Delphinium nuttallianum

Delphinium nuttallianum Opis obrazu Delphinium nuttallianum 15507.JPG. Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Magnoliidae
Zamówienie Ranunculales
Rodzina Ranunculaceae
Uprzejmy Ostróżka

Gatunki

Delphinium nuttallianum
Pritz. w Walp. , 1842

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Zamówienie Ranunculales
Rodzina Ranunculaceae

Delphinium nuttallianum to wieloletnia, trująca roślina zielna z rodziny Ranunculaceae , pochodząca z zachodniej części Ameryki Północnej.

Opis morfologiczny

Aparatura wegetatywna

Ta roślina ma tylko jedną nierozgałęzioną łodygę, zwykle o wysokości od 10 do 50  cm (ale może przekraczać 70  cm ), z często czerwonawą podstawą. Łodyga ta ma kilka liści i zbiera się głównie w kierunku dna rośliny.

Liście o średniej szerokości 7,5 cm są bardzo zaokrąglone i podzielone na 7 do 25 wąskich pedałowanych listków  o szerokości około 6 do 7  mm .

Układ rozrodczy

Kwitnie od marca do czerwca. Następnie na łodydze tworzy obustronne skupisko niebieskich lub fioletowawo-niebieskich kwiatów, czasami z tendencją do fioletoworóżowych.

Każdy kwiat o średnicy 2,5  cm ma kielich złożony z 5 niebieskich działek , poprzetykanych ciemnoniebieskimi, owalnymi pasmami. Najwyższy działek ma ostrogę tylną o długości 1,5-2,5  cm . Korony ma 4 płatki niebieskiego, Purplish lub biały, ciemnoniebieski smug, około 5  mm długości. Dwa górne płatki tworzą ostrogę, wytwarzającą nektar , umieszczoną w ostrodze utworzonej przez górny działek. Dwa dolne płatki mają białe lub rzadziej żółte włosy.

Owoce to wyprostowane mieszki włosowe , w zestawach po trzy, o długości 0,7-2,2  cm .

Wzór chromosomalny w tym gatunku wynosi 2 n = 16.

Dystrybucja i siedlisko

Roślina ta rośnie na dobrze przepuszczalnych gruntach, na polanach lasów iglastych (szczególnie w połączeniu z Pinus contorta lub Pinus ponderosa ), na obrzeżach rzek lub łąk lub na terenach pustynnych (zwłaszcza w połączeniu z Artemisia tridentata ).

Jego zasięg występuje na zachód od kontynentu północnoamerykańskiego: rozciąga się od Kolumbii Brytyjskiej ( Kanada ) do północnej Kalifornii ( Stany Zjednoczone ) i nie rozciąga się dalej na wschód niż Kolorado , Nebraska , Wyoming czy Montana .

Rośnie od poziomu morza do ponad 3000  m npm.

Rola ekologiczna

Delphinium nuttallianum to gatunek toksyczny dla roślinożerców i ludzi. Toksyczność jest z różnych alkaloidów, w tym delphinine i ajacine . Objawy zatrucia to pieczenie warg i ust, intensywne wymioty i biegunka, skurcze i osłabienie mięśni, słaby puls i paraliż mięśni oddechowych.

Jego ostroga zawierająca nektar wytwarza nektar , w szczególności na korzyść kolibrów .

Systematyczny

Taksonomia

Gatunek ten został nazwany przez niemieckiego botanika Georga Augusta Pritzela , ale to jego rodak Wilhelm Gerhard Walpers opublikował opis w 1842 roku w swoim „Repertorium Botanices Systematicae”. W 1914 roku belgijski botanik Julius Arthur Nieuwland zaproponował zmianę nazwy gatunku Delphinastrum nuttallianum , ale propozycja ta nie została przyjęta.

Osobniki tego gatunku otrzymały inne synonimiczne nazwy:

Etymologia

Łacińska nazwa „Delphinium” i jej francuska pochodna „dauphinelle” pochodzi od Dioscorides i opisuje kształt pąka kwiatowego, który przypominałby delfina.

Termin „nuttallianum” jest hołdem dla angielskiego botanika Thomasa Nuttalla .

Odmiany?

W 1964 roku amerykański zoolog i botanik Charles Leo Hitchcock opisał kilka podgatunków:

Te odmiany generalnie nie są rozpoznawane: Delphinium nuttallianum var. fulvum oraz Delphinium nuttallianum var. levicaule są uważane za synonimy Delphinium nuttallianum , Delphinium nuttallianum var. lineapetalum jako należące do gatunku Delphinium lineapetalum Ewan i Delphinium nuttallianum var. pilosum do gatunku Delphinium bicolor Nutt.

Hybrydyzacja

Możliwa jest hybrydyzacja między Delphinium nuttallianum a gatunkami Delphinium andersonii , Delphinium depauperatum ( Delphinium × burkei Greene), Delphinium distichum ( Delphinium × diversicolor Rydberg), Delphinium nudicaule i Delphinium polycladon .

Nuttallianum Delphinium i mężczyzna

Indianie Okanagan używali kwiatów do pokolorowania na niebiesko strzał i innych małych obiektów.

Płatki lub kwiat są używane przez Indian Secwepemcs i Navajo jako dekoracja podczas ceremonii.

Zobacz też

Inne media

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. "  Delphinium nuttallianum Pritzel in Walpers  " , Flora of North America, Vol. 3 , na www.efloras.org (dostęp 22 czerwca 2009 )
  2. University i Jepson Herbaria, „  D nuttallianum Pritz.  » , At ucjeps.berkeley.edu , Regents of the University of California (dostęp 23 czerwca 2009 )
  3. MacMahon JA (1997) Pustynie p 367, National Audubon Society Natura Przewodniki, Knopf AA Inc, ( ISBN  0-394-73139-5 )
  4. “  Delphinium nuttallianum Walp.  » , Na www.calflora.org , Calflora, Berkeley California (dostęp 22 czerwca 2009 )
  5. „  Nuttall's Larkspur  ” na eNature.com Shearwater Marketing Group (dostęp: 22 czerwca 2009 )
  6. Native Plant Information Network (NPIN), „  Delphinium nuttallianum Pritz. ex Walp.  » , Na www.wildflower.org , Lady Bird Johnson Wildflower Center,2007(dostęp 23 czerwca 2009 )
  7. Ogród Botaniczny Missouri, „  Delphinium nuttallianum Pritz.  » , Na http://www.tropicos.org (dostęp 30 sierpnia 2010 )
  8. (en) Missouri Botanical Garden, „  Delphinium nuttallianum Pritz. ; Synonimy  ” , http://www.tropicos.org (dostęp 30 sierpnia 2010 )
  9. Turner NJ, Bouchard R. i Kennedy DID (1980) Ethnobotany of the Okanagan-Colville Indians of British Columbia and Washington , Victoria, British Columbia Provincial Museum (str.119)
  10. Palmer G. (1975) Shuswap Indian Ethnobotany Syesis 8: 29-51 (str.65)
  11. Vestal PA (1952) The Ethnobotany of the Ramah Navaho , Papers of the Peabody Museum of American Archaeology and Ethnology 40 (4): 1-94 (s. 27)