Katedra Santa Maria of Anagni

Katedra Santa Maria ( francuski : Sainte-Marie ) jest katedra znajduje się w Anagni i siedziba diecezji Anagni-Alatri w regionie południowo-centralny z Lazio w Włoszech . Pochodzący z XI -tego wieku , jest poświęcony Maryi .

Historyczny

Miasto Anagni jest od XI XX wieku jednym z podrzędnych ośrodków papiestwa i pozostanie aż do XIII th wieku . Budowę katedry, zadecydowaną przez biskupa Pietro da Salerno, rozpoczęto w 1071 roku na miejscu starożytnego akropolu Erniques, gdzie stała już wcześniejsza katedra pochodząca z okresu rozkwitu średniowiecza . Jest on głównie zakończone w 1105 i podczas XIII th century przechodzi różne stylistyczne zmiany w stylu gotyckim , nawy głównej i absydy.

24 marca 1160Papież Aleksander III wypowiada ekskomunikę z Fryderyka Barbarossy w katedrze . W 1227 r. za nierozpoczęcie szóstej krucjaty, a następnie w 1239 r. z powodu konfliktu o władzę, przyszła kolej na papieża Grzegorza IX, by dwukrotnie ekskomunikować, w katedrze, Fryderyka II, który toczył otwartą walkę z papiestwem. W katedrze odbyły się także wybory papieża Innocentego IV w 1243 roku . W 1303 roku , jest miejscem słynnego ataku z Sciarra Colonna i Guillaume de Nogaret zleconego przez króla Francji Philippe le Bel wobec papieża Bonifacego VIII . Klara z Asyżu została tam również kanonizowana w 1255 roku przez papieża Aleksandra IV .

Architektura i dekoracje

Architektura tej katedry jest szczególnie oryginalna, prezentując różne kubiki i nietypowe układy: katedra w pierwszej kolejności przedstawia swoją absydę i boczną stronę. W jego południowym skrzydle mieści się Kaplica Caetani (1292), w której spoczywają groby członków rodziny, oraz loggia papieża Bonifacego VIII z jego posągiem w środku, widoczna z placu Innocenzo III . Potrójna absyda transeptu pochodzi z 1074 roku i wznosi się około dwudziestu metrów od klatki schodowej. Dostęp do katedry jest poprzez schody będzie pod dachem, i prowadzi do placu, w centrum zajęte przez kampanila powieści XII th wysokiej wieku od 25 metrów, z otworem pięć zamówień i oddzielona od korpusu kościoła. Po lewej stronie znajduje się pałac biskupi. Wejście do katedry prowadzi przez potrójny portal.

Fasada i dzwonnica
Fasada południowa
Absyda
Loggia z posągiem Bonifacego VIII .

Wnętrze katedry ma potrójną nawę oddzieloną od masywnych kolumn w stylu romańskim. Podłoga pokryta jest mozaikami w stylu kosmetycznym z 1231 roku . Na prawo od wejścia znajduje się imponujące baptysterium . W apsydzie w stylu gotyckim znajdują się freski.

Krypta

Tak zwana krypta „San Magno” jest ozdobiona freskami wykonanymi w latach 1237-1255. Pandolfo, biskup Anagni wezwał do namalowania cyklu krypty benedyktyńskiego malarza (brata Romana i dwóch innych artystów). Reprezentują sceny ze Starego i Nowego Testamentu . Krypta jest czasami określane jako „Kaplica Sykstyńska średniowiecza” ze względu na zmianę z bizantyjskiego reprezentacji stylu do stylu romańskiego . Świecznik z 1260 r. autorstwa Pietro Vassalletto, który wykonał również dekoracje dla prezbiterium.

Nawa główna
Ołtarz główny
Fragment kandelabrów autorstwa Pietro Vassalletto

Wnętrze katedry zostało całkowicie odrestaurowane i przemalowane w latach 90. XX wieku . Odrestaurowana krypta została zainaugurowana dnia1 st lipca 1994 w obecności Prezydenta RP.

Uwagi i referencje

Pomiędzy kurii chwały i współżycia kapitularny Katedralnej Anagni w wieku 13 Pascal Montaubin, Mélanges de l'Ecole Francuskiego de Rzym, n O 109-2, 1997, str 303-442..
(it) Italia da scoprire - Viaggio nei centri Minori , Touring Club Italiano , edycje przechodnie, Mediolan, 1996, p.325-326.
(it) Cenni storici na oficjalnej stronie gminy Anagni.
Wśród czterech sum, którym zostanie poddany Fryderyk II Świętego Cesarstwa .
(it) Cattedrale di Anagni na stronie internetowej Touring Club Italiano .
Broszura opublikowana pod kierunkiem Gianfranco Ravasi, Editions sztuki Marconi n o 7 czerwca 1995 r.

Załączniki

Bibliografia

Katedra w Anagni , Xavier Barbier de Montault , redaktor V. Didron, 1858.
Platońskich Kosmos katedry Anagni , Pressouyre, mieszanin Archeologiczno History , N O 78, 1966 str. 551-593.