| Sport | Piłka nożna |
|---|---|
| Organizator (e) | FFF |
| Redagowanie | 11 th |
| Miejsca) | Francja |
| Przestarzały | od 29 sierpnia 1948 do 12 czerwca 1949 |
| Uczestnicy | 48 klubów w 4 grupach |
| Status uczestników | Amator |
| Hierarchia | 1 st poziomie amatorskim |
|---|---|
| Wyższy poziom | Nie |
| Niższy poziom | Ligi |
| Zwycięzca | Stadion Bethun |
|---|
Nawigacja
Mistrzostwa Francji w piłce nożnej amatorskiej 1948-1949 to jedenasta edycja amatorskich mistrzostw Francji , organizowanych przez Francuski Związek Piłki Nożnej .
Jest to pierwsza edycja rozgrywana jako coroczne mistrzostwa, zwane Krajową Dywizją CFA , które stanowią wówczas pierwszy poziom w hierarchii francuskiej piłki amatorskiej.
Pierwsza z każdej grupy spotyka się w meczu w obie strony w końcowej puli, aby wyznaczyć amatorskiego mistrza Francji. Zawody wygrywa Stade Bethun , wyprzedzając AS Roannaise , Stade Mons i Stade de Reims .
Od 1933 roku, na dwa lata przed ustanowieniem mistrzostw Francji amatorów , pomysł ogólnopolskich zawodów amatorskich został zaproponowany Francuskiej Federacji Związku Piłki Nożnej . Rzeczywiście, w Krajowej Radzielipiec 1933The League Zachodnia proponuje opracowanie krajowych mistrzostwach zarezerwowanych dla amatorów. Zasada nie została przyjęta, ale w 1935 r. rozpoczęto rywalizację na koniec sezonu między różnymi mistrzami ligi: mistrzostwa Francji dla amatorów. w 1943 roku, po reorganizacji profesjonalnych mistrzostw Francji , narodziły się pierwsze ogólnopolskie zawody amatorskie, obejmujące cały sezon. Sto trzydzieści dwa kluby dopuszczone do tych mistrzostw są podzielone na dwanaście puli składających się z jednego lub dwóch komitetów regionalnych. Dwunastu zwycięzców grup rywalizuje następnie o tytuł mistrza Francji w formule pucharowej rozgrywanej na neutralnym terenie. Te mistrzostwa Francji amatorów nie miały być powtórzone w następnym sezonie.
Kiedy powrócił pokój, francuskie mistrzostwa amatorskie wznowiły te prawa w przedwojennej formule. Już w 1946 roku Federalna Komisja Zawodów Amatorów zaproponowała projekt rozporządzenia o krajowych mistrzostwach amatorów na sezon 1947/48. projekt ten skupia 48 klubów podzielonych na cztery duże regiony: Północ (ligi paryskie , północne i normandzkie ), zachodnie (ligi zachodnie , środkowe , środkowo-zachodnie i południowo-zachodnie ), wschodnie (ligi północno-wschodnie , lotaryńskie , Alzacja i Bourgogne-Franche-Comté ) oraz Południe (lig Owernii , Lyonnais , Midi i Południowo-Wschodniej ). Na koniec sezonu zwycięzcy czterech grup spotykają się w finałowej puli o tytuł mistrza Francji. Ostatnie cztery z każdej grupy (po trzy dla regionu północnego) zostają zastąpione przez mistrzów odpowiednich lig. Projekt zawiera 37 artykułów plus kilka innych dotyczących funduszu wyrównawczego, który musi zarządzać kosztami podróży drużyn amatorskich.
Artykuł pierwszy projektu, ustalający samą zasadę konkursu, zostaje poddany pod głosowanie podczas Krajowej Rady 18 stycznia 1947, w Paryżu. Został przyjęty, z wyjątkiem sezonu egzekucyjnego, który jest przełożony na 1948/49. Do Krajowej Rady19 kwietnia 1947w Paryżu przyjęto zasadę rywalizacji międzyregionalnej, a następnie krajowej, ale ze zmniejszeniem liczby zaangażowanych klubów. Komisja zaproponowała następnie rozgrywkę w czterech grupach po osiem klubów: trzy drużyny dla ligi paryskiej i północnej, dwie dla pozostałych trzynastu lig. Regulamin tych mistrzostw kraju uchwala Rada Narodowa26 lipca 1947, nadal w Paryżu.
15 maja 1948, po spotkaniu 32 klubów zainteresowanych Mistrzostwami Francji Amatorów 1948/49 wyrażono życzenie zwiększenia liczby klubów w grupie do 12. Rzeczywiście, przy ośmiu klubach w grupie, oznacza to tylko 14 meczów do rozegrania. grał. argumentować, niewystarczająca liczba, aby urządzić sezon od września do maja. Komisja następnie proponuje nominację dodatkowego klubu przez ligi i wysyła okólnik na ten temat do szesnastu lig regionalnych. Wszyscy opowiadają się za stworzeniem dodatkowego klubu, z wyjątkiem lig Zachodu , Południa , Alzacji i Południowego Zachodu, które się temu sprzeciwiają, oraz ligi paryskiej, która się wstrzymuje. Rada Narodowa, od17 lipca 1948 r, w drodze wyjątku przyjmuje wzrost do 48 klubów .
