Kanał Jagodowy

Kanał Jagodowy
Rysunek.
Kanał jagodowy w Saint-Amand-Montrond ( Cher )
Geografia
Kraj Francja
Informacje kontaktowe 46°46′37″N, 2°44′13″E
Początek Montlucon
Koniec Noyers-sur-Cher i Marseilles-lès-Aubigny
Krzyże Allier , Cher i Loir-et-Cher
Charakterystyka
Aktualny stan Szalony
Długość 261  km
Wysokości Początek: m
Koniec: m
Maksimum: 199,40  m
Minimum: 69,50  m
Szablon 27,75  m x 2,70  m
Cumowanie 1,25  m²
Luz 2,60  m²
Infrastruktura
Mosty kanałowe 7
Zamki 97
Historia
Rok rozpoczęcia pracy 1808
Rok otwarcia 1840
Projektant Joseph-Michel Dutens

Berry Canal (pierwszy „Canal du Cher”, a następnie „Canal du Duc de Berry” przed podjęciem obecną nazwę w 1830 roku ), wybudowany w latach 1808 i 1840 był początkowo 320  km długości  : był używany aż w 1945 roku , a następnie został wycofany ze służby i wyobcowany w 1955 roku .

Kanał ten składa się z trzech odrębnych odgałęzień, które spotykają się w Fontblisse , gminie Bannegon ( Cher ).

Historyczny

Wspomniany w 1484 r. podczas stanów generalnych Tours planowano rozwój Cher w celu jego nawigacji, aw 1595 r. Sully, a następnie w 1606 r. Colbert studiował jego realizację, zanim z niej zrezygnował. Książę Paul François de Béthune-Charost w 1765, a następnie baron de Marivetz w 1772 prosił o bezpośrednie połączenie Tours i Bec d'Allier, aby przeciąć całą pętlę Loary . Wyobrazili sobie rozwój Cher między Tours i Vierzon, a następnie wykopanie bezpośredniego kanału między Vierzon i Bec d'Allier. W 1786 roku zaproponowano fundację w wysokości 100 000 livres tournois na rozpoczęcie pierwszych prac, ale konwent anulował projekt w 1792 roku .

Poszczególne projekty z końca XVIII -tego  wieku

Dążenie do usprawnienia obiegu produktów w obrębie Berry przy jednoczesnej oszczędności kosztów budowy, czyli jak najlepsze wykorzystanie warunków naturalnych, doprowadzi do zaprojektowania kilku projektów. Wszystkie te projekty skończą się niepowodzeniem z powodu braku niezbędnego finansowania:

Projekt Dutensa

Potrzeba dotyczyła transportu beczek drewnianych, poświadczonych w 1807 roku z Trillers do Loary , ale także wydobycia węgla z Commentry na północ, a zwłaszcza rudy żelaza do fabryk Montluçon .

Dekret cesarski z 16 listopada 1807 r.postanawia: „Cher stanie się żeglowny dzięki podążaniu jego obecnym kursem za pomocą jednego lub więcej objazdów z Montluçon do ujścia w Loarze”.

W 1808 r. dyrektor generalny mostów i dróg wyznaczył głównego inżyniera Josepha-Michela Dutensa do przestudiowania projektu. Studiuje wLuty 1809 oferując dwa rozwiązania:

Wskazuje, że znaczenie i częstotliwość powodzi i okresów suszy skłania go do preferowania drugiego rozwiązania.

Produkcja

Dyrektor Generalny Mostów i Dróg wybiera drugie rozwiązanie między Montluçon a Vierzon z kanałem, podczas gdy za nią sam Cher jest skanalizowany. Konstrukcja została przeprowadzona przez głównego inżyniera z mostów i dróg Joseph-Michel Dutens między 1808 i 1840 , przy użyciu jako pierwszych pracowników hiszpańskich więźniów.

Prace, które dopiero się rozpoczęły, Rada Generalna Cher prosi we wrześniu 1810 r. , aby trasa kanału przechodziła przez Bourges , oferując zapłatę 500 000 franków za tę nową trasę.

Dekret cesarski z 24 lutego 1811 r.prosi o zbadanie rozszerzenia między Vierzon i Nevers przez Bourges, umożliwiając łatwą nawigację między Tours i Nevers.

Joseph-Michel Dutens odpowiada w skrócie, przedstawiając projekt kanału łączącego Saint-Amand-Montrond , Bannegon , Bourges i oddział łączący Vierzon z Bec d'Allier przez Bannegon. Proponuje rozszerzenie tej gałęzi do Digoin, aby dołączyć do Canal du Centre . To przedłużenie będzie nieco później częścią bocznego kanału do Loary .

