| Akronim | CNET |
|---|---|
| Rodzaj | Instytut Badawczy |
| Kraj | Francja |
Narodowe Centrum Badań Telekomunikacyjnych ( CNET ) był francuski telekomunikacja badań laboratoryjnych .
Plik 1 st marca 2000zmiany gospodarcze, które zaszły w tym sektorze, skłoniły państwo i France Telecom do połączenia CNET z różnymi innymi podmiotami w celu utworzenia France Telecom R&D, który stał się Orange Labs w 2007 roku.
W latach trzydziestych XX wieku w ramach administracji PTT zlecono prowadzenie badań telekomunikacyjnych dwóm małym organizacjom: „Service d'études et de recherche technics” (SERT) oraz National Radioelectricity Laboratory (LNR) . SERT, z czternastoma inżynierami, jest rodzajem biura projektowego odpowiedzialnego za ustalanie specyfikacji. LNR, utworzony w 1931 roku i powstały w wyniku wojskowego laboratorium telegraficznego utworzonego przez generała Ferrié w 1926 roku, przypomina bardziej laboratorium badawcze, ponieważ skupia naukowców uznanych w wielu dziedzinach, takich jak fizyka górnych warstw atmosfery czy metrologia . Wzywa się to międzyresortowe laboratorium, należące do PTT, do rozdzielania częstotliwości między różnymi podmiotami, prywatnymi lub publicznymi, uczestniczącymi w nadawaniu .
W 1940 r., Po klęsce czerwca 1940 r. I ustanowieniu tak zwanego reżimu Vichy , utworzono imperialny komitet koordynacyjny ds. Telekomunikacji (CCTI) w celu organizowania polityki telekomunikacyjnej . W latach 1940-1944 administracja PTT zostanie gruntownie przebudowana, zwłaszcza w sektorze telekomunikacyjnym. Pierwszym organem stworzonym specjalnie do celów badawczych jest „Dział Badań i Kontroli Technicznej”, który skupia dawny SERT oraz służbę weryfikacji sprzętu. W 1941 r. Liczyło 314 osób, w tym 28 inżynierów, na czele z Jeanem Dauvinem wspomaganym przez Charlesa Lange . Jean Dauvin pracuje nad stworzeniem potężnego centrum badawczego PTT z inżynierami, których kompetencje muszą odpowiadać kompetencjom ich kolegów z prywatnych firm, takich jak francuska firma radioelektryczna (SFR) .
Po zawieszeniu broni z 22 czerwca 1940 r. Korpus inżynierów wojskowych został rozwiązany, a 80 inżynierów i 100 oficerów wojskowych znalazło schronienie w różnych administracjach PTT, z których niektóre, jak SERT w Lyonie, były tylko kocem do wykonywania zadań wojskowych. zadania. Inwazja wolnej strefy , wListopad 1942, doprowadzi SERT do porzucenia badań wojskowych. Jean Dauvin otworzył wówczas drogę do przyspieszenia rozwoju, który położyłby kres przedwojennym praktykom, w których technicy państwowi ograniczali się do stawiania problemów, ukierunkowania studiów i kontroli osiągnięć. Aby technicy administracji byli doskonali, muszą mieć własne laboratoria. Dla Jeana Dauvina i Charlesa Lange, wraz z gwałtownym rozwojem telekomunikacji, państwowe laboratorium nie konkurowałoby z prywatnymi laboratoriami przemysłowymi. Wreszcie, przy wsparciu Ministra ds. Produkcji Przemysłowej Jeana Bichelonne'a , CNET, utworzona ustawą nr 102 z 4 maja 1944 r., Skupia większość służb związanych do tego czasu z DRCT i pozostaje co do zasady , organ międzyresortowy.
Podczas wyzwolenia, dekretem z 18 listopada 1944 r., Jean Dauvin, zbyt blisko związany z reżimem Vichy, został zastąpiony przez Henri Jannèsa , odpowiedzialnego za telekomunikację w Afryce Północnej w 1943 r. I byłego gaullistowskiego bojownika ruchu oporu. Rozporządzenie w sprawie walidacji nr 45-144 podpisane przez generała de Gaulle'a dnia29 stycznia 1945 rzachowuje międzyresortowy charakter CNET, ale do 1954 r. CNET kierowany przez Henri Jannès będzie musiał współistnieć ze Służbą Badań i Kontroli Technicznej (SRCT) , utworzoną przez ministerstwo PTT na25 kwietnia 1946, na którego czele stoi Pierre Marzin , były asystent Jeana Dauvina. SRCT szybko stanie się ważniejszym ośrodkiem badawczym niż CNET. Generalna Dyrekcja Telekomunikacji (DGT) będzie apelować od 1953 do porzucenia przez CNET jego międzyresortowy charakter i jego integracji de facto do SRCT. Dwie połączone organizacje przyjmą nazwę CNET.
