Stocznia Groton Electric Boat Shipyard

Stocznia Groton Electric Boat Shipyard upright = artykuł ilustrujący organizację Historia
Fundacja 1899
Rama
Rodzaj Firma
Pole aktywności Okrętownictwo
Siedzenie Groton
Kraj  Stany Zjednoczone
Organizacja
Założyciel Isaac Rice ( w )
Właściciel General Dynamics
Organizacja macierzysta General Dynamics
Produkt Łódź podwodna
Stronie internetowej (en)  www.gdeb.com

Stoczni Electric Boat w Groton jest ważnym centrum budynek z łodzi podwodnych , położony w Groton w stanie Connecticut ( USA ). Electric Boat buduje tam łodzie podwodne od 1925 roku. Większość okrętów podwodnych o napędzie atomowym w Stanach Zjednoczonych została tam zbudowana.

Electric Boat to także nazwa amerykańskiej firmy , obecnie zależnej od General Dynamics i u początków jej powstania w 1952 roku. Jest to jedna z głównych firm kompleksu militarno-przemysłowego Stanów Zjednoczonych .

Początki stoczni

Firma Electric Boat Company została utworzona w 1899 roku w celu ukończenia USS  Holland , pierwszej prawdziwej łodzi podwodnej, nazwanej na cześć jej wynalazcy, Johna Philipa Hollanda . We wczesnych latach działalności Electric Boat budował jednostki nawodne dla Wielkiej Brytanii , Francji , Imperium Osmańskiego , Meksyku , Szwecji i innych krajów.

W 1913 roku Electric Boat był na skraju bankructwa, pomimo zamówienia na 25 okrętów podwodnych z US Navy . Tragedia Lusitanii , brytyjskiego liniowca zatopionego przez niemiecki okręt podwodny w 1915 roku , zmieniła sytuację. Z dnia na dzień napływały zamówienia: 20 okrętów podwodnych dla Wielkiej Brytanii , 12 dla Imperium Rosyjskiego, 8 dla Królestwa Włoch . Marynarka wojenna USA zamówiła 88 okrętów podwodnych, nie wspominając o remoncie 30 innych w stoczni Groton.

Ale po I wojnie światowej Electric Boat nie otrzymał żadnych zamówień od Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych aż do 1934 roku . W międzyczasie stocznia budowała holowniki, trawlery, promy i jachty. W 1934 roku w Groton zwodowano łódź podwodną o spawanym kadłubie , Cuttlefish . Była to duża innowacja i US Navy złożyła pierwsze zamówienie na 3 okręty podwodne tego typu rocznie.

Odwiedzając stocznię w sierpniu 1940 roku , prezydent Roosevelt wspomniał o budowie 12 okrętów podwodnych rocznie.

Druga wojna Światowa

W latach Wielkiego Kryzysu Electric Boat była jedną z zaledwie dwóch amerykańskich stoczni, które kontynuowały budowę okrętów podwodnych, drugą była stocznia Portsmouth Naval Shipyard (New Hampshire). Podczas II wojny światowej między7 grudnia 1941 i 2 września 1945 r, Electric Boat zbudował 74 okręty podwodne w Groton, pierwszym centrum budowy okrętów podwodnych w Stanach Zjednoczonych. Budynki te były atakowymi łodziami podwodnymi dwóch typów:

Rocznie liczba okrętów podwodnych dostarczanych przez stocznię Groton do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych przedstawia się następująco:

Tym okrętom podwodnym przypisuje się 39% całkowitego tonażu japońskich statków zatopionych podczas wojny lub 1178 statków handlowych i 214 okrętów wojennych. Okręty podwodne zbudowane w Groton były sprzedawane po najniższej cenie ze wszystkich amerykańskich stoczni (2 765 000 USD każda). Z drugiej strony opóźnienia były dłuższe: 14 miesięcy w Groton wobec 10 w Portsmouth Naval Shipyard .

Electric Boat nadzorował również budowę okrętów podwodnych przez Manitowoc Shipbuilding Company, opartą na zachodnim brzegu jeziora Michigan , która przed końcem wojny dostarczyła do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych 28 okrętów .

Zimna wojna

Po japońskiej kapitulacji The US Navy anulowania zlecenia przez 36 okrętów podwodnych, ponownie pogrąża Electric Boat w poważne trudności. Zatrudnienie w zakładzie Groton wzrosło z 13 000 do 4 000 pracowników. Firma dywersyfikowała swoją działalność i była odpowiedzialna za naprawę lub przebudowę okrętów wojskowych z okresu II wojny światowej .

W 1950 roku Electric Boat rozpoczął budowę pierwszego okrętu podwodnego o napędzie atomowym , USS  Nautilus  (SSN-571) , który został zwodowany w 1954 roku . W międzyczasie, w 1952 roku , Electric Boat stał się oddziałem General Dynamics Corporation.

W kolejnych latach stocznia Groton kontynuowała innowacje w projektowaniu i budowie atomowych okrętów podwodnych . Electric Boat zaprojektował piętnaście z osiemnastu klas atomowych okrętów podwodnych w Stanach Zjednoczonych, w tym okręty podwodne z pociskami balistycznymi .

USS  George Washington  (SSBN-598) był pierwszym z tych okrętów podwodnych w 1960 roku . Buduje także najmniejszą atomową łódź podwodną na świecie, NR-1 . Ich realizacja zapewniła firmie Electric Boat dużą solidność finansową i umożliwiła dokonanie znacznych inwestycji w tym miejscu. Stocznia Groton w 1973 roku zatrudniała 12500 osób .

W 1977 roku US Navy publicznie oskarżyła Electric Boat o kiepskie wykonanie i przekroczenie kosztów 18 okrętów podwodnych klasy Los Angeles . Następnie spór skierował spółkę do Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych w celu ustalenia, kto poniesie dodatkowe koszty. Ten problem ostatecznie rozwiązał się sam, ale General Dynamics zdał sobie sprawę, że część jego problemów w Groton wynika z niskiej produktywności, poważnie zagrożonej absencją i bardzo wysoką rotacją personelu oraz złym zarządzaniem zapasami pracowników. WPaździernik 1977Takis Veliotis, który był odpowiedzialny za stocznię Quincy , został przeniesiony do Groton iw ciągu kilku miesięcy udało mu się przywrócić dyscyplinę, wydajność i sytuację finansową Electric Boat.

Sytuacja po zimnej wojnie (1989-)

W 1989 roku Electric Boat rozpoczął budowę całkowicie nowego typu łodzi podwodnej, klasy Seawolf .

Jednak redukcja wydatków wojskowych skłoniła Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych do przeglądu swoich planów. Do 1999 roku zatrudnienie w stoczni spadło do 9500 osób.

Aby sprostać wymogom XXI -go  wieku , Electric Boat rozpoczęła budowę nowego rodzaju ataku okrętów podwodnych, w klasie Virginia , we współpracy z stoczni Newport News Shipbuilding w Wirginii . Oddana do użytku w 2014 roku, pierwszy amerykański okręt podwodny zostały zaprojektowane przez komputer przy użyciu CATIA oprogramowania  z Dassault Systemes .

Siła robocza spadła do 7500 osób, w większości wysoko wykwalifikowanych.

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Wayne Biddle, „General Dynamics w obliczu zapytania o koszty” , The New York Times ,24 marca 1985.

Linki zewnętrzne