Przewroty

Inwersje / Przyjaźń
Przykładowe zdjęcie artykułu Odwrócenia
Okładka pierwszego numeru czasopisma.
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość Nieregularny
Uprzejmy Przegląd literatury i społeczeństwa
Data założenia 1924
Miasto wydawnicze Paryż
Dyrektor publikacji Gustave-Léon Beyria
ISSN 2024-3774

Inversions to homoseksualny dziennikutworzony na15 listopada 1924, drugi tego typu, który pojawił się we Francji, który później stał się L'Amitié .

Historia czasopisma

Inwersje ... w sztuce, literaturze, historii, filozofii i nauce tworzą trzej dwudziestokilkuletni mężczyźni, a mianowicie Gustave-Léon Beyria (reżyser i menadżer), Gaston-Ernest Lestrade (którego mieszkanie rodziców służy jako główna siedziba) i Adolphe Zahnd (tapicer narodowości szwajcarskiej). Paryska siedziba mieści się pod adresem 1 rue Bougainville .

W pierwszym numerze wspomniano, że pismo to jest „dla homoseksualizmu” i oświadczono, że jest ono „w całości poświęcone obronie homoseksualistów” i „zawsze będzie głosiło, że odwróceni to normalni i zdrowi ludzie” . Inversions jest sprzedawany na bulwarach i postach ogłoszeń randkowych.

Napisane przez skromnych ludzi, z prowincjonalnego pochodzenia dla dwóch z nich i bynajmniej nie wprowadzone do paryskich kręgów literackich, są artykuły pisarzy pod pseudonimami lub nie, takie jak Numa Praetorius , St. Ch. Waldecke , Louis Estève , Willy , G. Pioch, Claude Cahun , Georges d'Autry, Pierre Guyolot-Dubasty (Axieros), Marcel Dartus oraz teksty Havelocka Ellisa i Camille Spiess .

Powojenny kontekst wydaje się korzystne formy ekspresji homoseksualizmu we Francji: oprócz publikacji w 1921 roku z Sodome et Gomorrhe Marcela Prousta, Corydon przez André Gide został właśnie opublikowany (Maj 1924, po dwóch prywatnych wydrukach w 1911 i 1919 r.). Z drugiej strony od 1922 roku w Niemczech pojawiają się czasopisma takie jak Uranos , które później połączą się z Der Freundschaft (Przyjaźń) w reżyserii Maxa H. Danielsena, a część z nich znajdzie się w Inversions .

Po dwóch numerach Inversions ogłasza, że ​​od numeru 3 będzie się nazywać Urania . Ale nazwa pozostaje niezmieniona. Dopiero pod koniec czwartej dostawy (1 st marca 1925), że przegląd zapowiada ostateczną zmianę nazwy na L'Amitié . W międzyczasie recenzja informuje czytelników, że  wszczęto przeciwko niej dochodzenie w sprawie „naruszenia dobrych obyczajów ”; byliśmy wtedy pod rządami pierwszego lewicowego kartelu . Niejaki Henry de Forge, wiceprezes Stowarzyszenia Pisarzy Walczących, w rzeczywistości napisał do Ministra Sprawiedliwości, aby potępić to, co nazywa „oficjalną rewizją pederastii, która wyraźnie głosi jej nikczemny program”. Następnie pismo to zostało przesłane przez Henri Coqueta, emerytowanego pułkownika, który napisał do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z zażaleniem, że ta recenzja była reklamowana w hotelu Mercure de France .

Recenzja, próbując uciec przed procesem, stała się L'Amitié w rokuKwiecień 1925i publikuje listy poparcia od czytelników. To będzie jego jedyny i ostatni numer. Coraz bardziej zagrożona, bierze jako mistrza adwokata Ernesta Charlesa i proces, który opiera się na prawie z2 kwietnia 1882Doprowadziło do zakazu skazania nieprzyzwoitości brutto i rozprzestrzeniania metod antykoncepcji na20 marca 1926 : Beyria Lestrade i skazany na sześć miesięcy więzienia i dwieście franków grzywny przez 12 th  Izby Karnej Sądu 1 st  Instancji departamentu Seine. Po dwóch odwołaniach kasacja zostaje oddalona31 marca 1927 : Beyria i Lestrade odsiadują trzy miesiące więzienia.

Jednak pisarz Willy , który przyczynił się do powstania recenzji, opowie o tej sprawie ponownie w Trzeciej płci (1927). Recenzja L'En-devant , część ruchu anarchistycznego, będzie żałować, że dwie osoby odpowiedzialne za L'Amitié nie wezwały swoich korespondentów zza Renu. W tym czasie L'En-devant opublikował komentarze Camille Spiess , również współautora Inversions . Ten szwajcarski autor, także doktor zoologii, uważa się za „anarchistę-syndykalistę” i wygłasza bardzo niepokojące przemówienia na temat rasy i płci, powracając do teorii Supermana Nietzschego , nie bez jej wypaczania. Trzecia część Inversions odtwarza fragment Tak mówił człowiek tego samego Spiessa, który atakował Magnusa Hirschfelda w zdecydowanie antysemickich kategoriach . Niewątpliwie nie dziwi w tych warunkach, że przegląd uzyskał bardzo niewielkie poparcie, zwłaszcza ze strony niemieckich bojowników.

Dopiero w 1952 r. I miesięczniku Futur (wydawanym do 1955 r.) Francuska publikacja ponownie odważyła się poświęcić homoseksualizmowi.

Bibliografia

  1. [PDF] Pierwszy numer , online
  2. Michel Carassou (1977), s.   284-285 .
  3. Julian Jackson, Arcadie, życie homoseksualne we Francji, od okresu powojennego do dekryminalizacji , Autrement, 2009, s.  40 .
  4. Notatka na temat Pierre'a Guyolot-Dubasty (1898-1927) na stronie inverses.fr (online).
  5. Lucien 2014 , s.  78.
  6. André Delpeuch Publishing , 1924.
  7. Lucien 2014 , s.  82.

Bibliografia

Zobacz też