Klasa Daphne

Klasa Daphne
La Flore (S645) wycofany ze służby w dawnej bazie okrętów podwodnych Keroman w Lorient .
Charakterystyka techniczna
Rodzaj	Konwencjonalny okręt podwodny szturmowy (SSK)
Długość	57,75 m²
Mistrz	6,74 m²
Wersja robocza	5,25 m²
Przesunięcie	Powierzchnia: 870 ton Pod wodą: 1043 ton
Napęd	2 generatory 450k W SEMT Pielstick typ 12PA1 lub 12PA4 - 2 silniki elektryczne 1000 KM - 2 śmigła
Prędkość	Nawierzchnia: 12 węzłów (22,2 km/h) Nurkowanie: 15 węzłów (28 km/h)
Głębokość	300 metrów
Cechy wojskowe
Uzbrojenie	12 wyrzutni torped 550 mm (8 z przodu, 4 z tyłu)
Zakres działania	4300 mil przy 7,5 węzłach z fajką
Inne cechy
Elektroniczny	Radar DRUA 31 Sonar DUUA 2B Sonar DUUA1 pasywny sonaru DSUV 2 Acoustic dalmierz DUUX
Załoga	7 oficerów 28 podoficerów 19 marynarzy
Historia
Serwowane w	Marynarka narodowa Marynarka wojenna Pakistanu Marynarka hiszpańska Marynarka wojenna Portugalska Marynarka wojenna Republiki Południowej Afryki
Okres budowy	1963 - 1975
Okres służby	1965 - 2011
Zbudowane statki	26
Zagubione statki	2
Wycofane z eksploatacji statki	21
Zachowane statki	3
Klasa narval Klasa Agosta

Klasa Daphne był typem klasycznie zasilanych atakiem okrętów podwodnych , z francuskiego wzoru, wybudowany w latach 1958 i 1970 do francuskiej marynarki wojennej i eksportu . Nazywano je wówczas okrętami podwodnymi o wysokich osiągach i powszechnie określano mianem „800 ton”.

Charakterystyka i historia

Biorąc pod uwagę cechy dotyczące aparatu napędowego, wykrywania , ciszy i zwrotności Aréthuse , których były w pewnym sensie ekstrapolacją, specyfikacje tych oceanicznych okrętów podwodnych kładły nacisk na głębokość zanurzenia (300  m ) i uzbrojenie ( 12 wyrzutni torpedowych 550  mm (8 długich torped do przodu ; 4 krótkie torpedy rufowe). Nie mogli jednak przeładować swoich wyrzutni w morzu.

Zostali przeniesieni z lat 1971 do odbierania sonar DUUA2B (gdzie kopuła z Bow większej) i DLTD3A aby uruchomić drutu prowadzony torpedy F17.

Jedenaście z tych okrętów podwodnych zostały zbudowane dla sił podwodnych francuskiej marynarki w arsenałach z Cherbourg i Brest, w tym trzy w stoczniach Dubigeon w Nantes .

Na pokładzie tych okrętów podwodnych doszło do znacznej liczby uszkodzeń, w szczególności wypadków, które spowodowały utratę okrętów podwodnych Minerve i Eurydice  :

• 27 stycznia 1968, Minerve jest straconym ciałem i daleko na południowy wschód od przylądka Sicié ( Var ), powodując śmierć 52 okrętów podwodnych. Wrak z Minerve znajduje się wlipiec 2019 na głębokości 2350 metrów;
• 4 marca 1970, Eurydice ginie w pobliżu Saint-Tropez (Var), powodując śmierć 57 okrętów podwodnych. Wrak Eurydice znajduje się i jest badany wKwiecień 1970 o głębokości 750 metrów.

Przyczyny tych dwóch wypadków nigdy nie zostały jednoznacznie zidentyfikowane.

Kilka zagranicznych marynarek wojennych zainteresowało się tym typem okrętu podwodnego i nabyło go:

• W 1964 roku Portugalia zamówiła 4 egzemplarze , w tym jeden Cachalot (S165), który będzie sprzedawany w Pakistanie i przyjmie nazwę Ghazi (S134);
• 3 przez Pakistan w 1966 roku. Wśród tych trzech okrętów podwodnych Hangor (S131) ​​był jedynym tego typu, który musiał przeprowadzić akcję wojenną,9 grudnia 1971torpedując i zatapiając indyjską fregatę Khukri  ;
• 3 przez RPA w 1967;
• Hiszpania przyjęła również w 1965 roku tego rodzaju łodzi podwodnej, ma ona wbudowana w 4 egzemplarzach do Cartagena z pomocy francuskiej.

Okręty podwodne

• Francuska marynarka wojenna:
  • Daphne (S641) – zwodowana w 1964 – wycofana z eksploatacji w 1989;
  • Diane (S642) - zwodowana w 1964 - wycofana z eksploatacji w 1989;
  • Doris (S643) - zwodowana w 1964 - wycofana z eksploatacji w 1994;
  • Eurydice (S644) – zwodowana w 1964 – zaginęła w wypadku w dniu4 marca 1970 ;
  • Flore (S645) - zwodowany w 1964 - wycofany z eksploatacji w 1989 -Statek-muzeumwLorient ;
  • Galatée (S646) – zwodowana w 1964 – wycofana z eksploatacji w 1991;
  • Minerve (S647) – zwodowany w 1964 – zaginął w wypadku w dniu27 stycznia 1968 ;
  • Junon (S648) - zwodowany w 1966 - wycofany z eksploatacji w 1996;
  • Venus (S649) - wystrzelona w 1966 - wycofana z eksploatacji w 1990;
  • Psyche (S650) – zwodowana w 1970 r. – wycofana z eksploatacji w 1996 r.;
  • Sirène (S651) – zwodowana w 1970 r. – wycofana z eksploatacji w 1997 r.;

• Pakistańska marynarka wojenna  :
  • Hangor (S131) – zwodowany w 1970 r. – wycofany z eksploatacji w 2006 r. (obecniestatek-muzeumw Karaczi);
  • Shushuk (S132) – zwodowany w 1970 – wycofany z eksploatacji w 2006?
  • Mangro (S133) - zwodowany w 1970 - wycofany z eksploatacji w 2006?
  • Ghazi (S134) (ex-portugalskiCachalote) - zakupiony w 1975 - wycofany z eksploatacji w 2006?

• Portugalska marynarka wojenna  :
  • Albacora (S163) – zwodowana w 1967 r. – wycofana z eksploatacji w 2000 r.;
  • Barracuda (S164) - zwodowana w 1968 - wycofana z eksploatacji w 2013. Statek-muzeum;
  • Cachalot (S165) - wprowadzony na rynek w 1969 - sprzedany w Pakistanie w 1975;
  • Delfim (S166) - zwodowany w 1969 - wycofany z eksploatacji w 2005;

• Marynarka Wojenna Republiki Południowej Afryki  :
  • SAS Maria Van Riebeeck (S97) – przemianowana na SAS Spear – zwodowana w 1970 – wycofana z eksploatacji w 2003;
  • SAS Emily Hobhouse (S98) – przemianowana na SAS Umkhonto – zwodowana w 1970 – wycofana z eksploatacji w 2003;
  • SAS Joanna Van de Merwe (S99) – przemianowana na SAS Assegai – uruchomiona w 1971 – wycofana z eksploatacji w 2003;

• Hiszpańska marynarka wojenna  :
  • Delfín (S-61) - zwodowany w 1973 - wycofany z eksploatacji w 2003 - statek-muzeum -Torrevieja ;
  • Tonina (S-62) - zwodowana w 1973 r. - wycofana z eksploatacji w 2005 r.;
  • Marsopa (S-63) - zwodowana w 1975 r. - wycofana z eksploatacji w 2006 r.;
  • Narval (S-64) - zwodowany w 1975 r. - wycofany z eksploatacji w 2003 r.;
  • Klasa Daphne uzupełnia klasę Balao .

Uwagi i referencje

1. „  Okręt podwodny „La Minerve”, zniknął w 1968 r., został znaleziony w pobliżu Tulonu  ”, Le Monde ,22 lipca 2019 r.( przeczytaj online , konsultacja 22 lipca 2019 r. ).

Zobacz również

Źródła i bibliografia

• Floty bojowe .
• strona internetowa .
• Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, Ouest-France ,1994, 427  s. [ Wydanie szczegółowo ] ( ISBN  2-7373-1129-2 , informacja BNF n O  FRBNF35734655 ).
• Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, edycje Roberta Laffonta, coll.  „Książki”,2002, 1508  s. ( ISBN  2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 ).
• Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , Quimper, edycje Palantines,2011, 383  s. ( ISBN  978-2-35678-056-0 ).
• Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, edycje Perrin,2016, 526  pkt. ( ISBN  978-2-262-03715-4 ).
• Jean-Michel Roche , Słownik budowli francuskiej floty wojennej od Colbert do współczesności , t.  II: 1870-2006 , Millau, J.-M. Roche,2005, 591  s. ( ISBN  2-9525917-1-7 ).

Link zewnętrzny

• „  Okręt podwodny La Flore  ” , na stronie www.memoire-et-fortifications.fr .

Powiązane artykuły

• Lista francuskich okrętów podwodnych
• Lista okrętów podwodnych z Hiszpanii
• NRP Barakuda
• Historia francuskiej marynarki wojennej od 1789 r.