Międzynarodowa firma informatyczna | |
kreacja | 1966 |
---|---|
Siedziba firmy | Francja |
Czynność | Informatyka |
International Company Informatyki ( CII , akronim wymawiane „ cé deux z'i ”) jest francuskim prywatna firma powstała w grudniu 1966 roku , w ramach planu CALCUL , uruchomiony przez rząd generała de Gaulle'a . Wchłonięty przez Honeywell-Bull w 1975 roku, stał się częścią CII Honeywell-Bull , przemianowanej na Bull w 1982 roku .
CII ma podwójną misję: obliczenia naukowe i komputery zarządzające, dwie dziedziny, które czasami są bardzo rozbieżne, a następnie obie zdominowane przez dwóch głównych producentów komputerów:
W obliczu IBM, Bull-GE i Control Data państwo francuskie dąży do rozwoju francuskich zdolności technologicznych. Ponadto utworzył INRIA i Komitet Badań Informatycznych , których zadaniem jest m.in. pomoc CII w zakresie badań.
Kontekst wojskowy i nuklearnyW dziedzinie wojskowej CII musi dostarczyć komputery do zbiornika Pluton , który zostanie dostarczony w 1974 roku , a francuski atomowy okręt podwodny , Le Redoutable , które zostaną dostarczone w 1971 roku . Państwo ustala harmonogram dostaw dwóch komputerów wojskowych do CII. W 1969 roku, kiedy Francja opuściła dowództwo wojskowe NATO , przekazała CII swoje budynki w Louveciennes w Yvelines .
Rząd chce też przyspieszyć francuskiego programu nuklearnego : sześć EDF reaktory zostały zlecone od 1966 do 1971 roku , kiedy to energia jądrowa zapewni 5% energii elektrycznej we Francji. Ponieważ produkują one w sposób ciągły, w nocy i w dzień, niezależnie od zmian zapotrzebowania na energię elektryczną, te nowe reaktory zakłócają równowagę sieci przesyłowej energii elektrycznej , co wymaga zarówno zdecentralizowanych, jak i scentralizowanych obliczeń w czasie rzeczywistym w całej sieci elektrycznej . CII znajdzie tam swój najbardziej stymulujący w dziedzinie przetwarzania rozproszonego , z Mitra 15 i jej funkcjami sieciowymi. Banki, SNCF , Air France i SITA są również w fazie wyposażania. PTT wybiera komputery różnych marek.
W grudniu 1964 r. dziennik " Washington Post" ujawnił, że rząd amerykański wiosną 1963 r. na wniosek Pentagonu odrzucił zamówienie na dane kontrolne 6600 wydane przez francuską Komisję Energii Atomowej , uznane za niezgodne z klauzulami. . z traktatu moskiewskiego przeciwko rozprzestrzenianiu broni jądrowej na świecie.
CEA ma wielkie komputery IBM, ale mniej interesujące i szybciej niż dane sterujące maszyn . Naukowcy spodziewają się dalszych znaczących postępów w projektowaniu superkomputerów.
Akcjonariusz i kontekst finansowyCII, prywatna spółka, ma jako udziałowca prywatnych producentów. W zamian za swoje dotacje państwo żąda, aby łączyły swoje filie, małe francuskie przedsiębiorstwa, z czasami konkurencyjnymi produktami, których klientem jest państwo:
Duzi udziałowcy tych małych firm są niechętni projektowi CII:
CII powstał w momencie skoku technologicznego, jakim było zastosowanie układów scalonych . Jednak często będzie miał trudności z zaopatrzeniem się w oczekiwane ceny i jakość z powodu braku wystarczająco dostępnych francuskich dostawców. Jej pierwsze komputery zawierają 90% amerykańskich układów scalonych , w szczególności układów Texas Instruments . W 1972 roku „plan profesjonalnej elektroniki” miał na celu modernizację francuskich fabryk półprzewodników . Zbyt późno, aby przynosić owoce, zabrało dużo czasu: wskaźnik pokrycia potrzeb krajowych wyniósł 117,6% tylko w 1979 r. Wobec 98,5% w 1970 r . ”.
