Termin Kod Koranu (znany również jako Kod 19 ) odnosi się do teorii religijnej, według której tekst Koranu zawiera skomplikowany kod matematyczny, który jest ukryty. Dla jego zwolenników byłby to matematyczny dowód na boskie autorstwo Koranu i wierzą również, że można go wykorzystać do identyfikacji błędów ortograficznych w tekście Koranu.
Ta apologetyczna teoria była szeroko rozpowszechniona w świecie muzułmańskim, zanim straciła na znaczeniu po pewnych twierdzeniach jej wynalazcy, Rashada Khalifa. Został ostro skrytykowany przez badaczy zachodnich za liczne błędy metodologiczne lub stronniczość w obliczeniach. Krytycy uważają to twierdzenie za naukowo nie do utrzymania.
W 1969 roku, Rashad Khalifa , egipsko-amerykański biochemik , zaczął jako część osobistych badań, analiza oddzielnych liter z Koranu i Koranu do zbadania niektórych sekwencji numerycznych. W 1973 opublikował książkę Cud Koranu: znaczenie tajemniczych alfabetów , w której przeanalizował poszczególne litery poprzez wyliczenia i rozkłady. Na początku przywiązuje dużą wagę do liczby 14, zanim przejdzie do 19.
Następnie Khalifa twierdził, że odkrył kod matematyczny, oparty na liczbie 19, w Koranie w 1974 roku. Napisał książkę Komputer mówi: Boże przesłanie dla świata , w której teoretyzuje ten kod z Koranu. Istnienie takiego kodu, opartego na liczbie 19, opiera się na surze 74 , werset 30: „Mają dziewiętnaście lat (pilnować).”. Chociaż liczba ta była przedmiotem dyskusji, a niektórzy postrzegają ją jako odniesienie do tekstów gnostyckich , Dye uważa, że została wybrana tylko po to, aby rym działał.
Ta teoria jest częścią powstania międzyreligijnych polemik z lat 70. i 80., takich jak te Maurice'a Bucaille'a , dążących do udowodnienia w racjonalistyczny i pseudonaukowy sposób wyższości islamu . Dla Khana jest to część splotu ruchów kontrowersyjnych dotyczących tekstu, rozwoju konkordyzmu koranicznego i historii muzułmańskich kwadratów magicznych .
Ta teoria, próbująca naukowo udowodnić cudowny aspekt Koranu, została szeroko rozpowszechniona w świecie muzułmańskim . Niektórzy myśliciele muzułmańscy promowali tę teorię, zapominając, że wyliczenia przedstawione przez Kalifa są tylko wybranymi przez niego przykładami, gdy udało się zidentyfikować wielokrotność 19. Wielu myślicieli muzułmańskich odrzuciło tę teorię.
Teoria ta została mocno poparta popularnymi apologetykami . Wyemitował ją m.in. apologeta Ahmed Deedat . Dla Chodkiewicza jego „sukces był przytłaczający w całym muzułmańskim świecie”, zanim stracił impet, gdy Khalifa zaczął domagać się quasi-proroczego statusu i przerabiać Koran, aby dostosować go do swojej teorii. Ponadto jego odrzucenie hadisów i jego przepowiednia końca świata wywołały sprzeciw.
Tak więc w 1987 roku jego dzieło zostało obalone przez saudyjskich duchownych i był kolejno uznawany za „ apostatę ” przez prezydenta ligi świata muzułmańskiego i szarlatana przez Deedat.
Zwolennicy tego twierdzenia, tacy jak Submitters, którzy są członkami United Submitters International, stowarzyszenia zainicjowanego przez Rashada Khalifa, a także niektórych Koranistów i muzułmanów głównego nurtu, często używają określonych liczb słów, sum kontrolnych i przekreślonych sum, aby uzasadnić ten kod.
Massey opisuje zatem kilka przykładów twierdzeń, zgodnie z którymi w Koranie zakodowana jest liczba 19. Tak więc, według Khalifa, 29 surów zaczyna się od Mysterious Letters , używając 14 liter alfabetu w 14 kombinacjach. Jednak dla autora 29 + 14 + 14 = 3 * 19. Massey podkreśla jednak, że wybór rozpoznania 14 różnych liter bez znaków diakrytycznych jest wyborem autora, co nie jest oczywiste. Podobnie dla niego, pierwszy werset składa się z 19 liter, czyli 19 * 6 = 114, liczby sury Koranu.
Khalifa zaproponował, na podstawie swoich obliczeń, zidentyfikowanie nieautentycznych wersetów, które chciałby zredagować z Koranu. Tak jest w szczególności w przypadku dwóch ostatnich wersetów sury 19 . Tak więc jednym z obliczeń Khalifa jest to, że liczba wersetów w Koranie wynosi 6346, co odpowiada 19 * 334. Jednak 6346 nie odpowiada żadnej tradycyjnej liczbie wersetów Koranu .
Dla Khalifa „Stwórca zostawił wiadomość zaszyfrowaną w Koranie, czekając na świt ery cyfrowej, w której kod mógł wreszcie zostać odszyfrowany po raz pierwszy. Nastała nowa era; wiara już nie jest potrzebna; wszystko ewentualne wątpliwości zostały usunięte, a wiara ustąpiła miejsca wiedzy”.
Badania Khalifa spotkały się z niewielkim zainteresowaniem w świecie zachodnim . W 1980 roku Martin Gardner wspomniał o pracy Khalifa w Scientific American . W 1997 roku, po śmierci Khalifa, napisał krótki artykuł na ten temat, będąc jednocześnie felietonistą „ Sceptical Inquirer” .
Saaleh wskazuje, że Khalifa wybrał dane, które działają, i odrzucił pozostałe. Dlatego uważa, że człowiek ma 209 kości , podczas gdy dorosły ma na ogół tylko od 206 do 208, co nie jest wielokrotnością 19, w przeciwieństwie do 209. Podobnie popełniono błędy. te nazwy Allah lub al Rahman są wymienione w Koranie.
Jego argumentacja ma wiele uprzedzeń i wad. Autor odrzuca więc elementy, które nie odpowiadają jego wyliczeniom i są „niestałe” w swoich metodach liczenia: „Czasem włącza formy liczby mnogiej, czasami nie. Czy słowo z dołączonym zaimkiem należy nazwać słowem lub dwoma?”.
Według Masseya „Niektóre z tych odkryć, choć interesujące, wydają się nieco sztuczne”. Teoria ta nie osiąga konsensusu wśród wierzących i jest postrzegana krytycznie w literaturze naukowej. Dla Gardnera Khalifa „oszukiwał się nieświadomym uprzedzeniem”. Autor powołujący się na Daniela Lomaxa przywołuje „pobożne oszustwo”.