Po upadku cesarstwa, potrzeba ekonomii skłoniła Josepha-Michela Dutensa do zaproponowania, po odwiedzeniu angielskich kanałów w 1818 roku , ograniczenia rozmiaru, czerpiąc inspirację z tego, co zrobiono w Anglii . Zamiast zamków o szerokości 5,20  m oferuje zamki o szerokości 2,60  m . Ostatecznie w projekcie przyjęto śluzy ze śluzami o wymiarach 2,70  m na 34  m . Uważa, że ​​koszt pracy z nowym szablonem powinien zostać obniżony o jedną trzecią. Budowie kanału towarzyszy sadzenie Autostrad 190 000 drzew 150 000  topoli , czereśni , wiązów , akacji , orzechów włoskich i innych drzew owocowych posadzonych zgodnie z kodeksem. Wybór gatunków drzew odpowiadał rodzajowi dzieła sztuki, które sygnalizowało jego obecność. Zgodnie z ustawą finansową z 1822 r. zasoby kanału miały być dzielone na 40 lat (myto, dzierżawa rybołówstwa, licytacja drewna i siana na terenie kanału).

Po raz pierwszy nazwany „canal du Cher”, królewskim zarządzeniem 9 grudnia 1814 r. zamienił tę nazwę na „canal du duc de Berry”.

Nowy projekt zostaje przyjęty w grudzień 1819 na mocy rozporządzenia królewskiego.

Ponieważ finansowanie jest niskie, prace postępują powoli. Prawo14 sierpnia 1822 r.pozwala na ukończenie kanału dzięki państwowej pożyczce od firmy finansowej „  Société anonyme des quatre canals  ” (kanały Bretanii, kanał du Nivernais , kanał de Berry, kanał boczny do Loary ).

W 1830 r. główny inżynier, dyrektor kanału, Hippolyte d'Haranguier de Quincerot (1784-1875), zaproponował nazwanie kanału „Canal de Berry”. To jest ostatecznie przyjęta nazwa.

Kanał gwiazdy obejmuje:

Łącznie: 261  km kanałów małotorowych z 97 śluzami, 139 mostów stałych, 65 mostów zwodzonych, 1 most podnoszony, 5 mostów kanałowych i 52 gminy nadrzeczne.

Problemy z zaopatrzeniem w wodę wymuszają utworzenie zbiorników Goule (na Auron ) i Pirot (na Marmande ).

Nawigacja wykorzystywała konie, muły i osły do ​​holowania barek o nazwie „flety”, „Berry” lub „molussons”. Ruch wzrósł do ponad 1000 barek rocznie i 570.000 ton (szczyt w 1873 - 1920 ).

Kanał został zlikwidowany w 1955 roku i przekazany sąsiednim gminom, które mogą swobodnie zapewnić mu przyszłość. Obecnie niektóre odcinki są trzymane w wodzie, inne porzucane do szczotkowania, a wreszcie inne zostały podłączone i zbudowane (patrz rehabilitacja poniżej ).

Trzy odnogi Canal de Berry

Odnoga południowa  : Montluçon - Fontblisse przez Vallon-en-Sully i Saint-Amand-Montrond - oddana do użytku w 1835 - 69  km .

Oddział północno-wschodni  : Fontblisse - Marseilles-lès-Aubigny przez Sancoins - oddany do użytku w 1837 - 49  km . To przez to odgałęzienie kanał jest połączony z resztą sieci, poprzez kanał boczny do Loary .

Oddział północno-zachodni  : Fontblisse - Noyers-sur-Cher przez Dun-sur-Auron , Bourges , Mehun-sur-Yèvre i Vierzon - oddany do użytku w 1831 - 142  km .

Odnoga północno-zachodnia jest przedłużona przez Cher do Tours (pierwsza śluza znajduje się w Saint-Aignan-sur-Cher ).

Wspomnijmy jeszcze o trzech małych gałęziach  :

Mały szablon

Wybór przez Dutensa małego szablonu podyktowany był słabością zasobów wodnych regionu Sancoins , gdzie znajduje się zwieńczenie kanału. Został zainspirowany brytyjską siecią zaprojektowaną dla łodzi w 40-tonowym porcie. Poza tym, ze względu na mniejsze znaczenie gruntów, taki kanał był tańszy w budowie. Jednak ten niewielki rozmiar bardzo szybko okazał się złym wyborem, który poważnie utrudniłby ten kanał, co de facto było zabronione dla większych łodzi, a w szczególności dla flamandzkich barek wielkości Freycinet .

Mimo to, Berry kanał przyczynił się do rozwoju gospodarczego w Montlucon w XIX -tego  wieku .

Ten niewielki rozmiar zaowocował zaprojektowaniem specjalnie przystosowanych do tego kanału łodzi „Berry” o maksymalnych wymiarach 27,50  m x 2,60  m , które mogą przewozić 60 ton w kanale Berry i 100 ton w pozostałych kanałach.

We Francji zaprojektowano dwa inne kanały o tej samej wielkości: kanał Sauldre w Sologne i kanał Arroux z Gueugnon do Digoin .

Charakterystyka

Zasięg (min.): Szerokość: przy suficie 6 m, przy lustrze: 10,50 m - zakotwienie: 1,50 m, dopuszczalne zanurzenie: 1,25 m.

Śluzy  : Liczba: 96 (plus skrzyżowanie z Cher w Vierzon) - Szerokość: 2,70 m - Długość: 27,75 m.

Konstrukcje  209 mostów w tym 65 mostów zwodzonych, mosty wahadłowe 4, 7 mostów kanałowych (plus 8 e  zniknęło na ostrodze Torteron).

Ten zmniejszony rozmiar umożliwił pomieszczenie łodzi zwanych „małymi jagodami” o długości 27,50 m i szerokości 2,60 m.

Przekraczane gminy

Kanał łączy następujące gminy w departamentach Allier , Cher i Loir-et-Cher  :

Niezwykłe prace

Zabytki historyczne

Kanał most przekraczania Sauldre z jego schodów i towpaths, zlokalizowanych w Châtillon-sur-Cher oraz Selles-sur-Cher jest wymieniony jako zabytki dekretem16 października 2009.

Most nad kanałem La Tranchasse w Ainay-le-Vieil , śluza La Tranchasse w Colombiers , a także most nad nim i most nad kanałem La Croix zostały wpisane na listę zabytków historycznych na15 kwietnia 2009.

Inne godne uwagi elementy

Na South Fork: kanał mosty z Chantemerle , jednego z Queugne ze swoim podwójnym zamkiem, który jest jedyny kanał zwodzony od Vallon-en-Sully , umywalka przeładunek dźwig Laugère . W pobliżu: zamek Ainay-le-Vieil , gallo-rzymskie pozostałości Drevant .

Na północno-wschodnim odgałęzieniu: wykop Augy, zbiorniki Goule , Pirot i Marmande , mosty na kanale Rhimbe.

Na północno-zachodnim odgałęzieniu: stanowiska Bourges , Mehun-sur-Yèvre i Vierzon , stacja wodna Noyers-sur-Cher .

W kierunku rehabilitacji kanału?

Odtajniony, a następnie wyalienowany od 1955 r. , kanał został sprzedany za symboliczne franka za kilometr okolicznym gminom, które zrobiły z nim, co chciały w tym czasie. Niektórzy trzymali go całkowicie lub częściowo w wodzie, inni zostawili go w zaroślach, inni w końcu go zatkali i zbudowali. Ta „kiełbasa” utrudnia obecnie jej rehabilitację, podczas gdy byłaby centralnym punktem turystyki rzecznej we Francji, pomimo, a może nawet dzięki swoim szczególnym rozmiarom, które nadają jej niepowtarzalnego uroku.

Trudności te nie zatrzymują A ssociation dla Re otwarcia Ca NAL Bądź rry ( ARECABE ), który działa od 1996 roku dla tego stopniowego wznowienia. Już od lat 90. działa ponownie 12- kilometrowy odcinek  z 5 śluzami od Selles-sur-Cher do Noyers-sur-Cher (w związku z tym rozszerzony do Tours przez kanał Cher ), a kolejne 3  km z 2 śluzami. w Vierzonie . A w kilku miejscach zmodernizowano mosty zwodzone, ułatwiające nawigację małych łodzi elektrycznych wynajmowanych na godziny lub pół dnia.

Greenway nad Canal de Berry

Od lipca 2014 roku zielony szlak o długości około dwudziestu kilometrów na brzegach południowego odgałęzienia kanału jest czynny z Montluçon do Vallon-en-Sully . Ten szlaku będzie, jeśli projekt się powiedzie, pierwszy odcinek Véloroute projektu wzdłuż kanału do połączenia miast Vierzon następnie Tours wzdłuż przepływającego Cher (północny-zachód) i oddział Nevers (północno-wschodniej gałęzi).

Uwagi i referencje

  1. http://www.arecabe.org/spip/spip.php?article1
  2. http://www.arecabe.org/spip/spip.php?rubrique10
  3. Wskazówka n o  PA41000059 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  4. Wskazówka n o  PA18000048 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  5. "  Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej; 06 stycznia 1955  " , na légifrance (obejrzano 1 st lipca 2016 )
  6. „  Voie verte Canal de Berry  ” , na allier.fr (dostęp 5 września 2020 r . ) .

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne