Camille Spiess

Camille Spiess Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 13 marca 1878
Genewa
Śmierć 26 marca 1965(w 87)
Thônex
Narodowość szwajcarski
Czynność Lekarz

Camille Spiess , urodzona dnia13 marca 1878w Genewie i zmarł w Thônex dnia26 marca 1965, jest szwajcarskim filozofem i pisarzem seksuologiem , spornym teoretykiem „androgenizmu” i „psychosyntezy”.

Trasa

Syn Genevans Charles Ami Spiess (1836-1895), lekarza i Renée Charlotte z domu Demole (1844-1922), Camille Spiess poślubił 24 lutego 1921Mina Rothlisberger. Jest bratem poety Henry'ego Spiessa . Jego drugi brat, William Spiess, uczeń Jules Déjérine , popełnił samobójstwo w 1904 roku.

W 1903 r. Pod kierunkiem szwajcarskiego zoologa Émile Yunga obronił pracę doktorską pt. Badania morfologiczne, histologiczne i fizjologiczne układu pokarmowego pijawki (Hirudo Medicinalis L.) .

Biolog z wykształcenia, kieruje swoje myślenie w kierunku filozofii i seksuologii , psychologii mieszania, psychoanalizy i filozofii, w dość zagmatwane walki ideologicznej, czerpiąc inspirację z platońskiej definicji z Erosa .

Prawicowy indywidualistyczny anarchista , jego idee filozoficzne i społeczne są mieszaniną rasizmu , psychoseksualności i francuskiego nacjonalizmu . W jego twórczości wszechobecny jest podwójny wpływ Gobineau i Nietzschego . Jest autorem apologetycznego eseju La Vérité sur F. Nietzsche (1910) będącego odpowiedzią na dzieło Pallares Zmierzch bożka, które jest sprzeczne z ówczesnym nietzscheanizmem .

W 1917 r. Spiess pokazał się jako zaciekły patriotyzm po stronie francuskiej i potępił niemiecki imperializm, odzyskując gobińską koncepcję rasy: w 1918 r. W nowej broszurze bronił Nietzschego, potępiając „makiawelizm Bismarcka  ”, niemiecki „materiał patriotyzm ”,„ narodowe szaleństwo ”i„ jałowa polityka ”, jej„ słaby umysł ”i„ anarchia [wartości] intelektualnych ”. Według niego Nietzsche bardzo wcześnie dostrzegł, że Niemcy są społeczeństwem zdegenerowanym pod względem rasowym, politycznym i kulturowym, społeczeństwem „zjudaizowanym”. Odtąd okazywał wewnętrzny antysemityzm .

Spiess również winni licznych esejów i artykułów na temat homoseksualizmu i jest teoretykiem „Androgyny” widział jako „trzeciej płci”, frazę w modzie od końca XIX th  century, pochodzące z lektury Platona, o „koncepcji ”, Która reprezentowała według niego wyższy stopień człowieczeństwa: „ Trzecia płeć to trójca doskonałego Człowieka, który jest jednocześnie sobą, jego żoną i synem ” . W 1924 roku Spiess zajął stanowisko w przeglądzie homoseksualnym Inversions przeciwko Magnusowi Hirschfeldowi, którego jednak znał iz którym korespondował, wywołując nowe kontrowersje, zwłaszcza że ten przegląd miał zostać zakazany.

Silnie sporna (o Andre Gidem między innymi) pod koniec 1920 roku, a następnie rozwinął teorię „psycho-Synthesis”, odzyskując w procesie vegetarianism , forma okultyźmie , panseksualizm , a także elementy zoologiczny. Specyficzne dla jego mistrz Émile Yung . Większość jego późnych książek została opublikowana przez niego w wydaniach Athanor, głównie między Niceą a Lozanną.

"... Siedzący na wysokich nogach, strasznie chudy, nikt nie wie, dlaczego mały spiczasty i spuchnięty brzuch, wygląd pelikana, ten Miess, cywilny student medycyny, miał, pomimo pracowitego zdumienia, taką samą dawkę sceptycyzmu i dobrego humoru. W koszarach zachowywał wyraz kapryśnego płodu, który przyniósł mu nieproporcjonalne czoło, wymizerowane oczy, paradoksalnie cienki nos u góry, gąbczasty, bulwiasty i tłusty u dołu, usta z wąskimi wargami wyostrzonymi wieczną ironią. ostateczne rozdzielenie dwojga uszu jak rączki garnka. Miał naiwne i przebiegłe żarty. Jego podniecenie skupiało się na trawieniu pijawek, o których przygotowywał całą książkę, na poezji Sully'ego Prudhomme'a, którą ogłosił psychicznym hermafrodytą, na swojej matce, o której mówił, że jest szalona, ​​a nawet protestancka, na pochodzeniu trzeciego seks. i na kabaretach, gdzie się kłócimy. Poza tym świat nie zawierał już wrażeń, które ignorował. Z cierpliwością, uporem i ciekawością, które Cyrille Miess wniósł do laboratorium, Cyrille Miess przeanalizował jedno po drugim prawie wszystkie namiętne wrażenia, jakich człowiek ma doświadczyć: doświadczenia ... To cicho, przed dwudziestym rokiem życia. Rezultat był świadomy i odwrotny, zniszczony przez wesele i dzieci, z szału, ale tak zabawny, jak to tylko możliwe, z jego wstecznym entuzjazmem ... ”.

Pisma

Niewydany

Nic, tylko moje ciało (1934). - Śmierć . - Zagadka krwi Żydów (1944). - Moje milczenie: pamiętnik, 1938-1940 (1941). - Niewidzialny człowiek . - Głos ciszy . - Mój majątek . - Prostytucja . - Moja twarz . - Syn człowieczy . - Moja wola . - Jeden . - Moje alter ego . - Posiadanie siebie . - Jean Lorrain . - Sokrates i grecka miłość . - Człowiek i rewolucja etniczna . - Nietzsche i Gobineau . - Rasa, przestępczość i pokój . - Mój sen na jawie . - Moja nagość . - Psychosynteza etniczna lub edukacyjna (1943). - Zwiastowanie .

Bibliografia krytyczna


Uwagi i odniesienia

  1. Camille Spiess miała również brata bliźniaka Gastona Spiessa (1878-1960) i przyrodnią siostrę Berthe Sautter (1868-1923).
  2. "Nietzsche przeciw niemieckiemu barbarzyństwu", w Revue contemporaine de Paris , czerwiec-sierpień 1918.
  3. Androgyniczny lub boski seks: psycho-syntetyczny esej o regeneracji jednostki lub rasy , 1928.
  4. M. Lucien, „Akademos et Inversion / L'Amitié” w La Revue des revues. Historia i spraw bieżących czasopism , n o  51, 2014, s.  78 .
  5. Jacques Fersen , I pożar zgasł na morzu (Paris: Messein, 1909), s. 36.
  6. Z Œuvres de Camille Spiess: twórca psychosyntezy , Lausanne: Athanor, 1953, s. 6-7.