Zamek Rochers-Sévigné

Widok z lotu ptaka na zamek i park.

Okres lub styl

gotyk

Rodzaj

Dwór

Rozpoczęcie budowy

XVI th wieku

Koniec budowy

XIX th century

Ochrona

Listed MH ( 1995 ) ,

Listed site ( 1943 )

Informacje kontaktowe

48 ° 04 ′ 50 ″ północ, 1 ° 10 ′ 08 ″ zachód

Kraj

Francja

Dawne prowincje Francji

Region

Gmina

Okno

Geolokalizacja na mapie: Ille-et-Vilaine

Geolokalizacja na mapie: Francja

Zamek Rochers-Sevigne , Bretania dawnej rezydencji Madame de Sevigne , jest gotycki dwór XV th wieku blisko Vitre w Ille-et-Vilaine .

Po częściowych inskrypcjach w 1942 i 1944 r. Zamek jest przedmiotem wpisu pod pomniki historii od początku XIX w.20 marca 1995.

Lokalizacja

Mały zamek został zbudowany na skalistym wzgórzu - od którego bierze swoją nazwę - przez przodków Henri de Sévigné , bretońskiego dżentelmena, który poślubił Marie de Rabutin-Chantal w 1644 roku . Dom zbudowany na planie litery L z dwiema wieżami. Istnieje również ośmioboczna kaplica, zbudowana przez M me de Sevigne w 1671 roku przez jego wuja opat Coulanges , o nazwie Dobrze Dobrze , stajni i stawów dodany do XVIII -tego wieku . W głębi ogrodu ściana w kształcie okrągłego łuku wywołuje echo, gdy stajesz na płycie. M me de Sevigne używał go do czytania swojej córce. Ogród
francuski powstał w 1689 roku i odrestaurowany w 1982 roku . Zestaw otoczony jest zalesionym parkiem z chodnikami, wszyscy zostali ochrzczeni przez M me de Sevigne, która kilkakrotnie przebywała w zamku Rocks po śmierci męża. W tym domu napisała wiele słynnych listów do swojej córki Françoise de Sévigné , hrabiny Grignan.

Można zwiedzić kaplicę i część dworu, w których znajdują się portrety rodziny i niektóre przedmioty należące do markizy. Na terenie posesji urządzono pole golfowe , restaurację i sale recepcyjne.

Wewnątrz kaplicy
Ściana w kształcie okrągłego łuku, stojąc na płycie, wywołuje echo
Francuskie ogrody Château des Rochers Sévigné

Historia

Seigneury of Rochers, pomimo swojego starszeństwa, nie było wysoką jurysdykcją; cieszyła się jedynie średnią i niską sprawiedliwością wymierzoną w Vitré w 1667 r. na audiencji baronii Vitré, której relacjonowała.

Na początku XVII th pana wiecznej Rocks również się mieć zwierzchnictwa Hagi Torcé, znajduje się na parafii w Torcé: ziemia ta należała w XV TH i XVI -tego wieku do rodziny Bouschet, Haga Torcé znalazł się pod , podobnie jak Rocherowie, baronia Vitré i lordostwo Pin w parafii Domalain : twierdza, która przeszła w ręce panów Sévigné przez małżeństwo jednego z nich z Marguerite du Pouez, która podlegała châtellenie du Désert zjednoczeni z baronią Vitré. Te dwa lenna zostały obdarzone wysoką sprawiedliwością .

Lord of the Rocks sprawował te trzy jurysdykcje razem podczas audiencji w mieście Étrelles ; ponieważ kraina skał była najważniejszą z trzech domen, jej właściciela, choć niesłusznie, uznawano naturalnie za pana najwyższego sędziego Skał.

Rodzina Mathefelon , Lords of the Rocks

Nawet jeśli Jean-Baptiste Ogée w swoim artykule na temat Étrelles wskazuje, że stary Château des Rochers należał w 1270 roku do Jamet de Sévigné, Lord of the Rocks, jest bardziej prawdopodobne, zgodnie z kanonem Amédée Guillotin de Corson , że rodzina Sévigné będzie siedzibę w kraju Vitre w XIV th wieku, w następstwie małżeństwa zawartego w 1355 roku przez Guy de Sevigne, Władca wspomnianym miejscu, z Agaice Rabaud, dziedzica do panowania Châtelet w Baláže .

Ziemia i lenna Rocherów należały wówczas do lordów Mathefelon, którzy prawie kolejno (od 1295 do 1370) przekazali trzy opactwa opactwu Saint-Georges w Rennes .

W 1410 r. Anna de Mathefelon, córka i główna dziedziczka Guillaume de Mathefelon, rycerza, pana Skał, poślubiła na mocy umowy z 10 marca Guillaume III de Sévigné, pana tego miejsca i Châtelet; przyniosła mu seigneury of the Rocks: podczas reformacji dokonanej w 1427 roku w biskupstwie Rennes przez komisarzy Alaina Le Jambu i Éona Pofraie, kilku szlachciców jest wymienionych pod tytułem Notre-Dame de Vitré, w tym Messire Guillaume de Sévigné, sieur of the Rochiers (Rochers) smallholding, Boullays, Ferrière, Baillerie, Marre, Clerheult i Billonnaye; Jednak to Anne de Mathfelon sama wyznała baronowi de Vitré 17 stycznia 1448 roku.

