Arcykapłan Izraela | |
---|---|
18-36 |
Zajęcia | Ksiądz , polityk |
---|
Józef , znany jako Kajfasza (po grecku: Καϊάφας, Kaiaphas), to arcykapłan w Świątyni w Jerozolimie od 18 do końca 36 lub na początku 37 .
Został mianowany w 18 roku przez rzymskiego prefekta Judei Valerius Gratus . Był synem Hanan ben Seta , który pełnił urząd arcykapłana od 6 do 15, i był głową rodziny rządzącej klasy, która zapewni arcykapłanów podczas części I st wieku .
Chociaż niewiele wiadomo o jego życiu, historycy zakładają, że miał dobre stosunki z władzą rzymską, a zwłaszcza z Poncjuszem Piłatem , biorąc pod uwagę, że urząd arcykapłana piastował przez prawie 20 lat (od 18 do 36). Przed Kajfaszem Valérius Gratus faktycznie zwolnił i mianował czterech arcykapłanów, którzy pozostali w służbie zaledwie rok. Tak jest w przypadku Anana (zwanego także Ananem lub Ananiaszem w szczególności w Ewangeliach ), Ismaela ben Phabi ( Ismaela, syna Phabiego ), następnie Eleazara , syna Ananusa , i wreszcie Szymona , syna Kamitha . Tymi kolejnymi nominacjami-odwołaniami Valérius Gratus prawdopodobnie chciał pokazać, że zwolniłby każdego arcykapłana, który nie działał ściśle w interesie Rzymian. Dlatego Kajfasz doskonale zrozumiał przesłanie, ponieważ pozostał na miejscu przez 18 lat i nie został nawet zastąpiony podczas długich ćwiczeń Poncjusza Piłata ( 10 lat ).
To na tej orszaku czterech arcykapłanów, którzy sprawowali urząd tylko przez rok, chrześcijański pisarz Euzebiusz z Cezarei polega na skróceniu życia publicznego Jezusa do okresu czterech i pół roku. Na podstawie tej serii konkluduje, że urząd arcykapłana stał się w tym czasie funkcją ograniczoną do jednego roku, o której współcześni historycy wiedzą, że jest fałszywa i której zaprzecza długie sprawowanie urzędu Kajfasza. W ten sposób „demonstruje” ten okres czterech i pół roku innym pisarzom, którzy są oczywiście jego przeciwnikami i mają inne elementy, które prowadzą ich do znacznie dłuższej publicznej służby Jezusa.
Pod koniec 36 roku lub najpóźniej w 37 kwietnia Józef Kajfasz i rzymski prefekt Poncjusz Piłat zostali odwołani ze swoich funkcji przez syryjskiego legata Lucjusza Witeliusza ( Judaic Antiquities , XVIII, 5).
Poncjusz Piłat miał bardzo konfliktowe stosunki z ludnością żydowską. Jego stosunki z kręgami kapłańskimi, a zwłaszcza z arcykapłanem Kajfaszem, wydają się znacznie lepsze. Dla Jean-Pierre Lémonon „Kajfasz mógłby nie przebywał w miejscu tak długo, gdyby nie był w dobrych stosunkach z Piłatem. Zgadza się z innymi historykami, w tym z E. Mary Smallwood, że „Kajfasz został usunięty przez Witeliusza z powodu jego uległości z Piłatem. "
Według Nowego Testamentu Kajfasz jest najwyższym kapłanem, przed którym prowadzony jest Jezus po aresztowaniu ( Mt 26:57).
Według Ewangelii Kajfasz uważał, że Jezus naraził naród żydowski na niebezpieczeństwo: „Lepiej, żeby umarł człowiek niż cały naród”, argumentuje.
Trudno jest zidentyfikować dwóch pozostałych członków rodziny, „Jana, Aleksandra”, których nazwiska podano w uznanej przez władze kościelne wersji Dziejów Apostolskich (4: 6), nazywanej przez uczonych „tekstem aleksandryjskim”. „Zachodni tekst” tych samych aktów , uważany za wcześniejszą wersję, mówi o „Jonathanie, Aleksandrze” . Jonathan byłby tutaj Jonathanem ben Hananem (arcykapłanem od Paschy do Pięćdziesiątnicy 37 i 44). Aleksander może być drugim imieniem Eleazara ben Hanana (arcykapłana w latach 16–17).
Dzieje Apostolskie 4: 6 „ z Anną, arcykapłanem, Kajfaszem, Janem / Jonatanem, Aleksandrem i całą linią wyższych kapłanów. "Zbieg okoliczności między działaniem Kajfasza i arcykapłanów przeciwko Łazarzowi (Jan 12:10) skłonił niektórych autorów do spekulacji na temat związku między „pięcioma braćmi w domu mego ojca”, przypowieści o złym bogaczu i biedny Łazarz (Łk 16: 27-28) i pięciu synów Anny.
W listopadzie 1990 r. Robotnicy podczas budowy deptaka w małym lesie na południe od Jerozolimy odkopali żydowski grobowiec. Zespół archeologów pod kierownictwem Zvi Greenhuta ujawnił w grudniu 1990 roku kilkanaście ossuariów : kostnica przypisana Kajfaszowi (nie) nosi dwa napisy umieszczone na małych bokach i być może wykonane przez dwa zardzewiałe gwoździe na ziemi: my może czytać YWSF BR QF '(Józef, syn Kafy w hebrajskim skrypcie) i YWSF BR QYF (Józef, syn Qaifa w aramejskim piśmie), stąd kontrowersyjna interpretacja, która przypisuje to ossuarium Najwyższemu Kapłanowi Józefowi, powiedział Kajfasz.
Odkrycie ossuarium z napisem „Miriam, córka Jeszuy, syna Kajfasza, kapłanów [ Ma'azyaha ] z Bet Imri ” może nam powiedzieć więcej o Kajfaszu. Według Archeologicznej Służby Zapobiegania Grabieżom, zajęte przez niego ossuarium pochodziło z grobowca w Dolinie Ela (po arabsku Wadi es-Sunt ), na południowy zachód od Jerozolimy . Publikacja archeologów Boaza Zissu i Yuvala Gorena w Israel Exploration Journal z czerwca 2011 r. Donosi o ich badaniu kostnicy Miriam (w), która oprócz napisu jest ozdobiona podwójnym okienkiem z różami. Jeśli nie jest to prestiżowe pochodzenie jego właściciela, ossuarium nie prezentuje wielkiej oryginalności w porównaniu z tysiącami, które zostały już wymienione. Imieniem, które wywołuje tutaj sensację, jest imię arcykapłana Kajfasza, o którym dwaj archeolodzy są przekonani, że jest rzeczywiście tym, o którym mowa w Nowym Testamencie .
Napis mówi nam, że ojciec i dziadek Miriam byli „kapłanami [of] Ma'azyah ”. Według Le Monde de la Bible : „to imię, poświadczone tutaj po raz pierwszy przez archeologię, oznacza ostatnią z dwudziestu czterech klas kapłanów ( cohanim ), którzy z kolei oddawali cześć ofiarną w Świątyni w tempie dwóch tygodni w roku. "
Wzmiankę o „ Beth Imri ” można interpretować na dwa sposoby. Beth oznacza „dom” w języku aramejskim . Można więc przeczytać: