| Strażnik Pieczęci Francji | |
|---|---|
| 13 kwietnia 1787 -14 września 1788 | |
| Armand Thomas Hue z Miromesnil Charles de Paule de Barentin | |
|
Zaprawa Prezydent Parlamentu Paryża |
| Markiz |
|---|
| Narodziny |
18 grudnia 1735 Paryż |
|---|---|
| Śmierć | 15 maja 1789 lub 16 maja 1789 |
| Imię w języku ojczystym | Christian François de Lamoignon de Bâville |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Mąż stanu , sędzia |
| Rodzina | Rodzina Lamoignon |
| Tata | Christian-Guillaume de Lamoignon |
| Małżonka | Marie-Élisabeth Berryer ( d ) |
| Dzieci |
Matka Saint-Louis René-Chrétien-Auguste de Lamoignon Anne-Pierre-Chrétien de Lamoignon |
| Właściciel | Zamek Baville |
|---|---|
| Nagrody |
Oficer Orderu Świętego Ducha Kawalera Orderu Świętego Michała |
Christian Francis Lamoignon Basville jest sędzia i polityk francuski , urodzony18 grudnia 1735 i martwe 16 maja 1789w swoim zamku Basville , gmina Saint-Chéron .
Rycerz, Marquis de Basville, baron de Saint-Yon , Pana z Saint-Chéron , Virmaize, Saint-Sulpice , Bruix, Breuilles, Torfou, Boissy-sous-Saint-Yon , strażnik pieczęci Francji, kanclerz i dowódcy z Rozkazy króla .
Syn Chrétien-Guillaume de Lamoignon i Louise Madeleine Henriette Bernard, wnuk finansisty Samuela-Jacquesa Bernarda przez matkę, został sędzią w parlamencie Paryża w 1755 r. Prezydent z moździerzem w 1758 r., Został wygnany w styczniu 1771 r. w Beaujolais. Stał na czele oporu parlamentu przeciwko reformie kanclerza Maupeou w 1772 roku.
Lamoignon ewoluował od 1771 r., Ponieważ świat został wywrócony do góry nogami przez Rewolucję Amerykańską oraz Karty Praw i Niepodległości Wirginii . Mianowany Strażnikiem Pieczęci Francji dnia13 kwietnia 1787, na próżno próbuje zreformować organizację wymiaru sprawiedliwości. Zainspirowany ideami Oświecenia udaje mu się znieść tortury skazanych oczekujących na egzekucję (pytanie wstępne). Jest źródłem „ edyktu tolerancji ” w Wersalu (ogłoszonego w 1788 r.), Przywracającego protestantom stan cywilny .
Keeper of the Seals w 1787 roku przekazał królowi Francji Ludwikowi XVI alarmujący raport o sytuacji, w której zapowiedział niebezpieczną przyszłość dla kraju.
Ofiara opozycji ze strony parlamentów, reforma z 8 maja 1788 r. (Zamach stanu Lamoignon) mająca na celu ograniczenie uprawnień na korzyść „sądu plenarnego”, który pozbawiłby suwerenne sądy prawa do weryfikacji i rejestracji praw powszechnych, doprowadziła do pierwsze zamieszki w czerwcu następnego roku w Grenoble, zwane Dniem Płytek . Po zaniechaniu reformy złożył rezygnację 14 września 1788 r. (Zastąpił go Charles Louis François de Paule de Barentin ). Znaleziono go martwego w parku swojego zamku w Baville rankiem 16 maja 1789 r. - tydzień po otwarciu stanu generalnego .
Odziedziczył ziemię i markiz Milhars, po śmierci ojca 23 maja 1759 roku, na mocy aktu z 29 stycznia 1766 roku, sprzedał Clément de Rey de Saint-Géry w imieniu swojej matki Marie-Anne de Foucaud-Villars, wdowa po Jean Jacques de Rey de Saint-Géry, markizu Milhars, a także ziemie i dzierżawy, które zależą od Noailles , Montrozier , Lexos, Arnac i część Feneyrols, za sumę 360 000 książek .
Ożenił się 4 września 1758 roku Marie-Élisabeth Berryer, córkę Nicolasa-René Berryer i Catherine-Madeleine Jorts de Fribois. Z ich związku rodzą się: