Daniel Heymanna
Daniel Heymanna
| Narodziny |
16 maja 1933 r. Paris 9 th |
|---|---|
| Śmierć |
25 lipca 2019(86 lat) Paryż 15 tys |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Krytyk filmowy , dziennikarz |
| Ojciec | Claude Heymann |
| Wspólny | Jean Bertola |
| Pracował dla | L'Express , Francja Inter , Le Monde , Marianne |
|---|---|
| Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej (1993) Oficer Orderu Zasługi (2019) |
Daniele Heymann , ur16 maja 1933 r.w Paryżu i zmarł dnia25 lipca 2019w tym samym mieście jest francuskim krytykiem filmowym i dziennikarzem, byłym szefem działu kultury Le Monde , krytykiem filmowym w Marianne i L'Express oraz stałym uczestnikiem programu Le Masque et la Plume we France Inter (ponownie trzy tygodnie przed jego śmiercią ...).
Biografia
Urodzony w 1933 roku w 9 th dzielnicy Paryża Daniele Heymann jest córką reżysera Claude'a Heymann i druga żona piosenkarza Jean Bertola .
W młodości była przyjaciółką Michele Morgan i Françoise Arnoul .
Jego pierwsza praca zarobkowa była w Cinémathèque française .
Karierę rozpoczęła w France-Soir, z której szybko została zwolniona po bardzo negatywnej recenzji filmu z Rogerem Pierre'em i Jean-Marc Thibault .
Jest krytykiem filmowym w L'Express i Marianne oraz kierownikiem działu kultury w Le Monde .
Od 1977 do 2006 roku wyreżyserowała L'Année du cinéma , gdzie pisała samodzielnie lub z Pierre Murat lub Alain Lacombe .
Była członkiem jury festiwalu filmowego w Cannes w 1987 roku .
W latach 1989-2019 była felietonistką filmową w audycji radiowej Le Masque et la Plume .
Danièle Heymann zmarła dnia 25 lipca 2019w 15 th dzielnicy Paryża .
Nagrody
-
Sygnet Legii Honorowej na29 marca 1993. -
Oficer Narodowego Orderu Zasługi Zostaje bezpośrednio mianowany oficerem na29 maja 2019 r.. - 2014 : Bernard Chardère nagroda przyznana przez Instytut Lumière , „za jego wkład do zawodu dziennikarz i krytyk filmowy, a za jego cinephilia, jego styl, jego ciekawość i jego humoru. "
Publikacje
- Julien Clerc : prezentacja Danièle Heymann i Lucien Rioux / Wybór piosenek napisanych przez Étienne Roda-Gil i Maurice Vallet , muzyka J. Clerc; Wydania Seghers , Paryż, 1971.
Bibliografia
- Insee , " File osób zmarłych " , na data.gouv.fr ,marzec 2020(dostęp 15 kwietnia 2020 r . ) .
- „ Biografia Danièle Heymann ” , o Who's Who we Francji (dostęp 29 sierpnia 2019 r . ) .
- „ Nagroda Bernard Chardère 2014 została przyznana Danièle Heymann ” , na institut-lumiere.org ,6 października 2014(dostęp 20 października 2014 ) .
- Danièle Heymann, „ Być krytycznym ” , na institut-lumiere.org ,6 października 2014(dostęp 20 października 2014 ) .
- „ Danièle Heymann, „Madame kino Francji” nie żyje ” , na lexpress.fr ,26 lipca 2019(dostęp 26 lipca 2019 ) .
- „ Śmierć Danièle Heymann, byłej krytyk filmowej Marianne ” , na stronie marianne.net ,26 lipca 2019(dostęp 26 lipca 2019 ) .
- " Śmierć Danièle Heymann, francuska postać krytyki filmowej " , na lemonde.fr ,26 lipca 2019(dostęp 26 lipca 2019 ) .
- Jérôme Garcin, „ Dear Danièle… ” , na nouvelleobs.com ,26 lipca 2019
- Świat kultury opłakuje śmierć Danièle Heymann, „Madame kino Francji” .
- Dekret z 29 marca 1993, JORF nr 86 z 11 kwietnia 1993 strona 6230, [ czytaj online ]
- Dekret z 29 maja 2019 r. o awansie i nominacji