Komisja, przemianowana na Centralną Komisję Mistrzostw Francji Amatorów, jest tworzona na ten sezon MM. Duquesne (prezes), Cancel (wiceprezes), Clayeux (wiceprezes), Hanote (sekretarz), Trut (skarbnik), Béranger, Delahaye, Rigal, Simonin i Verhaeghe.
Do mistrzostw mogą brać udział tylko kluby posiadające grunty zatwierdzone przez FFF. Komisja następnie odmówiła zaangażowania Châteaurenault i Piennes. Tereny Vésinet , Châteaurenault i Piennes zostały ponownie odwiedzone przez Centralną Komisję Ziemi i tylko ES Piennes potwierdzono, że jej ziemia nie została zatwierdzona, a SA Spinalien zajęła miejsce w grupie Wschód.
48 klubów jest podzielonych na 4 międzyregionalne pule po 12 drużyn. Kluby opuszczające Zgrupowanie klubów uprawnionych do korzystania z zawodników profesjonalnych mogą dodatkowo włączyć swoje pierwsze drużyny do swoich grup. Te pule są rozgrywane w meczach u siebie i na wyjeździe. Klasyfikacji dokonuje się przez dodanie punktów: dwa punkty za wygrany mecz, jeden punkt za remis i zero punktów za przegrany mecz. Mecz przegrany przez rezygnację uznaje się za 3 do 0. Mecz przegrany karą oznacza odebranie punktów zdobytych przez drużynę, która przegrała; deklarowana zwycięska drużyna zyskuje dwa punkty, a bramki zdobyte podczas meczu są anulowane przez obie strony. W przypadku remisu punktów, średnia goli interweniuje, aby zdecydować między remisującymi drużynami. Jeśli GA jest remisowy na pierwszym miejscu, zostanie rozegrana dogrywka. Pod koniec sezonu, ostatnia czwórka z każdej grupy powraca do swoich regionalnych mistrzostw. Zastępuje ich szesnastu mistrzów ligi, plus ewentualna pierwsza drużyna klubowa opuszczająca profesjonalne mistrzostwo Francji.
Termin na zaangażowanie w klub przeniósł się do 1 st lipca, gdy wstępy są ustalone na 2000 franków, płatne przed10 lipca 1948 r.
Dywizja Narodowa francuskich amatorskich mistrzostw zaczyna się dnia 5 września 1948, ostatni dzień jest ustawiony na 17 kwietnia 1949, a 24 kwietnia jest zarezerwowany w przypadku meczów do powtórzenia.
Grupę North tworzą cztery kluby z ligi paryskiej i północnej , trzy kluby z Normandii i jeden klub z północno-wschodniej . Grupę tę wygrywa drużyna Stade Bethunois . Najniższa czwórka grupy spadła do mistrzostw ligi regionalnej .
|
Legenda |
|
|
Grupa wschodniaGrupę wschodnią tworzą trzy kluby z lig Lotaryngii i Alzacji oraz dwa kluby z Północnego Wschodu , Franche-Comté i Burgundii . Grupę tę wygrywa zespół Stade de Reims . Najniższa czwórka grupy spadła do mistrzostw ligi regionalnej . Uczestnicy
Lokalizacja
Zaszeregowanie
Grupa zachodniaGrupa Zachód składa się z trzech klubów z lig Zachodniej , Środkowej , Środkowo-Zachodniej i Południowo-Zachodniej . Grupę tę wygrywa zespół Stade Mons . Najniższa czwórka grupy spadła do mistrzostw ligi regionalnej . Uczestnicy
Lokalizacja
Zaszeregowanie
Grupa PołudniowaGrupa Sud składa się z trzech klubów z lig Auvergne , Lyonnais , Midi i Sud-Est . Hyeres FC oznaczony jako trzeci przedstawiciel Południowo-Wschodniej ( 3 e Provence-Côte d'Azur) otrzymuje Stadium Sainte-Barbe ( 2 e Gard Langwedocja). Wybór trzeciego klubu w lidze Midi rozgrywany jest między Cazères , Castres i Montauban , odpowiednio trzecim, czwartym i piątym w lidze honorowej; to ostatecznie ten ostatni bierze udział w mistrzostwach. Grupę tę wygrywa zespół AS Roanne . Najniższa czwórka grupy spadła do mistrzostw ligi regionalnej . Uczestnicy
Lokalizacja
Zaszeregowanie
Faza końcowaOstatnia grupa rozgrywana jest pomiędzy czterema zwycięzcami grup, w meczach u siebie i na wyjeździe. Klasyfikacja odbywa się poprzez sumowanie punktów: dwa punkty za wygrany mecz, jeden punkt za remis i zero punktów za przegrany mecz. Sześć daty są wybierane do końcowej fazy: 1 st , 8, 15,29 maja, 5 i 12 czerwca 1949. Stade Bethunois wygrał swój drugi koronacji, po czym od 1938 roku, pokonując AS Roannaise w ostatnim dniu.
Zobacz równieżUwagi i referencjeUwagi
Bibliografia
|