Zamek Châteauneuf-sur-Cher

Zamek Châteauneuf-sur-Cher
Przykładowe zdjęcie artykułu Château de Châteauneuf-sur-Cher
Rodzaj Zamek
Rozpoczęcie budowy XI th  century
Koniec budowy XVI th  wieku
Ochrona Logo pomnika historycznego Zarejestrowany MH ( 1926 )
Informacje kontaktowe 46 ° 51 ′ 31 ″ na północ, 2 ° 19 ′ 13 ″ na wschód IGN
Kraj Francja
Podział administracyjny Środkowa Dolina Loary
Departament Kosztowny
Gmina Chateauneuf-sur-Cher
Geolokalizacja na mapie: Cher
(Zobacz sytuację na mapie: Cher) Zamek Châteauneuf-sur-Cher
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Zamek Châteauneuf-sur-Cher

Château de Châteauneuf-sur-Cher znajduje się w gminie Châteauneuf-sur-Cher , w departamencie Cher .

Historyczny

Pierwszy zamek został zbudowany w XI -tego  wieku, aby kontrolować dolinę Cher . Aż do XVI -tego  wieku , należy do wielkich feudałów, że Deols - Chateauroux i Culan (t) .

Culans (t) trzymają Châteauneuf i St-Désiré co najmniej od - Renoul II, † ap. 1253: najpierw w swojej starszej gałęzi aż do - Aénor / Eléonore, dame de Culan , † w 1420 roku bez potomstwa z jej dwóch małżeństw. Następnie Chateauneuf przechodzi młodszy oddział Culan szlachty Châtel St Amand , z tym Creste , Chaugy / Changy i Dervant / Drevant , Gaucelin branży od Culan, młodszego syna - Renoul IV w 1 st połowie XIV e wieku; Gaucelin, † po. 1353, ożenił się z córką Aénora de Sully i Vivien de Barbezieux , od których miał Guicharda i Charlesa de Dervanta; Guichard de Culan-St-Amand-La Creste, † av. 1413, mąż Isabel / Isabelle, córka Louisa I st Brush Boussaca i Sainte-Severe, był ojcem Jean-Culana The Creste, admirała Louisa i Mary Culana, którzy poślubili w 1395 roku Hélie III Chanac, † 1419, małą kuzynkę Galienne de Chanac .

W 1564 r. Baronia Châteauneuf z Beauvoir-sur-Arnon została więc kupiona przez Claude'a II de L'Aubespine , jednego z czterech sekretarzy stanu króla Henryka II . W 1569 roku zamek został spalony przez protestantów na początku wojen religijnych . Jego syn William Aubespine, minister Henryka III i Henryka IV , ożenił się w 1572 roku z Marią z Châtre La Maisonfort (córką Anny, córki Florimonda I st. Roberteta , Claude i ja najpierw La Châtre, sam syn Gabriela de La Châtre de La Maisonfort de Nançay  ; siostra marszałka Claude'a II ), przebudował go w stylu późnego renesansu .

Następnie baronia ogarnia ich syn Charles L'Aubespine i przyznawane Colbert , Kontrolera Generalnego Finansów z Ludwikiem XIV .

W 1715 r. Wnuk Colberta sprzedał go hrabiemu de Pontchartrain , ministrowi marynarki wojennej , który w 1739 r. Sprzedał go Paulowi-François de Galluccio, markizowi de L'Hôpital  (en) - Choisy , ambasadorowi Francji.

W 1793 roku zamek został sprzedany jako własność narodowa. Został zakupiony przez Claude'a Caroillon des Tillières , mistrza kuźni i finansisty.

W 1845 roku Jeanne d'Osmond, wnuczka Caroillon des Tillières, przyniosła go w posagu księciu Jacquelin de Maillé ( de La Tour-Landry ).

W 1889 roku ich syn Artus poślubił Carmen de Wendel , córkę właściciela Aciéries de Lorraine. Zamek jest całkowicie odrestaurowany. Przez cały XX -tego  wieku , jest to rezydencja książąt Maille. 8 i 9 września 1944 r. Niemiecki generał Botho Henning Elster , na czele kolumny noszącej jego imię i usiłującej wycofać się w kierunku Niemiec, osiedlił się z księciem Maillé (pułkownikiem Gilles de Maillé); Nękany przez wewnętrzny ruch oporu, po nieudanej próbie przejęcia kontroli nad mostem Decize nad Loarą zrozumiał , że kapitulacja jest nieunikniona. Książę de Maillé skontaktował go z oficerami ruchu oporu, z którymi ustalono warunki jego kapitulacji , co zostało podpisane 10 dnia w Issoudun .

W 2001 roku zamek został sprzedany deweloperowi Yves Collaone, który podzielił go na 60 współwłasnościowych działek. Wnętrza są rozbierane, aby przekształcić je w mieszkania na wynajem. W 2006 r. Połowa ukończona została porzucona z powodu braku zapłaty. Grabieże i wandalizm dopełniają dewastacji wewnętrznej.

Od 2015 roku Claude i Mireille Charrier kupili losowo pomnik i rozpoczęli jego renowację.

Pomnik został zarejestrowany jako zabytek od19 lutego 1926.

Opis

Zamek stoi na cyplu z widokiem na dolinę Cher. U jego stóp zbocze zostało wyprostowane w postaci list, które samo wsparte jest wałem wznoszącym się nad miastem. Z pozostałych stron otoczony był półkolistą fosą, której końce wychodziły na listy, odgradzając ją od rozległego parku od północy, a od południa dziedzińcem pełniącym funkcję kwadratu broni. Po obu stronach mosty przecinały rów. Południowa, która pozostała, poprzedza châtelet podzielony na dwie bliźniacze wieże zwieńczone pieprzniczkami, pomiędzy którymi otwierają się wysokie drzwi wagonowe obramowane przegrodami. Na prawo od châteletu ściana jest zaokrąglona i przebita rzadkimi otworami: jest to gruby średniowieczny mur kurtynowy zachowany od wschodu. Pod kątem prostym do doliny, z przodu zachodniej, przebudowany w XVI th  wieku , mocno nachylona, wznosi się 30 metrów nad poziomem areny. Jest ona przebita trzech poziomach otwory, najbardziej powiększył XVIII th  wieku , natomiast dach zachowuje serię świetlików renesansowych zatok bliźniaczych. Północno-zachodnim narożniku jest zajęta przez ogromną wieżę, podstawy starej wieży, na której został przebudowany na początku XX th  wieku , bliżej wokół tej samej wysokości jak w całym budynku.

Przez châtelet łukowate przejście prowadzi na wewnętrzny dziedziniec. Ten, tworzący z boku 35 m kwadrat, otoczony jest trzema prostopadłymi budynkami. Czwarty, który zamknął północy, został zastrzelony w XVIII th  wieku , aby otworzyć widok na park. Elewacje wychodzące na ten dziedziniec prezentują mistrzowski układ , charakterystyczny dla klasycznego renesansu. W każdym z nich znajduje się sześć regularnie rozmieszczonych przęseł okiennych. Pośrodku korpusu środkowego półkolista kruchta otoczona jest pilastrami, nakryta fryzem greckim i zwieńczona frontonem z inicjałami pary budowli. Dwie prawie identyczne fasady boczne mają na dolnym poziomie szereg sześciu półkolistych łuków otoczonych rozszczepionymi zwornikami, które pierwotnie wychodziły na galerie. Od strony zachodniej arkady te przeplatają się z herbem otoczonym niezwykle drobnymi ornamentami. Te arcydzieła przypisuje się pracowni rzeźbiarza Germaina Pilona .

We wnętrzu pomimo zniszczenia zachowały się trzy pokoje ozdobione wspaniałą złoconą stolarką.

Uwagi i odniesienia

  1. „  Barons de Culan, str. 312-314  ” , w Le Grand Dictionnaire historique de Louis Moréri, T. IV, w Associated Booksellers, w Paryżu, 1759
  2. „  Rodzina L'Hospital, str. 8  ” w Racines & Histoire
  3. Wskazówki n O  PA00096768 .

Źródła

Thaumas de la Thaumassière History of Berry

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne