Kanał Jagodowy | |
Kanał jagodowy w Saint-Amand-Montrond ( Cher ) | |
Geografia | |
---|---|
Kraj | Francja |
Informacje kontaktowe | 46°46′37″N, 2°44′13″E |
Początek | Montlucon |
Koniec | Noyers-sur-Cher i Marseilles-lès-Aubigny |
Krzyże | Allier , Cher i Loir-et-Cher |
Charakterystyka | |
Aktualny stan | Szalony |
Długość | 261 km |
Wysokości | Początek: m Koniec: m Maksimum: 199,40 m Minimum: 69,50 m |
Szablon | 27,75 m x 2,70 m |
Cumowanie | 1,25 m² |
Luz | 2,60 m² |
Infrastruktura | |
Mosty kanałowe | 7 |
Zamki | 97 |
Historia | |
Rok rozpoczęcia pracy | 1808 |
Rok otwarcia | 1840 |
Projektant | Joseph-Michel Dutens |
Berry Canal (pierwszy „Canal du Cher”, a następnie „Canal du Duc de Berry” przed podjęciem obecną nazwę w 1830 roku ), wybudowany w latach 1808 i 1840 był początkowo 320 km długości : był używany aż w 1945 roku , a następnie został wycofany ze służby i wyobcowany w 1955 roku .
Kanał ten składa się z trzech odrębnych odgałęzień, które spotykają się w Fontblisse , gminie Bannegon ( Cher ).
Wspomniany w 1484 r. podczas stanów generalnych Tours planowano rozwój Cher w celu jego nawigacji, aw 1595 r. Sully, a następnie w 1606 r. Colbert studiował jego realizację, zanim z niej zrezygnował. Książę Paul François de Béthune-Charost w 1765, a następnie baron de Marivetz w 1772 prosił o bezpośrednie połączenie Tours i Bec d'Allier, aby przeciąć całą pętlę Loary . Wyobrazili sobie rozwój Cher między Tours i Vierzon, a następnie wykopanie bezpośredniego kanału między Vierzon i Bec d'Allier. W 1786 roku zaproponowano fundację w wysokości 100 000 livres tournois na rozpoczęcie pierwszych prac, ale konwent anulował projekt w 1792 roku .
Dążenie do usprawnienia obiegu produktów w obrębie Berry przy jednoczesnej oszczędności kosztów budowy, czyli jak najlepsze wykorzystanie warunków naturalnych, doprowadzi do zaprojektowania kilku projektów. Wszystkie te projekty skończą się niepowodzeniem z powodu braku niezbędnego finansowania:
Potrzeba dotyczyła transportu beczek drewnianych, poświadczonych w 1807 roku z Trillers do Loary , ale także wydobycia węgla z Commentry na północ, a zwłaszcza rudy żelaza do fabryk Montluçon .
Dekret cesarski z 16 listopada 1807 r.postanawia: „Cher stanie się żeglowny dzięki podążaniu jego obecnym kursem za pomocą jednego lub więcej objazdów z Montluçon do ujścia w Loarze”.
W 1808 r. dyrektor generalny mostów i dróg wyznaczył głównego inżyniera Josepha-Michela Dutensa do przestudiowania projektu. Studiuje wLuty 1809 oferując dwa rozwiązania:
Wskazuje, że znaczenie i częstotliwość powodzi i okresów suszy skłania go do preferowania drugiego rozwiązania.
Dyrektor Generalny Mostów i Dróg wybiera drugie rozwiązanie między Montluçon a Vierzon z kanałem, podczas gdy za nią sam Cher jest skanalizowany. Konstrukcja została przeprowadzona przez głównego inżyniera z mostów i dróg Joseph-Michel Dutens między 1808 i 1840 , przy użyciu jako pierwszych pracowników hiszpańskich więźniów.
Prace, które dopiero się rozpoczęły, Rada Generalna Cher prosi we wrześniu 1810 r. , aby trasa kanału przechodziła przez Bourges , oferując zapłatę 500 000 franków za tę nową trasę.
Dekret cesarski z 24 lutego 1811 r.prosi o zbadanie rozszerzenia między Vierzon i Nevers przez Bourges, umożliwiając łatwą nawigację między Tours i Nevers.
Joseph-Michel Dutens odpowiada w skrócie, przedstawiając projekt kanału łączącego Saint-Amand-Montrond , Bannegon , Bourges i oddział łączący Vierzon z Bec d'Allier przez Bannegon. Proponuje rozszerzenie tej gałęzi do Digoin, aby dołączyć do Canal du Centre . To przedłużenie będzie nieco później częścią bocznego kanału do Loary .
