Uroczystość Jezusa Chrystusa jest katolickie święto , ustanowione przez papieża Piusa XI w 1925 roku przez encyklice Primas Quas , w celu podkreślenia idei, że narody powinny posłuszeństwa prawom Chrystusa . Pierwotnie obchodzony był w ostatnią niedzielę października (czyli w niedzielę przed Wszystkim Świętymi ); tak jest nadal w przypadku tych, którzy są przywiązani do trydenckiej formy rytu rzymskiego .
Od reformy liturgicznej w 1969 r. Katolicy obchodzili ją w ostatnią niedzielę kalendarza liturgicznego , pod koniec listopada (w niedzielę poprzedzającą pierwszą niedzielę Adwentu , która jest początkiem roku liturgicznego). Ponadto zmieniła się orientacja i sama nazwa święta: jako święto „Chrystusa Króla Wszechświata” podkreśla ono ideę, że w Chrystusie dokonuje się rekapitulacji całego stworzenia.
Te cytaty mogą być związane z koncepcją „Królestwa Chrystusa”.
Proroctwo patriarchy Jakuba : „Nie ujdzie królestwo Judy ani przykazanie, jego potomkowie, aż do tego, do którego należy władza, któremu ludy będą posłuszne” , I Mojżeszowa 49:10.
Prorok Jeremiasz : „Tu przychodzą dni, mówi Pan, gdy dam Dawidowi sprawiedliwą Sprout: będzie panował jako prawdziwy król, będzie działać ze zrozumieniem, będzie on wykonywać prawo i sprawiedliwość na ziemi” , Jer. 23, 5.
Chrystus Król to koncepcja chrystologiczna , która przywołuje królestwo, panowanie lub moc ( potestas ) Jezusa Chrystusa nad całym stworzeniem ( wszechświatem stworzonym przez Boga ). Termin „król” ma symbolizować moc wywodzącą się z tradycji hebrajskiej . Królewskość była najpowszechniejszą formą rządów ludu Izraela w Starym Testamencie . Wyrażenie Chrystus-Król (możemy również mówić o munus Regium ) wyznacza w ten sposób jedną z funkcji lub biur z Chrystusem , obok funkcji kapłańskich ( „Chrystus-ksiądz” lub kapłański munus ) oraz przepowiedni ( munus propheticum ). Wyrażenie to można więc znaleźć w kilku fragmentach biblijnych . Odróżniamy również „panowanie łaski” ( regnum gratiæ ), poniżej i które odnosi się do „kościoła wojującego” ( ecclesia militans ), od „panowania chwały” ( regnum gloriæ ), które odnosi się do „kościoła triumfującego” ( ecclesia triumphans ), która łączy tych, którzy są w raju . Euzebiusz , III E i IV TH wieków) jest jednym z pierwszych, które zostały sformalizowane rozróżnienie między trzema biurami Chrystusowe: „Prawdziwy Chrystus, Słowo boskie i niebiańskie, jest jedynym arcykapłanem wszechświata, tylko król wszystkim stworzenie, jedyny przywódca proroków swego Ojca ” , Ecclesiastical History , I, 3, 8.
Kościół katolicki naucza, że świat jest przekształcony przez śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu z Jezusem Chrystusem .
Święto to zostało ustanowione przez papieża Piusa XI w 1925 r .; jedenaście lat później poprosił o poświęcenie pierwszej katedry pod tą nazwą.
Umieszcza go bezpośrednio przed świętem Wszystkich Świętych (symbolicznie król prowadzi swoich poddanych za sobą do zwycięstwa; musi rządzić, aby jego poddani korzystali z królestwa). Potem przychodzi okres Adwentu , który o cztery tygodnie poprzedza Boże Narodzenie .
Święto Chrystusa Króla zostało ustanowione dzięki poświęceniu i ogromnej pracy wykonanej przez Georgesa i Marthe de Noaillat. Na prośbę Benedykta XV , potem Piusa XI , przez sześć lat zbierali podpisy setek biskupów i tysięcy wiernych wzywających do ustanowienia święta Chrystusa Króla, któremu towarzyszyła encyklika głosząca Jego „królewskość powszechną”. . Wola Papieża było zatem przygotować ludów chrześcijańskich, aby otrzymać definicję uroczyste tego wielkiego dogmatu pogardził XIX TH i XX th wieku. Ogromny ruch wziął swój początek w Paray-le-Monial , Opatrzności jednoczącej prośby Najświętszego Serca z jej panowaniem nad wszystkimi społeczeństwami, a jego kulminacją było pierwsze uroczyste święto Chrystusa Króla i ogłoszenie encykliki Quas primas the11 grudnia 1925.
Jest obchodzony nie wcześniej niż 20 listopada, nie później niż 26 tego miesiąca.