Dąb Allouville

Dąb Allouville
Dąb Allouville
Dąb Allouville
Geografia
Kraj Francja
Region Normandia
Departament Seine-Maritime
Gmina Allouville-Bellefosse
Współrzędne geograficzne 49 ° 35 ′ 47 ″ N, 0 ° 40 ′ 35 ″ E
Charakterystyka
Gatunki Dąb szypułkowy
Wysokość 11
Maksymalny obwód 9.95
Wiek ponad 800 lat
Geolokalizacja na mapie: Seine-Maritime
(Zobacz lokalizację na mapie: Seine-Maritime) Dąb Allouville
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Dąb Allouville

Dąb Allouville * Pci logo transparent background.png Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa
kulturowego we Francji
Pole Praktyki rytualne
Lokalizacja zapasów Allouville-Bellefosse
Seine-Maritime
Francja
Górna Normandia

Dąb Allouville jest dąb szypułkowy położony w centrum miejscowości Allouville-Bellefosse , naprzeciwko dzwonnicy kościoła Saint-Quentin, w kraju Caux w Seine-Maritime . Jego dokładny wiek nie jest znany: szacowany na XIX -tego  wieku 800 lat, przyszły wyznacza oszacowanie 1 200. uchodzi za najstarszy dąb we Francji .

Jego wysokość wynosi 18  m, a obwód sięga 15  m na 1  m nad ziemią. Położona w bezpośrednim sąsiedztwie wieży kościoła wiejskiego, mieści w sobie dwie maleńkie kapliczki i corocznie odprowadza około 30 000 do 60 000 zwiedzających.

Dąb Allouville znajduje się w inwentarzu niematerialnego dziedzictwa kulturowego Francji od 2009 roku.

Historia

Według legendy, dąb został zasadzony w 911 na narodziny Normandii ale naukowcy uważają obecnie, że dąb będzie przestarzały IX th  century . Prawdopodobnie współcześnie z Karolem Wielkim dąb Allouville mógł zobaczyć wojska Wilhelma Zdobywcy maszerujące w kierunku Anglii, która zgodnie z tradycją zatrzymała się u jego stóp.

Gdy dorastało, drzewo wydrążało się od wewnątrz, oferując w trzewiach mały metr kwadratowy niezbędny do ascetycznego życia .

Pierwsze pisemne wzmianki sięgają 1696 roku W tym roku, Ojciec Jacques Delalande Strait twierdza na wyspie Ré, do proboszcza z parafii , przesuwając obraz Matki w bladym drzewem, w kontekście wojny, który dotknął kraj Caux, a następnie poświęcił to drzewo Notre-Dame de la Paix. Drzewo coraz bardziej się rozszerza, a szerokość pęknięcia wynosi wtedy 22 centymetry. Ojciec Du Hoop napisał w 1710 odą w którym „wspomina mógł być pustelnikiem i kapłon piła i przynieść szampana przez dzielnych parafian. "

Otoczony innymi drzewami dąb kilkakrotnie uniknął zniszczenia, zwłaszcza w 1793 r. Podczas Terroru . Według lokalnej opowieści przekazywanej ustnie aż do jej zebrania w 1914 roku przez Abbé Fontaine, radosny rewolucyjny tłum chciał spalić ten symbol znienawidzonej władzy duchownej. Drzewo zostało uratowane przez wiejskiego nauczyciela, Jean-Baptiste Bonheure, który umieścił na nim znak „  Świątynia Rozumu  ” w miejsce starszego, który je potępił.

Po tych wydarzeniach wystarczy około pięćdziesięciu lat, aby dąb odzyskał swój wizerunek w oczach najwyższych panujących tam instancji władzy świeckiej. Posąg Matki Boskiej z pozłacanego drewna jest ofiarowany dębowi przez cesarzową Eugenię , żonę Napoleona III , i można go dziś znaleźć w zakrystii kościoła Saint-Quentin. Kaplica, jak również pomieszczenie, które ją zwieńczają oraz prowadzące do niej schody, starzeją się pod wpływem czasu. W 1853 roku ojciec Cholet skorzystał z wizyty prefekta Seine-Inférieure, aby poprosić go o uznanie dębu za zabytek historyczny i przywrócenie boazerii kaplicy. Baron Le Roy oferuje 1200 franków na renowację dębu. O. Robert, ówczesny dyrektor seminarium w Yvetot , zajął się pracami restauratorskimi, które wykonał M. Martin, rzeźbiarz z Caudebec . Praca jest wykonywana w stylu XVII -tego  wieku . Po ukończeniu M gr  Blanquart Bailleul, arcybiskup Rouen , poświęcił nowy ołtarz i odprawił tam Mszę św.3 października 1854.

W XIX th  century , dąb Allouville-Bellefosse oficjalnie stał się ciekawostką i przedmiotem troskliwej opieki przez mieszkańców. Wyścielają wnętrza kaplic boazerią, przykrywają jej pień płaszczem z drewnianych łusek i tworzą prawdziwą klatkę schodową z balustradą ułatwiającą dostęp.

W 1912 r. Uderzył go piorun, który przeciął go na pół; od tamtej pory jest nieustannie osłuchiwana, pielęgnowana i konsolidowana. Dzięki Henri Gadeau de Kerville , obszar przyrodniczy został sklasyfikowany dekretem z dnia23 sierpnia 1932 .

W 1988 r. Zainstalowano metalową konstrukcję podtrzymującą drzewo, które groziło upadkiem. Dwa lata później dąb zostaje przywrócony ze względu na stan zdrowotny i zniszczenie spowodowane turystyką. „W latach 1988-1993 dość niezwykły człowiek Robert Bourdu zakochał się w tej roślinie, która przez 1200 lat wykazywała oznaki słabej struktury i wigoru. Relacja, jaką miał z tym drzewem, pozwoliła mu zjednoczyć wokół siebie komisję składającą się z wybranych urzędników, profesjonalistów i mieszkańców, którzy zrobili wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić temu historycznemu tematowi dodatkową żywotność. Konieczne było znalezienie znacznego finansowania, uzyskanie akceptacji inwestycji i nowych technik wykonania tego czcigodnego drzewa; udaje mu się realizować zadania zapasowe. Prace trwały długo, a wytyczne rygorystyczne, aby jak najlepiej uniknąć uszkodzeń rośliny: chronić korzenie, ograniczać zagęszczenie gleby, unikać uszkodzeń i chronić resztę jeszcze zdrowego drewna przed działaniem patogenów. "

W 2007 roku schody zostały przerobione, a okolica została przeprojektowana, aby uniknąć deptania i poprawić warunki bezpieczeństwa. W 2008 roku zmieniono drewniane deski i żwir otaczający dąb oraz specjalnie zaprojektowano przestrzeń wokół, aby ułatwić zwiedzanie turystów.

Kaplice

Kaplica Najświętszej Marii Panny

Ojciec Jacques Delalande Strait, następnie proboszczem Allouville w końcu XVII -tego  wieku , pokrytej essente wszystkich szczelinach dębu. Zbudował z gontów małą dzwonnicę, zwieńczoną żelaznym krzyżem, który wznosi się ponad listowie. Ta dzwonnica, która pojawia się na rycinie Eustache-Hyacinthe Langlois , nie zachowała się już do dziś. W wewnętrznej części pnia wsuwa do dziupli obraz dziewicy i zaprasza parafian, aby przyszli i modlili się o pokój, i poświęcił drzewo tak, jak jest, Notre-Dame-de-la-Paix . można go jeszcze przeczytać na drzwiach celi  : „Wzniesiony przez M. l'Abbé du Détroit, proboszcza z Allouville, w roku 1696”.

Kraj oratorstwo , 1,75  m , 1,17 m szerokości  , środki 2,28  m wysokości. Zostało ono ustanowione na początku XIX th  century parqueté jako siedzenia i można zobaczyć na dole ołtarz drewna oświetlony przez dwóch słupków i lampa zawieszona podłodze. Na ścianach wyłożono dywanami wizerunki Matki Boskiej , św. Józefa i św. Franciszka Régisa . Drzwi zostały zasłonięte, aby uniemożliwić wejście do sanktuarium bez zasłaniania widoku.

Cela pustelnika

Ojciec Jacques Delalande du Détroit przyjął ojca Du Cerceau, ówczesnego profesora w Rouen. Ten ostatni napisał w 1710 roku (kilka lat po śmierci ojca Jacques'a Delalande) odę, w której miał nadzieję zostać pustelnikiem, ale nawet nie pamiętał, w którym drzewie „dąb czy cierń”? i wyobrażałem sobie w tej pracy, że zostaną dostarczone kapłonowi i szampanowi przez tych odważnych ludzi, zasmuconych jego losem… Ta praca jest zapisana w archiwach Lyonu.

Wiersz o dębie Allouville.

Uważamy, że reprodukcja go tutaj jest bezcelowa, skoro
przede wszystkim mamy do zaoferowania
czytelnikowi inną , która jest dziełem jednego z naszych współobywateli,
M "*, d'Yvetot, i która naszym zdaniem jest znacznie lepsza
od . że opata Ducerceau Oto ten "
pokój:

dębów i IF.
W szczęśliwych dziedzinach mojego pięknego kraju,
w pobliżu świętej świątyni starożytnego Neustric,
jest dąb tak stary, że najstarsze wrony
nie najmniejsze wspomnienie
of odpoczywawszy w dniach ich dzieciństwa
Pod osłoną rodzących się młodych gałązek
tego króla lasów
Wydaje się, że zielony wierzchołek pędzi ku niebu,
By być żywym medalem
Od starożytności tych miejsc
Wargi sromowe Jeden jeden. do tego pomieszczenia prowadziły drewniane schody.
Listowie buku tworzyło ogromną kopułę, która mogła pomieścić od
sześćdziesięciu do osiemdziesięciu osób. Te cuda natury,
które szanowany Du Détroit uważał za dar dla przyszłych wieków,
zniknęły.
Jego pień pełen wigoru , ogromna piramida,
Zamknięta trzy razy neu stopy w jego rozległym zarysie;
Widział jak rwąca woda,
płynąca na przemian przez całe dwadzieścia osiem stuleci;
Mróz zim, wiatry i burze,
nie mogły wpłynąć na jej męską urodę;
I dostojny staruszek na gruzach wieków.
Powstaje triumfalnie jak wieczność.
Na jego bokach pobożna ręka
podniosła niegdyś ołtarz;
Każdego roku, w uroczysty dzień,
słyszy swoje harmonijne sklepienie rozbrzmiewające
chwałą Pana.
Również mistrz piorunów
strzeże Go w tajemnicy przed zagrożeniem czasu,
A to ukochane drzewo niebios i ziemi
musi na zawsze stawić czoła gniewowi innych.
Wierzchołek jego łodygi, ocieniony liśćmi,
kończy się krzyżem
i przypomina wieżę starożytnej pustelni,
która wznosi się z łona lasu.
W pobliżu tego czcigodnego dębu
Dawniej, pożyczając swoje pomocne schronienie ...

 

Biologia

Dąb szypułkowy ( Quercus robur L. = Q. pedunculata Ehrh.) Jest drzewo liściaste regionów umiarkowanych półkuli północnej, należącej do rodziny Bukowate . Występuje bardzo często na równinach Francji, z wyjątkiem regionu śródziemnomorskiego i Korsyki. Jej różne nazwy pochodzą od łacińskiego robur „strong” i pedunculatus „pedunculate”, ponieważ owoc jest noszony na długiej szypułce . Jest to duże drzewo o wysokości od 25 do 35 metrów. Jego liście są liściaste. Ma żywotność od 500 do 1000 lat. Jest gatunkiem jednopiennym i pionierskim. U młodych drzew kora jest gładka, a następnie bardzo głęboko spękana z poziomymi pęknięciami.

Ma jajowate pąki, liście przeplatają się z bardzo krótkim ogonkiem i małżowinami usznymi . Płatki nie są bardzo zaznaczone (faliste). W żołędzi daje środek 1 do 5 cm i są utrzymywane przez długi szypułki (od 2 do 10  cm ).

Wysokość dębu Allouville-Belfosse w porównaniu z jego wielkością jest stosunkowo niewielka. Jej pień, który jest całkowicie wydrążony , ma z grubsza od ziemi do góry, to znaczy aż do miejsca, w którym wydaje się być złamany, kształt stożka. Jest nadal aktywny i wytwarza liście i żołędzie.

Odniesienia do dębu

Dąb znajduje się w centrum filmu Le Chêne d'Allouville (znanego również jako Ils sont fous ces Normands ) w reżyserii Serge'a Pénarda w 1981 roku z Jeanem Lefebvre , Bernardem Menezem i Henri Guybetem . Opowiada o wysiłkach mieszkańców wsi, by ocalić swoje drzewo, zagrożonych rozszerzeniem, wspieranym przez zastępcę i burmistrza gminy .

Inne dęby

Od 1981 roku dębowa kaplica Allouville-Bellefosse została powiązana z Gros-Chêne de Liernu .

We Francji znajdują się inne dęby, w których znajdują się kaplice, w tym Saint-Sulpice-le-Verdon w Vendée. W Villedieu-la-Blouère w Maine-et-Loire zbudowano kaplicę na dębie, który przecina pień.

Galeria

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. M. Cholet trzykrotnie opublikował notę ​​biograficzną o tej słynnej roślinie i za każdym razem dodawał do swojej pracy nowe dokumenty. Pierwsza edycja ukazała się w 1843 r. I nosiła tytuł: „Le Chêne-Chapelle, niezwykła roślina i być może najstarszy i największy ze wszystkich dębów znalezionych w Europie na cmentarzu Allouville-Bellefosse, niedaleko 'Yvetot (Seine-Inférieure)” , w -8 z 23  str. z tabliczką „Paris, Bailly, 1843” . Drugie wydanie ukazało się w 1856 roku i liczyło 64 strony tego samego formatu. Trzecie wydanie ukazało się w 1863 roku. Zostało wydrukowane w Bolbec, w Valinie, drukarzu Ojców Franciszkanów. Obwieszczenie to jest dwojakie i dlatego nosi tytuł: „Notatka w sprawie Chêne-Chapelle d'Allouville-Bellefosse, po której następuje notatka historyczna o Pierre Belain d'Esnambuc , założycielu francuskiej władzy na Antylach” . Część dotycząca dębu kaplicowego liczy 80 na 8 stron. Ten, który patrzy na d'Esnambuc, ma 70 .
  2. Oprócz dużego dębu na końcu prezbiterium w Allouville znajdował się buk i kolos kolosalnych rozmiarów, którego nie oszczędził wandalizm z 1793 roku. Ten cierń podtrzymywał coś w rodzaju rotundy z oknami i deską, na której kilkanaście osób mogło zasiąść do jedzenia. Do pokoju prowadziły drewniane schody. Liście bukowe tworzyły ogromną kopułę, która mogła pomieścić od sześćdziesięciu do osiemdziesięciu osób. Te cuda natury, które szanowany Du Détroit myślał, że przekaże na przyszłe wieki, zniknęły.

Bibliografia

  1. „  Dąb Allouville  ” [ archiwum z7 października 2013] na www.univ-lehavre.fr .
  2. Jacques Ragot, Przewodnik przyrodniczy w regionie Caux: flora, fauna, geologia , Éditions des Falaises,listopad 2005, ( ISBN  978-2-84811-035-6 ) , str.  166 .
  3. http://www.paris-normandie.fr .
  4. Niezwykłe drzewa Jeroen Pater Éditions du RouerguePaździernik 2006.
  5. Leborgne 2009 .
  6. "  Allouville-Bellefosse: tysiąca lat dąb  " [ archiwum23 lutego 2011] , na allouvillebellefosse.free.fr .
  7. Gustave Gouellain, Jean Benoît Désiré Cochet , Revue de la Normandie, Impr. E. Cagniard, 1867, s.  564 .
  8. Leborgne 2009 , s.  8.
  9. Narodowa Konfederacja francuskiego Folkloru grup, Folklore de France ( n °  251-262)1997( czytaj online ) , s.  44.
  10. mitologia francuski: Bulletin Towarzystwa mitologii francuskiej ( N O  222-225)2006( czytaj online ) , s.  6.
  11. Leborgne 2009 , s.  8-9.
  12. kościołach okręgu Yvetot, 2 nd  wydanie, T. n, p.  382 .
  13. http://krapoarboricole.unblog.fr .
  14. Jacques Ragot, Przewodnik przyrodniczy w regionie Caux: flora, fauna, geologia , Éditions des Falaises,listopad 2005, ( ISBN  978-2-84811-035-6 ) , str.  167 .
  15. Źródło: La Feuille d'Arbres , kwartalnik Biuletyn Arbres stowarzyszenia , n o  93,grudzień 2018.
  16. Paryż Normandia ,1 st listopad 2008.
  17. Gustave Gouellain, Jean Benoît Désiré Cochet, Revue de la Normandie, Impr. E. Cagniard, 1867, s.  565 .
  18. Gustave Gouellain, Jean Benoît Désiré Cochet, Revue de la Normandie , Impr. E. Cagniard, 1867, s.  566 .
  19. Anne Bary-Lenger, Dęby szypułkowe i bezszypułkowe we Francji i Belgii , Bruksela, 1993, ( ISBN  2-87114-095-2 ) , s.  124 .
  20. Jacques Ragot, Przewodnik przyrodniczy w regionie Caux: flora, fauna, geologia , Éditions des Falaises,listopad 2005, ( ISBN  978-2-84811-035-6 ) , str.  168 .
  21. https://www.imdb.com .
  22. http://www.cinemotions.com .
  23. www.chenemillenairedeliernu.be .

Zobacz też

Bibliografia

Link zewnętrzny