Jérôme-Pélagie Masson de Meslay

Jérôme-Pélagie Masson de Meslay Obraz w Infobox. Jérôme-Pélagie Masson de Meslay (portret z fizjognotem autorstwa Quenedey, około 1790). Tytuł szlachecki
Hrabstwo
Biografia
Narodziny 1742
Śmierć 1798
Narodowość Francuski
Zajęcia Sędzia , meloman
Tata Antoine-Lambert Masson de Meslay ( d )
Pokrewieństwo Charles de Paule de Barentin (szwagier)
Inne informacje
Właściciel Hotel Rivié ( d ) , zamek Meslay-le-Vidame ( d )

Jérôme-Pelagijskich Masson de Meslay , urodzony w 1742 roku, a zmarł w 1798 roku, jest sędzia, prezes z Paris Izby Kont , amatorskim muzykiem i masona . Został wykonany na dwóch koncertach paryskich amatorów i posiadał bogatą bibliotekę muzyczną.

Biografia

Jerome Pelagie Masson Meslay jest z rodziny klasy średniej kupców i sędziów, z siedzibą w Orleanie od końca XVI -tego  wieku i rozbudowany w XVII -tego  wieku w indyjskim handlu i rafinacji cukru. Nobilitacja rodziny zainterweniowała Antoine Masson (1653-1742), Lord of Plissay and Montées, który w 1724 r. Wykupił nobilitujący urząd sekretarza króla . Jego syn Antoine-Lambert Masson (1696-1779), wrócił z Hiszpanii w 1730 r. Po zbiciu fortuny w Kadyksie , kupił seigneury Meslay-le-Vidame w 1734 r., Został zatytułowany Count of Meslay inKwiecień 1737i zostaje prezesem Paryskiej Izby Obrachunkowej . W 1744 r. Ożenił się we wspólnocie majątkowej z Michelle Pétronille Mérault, hrabiną Grève, damą Grande Touche, córką Jérôme Mérault, doradcy i prokuratora generalnego Wielkiej Rady . Z tego związku urodzili się w 1742 roku Jérôme-Pélagie Masson de Meslay, a następnie Anne-Albertine-Antoinette Masson de Meslay (1744-1796), która poślubiła w 1763 roku Charlesa Louisa François de Paule de Barentin (1738-1819), pierwszego prezydenta Sąd Pomocników i Strażnik Pieczęci w latach 1788-1789.

Jérôme Pélagie ożenił się w 1771 roku z Laurence Marie Magon de La Balue , najmłodszą córką Jean-Baptiste Magon de La Balue , bankiera hrabiego d'Artois, ówczesnego bankiera dworskiego i generała farmera, z potężnej rodziny armatorów z Saint-Malo , i bardzo blisko rodziny królewskiej. Jérôme Pélagie zmarł dalej6 lutego 1798. Archiwa Chartres przechowują swoje zapasy po śmierci. Para po nie miał dzieci, Laurence-Marie był uniwersalny dziedzicem męża, dlatego odziedziczył zamek Meslay a także paryski dwór zbudowany Rue du Gros-Chenet między dziedzińcem i ogrodem na początku 18 wieku. Th  wiek (obecnie 32, rue du Sentier). Następnie zamek i hotel przeszły w ręce Charlesa Louisa François de Paule de Barentina, szwagra Jérôme-Pélagie.

Mamy jego portret, w wieku około pięćdziesięciu lat, narysowany i wygrawerowany „ physiognotrace ” autorstwa Edme Quenedey des Ricets .

Kariera

Antoine-Lambert Masson de Meslay był mistrzem w Izbie Obrachunkowej (1732), a następnie prezesem tej samej Izby od 1736 do 1768, kiedy to został honorowym prezydentem, rezygnując na rzecz swojego syna. Jerome Pelagie jest sam w sobie doradcą 2 e House ds. Wniosków11 marca 1763, a następnie prezes Izby Obrachunkowej, aby ocalić swojego ojca 16 kwietnia 1768. Wszedł do biura dnia6 lipcanastępnie przestaje praktykować w 1789 roku, ponieważ w 1790 roku mówi się o nim, że jest honorowym prezydentem. Jérôme Pélagie był także doradcą królewskim w paryskim ratuszu w latach19 kwietnia 1774w miejsce zmarłej Anne Jean-Baptiste Goulard. Pozostał pod tym nadzorem do 1789 roku.

Antoine-Lambert i Jérôme-Pélagie Masson de Meslay byli w stanie rozszerzyć i rozwinąć swoją domenę w Meslay-le-Vidame oraz dokonać rozsądnych inwestycji finansowych. Antoine-Lambert inwestuje w latach 1736–1761 w tontyny lub dzierżawy od duchowieństwa, króla i Burgundii. Archiwa seigneury Meslay wymieniają korespondencję między panami a zarządcami ich ziem i pokazują, że żądali oni poszanowania zasad wasalstwa (wyliczenia, wiary i hołdu ) wobec innych notabli ustanowionych na ich domenie. Ojciec i syn również zainwestowali w kilka firm. Wiemy, że w IV roku Jérôme-Pélagie posiadał 85,5 udziałów w ostatniej francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej , założonej w 1785 roku, z którą był również związany jego teść.

Wolnomularz

Jerome Pelagie był masonem (banalny rzeczą dla paryskiego zauważalne z końca XVIII -tego  wieku). Był najpierw członkiem Loży Dziewięciu Sióstr , dobrze udokumentowanej loży. Był jednym z ośmiu braci, którzy7 kwietnia 1778, byli odpowiedzialni za powitanie i przygotowanie Voltaire'a do jego inicjacji. Następnie uczęszczał do loży „The Olympic of Perfect Esteem”, gdzie jego obecność została poświadczona w latach 1783-1786 i której był jednym z pierwszych członków. Dość dobrze udokumentowana do 1789 roku, loża ta liczyła trzydziestu dziewięciu zidentyfikowanych członków. Była początkiem stowarzyszenia koncertowego zwanego Towarzystwem Olimpijskim , którego wszyscy członkowie musieli być murarzami. W 1786 r. Liczył czterystu trzydziestu ośmiu członków i był połączony z „lożą adopcyjną”, która pozwalała żonom Braci na wspólne z nimi koncerty. Laurence-Marie Magon de La Balue, znany jako „Prezydent Meslay”, był jednym z nich. Loże te tworzą następnie gęstą sieć, połączoną wspólnymi interesami biznesowymi i finansowymi, zawodowymi i rodzinnymi. Bardzo reprezentowani byli tam finansiści, intelektualiści i muzycy.

Muzyk amator

Brak jakiejkolwiek listy członków Concert des Amatorów (czynnej od 1769-1781) sprawia, że niemożliwe do ustalenia, ale fakt, że Jérôme-Pelagijskich pojawia się wśród abonentów Mszy za zmarłych przez François-Joseph Gossec opublikowanych w 1780 pozwala uwierzyć, że był częścią Concert des Amateurs, prowadzonego przez Gosseca do 1773 r., A następnie przez Josepha Bolonia de Saint-George , emerytowanego skrzypka. Po zakończeniu Concert des Amateurs Masson de Meslay udał się na Koncert Towarzystwa Olimpijskiego, który nadal prowadził Saint-George, następnie Guillaume Navoigille i być może Giovanni Battista Viotti . I tam, na liście muzyków datowanej na 1786 r., Pojawia się przy pierwszym biurku drugich skrzypiec. Wiemy też, że bywał w operze, gdzie był również zaskoczony kompromisem z młodą damą La Guerre, śpiewaczką chórów w 1772 roku.

Żona Jérôme-Pélagie ćwiczyła śpiew i grę na gitarze; miała B. Vidala na mistrza gitary. Biblioteka Miejska w Chartres posiada niewielką kolekcję muzyki na gitarę, która pochodzi z jej osobistej biblioteki, odrębnej od biblioteki jej męża.

