| Strażnik Pieczęci Francji | |
|---|---|
| 17 września 1788 -3 sierpnia 1789 | |
| Chrétien-François II de Lamoignon Jérôme Champion of Cicé |
| Narodziny |
1 st lipiec 1738 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
30 maja 1819(80 lat) Paryż |
| Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
| Imię w języku ojczystym | Charles Louis François de Paule de Barentin |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Pokrewieństwo |
Jérôme-Pélagie Masson de Meslay (szwagier) Charles-Henri Dambray (zięć) Louis-François-de-Paule Le Fèvre d'Ormesson (wujek) |
| Właściciel | Hotel Rivié ( d ) |
|---|---|
| Nagrody |
Oficer Orderu Świętego Ducha Kawalera Orderu Świętego Michała |
Charles-Louis-François de Paule de Barentin jest francuskim sędzią i mężem stanu urodzonym w Paryżu dnia1 st lipiec 1738 i zmarł w Paryżu dnia 30 maja 1819. Był Strażnikiem Pieczęci pod koniec panowania Ludwika XVI .
Członek słynnej szlacheckiej rodziny , syn intendenta Charlesa Honoré Amable de Barentin (1703-1762) i Marie Catherine Lefèvre d'Ormesson , Charles de Barentin był doradcą, a następnie prokuratorem generalnym w parlamencie paryskim (1757) - 1775), następnie prezes Cour des Aides (1775-1788). W 1787 roku Charles Louis François de Paule de Barentin wspierał Charles-Alexandre de Calonne w jego projektach dotyczących przywrócenia finansów podczas Zgromadzenia Notabli . Pozornie pokazuje swoje niezadowolenie z zwołania Stanów Generalnych, zamiast tego opowiada się za porozumieniem z parlamentami. Nie bardzo lubi Jacquesa Neckera , przeciwstawia się temu drugiemu w kwestii podwojenia stanu trzeciego w Stanach Generalnych , co oznacza, że staje się celem zwolenników przemian politycznych we Francji . Trzy miesiące po pierwszych zamieszkach Tile Day został14 września 1788, Keeper of the Seals na miejsce Chrétien-François de Lamoignon de Bâville . Tego samego dnia przywrócił parlamentom ich dawne uprawnienia, co zmusiło René-Nicolasa de Maupeou do powiedzenia o Ludwiku XVI: „Skończył”. Na tym stanowisku stoi na straży wolności głosowania i sprzeciwia się temu, że niektóre osobistości wysokiego szczebla są z mocy prawa posłami. Roztropny i dalekowzroczny chciałby, aby spotkanie Stanów Generalnych odbyło się w Soissons, Ludwik XVI we Francji przebywający w Compiègne.
Po otwarciu zgromadzenia ogólnego 5 maja 1789po tym, jak król skończył swoje przemówienie, Charles Louis François de Paule de Barentin wzywa posłów do odrzucenia „niebezpiecznych innowacji, które wrogowie dobra publicznego chcieliby pomylić z koniecznymi szczęśliwymi zmianami, które muszą przynieść regenerację, pierwsze życzenie Jego Królewskiej Mości ” . Błędnie uznany za główną osobę odpowiedzialną za odwołanie Jacquesa Neckera, został on zrezygnowany przez króla w dniu15 lipca 1789. W listopadzie 1789 roku został oskarżony o zbrodnię lese-nation , to znaczy o spiskowanie przeciwko stolicy, ale sąd w Châtelet uniewinnił go, co zmusiło paryżan do stwierdzenia, że jurysdykcja ta jest „praniem królowej”. Pokój". Wkrótce potem wyemigrował do Włoch . Charles Louis François de Paule de Barentin wyjeżdża do Francji i bierze udział w odcinku lotu z Varennes , podczas którego oczekuje Ludwika XVI w Montmédy . Ale król nie wychodzi poza Varennes . Następnie spędził większość swojej emigracji w Anglii .
Był właścicielem zamku Meslay-le-Vidame przez kilka lat , po ślubie w 1763 roku Anne-Albertine-Antoinette Masson de Meslay (1744-1796), siostrę swojego poprzedniego właściciela Jérôme-Pélagie Masson de Meslay, który zmarł bezdzietnie. Był także władcą rycerzy w Hardivilliers, Maisoncelle, Thuillier i innych miejscach. Jego córka, Marie Charlotte Antoinette poślubiła Charles-Henri Dambray w 1782 roku .
Kiedy Ludwik XVIII wrócił z Francji , poszedł za władcą, który uczynił go honorowym kanclerzem .
Zmarł w Paryżu dnia30 maja 1819, został pochowany na cmentarzu Saint-Sulpice w Vaugirard, zanim został przeniesiony, gdy jest zamknięty na cmentarz Père-Lachaise .