Po upadku cesarstwa, potrzeba ekonomii skłoniła Josepha-Michela Dutensa do zaproponowania, po odwiedzeniu angielskich kanałów w 1818 roku , ograniczenia rozmiaru, czerpiąc inspirację z tego, co zrobiono w Anglii . Zamiast zamków o szerokości 5,20 m oferuje zamki o szerokości 2,60 m . Ostatecznie w projekcie przyjęto śluzy ze śluzami o wymiarach 2,70 m na 34 m . Uważa, że koszt pracy z nowym szablonem powinien zostać obniżony o jedną trzecią. Budowie kanału towarzyszy sadzenie Autostrad 190 000 drzew 150 000 topoli , czereśni , wiązów , akacji , orzechów włoskich i innych drzew owocowych posadzonych zgodnie z kodeksem. Wybór gatunków drzew odpowiadał rodzajowi dzieła sztuki, które sygnalizowało jego obecność. Zgodnie z ustawą finansową z 1822 r. zasoby kanału miały być dzielone na 40 lat (myto, dzierżawa rybołówstwa, licytacja drewna i siana na terenie kanału).
Po raz pierwszy nazwany „canal du Cher”, królewskim zarządzeniem 9 grudnia 1814 r. zamienił tę nazwę na „canal du duc de Berry”.
Nowy projekt zostaje przyjęty w grudzień 1819 na mocy rozporządzenia królewskiego.
Ponieważ finansowanie jest niskie, prace postępują powoli. Prawo14 sierpnia 1822 r.pozwala na ukończenie kanału dzięki państwowej pożyczce od firmy finansowej „ Société anonyme des quatre canals ” (kanały Bretanii, kanał du Nivernais , kanał de Berry, kanał boczny do Loary ).
W 1830 r. główny inżynier, dyrektor kanału, Hippolyte d'Haranguier de Quincerot (1784-1875), zaproponował nazwanie kanału „Canal de Berry”. To jest ostatecznie przyjęta nazwa.
Kanał gwiazdy obejmuje:
Łącznie: 261 km kanałów małotorowych z 97 śluzami, 139 mostów stałych, 65 mostów zwodzonych, 1 most podnoszony, 5 mostów kanałowych i 52 gminy nadrzeczne.
Problemy z zaopatrzeniem w wodę wymuszają utworzenie zbiorników Goule (na Auron ) i Pirot (na Marmande ).
Nawigacja wykorzystywała konie, muły i osły do holowania barek o nazwie „flety”, „Berry” lub „molussons”. Ruch wzrósł do ponad 1000 barek rocznie i 570.000 ton (szczyt w 1873 - 1920 ).
Kanał został zlikwidowany w 1955 roku i przekazany sąsiednim gminom, które mogą swobodnie zapewnić mu przyszłość. Obecnie niektóre odcinki są trzymane w wodzie, inne porzucane do szczotkowania, a wreszcie inne zostały podłączone i zbudowane (patrz rehabilitacja poniżej ).
Odnoga południowa : Montluçon - Fontblisse przez Vallon-en-Sully i Saint-Amand-Montrond - oddana do użytku w 1835 - 69 km .
Ujęcie wody w Montluçon.
Oddział południowy w Saint-Amand-Montrond.
Oddział północno-wschodni : Fontblisse - Marseilles-lès-Aubigny przez Sancoins - oddany do użytku w 1837 - 49 km . To przez to odgałęzienie kanał jest połączony z resztą sieci, poprzez kanał boczny do Loary .
Czcionka błogości.
Oddział północno-zachodni : Fontblisse - Noyers-sur-Cher przez Dun-sur-Auron , Bourges , Mehun-sur-Yèvre i Vierzon - oddany do użytku w 1831 - 142 km .
Most nad centralnym dorzeczem kanału i Yèvre w Vierzon.
Oddział północno-zachodni w Mehun-sur-Yèvre.
Odnoga północno-zachodnia jest przedłużona przez Cher do Tours (pierwsza śluza znajduje się w Saint-Aignan-sur-Cher ).
Wspomnijmy jeszcze o trzech małych gałęziach :
Wybór przez Dutensa małego szablonu podyktowany był słabością zasobów wodnych regionu Sancoins , gdzie znajduje się zwieńczenie kanału. Został zainspirowany brytyjską siecią zaprojektowaną dla łodzi w 40-tonowym porcie. Poza tym, ze względu na mniejsze znaczenie gruntów, taki kanał był tańszy w budowie. Jednak ten niewielki rozmiar bardzo szybko okazał się złym wyborem, który poważnie utrudniłby ten kanał, co de facto było zabronione dla większych łodzi, a w szczególności dla flamandzkich barek wielkości Freycinet .
Mimo to, Berry kanał przyczynił się do rozwoju gospodarczego w Montlucon w XIX -tego wieku .
Ten niewielki rozmiar zaowocował zaprojektowaniem specjalnie przystosowanych do tego kanału łodzi „Berry” o maksymalnych wymiarach 27,50 m x 2,60 m , które mogą przewozić 60 ton w kanale Berry i 100 ton w pozostałych kanałach.
We Francji zaprojektowano dwa inne kanały o tej samej wielkości: kanał Sauldre w Sologne i kanał Arroux z Gueugnon do Digoin .
Zasięg (min.): Szerokość: przy suficie 6 m, przy lustrze: 10,50 m - zakotwienie: 1,50 m, dopuszczalne zanurzenie: 1,25 m.
Śluzy : Liczba: 96 (plus skrzyżowanie z Cher w Vierzon) - Szerokość: 2,70 m - Długość: 27,75 m.
Konstrukcje 209 mostów w tym 65 mostów zwodzonych, mosty wahadłowe 4, 7 mostów kanałowych (plus 8 e zniknęło na ostrodze Torteron).
Ten zmniejszony rozmiar umożliwił pomieszczenie łodzi zwanych „małymi jagodami” o długości 27,50 m i szerokości 2,60 m.
Kanał łączy następujące gminy w departamentach Allier , Cher i Loir-et-Cher :
Kanał most przekraczania Sauldre z jego schodów i towpaths, zlokalizowanych w Châtillon-sur-Cher oraz Selles-sur-Cher jest wymieniony jako zabytki dekretem16 października 2009.
Most nad rzeką Sauldre w Chatillon sur Cher.
Inny widok górnej ściany.
Most nad kanałem La Tranchasse w Ainay-le-Vieil , śluza La Tranchasse w Colombiers , a także most nad nim i most nad kanałem La Croix zostały wpisane na listę zabytków historycznych na15 kwietnia 2009.
Krzyż.
La Tranchasse na Cher.
Na South Fork: kanał mosty z Chantemerle , jednego z Queugne ze swoim podwójnym zamkiem, który jest jedyny kanał zwodzony od Vallon-en-Sully , umywalka przeładunek dźwig Laugère . W pobliżu: zamek Ainay-le-Vieil , gallo-rzymskie pozostałości Drevant .
Żuraw Laugere.
Na północno-wschodnim odgałęzieniu: wykop Augy, zbiorniki Goule , Pirot i Marmande , mosty na kanale Rhimbe.
Most nad kanałem Rhimbé nad rzeką Sagonin.
Most nad kanałem Rhimbe, nad starym Sagoninem.
Staw pirotów.
Przelew Goule i grobla.
Na północno-zachodnim odgałęzieniu: stanowiska Bourges , Mehun-sur-Yèvre i Vierzon , stacja wodna Noyers-sur-Cher .
Odtajniony, a następnie wyalienowany od 1955 r. , kanał został sprzedany za symboliczne franka za kilometr okolicznym gminom, które zrobiły z nim, co chciały w tym czasie. Niektórzy trzymali go całkowicie lub częściowo w wodzie, inni zostawili go w zaroślach, inni w końcu go zatkali i zbudowali. Ta „kiełbasa” utrudnia obecnie jej rehabilitację, podczas gdy byłaby centralnym punktem turystyki rzecznej we Francji, pomimo, a może nawet dzięki swoim szczególnym rozmiarom, które nadają jej niepowtarzalnego uroku.
Trudności te nie zatrzymują A ssociation dla Re otwarcia Ca NAL Bądź rry ( ARECABE ), który działa od 1996 roku dla tego stopniowego wznowienia. Już od lat 90. działa ponownie 12- kilometrowy odcinek z 5 śluzami od Selles-sur-Cher do Noyers-sur-Cher (w związku z tym rozszerzony do Tours przez kanał Cher ), a kolejne 3 km z 2 śluzami. w Vierzonie . A w kilku miejscach zmodernizowano mosty zwodzone, ułatwiające nawigację małych łodzi elektrycznych wynajmowanych na godziny lub pół dnia.
Od lipca 2014 roku zielony szlak o długości około dwudziestu kilometrów na brzegach południowego odgałęzienia kanału jest czynny z Montluçon do Vallon-en-Sully . Ten szlaku będzie, jeśli projekt się powiedzie, pierwszy odcinek Véloroute projektu wzdłuż kanału do połączenia miast Vierzon następnie Tours wzdłuż przepływającego Cher (północny-zachód) i oddział Nevers (północno-wschodniej gałęzi).