Guillaume de Nogaret

Guillaume de Nogaret Obraz w Infobox. Popiersie Guillaume de Nogaret
Capitole de Toulouse Funkcje
Kanclerz Francji
1311-1313
Gilles Ier Aycelin de Montaigut Pierre de Latilly
Kanclerz Francji
1307-1310
Pierre de Belleperche Gilles Ier Aycelin de Montaigut
Biografia
Narodziny 1260
Saint-Félix-Lauragais
Śmierć 11 kwietnia 1313
Paryż
Trening Uniwersytet Montpellier
Zajęcia Prawnik , polityk
Rodzina Rodzina Nogaret z Valletty
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Montpellier
Właściciel Zamek Marsillargues

Guillaume lub Guilhem de Nogaret (urodzony około 1260 w Saint-Félix de Caraman i zmarł dnia11 kwietnia 1313w Paryżu ) jest francuskim prawnikiem, pochodzącym z Langwedocji , który został doradcą króla Francji Filipa IV le Bela , jego Strażnika Pieczęci . Nogaret był od 1306 roku prawdziwym mistrzem budowania polityki królewskiej u Enguerranda de Marigny .

Atak Anagni przeciwko papieża Bonifacego VIII , w procesie templariuszy i wielu innych przypadkach wykonane Nogaret czarną postacią w historiografii. Jeśli z pewnością był „przebiegłym i pozbawionym skrupułów politykiem” , „przebiegłym, wyrachowanym, bezczelnym, manipulującym, na tyle cynicznym, by obficie uciekać się do kłamstw i niesprawiedliwości” , to nie można go jednak przed listem uważać za makiawelicznego lub makiawelicznego. pozostawił po sobie, „nigdy nie dostrzegł czystego i prostego celu obrony i zwiększenia władzy królewskiej w oderwaniu” od misji religijnej, „opatrznościowej, zbawczej” , jak Nogaret twierdził dla Philippe le Bel. Z drugiej strony Nogaret może być postrzegany jako „pionier królewskiej teokracji” , ponieważ był on „teologiem, prorokiem i prowokatorem, a jednocześnie gorliwym agentem, zawsze łącząc śmiałość polityki działania i mistyczny zapał motywacji religijnych (lub uzasadnień) ” .

Biografia

Młode lata: prawnik Nogaret w Langwedocji (1282-1295)

Rodzina Nogaret posiadała niewielką posiadłość przodków w Nogaret , niedaleko Saint-Félix-de-Caraman (dziś Saint-Félix-Lauragais ), od której wzięła swoją nazwę. Dziadkiem Guillaume de Nogaret byłby Raymond de Nogaret, katar z Tuluzy skazany za herezję.

Niewiele wiadomo o młodości Guillaume de Nogaret, poza tym, że studiował prawo na Uniwersytecie w Montpellier i został tam profesorem prawa rzymskiego w 1287 roku . W tych latach kariera Guillaume była wtedy karierą wielu prawników z Południa: była podzielona na nauczanie prawa w Montpellier i doradztwo prawne na rzecz różnych „klientów”, takich jak biskup de Maguelone , król Majorki i króla Francji . Zostaje więc powierzony podczas zakupu przez króla udziałów posiadanych na seigneury w Montpellier przez biskupa Maguelone.

W 1293 roku , Nogaret rozpoczął służbę króla Francji Philippe IV le Bel i stał sędzia-mag z senechaussee Beaucaire - Nîmes przez dwa lata, odpowiedzialne stanowiska, które jest bardziej niż sędzia w ścisłym tego słowa znaczeniu, w jednym z najważniejszych seneszalgów w królestwie.

Nogaret „doradca króla”: dojście do władzy (1295–1303)

Zaangażowany w służbę króla w Paryżu pod koniec 1295 r. Nogaret działał do około 1301 - 1302 r. Jako śledczy w Szampanii i we wschodnich prowincjach królestwa. W tym samym czasie wstąpił do niektórych instytucji, Sejmu , w którym zasiadał od 1298 r. , Oraz Rady Królewskiej, gdzie jego obecność była potwierdzona od 1300 r . W tych latach Nogaret sprawdził się: wykonywał głównie zadania o charakterze administracyjnym, w których działał wykonując i nie miał inicjatywy.

Jego obowiązki wzrosły od przełomu wieków. W rzeczywistości jest teraz osobiście odpowiedzialny za prowadzenie od początku do końca ważnych spraw (projekt paréage z królem Majorki w mieście Montpellier , negocjacje dotyczące przejęcia przez króla sprawiedliwości Figeac , sporządzenie projektu karta franczyzowa dla tego miasta ..).

Jest to również od tego czasu, że jego udział w religijnych spraw dat, najpierw za kulisami podczas niepokojów religijnych w Langwedocji i procesu biskupa Pamiers , Bernard Saisset , oskarżonych o herezję, aby przeciwstawić się decyzji papieża Bonifacego VIII erygować tę nową diecezję . Konflikt wybuchł w biały dzień, kiedy w marcu 1303 r. W słynnym przemówieniu ujawnił „zbrodnie” Bonifacego VIII . Imię Guillaume de Nogaret będzie związane głównie z kłótnią Philippe le Bel z tym papieżem. W 1300 roku został wysłany w ambasadzie do Papieża, o którym pozostawił malowniczą i bardzo barwną relację.

Bonifacy VIII i atak na Anagni (1303)

Plik 12 marca 1303Podczas uroczystej montaż odbyła się w Luwrze w obecności Philippe le Bel, Guillaume de Nogaret wygłosił przemówienie podczas której rozpoczęła oskarżenia o herezję przeciwko Bonifacego VIII , który zagroził królowi osadzania i zażądał wezwania o ogólnym Radę do zbadać jego sprawę. Król zastrzegł sobie odpowiedź.

Zaraz potem Nogaret wyjechał do Włoch i zetknął się z członkami rodziny Colonna , wrogami Bonifacego VIII. W czerwcu następnego roku w Paryżu prawnik Guillaume de Plaisians (który był teraz drugim szefem Nogareta) ponownie oskarżył Bonifacego VIII o herezję przed królem, który tym razem zgodził się wszcząć postępowanie.

Bonifacy VIII przygotowywał się w odpowiedzi do ogłoszenia wyroku ekskomuniki na króla, gdy Nogaret i Sciarra Colonna ,7 wrześniaprzybył do Anagni w Lacjum , gdzie przebywał papież. Ze swoją małą armią Nogaret i Colonna weszli do miasta z zaskoczenia. Papieski pałac został wzięty szturmem i papież wzięty do niewoli. Nie wiadomo, jak był traktowany przez kilka godzin, w których był przetrzymywany („policzek” zadany Bonifacemu VIII przez Sciarrę Colonnę metalową rękawicą byłby legendą wymyśloną przez nieżyjącego już kronikarza). Celem Nogareta było prawdopodobnie sprowadzenie go z powrotem do Francji, aby stawić się przed soborem generalnym zwołanym z inicjatywy króla Francji, który obaliłby papieża.

Ale nie wszystko poszło zgodnie z planem. Plik9 września 1303, powstanie ludności zmusiło Nogareta i jego sojuszników do ucieczki i uwolnienia Bonifacego VIII. Jednak jego śmierć w Rzymie miesiąc później, 11 października , uratowała misję Nogareta. Wybór Benedykta XI , który nie odważył się wyznaczyć Philippe'a le Bela jako bezpośredniego odpowiedzialnego za atak na Anagni ani kontynuować z nim impasu zainicjowanego przez Bonifacego, oznacza początek okresu dominacji papiestwa przez kapetyjską rodzinę królewską. Benedykt XI, jednak wezwany do stawienia się przed Nogaret z Kurii na7 czerwca 1304, kwalifikując go w bańce Flagitiosum Scelus , jednego z „synów zatracenia, pierworodnych z szatana i dzieci zła”. Ekskomunikowany wraz z Sciarrą Colonną , został tym samym wykluczony z rozgrzeszenia generalnego udzielonego przez Benedykta XI na12 maja 1304.

Po powrocie, kiedy przyprowadził króla ze swoją misją, Guillaume de Nogaret został gorąco podziękowany za przydzielenie ziemi w Dolnej Langwedocji w Marsillargues , Calvisson , Congenies, w tym dzwon XVIII e , „dzwon Nogaret” utrwala imię jego rodziny, a zwłaszcza Aujargues . Otrzymał też dużą sumę pieniędzy.

Wpływy francuskie znalazły swój punkt kulminacyjny w wyborach, dwa lata później, na następcę Benedykta XI, arcybiskupa Bordeaux Bertranda de Got, obecnie Klemensa V , który pozostał w królestwie Francji lub w pobliżu, w Dauphiné. Oraz w Comtat Venaissin, podczas całego jego pontyfikatu (1305-1314). Osiem lat po ataku Anagni27 kwietnia 1311Guillaume de Nogaret uzyskał w ten sposób rozgrzeszenie Clémenta V dla wszystkich bohaterów konfliktu z Bonifacym VIII i zniesienia jego ekskomuniki (bańka Rex gloriae ). W zamian za skruchę miał poświęcić się kolejnej krucjacie i odwiedzić wiele miejsc pielgrzymkowych we Francji i Hiszpanii , ale nigdy tego nie zrobił.

Nogaret, mistrz polityki królewskiej (1306-1313)

Plik 21 lipca 1306sporządzony przez niego królewski zarządzenie, do końca utrzymywane w tajemnicy, powoduje aresztowanie, uwięzienie, a następnie całkowity rabunek i wypędzenie Żydów z Francji . Osobiście zajmuje się konfiskatą mienia żydowskiego i zbiera od ich dłużników, w ich miejsce i dla własnej korzyści, roszczenia, jakie mieli wobec osób trzecich.

We wrześniu 1307 roku , kilka dni po wydaniu przez kancelarię królewską rozkazu aresztowania templariuszy (który prawdopodobnie napisał osobiście), Nogaret objął stanowisko Strażnika Pieczęci , po którym zastąpił Pierre de Belleperche . Potajemnie przygotowuje aresztowanie templariuszy, zniszczenie świątyni i konfiskatę mienia.

Zaaranżował aneksję Lyonu , oblegając arcybiskupa Pierre'a de Savoie , który sprawował wówczas władzę czasową nad miastem. 1310 coup de force została zalegalizowana przez traktat wiedeński podpisał dwa lata później.

Zniesienie porządku Świątyni

W tym kontekście rozpoczął kampanię oszczerstw, aby przygotować opinię publiczną. W piątek 13 października 1307 r. O świcie w biurze Lauds aresztował, uwięził i torturował templariuszy. Następnie aranżuje ich procesy, łącząc zeznania złożone pod torturami, fałszywe zeznania, zadeklarowane, czasem groteskowe. .

On umiera Kwiecień 1313, kilka miesięcy przed swoim współpracownikiem Guillaume de Plaisians , który zmarł w grudniu tego samego roku.

Dziedzictwo

To jego młodszy syn Guillaume II dziedziczy władzę Manduela.

Uwagi i odniesienia

  1. Georges Minois, Philippe le Bel . Perrin. p.  631 .
  2. Według Juliena Théry'ego „Pismo Święte nie może kłamać. Uwaga wstępna do badania odniesień do autorytetów religijnych w tekstach Guillaume de Nogaret ”, w: Bernard Moreau, Julien Théry-Astruc, red., La royalty capétienne et le Midi au temps de Guillaume de Nogaret. Materiały z konferencji w dniach 29 i 30 listopada 2013 r. , Nîmes, Éditions de la Fenestrelle, 2015, s. 243-248, dostępne online na Academia.edu .
  3. Jest to teza Yves Dossat, który uzna, relacje między dwoma znakami „bardzo prawdopodobne” W „Guillaume de Nogaret, wnuka heretyk” , Annales du Midi , n o  212, 1941, str.  391-402 . Jean Favier jest bardziej sceptyczny (w: Philippe le Bel , éd. Taillandier, 2013).
  4. André Gouron , „Jak Guillaume de Nogaret wszedł do służby u Philippe'a le Bela?” », In Revue historique , 298/1 (1998), s.  25-45 , dostępne online na Gallica.fr .
  5. A. Paravicini Bagliani, Bonifacy VIII, heretycki papież? , Paryż, Payot, 2003, s. 337-369.
  6. Zobacz Julien Théry-Astruc, „Pismo Święte nie może kłamać. Uwaga wstępna do badania odniesień do autorytetów religijnych w tekstach Guillaume de Nogaret ”, w: Bernard Moreau, Julien Théry-Astruc, red., La royalty capétienne et le Midi au temps de Guillaume de Nogaret. Materiały z konferencji w dniach 29 i 30 listopada 2013 r. , Nîmes, Éditions de la Fenestrelle, 2015 ( ISBN  979-10-92826-34-0 ) , s. 243-248, dostępne online na Academia.edu .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne