Rodzaj | Dom centralny |
---|---|
Część | Sieć głównych witryn Vauban |
Początkowe miejsce docelowe | Obronne fortyfikacje wojskowe |
Inżynier | Francois Ferry |
Dziedzictwo |
![]() |
Nazwa Użytkownika | 1283-010 |
---|
Kraj | Francja |
---|---|
Podział administracyjny | Nowa Akwitania |
Podział administracyjny | Charente Maritime |
Gmina | Saint-Martin-de-Ré |
Informacje kontaktowe | 46 ° 12 ′ 17 ″ N, 1 ° 21 ′ 32 ″ W. |
---|
Cytadela i Centralny Dom Saint-Martin-de-Ré jest strukturą wojskowy zbudowany w 1690 roku w celu ochrony wyspy RE . Jest to jeden z głównych zabytków miasta Saint-Martin-de-Ré , w departamencie Charente-Maritime , w południowo-zachodniej Francji .
W 1873 r. Cytadela, przekształcona w skład przegrupowania więźniów przeznaczonych do skierowania do skazanych, była przez 65 lat, od 1873 do 1938 r. , Jedynym miejscem przegrupowania skazanych na roboty przymusowe przed ich wypłynięciem łodzią. ( La Loire lub Martinière , w kierunku kolonii karnej Gujany Francuskiej lub Nowej Kaledonii ).
Cytadela i fortyfikacje Saint-Martin-de-Ré są klasyfikowane jako zabytki na mocy dekretu z20 marca 1984.
Pierwsza cytadela, założona w 1625 roku, została zniszczona w 1628 roku.
W wyniku oblężenia La Rochelle , w 1681, François Ferry , za zgodą Vauban , sporządził plany nowej cytadeli i mur miejski zostanie wybudowany do końca XVII -tego wieku. Chroni La Rochelle i Rochefort przed angielskimi najazdami.
Cytadela, idealny plac, jest dostępna tylko przez pojedyncze monumentalne drzwi wejściowe, otwierające się na mały okopany port. Budynki wewnętrzne, zaplanowane na 1200 ludzi, pozostają koszarami, kaplicą, arsenałem, podziemiami bastionów i pawilonem oficerskim.
Lodowiec nie jest zurbanizowany. Saint-Martin-de-Ré jest przykładem pierwszego systemu fortyfikacji Vaubana i wyspiarskiej reduty.
Od tego czasu twierdza Vaubana została sklasyfikowana 7 lipca 2008światowego dziedzictwa z UNESCO . Kandydaturę tę poparło na szczeblu lokalnym stowarzyszenie Étoile de Vauban, któremu przewodniczy aktor Charles Berling .
Areszt śledczy Île de Ré znajduje się w cytadeli Saint-Martin. Pomieściło w nim ponad 1000 zatrzymanych na przestrzeni przewidzianej dla 500 więźniów. Więzienie było obowiązkowym etapem w stosunku do skazanych z Nowej Kaledonii (podróż trwająca pięć miesięcy), od 1873 do 1897 , następnie w kierunku Gujany (podróż trwająca trzy miesiące), do 1938 roku. Kapitan Alfred Dreyfus , Guillaume Seznec , porucznik Strachwitz czy też Henri Charrière , znany między innymi jako „Papillon” , byli tam zamknięci przed wyjazdem do więzienia „de Cayenne”, czyli w rzeczywistości więzienia Saint-Laurent-du-Maroni . Więźniów bez wielkiej opieki prowadzono łodzią z lądu do więzienia. Tak więc można przeczytać w wydaniu gazety La Croix z 1929 roku :
„Z La Rochelle dowiadujemy się, że przeprawa z kontynentu do Ile de Ré małym parowcem Express , wiozącym skazańców, którzy mają być częścią następnego konwoju do kolonii karnej, 8 listopada, była pełna wydarzeń. W piątek wieczorem, ze względu na zły stan morza, który na skutek wiejącego wichury wiatru został rozebrany. Pakiety morskie gwałtownie spadały na więźniów, gromadząc się na dziobie pokładu łodzi. Skazańcy ubrani tylko w kurtkę i koszulę byli przemoczeni do skóry. Większość skazańców zachorowała na chorobę morską, a niektórzy z nich, którzy nigdy nie płynęli, byli bardzo przerażeni tą burzą. Przylgnął one wszędzie tam, gdzie mogłyby nie zostać zabrany przez morze ciężkiego. Wreszcie, na 10 godz 30 , weszli więzienie Saint-Martin-de-Re, nosili ten numer w znacznym figurą 698 więźniów. "
Na piętnaście dni przed wyjazdem warunki skazanych zostały poprawione, tak aby wytrzymały podróż i tropikalny klimat skazanych z Nowej Kaledonii i Gujany: odpoczynek, wydłużenie czasu marszu, mięso cztery razy w tygodniu i ćwierć wino dziennie. Ostateczne badanie lekarskie zadecydowało o zdolności skazanego do podróży, który następnie został zaszczepiony przeciwko durowi brzusznemu i ospie .
Na mocy dekretu z mocą czerwca 1938 r. Znoszącego transport, zajezdnia stała się ośrodkiem penitencjarnym, a następnie centralnym . Dziś cytadela, która od XVIII wieku zawsze służyła za więzienie, jest nadal działającym więzieniem: centralnym domem, w którym przebywa ponad 400 osadzonych. W 1958 r. Baraki ośrodka penitencjarnego Thoiras były zarezerwowane dla więźniów algierskich.
Z 485 miejscami więzienie Saint-Martin-de-Ré jest największym domem centralnym we Francji (jedna czwarta miejsc dostępnych w tego typu jednostkach), a administracja więzienna, zatrudniająca 285 pracowników, jest głównym pracodawcą na wyspie.
Ustalenie, który zależy od międzyregionalnej dyrekcji z Bordeaux służb więziennych , znajduje się w obrębie jurysdykcji Poitiers Sądu Apelacyjnego i Tribunal de Grande Instance (TGI) z La Rochelle . Podobnie jak wszystkie ośrodki centralne, przyjmuje osadzonych, dorosłych mężczyzn skazanych na długie wyroki.
Jest to niewątpliwie wyjątkowy przypadek we Francji i Europie więzienia położonego w samym sercu znanego obszaru turystycznego, w miejscowości Saint-Martin-de-Ré, którego część infrastruktury jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. .