Convair C-131 Samaritan

Convair C-131D Samaritan
Convair C-131D z Muzeum Narodowego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych .
Budowniczy	Convair
Rola	Transport VIP i sanitarny
Status	Usunięty z usługi
Pierwszy lot	18 lipca 1954
Uruchomienie	1954
Data wycofania	1987
Załoga
5 członków
Motoryzacja
Silnik	Pratt & Whitney R-2800-103W Double Wasp
Numer	2
Rodzaj	18-cylindrowy, chłodzony powietrzem silnik gwiazdowy
Moc jednostkowa	2500  KM
Wymiary
Zakres	32,1  m
Długość	24,13  m
Wysokość	8,58  m
Powierzchnia skrzydeł	85,46  m 2
Szerokie rzesze
Pusty	14,197  kg
Maksymalny	22,539  kg
Występ
Prędkość przelotowa	481  km / h
Maksymalna prędkość	542  km / h
Sufit	7600  m
Prędkość wspinaczki	384  m / min
Zakres działania	2093  km

Convair C-131 Samarytanin jest transport wojskowy dwusilnikowy US wyprodukowane między 1954 i 1956. Samarytanin rzeczywiście dostosowania do potrzeb USAF cywili silnika bliźniaczego Convair 240 i 340 . Był to pierwszy dwusilnikowy transportowiec z kabiną  ciśnieniową zamówiony przez MATS (in) i pierwszy samolot transportowy przekształcony w samolot do walki z powstańcami. Był również używany przez marynarkę wojenną USA pod oznaczeniem R4Y przed 1962 rokiem.

Wersje

• C-131A Samarytanin: US Air Force potrzebujących medycznej ewakuacji i osobowe urządzenia transportowego , Convair zmodyfikował handlowej bliźniaka - silnik CV-240 , już zamówionych przez armię amerykańską jako samolot szkoleniowy pod nazwą Convair T-29 , w celu przystosowania drzwi ładunkowe po lewej stronie kadłuba, za skrzydłem, ułatwiające załadunek noszy. Klasyczne drzwi dla pasażerów i cała klatka schodowa zostały przeniesione na prawo. Samarytanin mógł przewozić 27 noszy lub 37 siedzących pasażerów. Często zamawiano nieoficjalnie MC-131A, 31 C-131A (52-5781 / 5811, c / n 53,1 / 31), a ostatnich pięć ostatecznie przekształcono w T-29D (52-5807 / 5811, c / n 53.27 / 31). Pierwszy egzemplarz wzbił się w powietrze 28 lipca 1954 roku i kilka miesięcy później dostarczono do USAF. Samoloty te zostały przemianowane na C-131A (M) w 1962 roku i, z wyjątkiem 52-5797, 5803 i 5804, zostały przekazane amerykańskiej Straży Przybrzeżnej jako HC-131A w latach 70.
  • AC-131A: Co najmniej dwa C-131A (52-1106 i 1139) zostały zmodyfikowane w urządzenia do kalibracji pomocy nawigacyjnych.
  • HC-131A: Od 1976 roku ostatnie 23 C-131A zostały wyremontowane i przystosowane do potrzeb misji SAR dla US Coast Guard . W szczególności otrzymali nowy przedni punkt, w którym znajduje się radar poszukiwawczy. Urządzenia tymczasowe między HU-16 i HU-25 zostały wycofane dopiero w 1983 r. Dwa z tych urządzeń przeszły do ​​amerykańskiego rejestru cywilnego i nadal latały w Meksyku w 2002 r.
  • VC-131A: Oznaczenie przydzielone tymczasowo przed 1962 r. Samarytanom przydzielonym do misji transportowych VIP .
• C-131B Samaritan: Model hybrydowy między CV-340 i 440 przeznaczony do testowania pokładowego sprzętu elektronicznego, ta wersja utrzymywała drzwi pasażera po lewej stronie przed skrzydłem, ale miała również drzwi ładunkowe po tej samej stronie i za skrzydłem. Rozpoznawalne po obecności astrodomu, te 36 samolotów (numer seryjny 53-7788 / 7823, c / n 240/275) zostało wyposażonych dla 4 członków załogi i 48 pasażerów. Mieli również turbinę gazową Solar T41 zamontowaną w kapsule pod centralną płaszczyzną napędzającą generatory zapewniające dodatkową energię elektryczną na pokładzie. Często później konwertowane na JC-131B lub NC-131. Kilka kopii przeszło przez amerykański rejestr stanu cywilnego i nadal leciało w 2002 roku.
  • JC-131B: Latająca platforma do monitorowania i kontroli trajektorii pocisków. W ten sposób zmodyfikowano 6 urządzeń, aby przetestować koncepcję (53-7788 / 7791/7796/7806/7808/7819) i prawdopodobnie następnie przystosowano do użytku operacyjnego (w tym 53-7799,7816).
  • NC-131B: Dwa samoloty (53-7793 i 7797) zostały wybrane jako stanowisko do prób w locie do testowania „zmiennej stabilności”, pierwszy prawdopodobnie został ukończony bezpośrednio jako NC-131H. NC-131B można było rozpoznać po dużej przedniej osłonie i dodatkowych powierzchniach sterujących na czaszy.
  • VC-131B: transport VIP uzyskany poprzez tymczasowe zmontowanie C-131B.
  • YC-131C: Pierwszy płatowiec Convair 340 przeznaczony dla Sił Powietrznych wzbił się w powietrze 19 czerwca 1954 roku, wyposażony w silniki turbośmigłowe Allison YT-56 (Allison 501D-13) o mocy 3250  KM . Ostatecznie zmodyfikowano dwa samoloty (serie 53-7886 i 53-7887, c / n 91 i 131) w celu udziału w programie oceny turbośmigłowych sił zbrojnych USAF .
• C-131D Samaritan: Nowy silnik z Pratt & Whitney R-2800-103W o  mocy 2500 KM przy wtrysku mieszanki wodno-alkoholowej. W rzeczywistości jest to wojskowy odpowiednik cywilnego Convair 340 . Zamówiono 33 egzemplarze, ale dostarczono tylko 16, pozostałe ukończono w VC-131D (54-2806, 54-2807, 54-2809, 54-2810, 55-290, 55-291, 55-292, 55-293, 55-294, 55-295, 55-296, 55-297, 55-298, 55-299, 55-300, 55-301 (c / nc / n 201, 203, 205, 207, 206, 212, 315,316 321, 223, 224, 322, 229, 326, 233, 329).
  • VC-131D: transport VIP. Po zakupie Convair 340-68 (numer seryjny 54-2805, c / n 183) początkowo przeznaczonego dla Lufthansy jako samolotu do transportu personelu, USAF zdecydowało, że połowa swoich C-131D zostanie ukończona w transporcie VIP. (54-2808, 2811 , 2812, 2813, 2814, 2815, 2816, 2817, 2818, 2819, 2820, 2821, 2822, 2823, 2824, 2825; c / n 204, 208, 209, 215, 216, 217, 220, 221, 225, 226, 228, 231, 232, 234, 235, 238).
  • TC-131E: 10 elektronicznych urządzeń szkoleniowych w zakresie walki (numer seryjny 55-4750 / 55-4759, c / n 337/346). 6 przekonwertowano na RC-131F, a jeden na RC-131G.
  • C-131E: 5 dwusilnikowych samolotów zakupionych po TC-131E (57-2548 / 2552, c / n 476 477 481 482), z których dwa ostatnie zostały dostarczone bezpośrednio do marynarki wojennej i stały się R4Y-2 BuNo. 145962 i 145963.
• R4Y-1 Samaritan: odpowiednik cywilnego Convair 340 lub US Air Force C-131E . 36 egzemplarzy dostarczono Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych (BuNo 140993/141028, c / n 276/311), przemianowanej na C-131F w 1962 roku.
  • R4Y-1Z: Convair 340 zakupiony przez marynarkę wojenną USA (BuNo.140378) do misji transportowych VIP . Brał udział w katastrofie lotniczej w Atlantic City w stanie New Jersey 23 lutego 1961 r. Samolot ten został przemianowany na VC-131F w 1962 r.
• R4Y-2 Samaritan: dwa C-131E dostarczone bezpośrednio do marynarki wojennej (BuNo.145962 i 145963, c / n 481 i 482), przemianowane na C-131G w 1962 roku. Marynarka USA zarezerwowała BuNo.145964 / 145995 dla R4Ys -2 , -2T, -2S (trening zapaśniczy ASM) i -2Q (środki zaradcze), których zamówienia zostały ostatecznie anulowane na rzecz wyspecjalizowanych wersji C-131F / G / H uzyskanych poprzez konwersję maszyn dostarczonych przez „ Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych” .
• C-131F Samaritan: Nazwa R4Y-1 Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych z 1962 roku.
  • RC-131F: 6 TC-131E zmodyfikowany dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych jako elektroniczne urządzenia rozpoznawcze i lotnicze.
  • VC-131F: Przeprojektowanie R4Y-1Z Bu nr 140378 i konwersja C-131F Bu nr 140999 w 1962 r.
  • C-131G: Przeprojektowanie dwóch R4Y-2 w 1962 roku, później zamienione na VC-131G.
  • EC-131G: wersja „elektroniczna”, C-131F BuNo. 141024 przekonwertowane.
  • RC-131G: TC-131E przerobiony do elektronicznych misji obserwacyjnych dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych .
  • VC-131G: transport VIP , konwersja dwóch C-131G.