Muzyka społeczna i teatr

Te wspomnienia z markiza de La Maisonfort zacytować zamek Meslay-le-Vidame i określić, że Masson de Meslay (syn przynajmniej, ale być może ojciec też) gromadzone okresowo jego krewnych, gości i przyniósł z Paryża muzyków znanych ożywić w jesienne wieczory. Tam wystawialiśmy wodewille, opery komiksowe, śpiewaliśmy arietty czy romanse. Masson de Meslay aktywnie wykorzystywał swoje relacje ukształtowane w Paryżu na amatorskich koncertach i w boksach, aby przyciągnąć muzyków do Meslay. Działalność ta, zwana teatr , jest typowa dla towarzyskości zamków w drugiej części XVIII -tego  wieku; został skomentowany i sformułowany przez Antoine-René de Voyer de Paulmy d'Argenson (1722-1787) w jego Manuel des châteaux (1779).

Biblioteka muzyczna

Masson de Meslay miał bardzo bogatą bibliotekę muzyczną, z której pozostał tylko katalog. Jest bogaty w około 350 symfonii, 75 symfonii koncertujących, 75 koncertów na różne instrumenty, 150 duetów, 120 triów, 390 kwartetów, 30 kwintetti, 50 wielkich oper i kilkanaście oper komicznych. Jest to zatem zbiór głównie poświęcony muzyce instrumentalnej, napisany w 1788 r. Z dodatkami sięgającymi 1790 r. Duża liczba utworów na viola d'amore sugeruje, że Masson de Meslay mógł grać na tym instrumencie oprócz skrzypiec. Cała biblioteka zniknęła.

Masson de Meslay i muzycy

Poniżej lista muzyków i kompozytorów, z którymi kontaktował się Masson de Meslay:

Uwagi i odniesienia

  1. O pochodzeniu rodziny, patrz Bluche 1956.
  2. Miejskie Archiwa Chartres: 1 II 2-6.
  3. Zobacz na Gallica dwie fotografie Atget około 1907-1908, jedno z ganku przy rue du Sentier, a drugie przedstawiające hotel na tyłach dziedzińca .
  4. Paris BNF (szac.): DC-65 (B) PETIT FOL vol. 21.
  5. Moreau 1990, z Paryża ANF: Z1H 313, f. 70. Beaumont pl. 106.
  6. Paris ANF: Bazy ARNO 1751 i 1761.
  7. Chalendar 1991.
  8. Conan 1942 str.  257 .
  9. Amiable 1989 i Berthier 2004.
  10. Patrz Brenet 1900 , str.  357–363, Brévan 1980 str.  66-68 , Tissot 2004.
  11. Patrz Brenet 1900 , str.  364–366, Quoy-Bodin 1984, Chevallier 1987.
  12. Lista członków, którzy tworzą Towarzystwo Olimpijskie. Z ich walorami i rezydencjami na rok 1786 . 12 °, 80 pkt. Lyon BM: 813155 (zeskanowano w Google Books ), Paris BNF (Impr.): H-18751, Paris BHVP: 14718 (brak).
  13. Miejska Biblioteka w Chartres prowadzi pod kodem Legs Chasles 3456 zbiór drugich partii skrzypiec różnych kwartetów, na których etykiecie widnieje odręczna wzmianka „Mr. President de Meslay”; jest to jedyna pozostałość po muzycznej bibliotece.
  14. Dziedzictwo Chasles 3457: dzieła Marc-Antoine Désaugiers , P. Montaut, Pierre-Jean Porro , JF Rémy, Rosez, B. Vidal.
  15. La Maisonfort 1998 str.  57 .
  16. O bardziej muzycznych aspektach tej praktyki, patrz Viano 1991, Cornaz 2005, Hennebelle 2005 i Vernet 2005.
  17. Zobacz Lilti 2005.
  18. Municipal Library of Chartres: Chasles Legacy 3455. Rękopis, 330 x 220  mm , 38 stron.
  19. Ten katalog został w całości przepisany i zbadany w Guillo 2011.
  20. Szczegóły tych linków podano w Guillo 2011.
  21. RISM G 3039 i 3040. Paris BNF (Mus.): Vm1-916.
  22. RISM V 1442 i B-II str.  207 .

Bibliografia

Linki zewnętrzne