W latach 1962-1967 wirtualny monopol IBM uległ erozji: jego udział w globalnym rynku spadł z 80% do 50%. Trzech nowych, bardziej innowacyjnych graczy w informatyce miało 27,5% w 1967 roku: Rand, NCR, a przede wszystkim Control Data z amerykańskiego Seymour Cray , który zrewolucjonizował moc obliczeniową.
Opracowany bardzo szybko w 1966 r. Plan Calcul doprowadził do powstania Narodowego Instytutu Badań w dziedzinie Informatyki i Automatyki (IRIA), przyszłej Inrii i trzech firm, jednej zajmującej się urządzeniami peryferyjnymi, drugiej zajmującej się komponentami elektronicznymi, na przykład połączeniem spółek zależnych Thomson i CSF oraz trzeci, CII, w wyniku połączenia narzuconego przez państwo trzem jego prywatnym dostawcom. Poza konfliktami wynikającymi z tej fuzji CII nie może liczyć na firmy usługowe zdolne do pisania oprogramowania systemowego, których jeszcze nie ma, ani na uczelnie, które jeszcze nie kształcą informatyków. W szkołach inżynierskich wystawiane są certyfikaty programistyczne.
CII odzyskuje komputery używane przez udziałowców, opracowane w Kalifornii przez American Scientific Data Systems (SDS), wciąż z przestarzałą technologią DTL , którą CII zastępuje TTL w nowych wersjach Iris 80 przy okazji specjalnego kontraktu CNET z CS 40, TTL wersji z Iris 80 , ale nie jest kompatybilny z powodu ograniczeń ogłoszone przez PTT .
Pierwszy duży komputer, nazwany „ drewnianą Iris 50 ”, został zaprezentowany na targach komputerowych Sicob we wrześniu 1968 roku. Jest to nadal model wystawowy, wyposażony w peryferia amerykańskiego pochodzenia. Najpierw we współpracy z kalifornijskim SDS, potem samodzielnie, CII opracowało pierwsze komercyjne komputery w układach scalonych w Europie (serie Iris, Mitra i Unidata).
Aby sfinansować bardzo szybki wzrost sprzedaży i zatrudnienia w informatyce, musimy pozyskać więcej prywatnych klientów w zakresie informatyki zarządzającej, mniej ambitnych, ale które natychmiast im się opłacają, a nawet skandalicznie faworyzują, kosztem reputacji firmy. Na przykład w 1969 r. CII przybył do IRIA , swojego sąsiada w Roquencourt , aby usunąć blok pamięci z Iris 50 , aby przekazać go prywatnemu klientowi w trudnej sytuacji.
Zaprojektowany przez CII w 1971 roku przez zespół kierowany przez Alice Recoque , do kontroli procesów przemysłowych, Mitra 15 był zatem również używany jako węzeł (sieć) Cyklad oraz jako „front end” do komunikacji z komputerem centralnym Iris 80 , łącząc swoją moc obliczeniową, inspirowaną przez amerykańskiego Seymoura Craya i jego firmę Control Data , z decentralizacją zasobów.
Dwa modele (Mitra 15-20 i Mitra 15-30) zostały dostarczone od 1972 roku, a następnie Mitra 15 i Mitra 125 z rozszerzonymi możliwościami adresowania.
Komputery Mitra 15 były produkowane od 1971 r. przez Dział Małych Komputerów i Zastosowań Specjalistycznych (DPOAS), który nie istniał na początku Planu Obliczeń , kierowanego przez Michela Chaussedoux , który jako część odnosi się do Pierre'a Guicheta, zastępcy dyrektora generalnego CI. spółki zależnej. Na ten czas ważny jest wolumen produkcji, tysiąc egzemplarzy, w fabryce CII w Tuluzie. Do sukcesu tego minikomputera zachęcają jeszcze mniejsze maszyny: T1600 , który podobnie jak Mitra 15 jest instalowany w 29 szkołach średnich podczas pierwszego planu komputeryzacji. Przeznaczony również do automatyzacji eksperymentów naukowych, mikroprogramowany z pamięcią rdzenia ferrytowego, ma objętość 3 m 3 . Telemecanique zastępuje SOLAR 16 , zaprojektowany w 1973 roku przez Francusko-amerykański zespół Jesse T. Quatse , gwiazda września 1975. SICOB z sto milionów franków na komputerach przemysłowych, sięgnął drugą rangę światową w mini-komputerów, na równorzędny w Europie z PDP-11 firmy Digital Equipment (DEC).
W tym samym czasie Narodowy Instytut Badań Agronomicznych zamawia pierwszy w historii mikrokomputer ,Czerwiec 1972we francuskim biurze projektowym R2E , kierowanym przez André Truonga , za system do pomiaru i obliczania ewapotranspiracji gleby. Oparte na Intel 8008 mikroprocesor , przedstawiony w kwietniu 1972 roku przez firmę Intel , ale nie będąc w stanie dostarczyć ją do Datapoint 2200 The Micral został wydany w styczniu 1973 roku, znacznie lżejsze i tańsze niż PDP-8 mini-komputera , z Digital Equipment , notowana na giełdzie w sierpniu 1966 r.
Zakład CII w Tuluzie zostanie sprzedany w latach 1975-1976 firmie SEMS , spółce zależnej Thomson , która ją uzyskuje, w ramach rekompensaty za utratę prawa do kontrolowania CII-HB, pozostawionego CGE , podczas jej fuzji z Honeywell , „zorganizowany w pstrokaty stos”. Thomson połączył siły w tym samym czasie z Telemecanique i jego firmą Solar .
Oba produkty będą współistnieć w SEMS , produkcja Mitry 15 zostanie przeniesiona do Crolles , gdzie produkowany jest również Solar (komputer) . Jego poprzednik T1600 był produkowany w pobliżu, w Echirolles , jego karty w Carros ( Alpy Nadmorskie ), a montaż odbywał się w Crolles (Isère).
Ta gama konkuruje z Level-6 , przemianowanym na Mini 6 , produkowanym na licencji Honeywell przez CII-HB w Brighton i Angers dla obwodów, podczas gdy montaż zostanie przeniesiony w 1981 roku do Joué-lès-Tours .
Aby zapewnić ciągłość technologiczną Mitra 15 i Solar , SEMS utrzymuje zespoły inżynierów w Louveciennes , w pobliżu zespołów IRIA i CII w Roquencourt .
Amerykański udziałowiec CII jest krytykowany za wspieranie jego Level-6 przeciwko Mitra 15 i Solar , które przebijają się przez światowy rynek. Stając się „biednym krewnym”, Mitra nie ma wtedy kredytu, a jej rozwój dusi. Łącznie zostanie wyprodukowanych 8000 egzemplarzy Mitry 15 w porównaniu z 16 000 dla Solar (komputer) , który pojawił się na rynku później, w okresie silniejszego wzrostu i stymulowanego przez rynek budowy chińskiej sieci kontroli ruchu lotniczego . W 1978 roku CII Honeywell-Bull sfinalizował zakup Micrala.
Fuzja zespołów Telemecanique z zespołem Thomsona modyfikuje strategiczne kierunki, zwłaszcza że widoczność na konkurencji z minikomputerami CCI HB jest zaciemniona. Spowoduje odejście wielu inżynierów, którzy opracowali Solara w dwóch fabrykach w Grenoble i będą zalążkiem powstania firm przyczyniających się do uruchomienia ZIRST.
Jednocześnie sieć handlowa nowej grupy powstałej w wyniku połączenia (CCI HB) ograniczyła sprzedaż Mitry do kontynuacji działalności rozpoczętej przed połączeniem, ponieważ rynek „kontroli procesów” we Francji prawie nie został spenetrowany przez DPS - 6.
Kiedy został utworzony, CII musi wyróżniać się na rynkach, na których IBM i Control Data zaczęły tego oczekiwać. Gra na strachu, że monopol IBM inspiruje kraje socjalistyczne i rozwijające się do czerpania zysków z fali inwestycji z lat sześćdziesiątych . I bardzo wcześnie zawarła umowy partnerskie z Control Data .
Strategia innowacjiStworzony w 1966 roku od zera z małych firm, CII nadal inwestował, sześć lat po jego utworzeniu, 20% swojej sprzedaży w badania, w porównaniu z 6% do 7% dla konkurenta Bulla , który miał jednak przychody trzy do czterech razy wyższe. Państwo dofinansowuje tylko część tego wysiłku. Dlatego musimy bardzo wcześnie znaleźć przepisy.
