniec 2010 roku stworzył nowy spektakl, będący parodią komedii muzycznej: Et si Didier Super był reinkarnacją Chrystusa? Tym razem na scenie pojawił się pięcioosobowy zespół, w tym Jérôme Jolicart, jego przyjaciel z Winning Heads oraz Juliette Marre z firmy Bleu Albinos, która wystawiała jego poprzednie przedstawienia. Spędził 15 dni w rezydencji w sali koncertowej Usine w Istres w celu stworzenia tej komedii, której premiera miała miejsce w sali Istrean. Eksperymentował ze swoim występem w La Bellevilloise przez dwa tygodnie, zanim zagrał go w całej Francji.

Od 2012 roku współpracuje z nowopowstałym teatrem ulicznym „Compagnie Surprise” przy spektaklu „ On s'vite chez vous”, wykorzystując kody reality TV.

Przyjęcie

Didier Super, który sam zaczął tworzyć piosenki do pobrania za darmo na pirackich platformach, takich jak Emule , jest prowokacyjną i wywrotową postacią, która często ściąga na siebie gniew krytyków. Jego prowokacje i nieprzewidywalność szybko sprawiły, że stał się „nieunikniony” w telewizorach, gdzie nie waha się ujawnić tajników show-biznesu: kilka jego interwencji wywołało w ten sposób szum, w szczególności we Francji Ô , gdzie został zaproszony przez pomyłkę. Jednak z biegiem lat jego status kultowej ikony punka stopniowo otwierał przed nim drzwi mediów i został zaproszony w 2016 roku do programu Par Jupiter na temat France Inter , a nawet cytowany w Le Journal de la Philosophie na temat Francji. Kultura w 2020 roku.

Przedstawia

Oprócz koncertów, coraz rzadszych od 2008 roku, Didier Super prowadzi trzy pokazy komiksowe, w których muzyka jest w tle humoru:

Komiczny

Dyskografia

2001  : Zeu discomobile Show Maxi Music (z Zeu Discomobile)
  1. I słyszę gwizd pociągu ( Richard Anthony )
  2. Kazirodztwo cytrynowe ( Serge Gainsbourg )
  3. Kiedy muzyka jest dobra ( Jean-Jacques Goldman )
  4. Abyś wciąż mnie kochała ( Celine Dion )
  5. Babie lato ( Joe Dassin )
  6. Demony północy ( zdjęcia )
  7. Alina ( Christophe )
  8. Kocham cię ... ja też nie ( Serge Gainsbourg )
  9. Zeu Discomobile
  10. Partner prywatny
  11. Że cię kocham ( Johnny Hallyday )
  12. Jak zwykle
  13. Kobieta z kobietą ( Mecano )
  14. Uwolnieni od pożądania MEGAMIX ( Gala )
  15. Wciąż cię kocham ( Skorpiony )
  16. Dym na wodzie ( głęboki fiolet )
  17. Taniec kaczki
  18. Śniłem o niej znowu ( Dawno, dawno temu )
  19. Rewolwer oczy Marc Lavoine )
  20. Piękny
  21. Rekreacja mieszana A2
2004  : Lepiej się śmiać niż się nie obchodzić
  1. Zmęczony biednymi
  2. Klub katolików
  3. Mały pudel, plusz dla osób starszych
  4. Marzenie o świecie
  5. Wszyscy kiedyś umrzemy
  6. Powiedz mi Didier Super
  7. Przestań pierdzieć
  8. Cóż, jesteś głupi
  9. Są towary
  10. cheerleaderka
  11. Hej, jesteś głupi (wersja demo)
  12. Są towary (wersja demo)
  13. Przestań pierdzieć (wersja demo)
2007  : Lepiej się śmiać niż się nie obchodzić II
  1. Mały pudel, plusz dla starszych (wersja dla starszych)
  2. Klub Katolicki (wersja dla osób starszych)
  3. Są towary (wersja na starą)
  4. Zmęczony biednymi (wersja dla starych)
  5. Przestań pierdzieć sam (wersja dla starszych)
  6. Sen o świecie (wersja dla osób starszych)
  7. Chcę być gwiazdą (wersja staruszka)
  8. Cóż, jesteś głupi (wersja dla starszych)
  9. Wszyscy umrzemy (stara wersja)
  10. Powiedz mi Didier (wersja dla osób starszych)
  11. Mażoretka (wersja dla osób starszych)
2008  : Ben co?
  1. Jak dziecko w Brazylii
  2. Precz z ludźmi, którzy pracują
  3. Wstęp
  4. Mały anarchista
  5. Funkowy kij
  6. Kurwa Chińczyk
  7. Chcę być gwiazdą ( 3  próba)
  8. Rebecca DUHAMEL
  9. Zobacz na swojej drodze
  10. Nowy prezydent
  11. Dobry żart
  12. Piosenka, która pasuje do właściwego żartu
  13. Nie znalazłem dla tego tytułu
  14. Piosenka przeciwko muzyce
  15. dżingle zapobiegawcze
  16. Kabreta
  17. Piosenka z Małej Dunkierki
  18. Bardzo późny wieczór w gównianym teatrze
  19. Plaża, na której nic nie ma (z wyjątkiem końca)
  20. Wszyscy umrzemy (na żywo)
  21. Dlaczego „jak w Brazylii”?
  22. Precz z ludźmi pracy (wersja z posiłkiem komunijnym)
2009  : Gówno innych (z Zeu Discomobile)
  1. Szalona noc ( Wczesny wieczór )
  2. Kobiety, kocham cię ( Julien Clerc )
  3. Alleluja
  4. Nie odchodź ( Elsa )
  5. Etiopia ( piosenkarze bez granic )
  6. Demony północy ( zdjęcia )
  7. Śniłem o niej znowu ( Dawno, dawno temu )
  8. Belle-Île en Mer ( Laurent Voulzy )
  9. Boom (rzeczywistość)
  10. Zapomniałem żyć ( Johnny Hallyday )
  11. Kobieta z kobietą ( Mecano )
  12. Wczoraj ( Beatlesi )
  13. Kazirodztwo cytrynowe ( Serge Gainsbourg )
  14. Wciąż cię kocham ( Skorpiony )
  15. Rewolwerowe oczy ( Marc Lavoine )
  16. Że cię kocham ( Johnny Hallyday )
  17. Jak zwykle ( Claude François )
2016  : Wakacje na Twój koszt (z zespołem The Aro String Band)
  1. Wprowadzenie
  2. Śmierć
  3. Włóczęga
  4. Abortyna
  5. Nic do pierdolenia
  6. Lewo prawo
  7. Przynajmniej ja
  8. Stary kon
  9. Wycięcie
  10. Bum
  11. Klaskanie w dłonie
  12. Interludium, cz. 1
  13. Obchodź się z nami lepiej
  14. Interludium, cz. 2
  15. Nie pierdol się (remiks)
2020  : Śmiej się ostatni raz przed końcem świata
  1. Wszyscy umrzemy w 2020 roku
  2. Niech żyje armia
  3. Zatrzymaj swoją paranoję
  4. Pieprzony tłusty bogaty
  5. Nie pierdol się (odosobnienie)
  6. Pierre Alexander
  7. Śmierć
  8. Stały bezrobotny
  9. Dupki
  10. Jesteście najlepsi
  11. Obchodź się z nami lepiej
  12. Tutaj kolejna histerka
  13. Toksyczny
  14. Teleton
  15. Showbiz i polityka
  16. CRS-jestem głupi
  17. Koniec śmierci

