Cadurques

Cadurques
Obraz poglądowy artykułu Cadurques
Mapa Galii pokazująca położenie Cadurków.
Grupa etniczna Celtowie
Języki) Galusowy
Religia celtycki
Obecny region Quercy ( Francja )
Królowie / monarchowie Lucterios

W Cadurques , w łacińskiej Cadurci , stanowią galijskich ludzie , którzy zamieszkiwali terytorium w południowej części Masywu Centralnego na środku doliny Lot, z Causse de Gramat do północy, a od Limogne do południa. Jej stolicą była Divona Cadurcorum , obecnie Cahors , której nazwa sugeruje, że była to również lokalizacja ich głównego sanktuarium religijnego. Cadurkowie byli klientami Arvernów. Po klęsce Alezji (52 p.n.e.) ich przywódca Lucterios był jednym z ostatnich galijskich bojowników oporu wobec Cezara i jego legionów. Pod panowaniem rzymskim nazwa ich miasta, Cadurcinus pagus , znajduje się w regionie Quercy , w Occitan Carcin (departament Lot).

Pochodzenie Cadurques

Ludy celtyckie przyszedł Aquitaine południu prawdopodobnie z Niemiec , na północ od Alp szwajcarskich i austriackich granicach Czech i Moraw lub francuskim północnym przez migrację po VII -go i VI th  wieku  przed naszą erą. J. - C., narzucających się nie tyle technologią broni oraz okrutnymi i nieskutecznymi podbojami wojennymi, ile jakością usług i technikami wymiany, które otwierały przed nimi ogromne możliwości sojuszy, utrwalanych w zinstytucjonalizowanych ramach, z narodami już uzbrojone, w szczególności dominujące już populacje.

Pochodzenie nazwy może pochodzić od cad-or-ci , „ci, którzy mieszkają nad brzegiem pięknej rzeki”, niewątpliwie Lot . Można jednak wątpić, że jest to taka poetycka nazwa, a nawet określenie tylko celtyckie, gdyż lud Cadurque, znany znacznie później za czasów Cezara , mógł już wynikać z laickiej fuzji, poprzez wielokrotne sojusze pierwotnych ludów, zarówno Akwitania i Celtów przez jego składniki. Ta nazwa oznaczałaby wtedy po prostu tych, którzy podążają za przywódcami, przywódców, w skrócie tych, którzy są posłuszni władzy politycznej, którą sami sobie przyznali.

ludzie celtyccy

Znamy sąsiadów Cadurków, którzy zajmują jurajskie płaskowyże wapienne , charakteryzujące region Cahors i ogólnie Quercy:

Przyznajmy, że nasza wiedza nie jest mocno ugruntowana aż do późna, ponieważ toponimy i nazwy miast były mocno afirmowane dopiero w okresie II Cesarstwa Rzymskiego, po niemal endogenicznych barbarzyńskich mutacjach między 260 a 310. Nie jest tak, że w tym czasie historyk potrafi precyzyjnie wytyczyć granice religijnego miasta Cahors.

Cadurkowie przed podbojem, jeśli nie ignorowali świata śródziemnomorskich miast, nie będąc jego częścią, znosili królewskość. Władza w formie rządów kwalifikowalnych przez senat, tj. radę starszych, jest w rękach tych, którzy posiadają ziemię i bogactwa, arystokracji ziemskiej, częściowo zafascynowanej cywilizacją rzymską, eksportującej różnorodne wyroby swojej sztuki ceramicznej, oraz przede wszystkim luksus i sztuka życia, na długo przed niespokojnymi czasami podboju.

Pod koniec II XX  wieku iw I st  wieku  pne. J. - C. , oppidum zajmują ważne miejsce. Wydaje się, że na koniec II -go  wieku, kłopoty piętrzą się na granicach. Konflikty przeciwstawiają się Rzymianom z Arwernami , których królem był Bituit , który poniósł klęskę w 121. W 118 Rzym przedstawił Volques Tectosages . W 109 niespodziewane migracje ze świata germańskiego, Cymbrów i Krzyżaków napływali znad Rodanu do Bordelais, grabieżcy mężczyźni, kobiety, dzieci rozproszyli się zdezorientowani w zaskakującym dla nich świecie, szukając wtedy odpoczynku, w pośpiechu, osaczeni, w końcu przegrupować się w Galii Przedalpejskiej, zanim zostanie tam bezlitośnie zmiażdżony przez legiony Mariusza. W 58 pne. AD ambitny interwencja Juliusza Cezara w Galii zaczyna.