CII rozpoczęło się od produkcji, podobnie jak CAE, które odziedziczyła, amerykańskich komputerów na licencji: Sigma 7 firmy SDS , która miała stać się CII 10070 , oraz jej młodszego brata Sigma 2, przemianowanego na CII 10020. CII jest dotowana na rozwój wszystkich części komputera obliczeniowego, bez możliwości polegania, tak jak IBM, na korzyściach płynących z przetwarzania danych do zarządzania. . Aby zapewnić sobie przynajmniej część dochodów handlowych, musiała sprzedawać wersje Iris 50 i Iris 80 odpowiadające połowie gamy 360 IBM, która wówczas miała wirtualny monopol. Systemu operacyjnego z CII 10070 jest więc używany, ale wyremontowany, w celu dostosowania go do aplikacji do zarządzania, dodając struktury sprzyjające transferu informacji między pamięcią główną a środowiskiem zewnętrznym, w celu uniknięcia dławienie przepływu informacji na poziomie dostępu do pamięci. Nie włamując się do zarządzania komputerami, ten system operacyjny Siris 7 zostanie sprzedany 30 października 1970 r. firmie Scientific Data Systems , która nic nie zrobi, CII woli zainwestować w nową architekturę, dzięki pracy zespołu Jean Ichbiah oraz Claude Boulle , w tym funkcje routingu , przez warstwę oprogramowania Transiris : staje się Siris 8 , używany z jednym procesorem (1971), a następnie dwoma (1974).
Już w 1971 roku CII opracowała w ten sposób własne modele, zaprojektowane z myślą o nowych potrzebach naukowych: Mitra 15 (później w wersjach 115 i 215), Iris 50 (później w Iris 45 i Iris 60) oraz Iris 80 .
CII opracował innowacyjne języki (projekt ADA i SFER) i bardzo wcześnie zainwestował w zdalne sieci komputerowe. Pierwsza demonstracja w 1968 roku połączyła Sicob de La Défense z jej siedzibą. Poprzez swoje minikomputery i współpracę techniczną przyczyniła się do realizacji sieci Cyclades , opartej na technologii datagramów , hostowanej w IRIA . W listopadzie 1973 roku pierwsza demonstracja sieci Cyklad połączyła trzy komputery połączone w sieć, dwa Mitra 15 z CII w regionie paryskim oraz IBM 360 z IMAG w Grenoble . W 1975 r. sieć ta połączyła 25 komputerów z głównych francuskich partnerskich ośrodków badawczych, a także z Rzymu i Londynu . CII udział w rozbudowie sieci Cyklady i stworzył własny rozproszona architektura systemu , który będzie musiał DECNet , DEC i IBM SNA jako konkurentów .
Bardziej techniczny niż komercyjny CII nie osiągnął jednak ani wystarczającej rentowności, ani dość starej bazy użytkowników, co pozwoliłoby mu na większą autonomię w podejmowaniu decyzji w stosunku do spółek macierzystych, Thomson i CGE. . . .
Strategia międzynarodowaW latach 1968 i 1969 dwóch młodych inżynierów z CII, Gérard Deloche i Michel Elie , otrzymali stypendia od Computer Science Research Committee na studia na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA), gdzie byli jedynymi członkami z Europy. Grupa robocza Network , utworzony w 1968 roku, aby zaprojektować pierwsze ARPANET protokołów .
Michel Elie , który brał udział w pierwszym łączu Arpanet w 1969 roku, jest odpowiedzialny za opracowanie Nowej Architektury Sieciowej w CII , utworzonej w 1970 roku. Stanie się ona Architekturą Systemu Rozproszonego , zwaną także „DSA-ISO”, ponieważ została uznana w 1978 roku przez organizacje międzynarodowe do utworzenia nowego modelu OSI , jeden z przodków internetu , z sieci ARPANET .
W Europie Wschodniej CII osiągnął „przełom szacowany na miliard franków” w 1974 roku . Iris 50 został zbudowany na licencji w Rumunii, począwszy od 1968 roku , jako Felix C256 i dostarczane w Kubie , Chinach i Korei Północnej . W ramach Salvadora Allende podpisano ważne umowy o współpracy z Rosją , Algierią i Chile .
