Anty-prawicowy Ruch ( chiński uproszczony :反右派运动 ; Tradycyjny chiński :反右派運動 ; pinyin : ) w Republice Ludowej w 1950 roku i na początku 1960 roku składał się z serii kampanii, by przepędzić działaczy liberalnych z Chińska Partia Komunistyczna i powiązane z nią ruchy.
Definicja „prawicowców” nie zawsze jest bardzo jasna, czasami obejmuje krytykę pochodzącą z lewicy rządu, ale oficjalnie odnosi się tylko do intelektualistów najwyraźniej opowiadających się za kapitalizmem i podziałem społeczeństwa na klasy, w przeciwieństwie do kolektywizacji bogactwa. Kampanie te zostały zapoczątkowane przez Mao Zedonga, a ich zwolennicy prześladowali ponad 550 000 ludzi.
Ruch antyprawicowy był reakcją na Kampanię Stu Kwiatów , która następnie krytykowała rząd i domagała się wolności opinii.
Wszystko wskazuje na to, że konflikty wewnątrz Partii Komunistycznej były już podczas Długiego Marszu , wywołując tym samym niechęć do „prawicowców”, patrz np. przypadek Zhang Bojun .
Pierwsza fala ataku na prawicowców nastąpiła bezpośrednio po zakończeniu Kampanii Stu Kwiatów w lipcu 1957 roku . W tym roku pod polityczną etykietką „prawicowców” wymieniono 300 000 osób, głównie intelektualistów, w tym pisarza Ding Linga oraz przyszłego premiera Zhu Rongji . Działania obejmowały zarówno nieformalną krytykę, jak i egzekucję, w tym „reedukację przez pracę”. Sinolog Jean-Luc Domenach wskazuje, że 550 000 intelektualistów zostało wysłanych do obozów pracy.
Na przykład w Jiabiangou , znanym obozie pracy w Gansu , w latach 1957-1961 przebywało około 3000 więźniów politycznych, z których około 2500 zmarło, głównie z głodu.
Jednym z głównych celów ruchu było sądownictwo, którego pracownicy zostali przeniesieni do innych sektorów, podczas gdy władza przeszła w ręce urzędników politycznych i policji.
Druga fala nastąpiła po konferencji w Lushan , która spotkała się z2 lipca w 16 sierpnia 1959i potępił generała Peng Dehuai, który skrytykował Wielki Skok Naprzód .
Po śmierci Mao Zedonga wiele wyroków zostało uchylonych w 1979 roku . Większość działaczy oskarżonych o prawicowość i prześladowanych za nią od 22 lat nagle utraciła ten status i uznano, że nigdy nim nie byli.
Obecnie Chiny nadal mocno cenzurują wszelkie informacje o ruchu antyprawicowym. W 2007 roku książka „Przeszłość, która nie idzie w górę w dymie” autorstwa Zhang Yihe , której ojciec był prześladowany, została zakazana przez rząd, ponieważ przywołała ten ruch.
W 2009 r. , w sześćdziesiątą rocznicę powstania Chińskiej Republiki Ludowej, wiele mediów w Chinach sporządziło listę najważniejszych wydarzeń z 1957 r., ale prawie nie wspominało o ruchu antyprawicowym. Wiele stron internetowych zostało ostrzeżonych przez władze, że ten temat jest bardzo drażliwy.