Te organy pośredniczące , spadkobiercy do ciał z Ancien Regime , są grupy społeczne, znajdujące się na poziomie pośrednim między jednostką a państwem, niezależne i autonomiczne, utworzone w sposób naturalny lub przez celowe umowy w celu osiągnięcia wspólnego celu (. Np: partie polityczne , spółki i związki , podziały administracyjne terytorium, izby przemysłowo-handlowe , stowarzyszenia , a nawet grupy nacisku itp.). Aby zakwalifikować ciała pośredniczące, możemy posłużyć się formułą Pierre'a Rosanvallona i mówić o „instytucjach interakcji” .
Profesor nauk politycznych Yves Mény dzieli instytucje pośredniczące na trzy kategorie:
Dziennikarze, którzy służą jako pośrednicy między społeczeństwem obywatelskim a władzą polityczną, mogą być również postrzegani jako grupa pośrednicząca.
Monteskiusz zawiera nawet w tej definicji zakony, takie jak szlachta i duchowieństwo oraz władze lokalne.
Jedną z głównych cech francuskiej kultury rewolucyjnej jest odrzucenie instytucji pośredniczących. Prawo Chapelier (14 czerwca 1791) zlikwidowały korporacje , ponieważ ryzykowały wprowadzenie interesu pośredniego między interesem jednostki a interesem państwa. Tak skłonił autor ustawy latem 1791 r.:
„W państwie nie ma już korporacji; istnieje tylko interes partykularny każdej jednostki i interes ogólny. Nikomu nie wolno inspirować obywateli o pośrednim interesie, oddzielać ich od spraw publicznych duchem korporacyjnym. "
Rewolucja przebiegała nie tylko z odrzucenia społeczeństwa porządku, ale również z odrzuceniem społeczeństwa ciała, wprowadzając twarzą w twarz między jednostką a państwem.
Prawo Le Chapeliera zostało uchylone przez uchwalenie prawa Waldecka-Rousseau (21 marca 1884 r.), który upoważnił związki.
Ruch federalistyczny Federacja dąży do promowania organów pośredniczących w celu horyzontalnego stosowania zasady pomocniczości poprzez podział funkcji między organy pośredniczące społeczeństwa: instytucje polityczne, firmy , związki , rodziny , stowarzyszenia , kościoły itp. .