Od 1970 r. CII miała wystarczający rozwój, aby zbliżyć się do innych europejskich producentów: angielskiej ICL , urodzonej w 1968 r. z połączenia kilku producentów, w tym International Computers and Tabulators (ICT). W listopadzie 1970 roku osiągnięto porozumienie, które dotyczyło również Control Data : było to konsorcjum „ Multinational Data ” z siedzibą w Brukseli , które jednak zrezygnowało z posuwania się zbyt daleko, Control Data obawiając się, że IBM wykorzysta je przeciwko niemu. ich konflikt prawny.
W latach 1969-1973 firmy Siemens i Philips złożyły wiele patentów w dziedzinie półprzewodników i zwróciły się do CII. W styczniu 1972 , Siemens stosowane do CII, następnie Philips . Wszyscy trzej tworzą konsorcjum Unidata , stworzone, aby lepiej konkurować z IBM w Europie . Siemens wymagający kompatybilności IBM dla nowych rozwiązań, CII poświęca swoje systemy operacyjne. UniData dlatego pragnie stać się „ Airbus z IT .” "
W 1975 roku rząd Valéry'ego Giscarda d'Estaing stanął w obliczu pierwszego szoku naftowego i presji ze strony jednego z dwóch udziałowców CII, Ambroise Roux , dyrektora generalnego General Electricity Company , wycofał się z Unidata .
W 1973 r. CII zatrudniało 8000 pracowników i produkcję zaszczytną pod względem jakości i ilości, ale niewystarczającą, aby była opłacalna. ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? Akcjonariusze odmawiają jakiegokolwiek podwyższenia kapitału, nawet jeśli jest on zbyt niski w stosunku do jego aktywów przemysłowych.
W 1973 Siemens opuszcza biura sprzedaży ICN we Francji, CII zrobił to samo w Niemczech i każdy z nich zaczął studiować swoją maszynę ze średniej półki dla ICN. L'accord planuje wspólnie opracować gamę mikroprogramowanych maszyn, kompatybilnych z CII IRIS , Siemens 4004 i IBM i dzielą się kosztami badań.
Philips , holenderski producent, proponuje przejęcie swojego udziału w stolicy Unidata i sprowadzenie modelu z niższej półki . Propozycja jest trudna do odrzucenia, ponieważ rząd francuski szczerze chce być Europejczykiem. Minusem jest to, że trzeba rozszerzyć oprogramowanie układowe czwartego wariantu, kompatybilnego z rodziną Philips P1000.
Philips przygotowuje się, nie czekając na budowę w Belgii swojej przyszłej wersji Unidata , z obwodami Philipsa i oprogramowaniem Siemensa , a następnie zaczyna sprzedawać swoje małe maszyny biurowe, które są niekompatybilne, z etykietą Unidata , uważaną za całkowicie nadużycie.
Utworzenie Unidata przewiduje podwyższenie kapitału za pośrednictwem CII, czego jeden z dwóch głównych udziałowców, CGE , odmawia, ponieważ Siemens i Philips wydają mu się przeciwnikiem w działalności, która najbardziej go interesuje, czyli w telefonie.
„Gdy tylko został wybrany w 1974 r., Valéry Giscard d'Estaing zlikwidował delegację IT, która wspierała Cyklady” i zastąpił ją administracją „wyraźnie broniącą maszyn Honeywell Bull przed tymi z CII, które wyposażyły Cyklady”. Doradcy Valéry'ego Giscarda d'Estaing naciskali na złamanie Unidata pod presją lobby prowadzących targi projektowe, targi kredytowe, co rozgniewało Niemców z Siemensa, który nawet zamknął swoje filie IT. Tymczasem interwencja trzeciego uczestnika, Philipsa, który bardziej chętnie skorzysta z akronimu niż do spełnienia specyfikacji, osłabiła Unidata .
Następnie Louis Pouzin otrzymał list od André Danzina , swojego przełożonego; dyrektor IRIA , który powiedział mi, że „nie powinienem już zajmować się sieciami”, ponieważ „miał rozkaz napisania tego z Ministerstwa Przemysłu. Louis Pouzin nadal operował Cykladami bez żadnego wsparcia i budżetu, aż do około 1978 r. , z wolontariuszami i różnymi zespołami badawczymi korzystającymi z sieci.