Pierwszym zadaniem CNET jest przywrócenie sieci telekomunikacyjnej ( telefonicznej i telegraficznej ) we Francji . Jego pierwszym osiągnięciem widoczne dla ogółu społeczeństwa była w 1953 roku, nadawanie drogą bezprzewodową z koronacji Elżbiety II .
Niemniej jednak te pierwsze dziesięć lat w CNET pozwoliło również na wynalezienie innowacyjnych rozwiązań, jak technika prądów nośnych w 1949 roku, ale nie znała systemu przełączającego L43.
W 1954 roku Narodowe Laboratorium Radioelektryczności (LNR) , zlokalizowane w Bagneux w Hauts-de-Seine , zostało włączone do CNET. Rozwój w tym samym czasie Tecnetronu Stanislasa Tesznera zapowiada tranzystor polowy . W tym samym okresie nastąpiła emancypacja struktur wynikających z PTT oraz oddalenie, budżetowe i ludzkie, podmiotów związanych z siłami zbrojnymi.
Następna dekada, od 1955 do 1965 roku, przyniosła rozwój telekomunikacji kosmicznej, zilustrowany w 1962 roku pierwszym międzykontynentalnym łączem telewizyjnym między Pleumeur-Bodou w Bretanii i Andover . CNET wystrzelił swoją pierwszą rakietę, Véronique , w 1957 r. Badania kosmiczne rozpoczęły się od pierwszego Sputnika , aw 1959 r. Utworzono w CNET nowy wydział z François du Castel . Wkrótce grupa CNRS , GRI, będzie również gościć w CNET. Obie grupy połączą się później, tworząc CRPE, pierwsze wspólne laboratorium CNET-CNRS.
W badaniach kosmicznych CNET uzupełnia swoje umiejętności w zakresie radioelektryczności swoją specjalistyczną wiedzą techniczną w zakresie rakiet, a następnie satelitów . Dzięki temu jest w stanie szybko zaoferować początkowe osiągnięcia CNES , dzięki pierwszemu francuskiemu satelicie naukowemu FR-1 i sondzie jonosferycznej z niespójnym rozpraszaniem. Komplementarność nauki i technologii nadaje CRPE znaczną wagę w badaniach kosmicznych i zyskuje bardzo dobrą reputację na całym świecie. Był odpowiedzialny za francusko-radziecki projekt satelity Roseau , pierwszego pokładowego satelity komputerowego, niestety porzuconego w 1968 r. Uruchomił europejski projekt sondy dyfuzyjnej EISCAT w strefie polarnej.
Na początku lat sześćdziesiątych dwie spółki zależne ITT, CGCT i LMT, a także szwedzka firma Ericsson kontrolowały ponad 65% zamówień państwa na sprzęt komutacyjny do usług telefonicznych. Państwo wezwa CNET do zaradzenia tej sytuacji w następstwie powołanej w 1947 roku komisji modernizacji telekomunikacji.
W Marzec 1957, Bell Laboratories zapraszają do swoich laboratoriów w Murray Hill w stanie New Jersey wszystkie organizacje publiczne i prywatne oraz firmy, które mają umowy patentowe z Western Electric . Demonstracja pierwszego modelu elektronicznej centrali telefonicznej odbywa się na oczach uczestników konferencji: odbywają się prezentacje, a goście otrzymują bogatą dokumentację. Pierre Marzin , który chciał osobiście uczestniczyć w tym sympozjum, wrócił entuzjastycznie.
W 1966 r. Międzynarodowe seminarium ISS ( International Switching Symposium ) zgromadziło ekspertów w tej dziedzinie. WMaj 1965Bell labs uruchamia pierwszy elektroniczny system z przełączaniem czasowym.
Od 1957 roku zespoły CNET opracowują komputery i cyfrowe systemy przełączające, uważnie śledząc projektowanie sieci danych. W 1970 roku CNET wyprodukował swój elektroniczny system czasowej komutacji PLATON (Prototype Lannionais d'Autocommutateur Temporel à Organization Numérique) , który uprościł centrale telefoniczne, przetestował pierwsze transmisje światłowodowe i rozpoczął prace nad wideotelefonią .
Ale opóźnienie zostało złapane, ponieważ w 1970 roku Francja miała tylko 7,8 głównych linii telefonicznych na stu mieszkańców. Jest znacznie poniżej innych krajów: 11,1 dla Włoch, 12,3 dla RFN, 15,3 dla Wielkiej Brytanii, 33,3 dla Stanów Zjednoczonych i 40,9 dla Szwecji. W 1959 Socotel powstała spółka półpublicznego skupiającej administrowanie i przemysłowców, a CNET odgrywa ważną rolę w tym, ale francuskich przemysłowców, jak zależnych ITT „były bardzo powściągliwy, a nawet wrogie.» , Pozostawiając Stan, aby zapewnić wszystkie inwestycje.
