Phalacrocorax aristotelis
Phalacrocorax aristotelis Kormorany czubate, dorosłe (po lewej) i młode (po prawej)Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Suliforms |
Rodzina | Phalacrocoracidae |
Uprzejmy | Phalacrocorax |
LC : Najmniejszy niepokój
Czubaty Kormoran ( Phalacrocorax aristotelis ) jest gatunek z ptaków morskich należących do Phalacrocoracidae rodziny . Jest to gatunek ściśle morski, którego zasięg ogranicza się do wschodniego wybrzeża Atlantyku Północnego i Morza Śródziemnego .
Ptak ten, podobnie jak jego kuzyn kormoran wielki , ma czarne upierzenie z zielonymi refleksami i lekko haczykowaty, wydłużony dziób, ale jego dziób jest cieńszy, czoło mniej płaskie i ma krótki grzebień na głowie. Ma również skromniejsze wymiary: ma tylko 65 do 80 cm długości, ma rozpiętość skrzydeł od 90 do 105 cm i waży 1,75 do 2,50 kg.
Młode osobniki są brązowe, z brzuchem jaśniejszym niż reszta ciała i białymi podbródkami. W locie pokazują biały trójkąt na podbrzuszu.
Kormoran czubaty zwykle lata blisko fal, z szybkimi trzepotami wąskich skrzydeł.
Jest dobrym nurkiem, potrafi nurkować na więcej niż 60 m, nawet jeśli generalnie prawie nie schodzi poniżej 30 m. Pozostaje około 2 minut pod wodą, maksymalna zarejestrowana wartość to 163 sekundy, a średni czas między dwoma nurkowaniami wynosi 84 sekundy. Nurkowanie odbywa się z powierzchni; następuje szybki skok mający na celu ustawienie ptaka w pozycji do nurkowania.
Podobnie jak wszystkie kormorany, kormoran dwuczuby jest gatunkiem ściśle zoofagicznym : jego dieta obejmuje wiele gatunków ryb i bezkręgowców morskich . Jednak z ilościowego punktu widzenia jest on prawie wyłącznie rybożerny .
Skład diety różni się znacznie w zależności od badań, pór roku i miejsc, ale lanca piaskowa często stanowi istotną część jej zdobyczy, szczególnie na Wyspach Brytyjskich, Chausey , Galicji itp. Dominacja tych dobijaków pelagicznych w ich jadłospisie niekoniecznie oznacza, że kormorany chwytają je na otwartej wodzie: w wielu przypadkach mogły być łowione na dnie. W wielu badaniach głębinowe ryby stanowią ważny, nawet dominującą rolę w diecie, takich jak dorszowatych ( dąsy , Pollack ) w Bretanii i Norwegii lub Labridae ( starym ) w Korsyce .
Zachowanie żywienioweKormoran czubaty, bardzo osiadły gatunek, nie podróżuje zbyt wiele w celach spożywczych. Ogólnie rzecz biorąc, jego łowiska znajdują się w promieniu mniejszym niż 10 km od miejsca rozrodu. Dwa badania przeprowadzone na Wyspach Brytyjskich wskazują na średnie odległości podróży 7 km i maksymalnie 17 km wokół osad . Na Isle of May ( Szkocja ) zastosowanie technik radiotelemetrycznych wykazało, że w okresie odchowu piskląt dorosłe osobniki były w stanie nagle zmienić obszar połowu, prawdopodobnie w związku ze zmianami dostępności zdobyczy : ptaki czasami odbywają dalekie podróże ( około 10 km w przypadku podróży o czasie trwania od 7 do 14 minut), czasami krótkich (średnio 800 mw czasie podróży krótszym niż 3 minuty). Wydajność tego ostatniego jest wyższa.
Zazwyczaj, czy to długa, czy krótka, wyprawa żywieniowa odbywa się według następującego schematu: bezpośredni lot do łowiska, kilka nurkowań, przebywanie na powierzchni od 5 do 15 minut i powrót do gniazda.
Często uważany za nurka bentosowego , kormoran czubaty jest w rzeczywistości zdolny do wykorzystania całego słupa wody między powierzchnią a około trzydziestu metrów głębokości, co stanowi jego zwykły obszar nurkowy. Potrafi łowić ryby, a nawet docenia obszary o silnych prądach pływowych, a nawet wzburzone wody w pobliżu skalistych brzegów, gdzie warunki do pływania są trudne. Jest to przede wszystkim samotny drapieżnik, chociaż wokół szczególnie gęstych ławic ryb czasami odnotowywano skupiska kilkuset osobników.
