Kleobule

Kleobule Biografia

Narodziny	Data nieznana Lindos
Śmierć	Nieznana data
Imię w języku ojczystym	Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος
Zajęcia	Filozof , poeta , tyran
Okres działalności	VI th century BC. J.-C.
Tata	Evagoras ( w )
Dziecko	Kleobulin

Inne informacje

Religia	Religia starożytnej Grecji

Cleobule ( Kléoboulos , w starożytnej grece  : Κλεόβουλος ) zwany także Cleobule z Lindos (ur.630 pne J.-C. - śmierć v. 560 pne J.-C.), Postać zarówno historyczne i mityczne, był filozofem i politykiem od starożytnej Grecji , tyran z Lindos , jeden z trzech miast wyspie Rodos .

Biografia

Kleobulus był synem Ewagorasa , któremu zastąpił. Legenda sprawia, że ​​jego rodzina wywodzi się z Heraklesa . Odwiedził Egipt , gdzie studiował filozofię i skąd przywiózł podobno zamiłowanie do zagadek i karykatur . To za jego panowania Lindos osiągnął swój szczyt: dzięki funduszom zebranym po zwycięstwie nad Lycią całkowicie odnowił miejsce i świątynię Ateny Lindii .

On jest jednym z Siedmiu Mędrców w starożytnej Grecji , z których najstarszy lista została przyznana przez Platona . Różni się na przestrzeni wieków, ale nadal obejmuje Kleobul, Solon z Aten i Tales z Miletu .

Cléobule jest ojcem Cléobuline , poety. Zmarł w wieku 70 lat, około560 pne J.-C.i miał, według Diogenesa Laërce , to epitafium:

„Mądry Kleobul nie żyje, a nad nim płacze”Lindos, jego ojczyzna otoczona ze wszystkich stron morzem. "

Maksymy

Napisał pamiętne maksymy, takie jak:

• „  Ignorancja to wspólny los mężczyzn, z dużą ilością gadania, ale czas zapewni … "
• „  Myślcie szlachetne, nie bądźcie ani próżne, ani niewdzięczne . "
• „  Dziewczyny muszą być wydawane za mąż, kiedy są jeszcze młodymi dziewczynami ze względu na swój wiek, a już kobietami z powodu rozsądku . "
• “  Mierz we wszystkim. Czyń dobro swoim przyjaciołom, aby byli do ciebie bardziej przywiązani, a wrogom, aby stali się przyjaciółmi . "
• “  Umiar jest najlepszą rzeczą . "
• „  Istnieją dwie rzeczy, których należy się obawiać: zazdrość o przyjaciół i nienawiść do wrogów . "

Artamenes lub Wielki Cyrus

W XVII -tego  wieku , Madeleine i Georges Scuderi umieścić go na scenie w ich saga Artamène ( 1649 - 1653 ), zwłaszcza w odcinku bankietowej Siedmiu Wise .

Bibliografia

1. Ollivier-Beauregard. „Egipska pseudolalka i karykatura. ”. W: Biuletyny Towarzystwa Antropologicznego w Paryżu , seria IV°. Tom 3, 1892. s. 77-86. doi: 10.3406 / bmsap.1892.3482; url: / web / czasopisma / home / prescript / art / bmsap_0301-8644_1892_num_3_1_3482
2. Madeleine i Georges de Scudéry, Artamène ou le Grand Cyrus , Paryż, Augustin Courbé, 1656, część 9, księga 2, s. 358 i nast.
   Tekst online: na  stronie Instytutu Nowoczesnej Literatury Francuskiej „  Artamene ”. Uniwersytet Neuchâtel. (strona konsultowana 19 lipca 2007 r.)

Linki zewnętrzne

• (en) Cléobule przez Diogène Laërce (tłumaczenie Robert Genaille, 1933)
• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
• Notatki w ogólnych słownikach lub encyklopediach  : Brockhaus Enzyklopädie  • Deutsche Biography  • Hrvatska Enciklopedija  • Swedish Nationalencyklopedin  • Proleksis enciklopedija

Źródła

• Ten artykuł zawiera fragmenty słownika Bouillet . Możliwe jest usunięcie tego wskazania, jeżeli tekst odzwierciedla aktualną wiedzę na ten temat, jeżeli źródła są cytowane, jeżeli spełnia aktualne wymagania językowe oraz jeżeli nie zawiera słów sprzecznych z regulaminem Neutralność Wikipedii .