Zamek Seilleraye | |||
Architekt | Francois Mansart | ||
---|---|---|---|
Rozpoczęcie budowy | 1671 | ||
Koniec budowy | 1730 | ||
Aktualny cel podróży | mieszkaniowy | ||
Ochrona |
Notowane MH ( 1994 ) Klasyfikowane MH ( 1994 ) |
||
Informacje kontaktowe | 47 ° 17 ′ 58 ″ północ, 1 ° 25 ′ 14 ″ zachód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Kraj Loary | ||
Departament | Loara Atlantycka | ||
Gmina | Carquefou | ||
Geolokalizacja na mapie: Loire-Atlantique
| |||
Zamek Seilleraye jest budynek z XVII -tego wieku, który trouvesur terytorium miasta Carquefou ( Loire-Atlantique ) we Francji.
Zamek z jego przybudówkami, portal i brama została sklasyfikowana jako zabytki Ponieważ30 grudnia 1994. Park zamkowy wraz z fabrykami od początku był wpisany do rejestru zabytków30 grudnia 1994.
Przed rewolucją, zamek jest częścią panowania Seilleraye posiadał XVI th i XVII th stulecia przez Harouys rodziny , który dał kilka burmistrzów Nantes .
Obecny zamek został zbudowany w 1671 roku przez paryskiego architekta Delahaye dla Guillaume d'Harouys de La Seilleraye (1611-1699), skarbnika stanów Bretanii w latach 1657-1687 , syna Ludwika (burmistrza Nantes w latach 1623-1625). Guillaume Harouys zmarł bezpotomnie, uwięziony w więzieniu Bastylii , majątek przechodzi na potomków jego ciotki Louise, ożenił się w 1647 z Jean-Baptiste de Becdelièvre , Lord of Bunelaye, prokurator generalny w izbie rachunkowej Bretanii w Nantes (1646), doradca parlamentu Bretanii (1649) i prezydent z zaprawą w tym samym parlamencie (1652).
Cytuje go Madame de Sévigné, która zatrzymała się tam dalej24 września 1675 r, przywołuje w liście do Madame de Grignan trudności, jakie napotkał podczas jego budowy Monsieur d'Harouys.
Zamek został ukończony po 1730 roku przez markiza de Becdelièvre.
Przeszedł do rodziny Courtarvelów po ślubie w 1828 r. Aliénor de Becdelièvre z Claude-René-César de Courtarvel . Ich córka, Alix de Courtarvel, która ją odziedziczy, poślubia markiza Gabriela Louisa de Solages i zostanie matką Jérôme'a Ludovica de Solages . Został on przekazany innemu z jego dzieci, Gabrielle de Solages, poślubionej André de Cassin de Kainlis, oficerowi kawalerii, ówczesnemu burmistrzowi Carquefou (1899-1928).
Ogrody zostały przebudowane około 1816 roku . Wnętrze zdobią panele XVIII th century , które pokryte bardzo ważne ozdobne malowidła z XVII -tego wieku, odnaleziony w 1990, uzupełniając figuratywne dekoracje od dawna znane w kaplicy i przedsionka.
Château de la Seilleraye, reprezentowany przez Félixa Benoist .
W czasie ostatniej wojny zamek kupił (z drugiej ręki) André Jallais, biznesmen z Nantes, następnie został zajęty przez Niemców. Po wojnie ten ostatni został wywłaszczony na utworzenie szpitala; Procedura była tak długa, że Szpital Uniwersytecki w Nantes nie był w stanie zrealizować projektu. Zamek służył jako lecznica zależna od Szpitala Uniwersyteckiego w Nantes .
Jest przedmiotem rehabilitacji, która umożliwiła zainstalowanie 25 mieszkań prywatnych, natomiast w oficynach mają stanąć 23 domy.