Działalność połowowa kormorana dwuczubego jest ściśle dzienna , co wynika z faktu, że podobnie jak w przypadku ponad 99% gatunków ptaków, wykrywanie zasobów pokarmowych opiera się wyłącznie lub głównie na wizji . W przypadku ptaków nurkujących w poszukiwaniu zdobyczy dodatkowym czynnikiem ograniczającym może być stopniowy spadek natężenia oświetlenia wraz z głębokością. Widzimy, że kormorany czubate modulują swoje zachowania nurkowe zgodnie z dobowym cyklem oświetlenia : najgłębsze nurkowania odpowiadają porom dnia, w których oświetlenie jest maksymalne.
Czynnik światła odgrywa również ważną rolę w skali sezonowej: osobniki znacznie wydłużają czas przeznaczony na połowy w miesiącach zimowych ze względu na ogólny spadek oświetlenia i skrócenie dnia; w okresie przesilenia zimowego na karmienie mogą przeznaczyć do 90% długości dnia. Problem ten wpływa również na przeżycie nieletnich w miesiącach zimowych: mniej wydajni niż dorośli w działalności połowowej, młodzi ludzie rekompensują tę ułomność, spędzając 3 godziny dziennie więcej niż ich starsi na jedzeniu; od listopada ogranicza ich długość dnia, co skutkowałoby pięciokrotnie wyższą zimową śmiertelnością niż dorosłych.
Ten ptak, mniej stadny niż większość kormoranów, może być samotny, ale często gnieździ się w małych rozproszonych grupach i czasami może tworzyć grupy po sto osobników na bardzo produktywnym obszarze połowowym.
W okresie lęgowym wydaje ochrypłe warczenie, gdy jest w gnieździe, ale na morzu lub w okresie zimowym na ogół jest cichy.
Kormorany czubate należą do europejskich ptaków morskich o najdłuższym okresie przebywania w miejscach rozrodu. Ponieważ dorosłe osobniki są bardzo przywiązane do swojej kolonii, nierzadko zdarza się, że przynajmniej w niektórych miejscach można je zobaczyć przez cały rok lub prawie. Tak jest na przykład na Wyspach Farne ( Northumberland ) lub na klifach Cap Sizun w Bretanii. Nie wiadomo jednak, czy jesienią i zimą kolonie stanowią obszary skupisk, zwłaszcza w nocy, czy też ptaki zajmują własne miejsca lęgowe z poprzedniego sezonu. Tak czy inaczej, wszędzie jest okres, kiedy obecność na lęgowiskach jest bardzo ograniczona, jeśli nie zerowa. Dla europejskich populacji Atlantyku okres ten odpowiada w przybliżeniu jesieni i początkowi zimy. W przypadku ptaków śródziemnomorskich, których reprodukcja następuje znacznie wcześniej, nieobecność trwałaby od czerwca do października.
Gniazdo to zwykły stos trawy, gałązek i glonów, zwykle zakładany w osłoniętym miejscu, w obszarach głazów, w szczelinach lub jaskiniach, a nawet pod roślinnością, zwłaszcza w basenie Morza Śródziemnego. Ale gniazduje również na mniej lub bardziej szerokich półkach wystawowych od strony klifu, wyjątkowo do 200 m wysokości. Samica składa 3 lub 4 jaja raz w roku, około maja.
Osoby żyją do 15 lat.
Rozpoznano trzy podgatunki kormorana czubatego.
Kormoran dwuczuby to gatunek morski i przybrzeżny, który prawie nigdy nie zapuszcza się na skraj szelfu kontynentalnego . We wszystkich porach roku zamieszkuje głównie skaliste odcinki wybrzeża o czystych i głębokich wodach. Z drugiej strony, generalnie unika obszarów błotnistych, a zwłaszcza ujść rzek . Wymóg ten w dużej mierze wyjaśnia nieprawidłowości w jego rozmieszczeniu geograficznym, a w szczególności jego nieobecność na Morzu Północnym i na dnie Zatoki Biskajskiej we Francji między Bretanią a Krajem Basków . Jego wyprawy w głąb lądu pozostają wyjątkowe.
W okresie lęgowym występuje głównie na skalistych wysepkach i kontynentalnych klifach .