Sévigné, panowie skał

Od tego czasu i przez trzy kolejne stulecia, panowie z Rochers Sevigne opętany, a zamek pozostał bez przerwy w rodzinnym Sevigne z XVIII -tego wieku.

Syn M me de Sevigne, Charles de Sevigne zmarł bezpotomnie w Paryżu, 26 marca 1713 roku i został pochowany w kościele St. Jacques du Haut-Pas; wdowa po nim przeżyła29 kwietnia 1737i został pochowany na cmentarzu tego samego kościoła ( Listy M me de Sévigné de Sévigné , XII, 22). Po śmierci markiza de Sévigné, seigneurial land Rocherów przypadł siostrzenicy Charlesa de Sévigné, Pauline de Grignan , poślubionej w 1695 roku Ludwikowi III de Simiane, markizie d'Esparron, znanemu jako markiz de Simiane, dżentelmen od księcia „Orleans .

Rodzina Hay, markiz des Nétumières

Ten ostatni sprzedał go na podstawie umowy z dnia 4 sierpnia 1715, do ich rodzica, należącego do rodziny parlamentarzystów bretońskich spokrewnionych z rodziną Sévigné, Jean-Paul Hay, markiza des Nétumières , najstarszego syna Paula Hay, markiza des Nétumières, i Françoise de Bréhant, następnie spadkobiercy żony Charlesa de Sévigné i wierzyciele spadkowi; Sam Louis de Simiane pochodził z małżeństwa Charlesa de Simiane z Magdeleine Hay du Châtelet .

Ustalona cena wynosiła 106 000 funtów , ale ostatnia markiza de Sévigné, Jeanne-Marguerite de Bréhand-Mauron , wdowa po Charlesie de Sévigné , uprawniona na mocy darowizny w 1688 r. Do połowy majątku Rochers, scedowała to szacunkowe prawo w wysokości 50 000 funtów swojemu kuzynowi, baronowi des Nétumières, który tylko odpowiednio zapłacił za jego przejęcie. Musiał jednak zapłacić dodatkowe 8 000 liwrów „za umeblowanie domu w Skałach” .

Jest synem Jean-Paula Hay des Nétumières, Charlesa Paula Hay des Nétumières i jego żony Marie Rose de Larlan de Kercadio de Rochefort, której portret namalowany w 1750 roku przez Jean-Étienne Liotarda jest przechowywany w Detroit Institute of Arts ( Michigan, USA), która w latach 1740-1750 nabyła Hôtel de Sévigné w Vitré, ponownie łącząc posiadłości należące do Sévigné.

Majątek nadal należy do ich potomków.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Ten tytuł jest myląca, ponieważ Henri de Sévigné nigdy nie był więcej niż baronem.

Bibliografia

Współrzędne zweryfikowane na Géoportail
Wskazówka n o PA00090898 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
„ Golf de Vitré ” (dostęp 13 grudnia 2010 )
Archiwa departamentalne Ille-et-Vilaine, seria C, 1818.
Słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii w 4 tomach, Nantes, 1778-1780. Książka ta została uzupełniona i ponownie zredagowana przez A. Marteville'a i P. Varina, Éditions Molliex, Nantes, Rennes. Oryginalna wersja, zdigitalizowane w 2010 roku przez University of Ottawa, jest archiwizowany i swobodnie dostępne w Internecie: tom 1 [archiwum], tom 2 [archiwum], tom 3 [archiwum], tom 4 [archiwum] ( Internet Archive ) lub nowe wydanie poprawione i rozszerzone w 1843 roku przez A. Marteville'a i P. Varina [archiwum] ( Google Books ).
Pouillé, historia arcybiskupstwa Rennes , 6 tomów, 1880-1886
Alexander Couffon z Kerdellech, Chivalry of Britain , V. i E. Forest Grimaud, Publishers, 1878. Tom II, str. 420.
Władcy Mathefelon to rodzina średniowiecznej szlachty wywodząca się z Anjou . Swoją nazwę wzięli od ufortyfikowanego zamku Mathefelon, położonego w Seiches-sur-le-Loir , niedaleko Angers . Rodzina Mathefelona była w średniowieczu jedną z najsłynniejszych z Mayenne i Anjou.
Chanoine Amédée Guillotin de Corson , Pouillé, historia arcybiskupstwa Rennes , 6 tomów, 1880-188
Markiz de Saporta, Rodzina Sévigné w Prowansji , s. 401, w Frain, Tabliczki genealogiczne ..., t. III, s. 105
Chanoine Guillotin de Corson: genealogii z domu Bréhant, 164 - genealogii z domu Cornulier, 2 nd . Supp, 32, w Les Grandes Seigneuries de Górna Bretanii ., Tom 2, 1897/98; wznowione przez Le Livre d'Histoire, Paryż w 1999 r. Tom I „ Châtellenies zawarte na obecnym terytorium departamentu Île-et-Vilaine ” oraz tom II „ Baronie, markizy, hrabstwa i wicehrabia objęte terytorium” Ile-et-Vilaine ”
Rodzina Hay z Tizé i Nétumières była wierzycielem sukcesji Charlesa de Sévigné, według stopy długów spłaconych w imieniu Sévigné i pożyczek udzielonych Karolowi na objęcie urzędu porucznika króla w Nantes.