Udziały

Uczestniczy jako duet w albumie Suprêmes Dindes zatytułowanym Divine Women , pojawia się z The Kings of Sweden w teledysku Les Chanteurs qui disentent oraz z Raoul Petite . Uczestniczy w albumie Jonaza zatytułowanym Strip tease (2011), w utworze 12 zatytułowanym Featuring , Jonaz po prostu prosi go o zażartowanie, aby na jego płycie znalazł się ktoś „znany”. Brał udział w albumie Face à la Mer zatytułowanym Original Sin w 2008 roku, w utworze 14 zatytułowanym La Première Fois . Uczestniczy także w pisaniu tekstów J'En Ai Rien A Foutre na albumie A voté grupy Parabellum . Widzieliśmy go u boku duetu Les reprise de tete. W 2014 roku zagrał rolę dyrektora festiwalu w Awinionie w „dokumentalnym” L'Ombre z 2 lipca Matteo Migliaccio i Quentina Surtela. W sierpniu 2015 Didier Super wziął udział w pokazie w Théâtre de lUnité, Parlement , który był odpowiedzialny za interpunkcję niektórymi swoimi żrącymi piosenkami.

Bibliografia

  1. „  Przeprowadziłeś wywiad z Didierem Super  ” , na 20minutes.fr (dostęp 17 lipca 2009 )
  2. Didier Super, Chrystus powrócił! na Francja Info France
  3. Didier Super, ale nie, mesjasz na Liberation.fr
  4. „  La Voix du Nord  ” , na La Voix du Nord (dostęp 20 września 2020 r . ) .
  5. „  Didier Super buntuje się przeciwko społeczeństwu  ” (dostęp 14 grudnia 2019 r. )
  6. „  Les Têtes De Vainqueurs  ” (dostęp 17 lipca 2009 )
  7. "  Wywiad Actuabd z 20 października 2010 r.  "
  8. Clémence Postis, "  [WYWIAD] Didier Super" Istnieje problem z humorem Ruquier , humorem Drucker ... "  " , na neonmag.fr ,15 kwietnia 2016.
  9. Valérie Lehoux, "  Télérama n O  3050 - 28 czerwca 2008  "
  10. „  Didier Super, wściekły zaręczony  ” , na www.lecourrier.ch (dostęp 17 lipca 2009 )
  11. "  Didier Super oddaje mocz do biura Universal Music , by awansować ...  " , Numérama
  12. Didier Super: „Biorą mnie za miłego oświeconego idiotę” na Rue89
  13. [1] na YouTube
  14. [wideo] Didier prawdziwy, Didier Super TV: Francja Ô na YouTube
  15. [wideo] Théâtre Le Colbert, Didier Super we France Inter na YouTube
  16. „  Odcinek 40: Bruno Latour, filozof trybów istnienia  ” , o kulturze Francji ,13 września 2019 r..
  17. Parabellum, „  J'En Ai Rien A Foutre - YouTube  ” , na YouTube ,6 października 2015(dostęp 15 kwietnia 2020 r. )
  18. Auguste Marszałek, „  Parabellum – Głosowano – W tym roku Schultz był prezesem  ” , o Cultures Co ,9 marca 2019 r.(dostęp 15 kwietnia 2020 r. )
  19. „  Film średniometrażowy Matteo Migliaccio, opublikowany na stronie internetowej Matteo Migliaccio  ” , pod adresem http://matteomigliaccio.fr ,22 czerwca 2014(dostęp 27 stycznia 2015 )
  20. Vincent Lenoir , „  Chcemy powiedzieć politykom, że są zagubieni, zmarli” – leJDD.fr  ” (dostęp 25 sierpnia 2015 r. )

Prawidłowy link do przypisu 5: http://www.lestetesdevainqueurs.com/cadre.htm

Linki zewnętrzne