Kanclerz Francji | |
---|---|
1311-1313 | |
Gilles Ier Aycelin de Montaigut Pierre de Latilly | |
Kanclerz Francji | |
1307-1310 | |
Pierre de Belleperche Gilles Ier Aycelin de Montaigut |
Narodziny |
1260 Saint-Félix-Lauragais |
---|---|
Śmierć |
11 kwietnia 1313 Paryż |
Trening | Uniwersytet Montpellier |
Zajęcia | Prawnik , polityk |
Rodzina | Rodzina Nogaret z Valletty |
Pracował dla | Uniwersytet Montpellier |
---|---|
Właściciel | Zamek Marsillargues |
Guillaume lub Guilhem de Nogaret (urodzony około 1260 w Saint-Félix de Caraman i zmarł dnia11 kwietnia 1313w Paryżu ) jest francuskim prawnikiem, pochodzącym z Langwedocji , który został doradcą króla Francji Filipa IV le Bela , jego Strażnika Pieczęci . Nogaret był od 1306 roku prawdziwym mistrzem budowania polityki królewskiej u Enguerranda de Marigny .
Atak Anagni przeciwko papieża Bonifacego VIII , w procesie templariuszy i wielu innych przypadkach wykonane Nogaret czarną postacią w historiografii. Jeśli z pewnością był „przebiegłym i pozbawionym skrupułów politykiem” , „przebiegłym, wyrachowanym, bezczelnym, manipulującym, na tyle cynicznym, by obficie uciekać się do kłamstw i niesprawiedliwości” , to nie można go jednak przed listem uważać za makiawelicznego lub makiawelicznego. pozostawił po sobie, „nigdy nie dostrzegł czystego i prostego celu obrony i zwiększenia władzy królewskiej w oderwaniu” od misji religijnej, „opatrznościowej, zbawczej” , jak Nogaret twierdził dla Philippe le Bel. Z drugiej strony Nogaret może być postrzegany jako „pionier królewskiej teokracji” , ponieważ był on „teologiem, prorokiem i prowokatorem, a jednocześnie gorliwym agentem, zawsze łącząc śmiałość polityki działania i mistyczny zapał motywacji religijnych (lub uzasadnień) ” .
Rodzina Nogaret posiadała niewielką posiadłość przodków w Nogaret , niedaleko Saint-Félix-de-Caraman (dziś Saint-Félix-Lauragais ), od której wzięła swoją nazwę. Dziadkiem Guillaume de Nogaret byłby Raymond de Nogaret, katar z Tuluzy skazany za herezję.
Niewiele wiadomo o młodości Guillaume de Nogaret, poza tym, że studiował prawo na Uniwersytecie w Montpellier i został tam profesorem prawa rzymskiego w 1287 roku . W tych latach kariera Guillaume była wtedy karierą wielu prawników z Południa: była podzielona na nauczanie prawa w Montpellier i doradztwo prawne na rzecz różnych „klientów”, takich jak biskup de Maguelone , król Majorki i króla Francji . Zostaje więc powierzony podczas zakupu przez króla udziałów posiadanych na seigneury w Montpellier przez biskupa Maguelone.
W 1293 roku , Nogaret rozpoczął służbę króla Francji Philippe IV le Bel i stał sędzia-mag z senechaussee Beaucaire - Nîmes przez dwa lata, odpowiedzialne stanowiska, które jest bardziej niż sędzia w ścisłym tego słowa znaczeniu, w jednym z najważniejszych seneszalgów w królestwie.
Zaangażowany w służbę króla w Paryżu pod koniec 1295 r. Nogaret działał do około 1301 - 1302 r. Jako śledczy w Szampanii i we wschodnich prowincjach królestwa. W tym samym czasie wstąpił do niektórych instytucji, Sejmu , w którym zasiadał od 1298 r. , Oraz Rady Królewskiej, gdzie jego obecność była potwierdzona od 1300 r . W tych latach Nogaret sprawdził się: wykonywał głównie zadania o charakterze administracyjnym, w których działał wykonując i nie miał inicjatywy.
Jego obowiązki wzrosły od przełomu wieków. W rzeczywistości jest teraz osobiście odpowiedzialny za prowadzenie od początku do końca ważnych spraw (projekt paréage z królem Majorki w mieście Montpellier , negocjacje dotyczące przejęcia przez króla sprawiedliwości Figeac , sporządzenie projektu karta franczyzowa dla tego miasta ..).
Jest to również od tego czasu, że jego udział w religijnych spraw dat, najpierw za kulisami podczas niepokojów religijnych w Langwedocji i procesu biskupa Pamiers , Bernard Saisset , oskarżonych o herezję, aby przeciwstawić się decyzji papieża Bonifacego VIII erygować tę nową diecezję . Konflikt wybuchł w biały dzień, kiedy w marcu 1303 r. W słynnym przemówieniu ujawnił „zbrodnie” Bonifacego VIII . Imię Guillaume de Nogaret będzie związane głównie z kłótnią Philippe le Bel z tym papieżem. W 1300 roku został wysłany w ambasadzie do Papieża, o którym pozostawił malowniczą i bardzo barwną relację.
Plik 12 marca 1303Podczas uroczystej montaż odbyła się w Luwrze w obecności Philippe le Bel, Guillaume de Nogaret wygłosił przemówienie podczas której rozpoczęła oskarżenia o herezję przeciwko Bonifacego VIII , który zagroził królowi osadzania i zażądał wezwania o ogólnym Radę do zbadać jego sprawę. Król zastrzegł sobie odpowiedź.
Zaraz potem Nogaret wyjechał do Włoch i zetknął się z członkami rodziny Colonna , wrogami Bonifacego VIII. W czerwcu następnego roku w Paryżu prawnik Guillaume de Plaisians (który był teraz drugim szefem Nogareta) ponownie oskarżył Bonifacego VIII o herezję przed królem, który tym razem zgodził się wszcząć postępowanie.
Bonifacy VIII przygotowywał się w odpowiedzi do ogłoszenia wyroku ekskomuniki na króla, gdy Nogaret i Sciarra Colonna ,7 wrześniaprzybył do Anagni w Lacjum , gdzie przebywał papież. Ze swoją małą armią Nogaret i Colonna weszli do miasta z zaskoczenia. Papieski pałac został wzięty szturmem i papież wzięty do niewoli. Nie wiadomo, jak był traktowany przez kilka godzin, w których był przetrzymywany („policzek” zadany Bonifacemu VIII przez Sciarrę Colonnę metalową rękawicą byłby legendą wymyśloną przez nieżyjącego już kronikarza). Celem Nogareta było prawdopodobnie sprowadzenie go z powrotem do Francji, aby stawić się przed soborem generalnym zwołanym z inicjatywy króla Francji, który obaliłby papieża.
Ale nie wszystko poszło zgodnie z planem. Plik9 września 1303, powstanie ludności zmusiło Nogareta i jego sojuszników do ucieczki i uwolnienia Bonifacego VIII. Jednak jego śmierć w Rzymie miesiąc później, 11 października , uratowała misję Nogareta. Wybór Benedykta XI , który nie odważył się wyznaczyć Philippe'a le Bela jako bezpośredniego odpowiedzialnego za atak na Anagni ani kontynuować z nim impasu zainicjowanego przez Bonifacego, oznacza początek okresu dominacji papiestwa przez kapetyjską rodzinę królewską. Benedykt XI, jednak wezwany do stawienia się przed Nogaret z Kurii na7 czerwca 1304, kwalifikując go w bańce Flagitiosum Scelus , jednego z „synów zatracenia, pierworodnych z szatana i dzieci zła”. Ekskomunikowany wraz z Sciarrą Colonną , został tym samym wykluczony z rozgrzeszenia generalnego udzielonego przez Benedykta XI na12 maja 1304.
Po powrocie, kiedy przyprowadził króla ze swoją misją, Guillaume de Nogaret został gorąco podziękowany za przydzielenie ziemi w Dolnej Langwedocji w Marsillargues , Calvisson , Congenies, w tym dzwon XVIII e , „dzwon Nogaret” utrwala imię jego rodziny, a zwłaszcza Aujargues . Otrzymał też dużą sumę pieniędzy.
Wpływy francuskie znalazły swój punkt kulminacyjny w wyborach, dwa lata później, na następcę Benedykta XI, arcybiskupa Bordeaux Bertranda de Got, obecnie Klemensa V , który pozostał w królestwie Francji lub w pobliżu, w Dauphiné. Oraz w Comtat Venaissin, podczas całego jego pontyfikatu (1305-1314). Osiem lat po ataku Anagni27 kwietnia 1311Guillaume de Nogaret uzyskał w ten sposób rozgrzeszenie Clémenta V dla wszystkich bohaterów konfliktu z Bonifacym VIII i zniesienia jego ekskomuniki (bańka Rex gloriae ). W zamian za skruchę miał poświęcić się kolejnej krucjacie i odwiedzić wiele miejsc pielgrzymkowych we Francji i Hiszpanii , ale nigdy tego nie zrobił.
Plik 21 lipca 1306sporządzony przez niego królewski zarządzenie, do końca utrzymywane w tajemnicy, powoduje aresztowanie, uwięzienie, a następnie całkowity rabunek i wypędzenie Żydów z Francji . Osobiście zajmuje się konfiskatą mienia żydowskiego i zbiera od ich dłużników, w ich miejsce i dla własnej korzyści, roszczenia, jakie mieli wobec osób trzecich.
We wrześniu 1307 roku , kilka dni po wydaniu przez kancelarię królewską rozkazu aresztowania templariuszy (który prawdopodobnie napisał osobiście), Nogaret objął stanowisko Strażnika Pieczęci , po którym zastąpił Pierre de Belleperche . Potajemnie przygotowuje aresztowanie templariuszy, zniszczenie świątyni i konfiskatę mienia.
Zaaranżował aneksję Lyonu , oblegając arcybiskupa Pierre'a de Savoie , który sprawował wówczas władzę czasową nad miastem. 1310 coup de force została zalegalizowana przez traktat wiedeński podpisał dwa lata później.
Zniesienie porządku ŚwiątyniW tym kontekście rozpoczął kampanię oszczerstw, aby przygotować opinię publiczną. W piątek 13 października 1307 r. O świcie w biurze Lauds aresztował, uwięził i torturował templariuszy. Następnie aranżuje ich procesy, łącząc zeznania złożone pod torturami, fałszywe zeznania, zadeklarowane, czasem groteskowe. .
On umiera Kwiecień 1313, kilka miesięcy przed swoim współpracownikiem Guillaume de Plaisians , który zmarł w grudniu tego samego roku.
To jego młodszy syn Guillaume II dziedziczy władzę Manduela.