• C-131H: Przeprojektowanie trzech C-121D (54-2815 / 2817) do standardu Convair 580 , z których dwa zostały tymczasowo przeniesione do US Navy (54-2815 i 2817). Po zwróceniu się do Sił Powietrznych trzy maszyny staną się VC-131H.
  • NC-131H: C-131B (53-7793) został zmodyfikowany, aby pomieścić dodatkowy kokpit umieszczony w wydłużonym stożku dziobowym w ramach programu „Total In-Flight Simulator”. Samolot ten został przekazany 7 listopada 2008 r. Do Muzeum Narodowego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w Wright-Patterson AFB w Ohio .
  • VC-131H: Konwersja trzech C-131H i 55-299 na samoloty transportowe VIP po tymczasowym przekazaniu do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych .

Użytkownicy

• Stany Zjednoczone
  • Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych  : Weszli do służby pod koniec 1954 roku, Samarytanie byli głównie wykorzystywani przez 375. Eskadrę Aeromedical Airlift Squadon Scott AFB w Illinois , w której zostali przegrupowani w 1965 roku. Ostatni z nich prawdopodobnie zostali wycofani z czynnej służby w 1978, ale wiele egzemplarzy pozostało w służbie jednostek lotniczych Gwardii Narodowej do 1987 roku.
  • US Coast Guard  : pierwszy HC-131A wszedł do służby w 1976 roku, a ostatni został wycofany ze służby w CGAS Corpus Christi dopiero w 1983 roku.
    • US Navy  : VC-131 były używane przez Squadron VR-48.
  • NASA  : Używany jako samolot o obniżonej grawitacji , w 1959 roku astronauci Projektu Mercury szkolili się na samolocie C-131 Samaritan, nazywanym „  vomit comet  ”.
• Paragwaj  : Fuerza Aerea otrzymała co najmniej jeden C-131D.

W muzeach

• March Field Museum  (w)  VC-131D 54-2808
• Muzeum Narodowe Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych

Uwagi i odniesienia

1. (w) Archiwum NASA 16 czerwca 2014 r. , „  Space History Photo: Mercury Astronauts in Weightless Flight on C-131 Aircraft  ” , na Space.com (dostęp 16 maja 2020 r. )