| Dibezwodnik 1,4-benzochinonetetrakarboksylowy | |
| Identyfikacja | |
|---|---|
| Nazwa IUPAC | 1H, 3H-furo [3,4-f] [2] benzofurano-1,3,4,5,7,8-hekson |
| N O CAS | |
| UŚMIECHY |
O = C3OC (= O) C = 2C (= O) C1 = C (C (= O) OC1 = O) C (= O) C = 23 , |
| InChI |
InChI: InChI = 1 / C10O8 / c11-5-1-2 (8 (14) 17-7 (1) 13) 6 (12) 4-3 (5) 9 (15) 18-10 (4) 16 InChIKey: NWWNDTOPIPOVFQ-UHFFFAOYSA-N |
| Właściwości chemiczne | |
| Brute formula |
C 10 O 8 [Izomery] |
| Masa cząsteczkowa | 248,1022 ± 0,0104 g / mol C 48,41%, O 51,59%, |
| Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Dibezwodnik 1,4-benzoquinonetétracarboxylique jest bezwodnik z kwasem karboksylowym o wzorze empirycznym C 10 O 8i dlatego też jest tlenkiem węgla . Można to postrzegać jako wynik utraty dwóch cząsteczek wody z kwasu benzochinonotetrakarboksylowego .
Jest czerwoną substancję stałą, stabilną w suchym powietrzu w temperaturze do 140 ° C . Jest nierozpuszczalny w eterze , czterochlorku węgla , CCl 4 , dichlorometanie , CH 2 Cl 2 i disiarczku węgla , CS 2 . Reaguje z acetonem , octanem etylu , tetrahydrofuranem , etanolem i wodą . Rozpuszcza się w pochodnych metylowanych z benzenu daje rozwiązań pomarańczowego na fioletowy. Wystawiony na wilgotne powietrze, jego kolor szybko zmienia się na niebieski.
Związek ten został zsyntetyzowany w 1963 roku przez PR Hammonda, który ogłosił, że jest „jednym z najsilniejszych akceptorów π, jakie kiedykolwiek opisano”.