Decemwir

Polityka w starożytnym Rzymie Kluczowe dane

Rodzina królewska rzymska
753-509 pne. AD
Republika rzymska
509-27 pne. AD
Cesarstwo Rzymskie
27 pne. AD - 476

Principate
27 pne AD - 285 Dominuj
285 - 476 Emp. Zachód
395 - 476 Emp. Bizancjum
395-1453
Magistrates
Cursus honorum

Sędziowie zwyczajni
Sąd ludowy

Kwestor
Edile
Praetor
Konsularny
Konsula
Cenzor

Promagistrates

Właściciel Prokonsul

Nadzwyczajni sędziowie

Dyktator
Mistrz
Kawalerii
Interroi
Decemvir
Triumvir

Zespoły

Roman Senate
Comitia

Elections
Curiata

elections centuriata
Comitia
hołduje

radzie
plebejskiej

Tytuły imperialne

Cesarz rzymski

Augustus
Imperator
Caesar
Pater patriae
Pontifex
maximus

Cesarscy urzędnicy Kurator Legat

Prefektury

Prefekt Pretorium
Prefekt Rzymu
Prefekt Annone
prefekt czuwania

Decemwir (po łacinie: decemwir lub decemviri w liczbie mnogiej) jest w starożytnym Rzymie , członek kolegium składa się z dziesięciu sędziów (décemvirate). Kolegia te mogą pełnić funkcje ustawodawcze ( decemviri legibus scribundis consulari imperio ), prawne ( decemviri stlitibus iudicandis ), religijne ( decemviri sacris faciundis ), a nawet administracyjne ( decemviri agris dandis adsignandis ).

Decemviri legibus scribundis consulari imperio

W scribundis decemviri legibus są Decemvirs którzy mają władzę konsularną ( consulari Imperium ). To niezwykłe Sądownictwa tworzony podczas pierwszego wieku Rzeczypospolitej jako część walki między plebejuszy i patrycjuszy i która zastępuje kolegium konsulów. Między 451 a 449 pne istniały dwa kolegia decemwirów . J. - C. którego misją było spisanie prawa rzymskiego. Po zakończeniu misji drugie kolegium decemwirów posiadające władzę konsularną usiłowało nielegalnie pozostać u władzy i ostatecznie zniesiono magistraturę, umożliwiając konsulom powrót do głowy państwa.

Decemviri stlitibus iudicandis

Decemviri stlitibus iudicandis utworzenia sądu cywilnego, którego daty początki sięgają panowania króla Serwiusz Tuliusz . W tym czasie decemviri orzekają w „procesach o wolność”, w których stan prawny jednostki, która twierdzi, że jest wolna, jest kwestionowany w obliczu obywatela, który twierdzi, że jest jego panem, pod przewodnictwem Prezydenta RP. pretor . W republice ci decemviri stają się mniejszymi sędziami ( magistratus minores ) wybieranymi co roku przez komitety ds . Trybutów . Są częścią vigintisexvirat , kolegium sędziów ( vigintisexviri , dosłownie „dwudziestu sześciu mężczyzn”) podzielonego na sześć podrzędnych kolegiów.

Według Swetoniusza i Diona Kasjusza , Augustus daje decemviri stlitibus iudicandis przewodnictwo trybunału z Centumvirs ( centumviri ). W 1993 lub 94 roku Hadrian , podobnie jak większość młodych arystokratów należących do zakonu senatorskiego , rozpoczął kurs senatorski jako młodszy sędzia wśród decemviri stlitibus iudicandis , funkcję uważaną za mało wymagającą.

Decemviri sacris faciundis

Decemviri Sacris faciundis lub decemviri Sacrorum , tworzą kolegium z funkcji religijnych tworzonych pod presją plebejuszy, którzy chcą odgrywać rolę sprawiedliwego z patrycjuszy w administracji rzymskiej religii . Z dziesięciu członków kolegium pięciu jest plebejuszami, a pięciu patrycjuszami . Zostały nazwane po raz pierwszy w 367 pne. AD i zastępują patrycjusza duumviri , dziedzicząc ich obowiązki, takie jak ochrona ksiąg Sybillińskich , ich konsultacje i organizacja gier poświęconych Apollowi . Po włączeniu do tej uczelni Decemvirowie zachowują swoją funkcję do końca życia. Pod koniec Republiki liczba członków wzrasta do piętnastu, którzy następnie tworzą quindécemvirat ( Quindecemviri sacris faciundis ). Podczas swojej dyktatury Juliusz Cezar dodaje szesnastego członka, ale po jego śmierci kolegium powraca do liczby piętnastu członków.

Decemviri agris dandis adsignandis

Decemviri Agris dandis adsignandis tworzą kolegium powołanego gdy jest to konieczne do kontrolowania dystrybucji ziemiach Publicus Ager .

Uwagi i odniesienia

  1. Mainar 2001 , s.  75.
  2. Rougé 1991 , str.  220.
  3. Chastagnol 1993 , s.  73.
  4. Le Gall i Le Glay 1992 , s.  439.
  5. Opper 2008 , s.  42.
  6. Le Glay 1991 , s.  120.
  1. Liwiusz , Historia rzymska , III , 55 , 7
  2. Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , August, 36
  3. Liwiusz , Historia rzymska , VI , 42
  4. Liwiusz , Historia rzymska , VI , 37
  5. Cicero , Ad familiares , VIII, 4
  6. Dion Cassius , Roman History , Book XXXVII , 37

Bibliografia