W tym samym roku CII został wchłonięty przez Bull-Honeywell , tworząc CII Honeywell-Bull, wbrew radom dyrektora generalnego CII Michela Barré i jednego z udziałowców, Thomsona , którzy następnie skłonili się do narzuconego wyboru. Rozwój Unidata zostaje zatrzymany, podczas gdy konsorcjum ma 13,2% sprzedaży komputerów w Europie w 1973 r. i 9,8% europejskiej floty.
Rok | Pracowników | Obrót handlowy |
---|---|---|
1967 | 3200 | 264 miliony |
1968 | 4000 | 285 milionów |
1969 | 4500 | 367 milionów |
1970 | 5000 | 509 milionów |
1971 | 5500 | 655 milionów |
1972 | 7500 | 800 milionów |
1976 | 18 651 | NC |
1977 | 18 043 | 3,7898 miliarda |
1978 | 18 262 | 4,45 miliarda |
Rozwój CII jest bardzo szybki w ciągu pierwszych trzech lat istnienia. W ciągu pięciu lat siła robocza wzrosła 2,5, a sprzedaż 3,5.
W 1976 roku, po fuzji z Honeywell, ta ostatnia uzyskała od rządu znaczną podwyżkę rocznej dotacji wypłacanej CII-HB, która zatrudniała wówczas ponad 18 000 osób, w tym 13 770 we Francji. W latach 1977-1980 subsydia wyniosły 812 mln franków, co dało skumulowane korzyści 724 mln.
Następnie, wraz ze wzrostem sprzedaży, każdego roku rząd zmniejszał o połowę dotację i prawie ją wycofywał w 1980 roku, w którym nowy udziałowiec, Saint-Gobain , poprosił o zwiększenie dywidendy, udział w podziale dochodu netto wynosi 40 % następnie do 50%, „poważnie osłabiając przepływy pieniężne firmy. Silny wzrost potknął się o kość w 1980 roku, kiedy firma nie była już w stanie zaspokoić popytu na Mini 6 . Gdy zainwestuje o 50% więcej niż rok wcześniej, wkład netto jego darczyńców (państwo i udziałowcy) stał się ujemny. Zatrudnienie przekracza 20 000 osób, co oznacza wzrost tylko o 12% w ciągu pięciu lat, podczas gdy obroty podwoiły się, a udział w rynku wzrósł, przy średnim wzroście na poziomie 19% rocznie w porównaniu z 15% w przypadku rynku i 12% w przypadku IBM . .
Jednak pozbawiona kapitału firma jest „brana za gardło przez finansowanie”. Nie mogąc zaspokoić popytu na Mini 6 , ponieważ fabryka Angers jest niewystarczająca, CII-HB jest zmuszona wydać rezerwę w wysokości pół miliarda franków, z rewizją wszystkich DPS 7, a także innych, na ryzyko i restrukturyzację 400 milionów franków. Rezerwy te skutkują stratą netto w wysokości 1,44 miliarda franków, aw następnym roku alokacją kapitału w tej samej wysokości.
Rok | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1982 |
---|---|---|---|---|---|
Pracowników | 18 043 | 18 262 | 19 054 | 20 267 | 21,864 |
Obrót handlowy | 3,78 miliarda | 4,46 miliarda | 5,13 miliarda | 6,10 miliarda | 7,35 miliarda |
Przepływ środków pieniężnych | 660 milionów | 791 milionów | 780 milionów | 812 milionów | NC |
Inwestycje | 750 milionów | 921 milionów | 968 milionów | 1,399 miliarda | NC |
Dotacja | 460 milionów | 212 milionów | 110 milionów | 20 milionów | Niezapłacone |
Zysk netto | 144 miliony | 190,4 miliona | 210 milionów | 180 milionów | –1,44 miliarda |
Dochód netto minus dotacja (jako% sprzedaży) | –8,3% | –0,71% | 1,9% | 2,62% | -19% |
Dywidendy | 54 miliony | 40 milionów | 58 milionów | 63 miliony | Nie |
Wkład akcjonariusza | 104 miliony | 100 milionów | 101 milionów | Nie | NC |
Wkład akcjonariusza (bez dywidendy) | 60 milionów | 60 milionów | 43 miliony | –63 mln | NC |