Conus geographus

Stożek geografa

Conus geographus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Stożek geograficzny Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Mięczak
Klasa Gastropoda
Podklasa Prosobranchia
Zamówienie Neogastropoda
Rodzina Conidae
Uprzejmy Conus

Gatunki

Conus geographus
Linnaeus , 1758

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

C. geographus (dosłownie geograf stożkowe , zwany także Cone geograficzny ) jest gatunkiem z małży z rodziny o stożki , molluscivore i ryb odżywiania. To trująca skorupa, najbardziej niebezpieczna ze znanych.

Podział

Stożek geograficzny znajduje się na Oceanie Indyjskim i zachodnim Pacyfiku .

Opis

Stożek geografa to dość duży stożek (4,3 do 16,6  cm ), z brązową skorupą pokrytą mnóstwem małych białych (lub kremowych) trójkątów, w znacznie mniej precyzyjny i cieńszy sposób niż u jego kuzynów, takich jak Conus magnificus , Tkanina Conus lub Conus striatus . W zależności od rozmieszczenia dwóch kolorów (każdy może dominować mniej więcej w zależności od osoby), wzory czasami przywodzą na myśl mapę z kontynentami (stąd jej nazwa). Otwór w muszli jest stosunkowo szeroki jak na stożek (co pozwala mu połknąć dużą zdobycz), a martwe osobniki mają białe wnętrze.

Zachowanie

Stożek geografa to potężny nocny łowca, który poluje na czatach. Czeka bez ruchu, aż ryba się zbliży, po czym wyrzuca przez swój syfon żądło pokryte jadem, które paraliżuje ofiarę i szybko ją zabija. Jest to najbardziej trująca ze znanych muszli; jego jad może zabić człowieka w dwie godziny i nie ma odtrutki. Kiedy stożek geograficzny atakuje, uwalnia złożony trujący koktajl łączący działanie fugu ( tetrodotoksyna  : toksyna 500 razy bardziej zjadliwa niż cyjanek ) z działaniem kobry ( neurotoksyny, która powoduje paraliż mięśni, w szczególności mięśni oddechowych). To wyjaśnia, dlaczego ukąszenia tych zwierząt są śmiertelne w 70% przypadków.

Jednak tajemnicze obyczaje tego wyjątkowo powolnego zwierzęcia (i nie „agresywnego”) sprawiają, że wypadki są bardzo rzadkie: średnio jest mniej niż 10 zatruć rocznie, wszystkie gatunki szyszek łącznie.

Galeria

Filatelistyka

Ta muszla pojawia się na dwóch programach z Nowej Kaledonii w 1968 r. (Nominał: 10 F) i 2006 (150 F, dla odkrycia przeciwbólowych właściwości jej jadu).

Odniesienia taksonomiczne

Bibliografia

Inne trujące szyszki (lista niepełna)

Uwagi i odniesienia

  1. B.M., „  Killer Cones  ”, na Zonatus.com (dostęp 29 stycznia 2014 ) .
  2. Stożki na NewsVieMarine.fr.