Producenci uważają przełącznik kosmiczny SE 400 za zbyt ambitny i sprzeciwiają się mu 15 grudnia 1960 r. Mimo to CNET opracował centralę E10 wyposażoną w dwie awangardowe cechy: użycie kilku wyspecjalizowanych procesorów i komputera wspólnego dla kilku przełączników w następstwem postępu światowego przemysłu półprzewodników i oprogramowania, a następnie w pełni wyłonił się. Przekonał CIT, spółkę zależną CGE, do przyjęcia najbardziej zaawansowanej technologii, wyłącznika czasowego, podczas gdy widział to „z niewielkim entuzjazmem” , po dołożeniu większości wysiłków, aby to osiągnąć. Badania, w „bardzo sprzyjających” warunkach co położyło kres jego niechęci. Ponadto CGE założył spółkę zależną, SLE (Société lanionnaise d'Électronique) w celu uprzemysłowienia i sprzedaży przełączników elektronicznych z rodziny E10 we wczesnych latach siedemdziesiątych w Guingamp (z centrami produkcji satelitów, takimi jak Bégard, Pontrieux, Lanvollon, Bourbriac, Callac, Belle-Isle en Terre), która tanio odzyskuje inżynierów, którzy opracowali projekt w CNET, takich jak François Tallegas i Jean-Baptiste Jacob . „Podejście przyjęte w tym ważnym etapie w rozwoju doczesnej była więc bardzo pragmatyczne” , według ekonomisty Pascal Griset.
W 1974 roku CNET osiągnął maksymalny rozwój, zatrudniając około 3500 inżynierów i techników. Następnie został oddany pod kontrolę nowego opiekuna , Dyrekcji ds. Przemysłu, z najważniejszą zmianą zdania od czasu wyzwolenia .
W latach 1975-1985 CNET, na tle państwa, które zamknęło konkurencyjny projekt Cyklady , prowadzony przez INRIA , kontynuował badania nad cyfryzacją sieci komunikacyjnej, w szczególności tworząc Transpac w 1978 roku.
Praca CNET pozwoliła w 1980 roku zaoferować przedsmak Internetu : Minitel . Praca skupia się jednak na promocji standardu X.25 . Teletekstu , stosowane do dziś, a także pochodzi z tego okresu, a także ISDN (ISDN), The ATM , pierwszy płaski aktywnej matrycy oraz płatnych telefonów na wywołanie .
Zmiana większości we Francji w 1981 r. Odbiła się na telekomunikacji. Nowe kierownictwo CNET próbuje przywrócić CNET do jego dynamizmu, stępionego przez poprzednie wyzwania. Powstają nowe formy skoordynowanych i zakończonych badań, projekty CNET ; ustanowiona zostaje nagroda CNET , nagradzająca najlepsze badanie. CNET odzyskuje swoje miejsce w DGT i wiarygodność w badaniach.
Po 1985 r. CNET przygotowywał nadejście komunikacji obrazowej i wideo, obejmującej między innymi łącze szerokopasmowe , multimedia i automatyczne rozpoznawanie mowy (kontynuacja prac rozpoczęła się w 1969 r . ) . Pierwsze usługi mobilne pojawiły się w 1985 roku z Radiocom 2000, a następnie w 1990 roku z Bi-Bop ; pierwsza naziemna telewizja cyfrowa została przetestowana w 1993 roku.
Na początku XXI wieku CNET ostatecznie opuścił budynki położone przy Issy-les-Moulineaux avenue du Général Leclerc ; zostały one rozebrane pod koniec 2017 r., aby zrobić miejsce pod budowę programu nieruchomościowego „Cœur de ville”.
CNET została założona w Lannion (Côtes-d'Armor) w 1960 r. Pod wpływem miejscowego chłopca, Pierre Marzina , który następnie kierował zakładem Issy les Moulineaux w regionie paryskim; W ten sposób wniósł bardzo istotny wkład w gospodarczy i demograficzny rozwój regionu Trégor .
W połowie lat 90. oddział telekomunikacyjny PTT zatrudniał około 1730 pracowników w CNET w Lannion i 500 innych w CCETT (Joint Centre for Television Broadcasting and Telecommunications Studies) w Rennes, a dla całego regionu Bretanii „prawie połowa jego zdolności umysłowe i studia w takich specjalnościach, jak multimedia, transmisja i przełączanie łączy szerokopasmowych ” , co doprowadziło do wszystkich bretońskich działań elektronicznych, które następnie zatrudniały, zarówno prywatne, jak i publiczne, około 18 000 pracowników, według dziennika Les Echos .
CNET-Bretagne, jej region i krajobrazy zostały uwiecznione w Comédies Françaises , powieści Erica Reinhardta opublikowanej w 2020 roku, poprzez wizytę bohatera Dimitri Marguerite w ostatniej scenie. Po odwiedzeniu grobu przemysłowca telekomunikacyjnego Ambroise Roux na cmentarzu Trégastel , pobliskiej wioski, i tuż przed wywiadem z córką, odkrywa w Cité des Télécoms, że „osoba i wkład naukowy Louisa Pouzina [są] po prostu przemilczano w tym muzeum ” .