Cadurkowie wzmacniają lub reinwestują oppidum, takie jak Uxellodunum . W razie niebezpieczeństwa ludność można powitać swoim bydłem i bogactwem w postaci biżuterii, którą noszą ze sobą mężczyźni i kobiety. Oppidum mogą osiągnąć powierzchnię kilkudziesięciu hektarów. Na stałe może tam mieszkać mniej lub bardziej liczna populacja osiadła.

Te twierdze są centrami wymiany i przechowywania pożądanych dóbr. Amfora zawierającą wina z Włoch, części monety galijskich z całej Galii nie zostały odkopane. Te ufortyfikowane pozycje wydają się opuszczone po podboju rzymskim, ponieważ nowi mistrzowie uwielbiają wodne zabawy i tłumy swoich klientów.

W tym samym czasie Cadurkowie wyemitowali srebrne monety, z których część rozprzestrzeniła się na południowy zachód Galii. Świadczą one o próbie politycznego i gospodarczego prymatu celtyckich ludów Galii, które Rzymianie chcą teraz całkowicie ujarzmić, kontrolowania handlu przesmykiem w kierunku Atlantyku, a przede wszystkim ominięcia Alp w celu odzyskania, wraz z wsparcie Niemców, ludów celtyckich z Retyku, które nadal kontrolują handel alpejski.

W grodzisko w I st  wieku  pne. J.-C.

Zidentyfikowano serię oppidy:

podbój rzymski

W swoim dziele O wojnie galijskiej , La guerre des Gaules , Julius Caesar (i historiographer Hirtius) opowiadają oblężenie oppidum z Uxellodunum , twierdza należącego do przechwytywania Cadurques, których znaki końca galijskiej wojny w 52 roku pne. AD , ale którego dokładne położenie geograficzne pozostaje przedmiotem dyskusji. Najnowsze badania uwzględniające niedawne zmiany geomorfologiczne lokują go w Puy-d'Issolud , gmina Vayrac w Lot. Oppidum Uxellodunum zostało jednak zarejestrowane w Vayrac dopiero na mocy umowy z 2001 r., zawartej między DRAC (Regionalnym Dyrekcją ds. Kultury) Midi-Pyrénées a stowarzyszeniem odpowiedzialnym za stronę. du Puy d'Issolud, w celu możliwość uruchomienia dotacji na finansowanie wykopalisk. Inne miejsca (patrz wyżej) zostały uwzględnione w Lot , ale podobnie jak Vayrac różnią się od opisu: Luzech , Murcens , Capdenac , itp.

Plemię Cadurchi było bardzo blisko Arwern, a ich przywódca Lucterius lub Lucterios był wiernym sojusznikiem Wercyngetoryksa w jego ostatniej walce z Juliuszem Cezarem . Rok po kapitulacji Wercyngetoryks do Alésia , Lucterius i Drappès le Senon (od Sens ) schronił się w oppidum z Uxellodunum kontynuować tam walkę. Na próżno. Pokonany, Lucterius szuka schronienia z Arvern głównych Epasnactos , który dostarcza go do Cezara.

To lider uparty - ostatnie Galowie opierając się rzymskich najeźdźców - inspiruje XX th  century Asterix i Vitalstatistix , sławni ludzie z pracy Goscinny i Uderzo .

Pokonani ludzie u początków Quercy

Podczas gdy dominuje cywilizacja rzymska, starożytna ziemia, język i tradycje Cadurków znikają z pamięci, język wehikularny staje się łaciną i zapuszcza korzenie cywilizacja pisana, narzucająca swoje kody. Jednak na koniec III -go  wieku, miasto dziedziczka zwolnili ludzi w plemieniu pokonany, upokorzony stara się odzyskać Aborygenów autentyczności. Dawna przynależność, niegdyś zdewaluowana i zapomniana, wyłania się poprzez literaturę opartą być może na reliktach tradycji ustnych, a wreszcie miasto Cahors potwierdza swoją oryginalność między Akwitanią a Langwedocją, pozostając w Oksytanii spadkobiercą prawa. Narodził się Quercy.

Źródła historyczne

Zobacz też: http://bataillesdefrance.free.fr/periode_1/uxellodunum.html

Uwagi i referencje

  1. Być może przez późną łacińską asymilację albi (g) e do alba, biały.
  2. Stephan Fichtl, Galowie, III e - I st  century  BC. J.-C. , Editions Errance, 2004.
  3. Jacques-Joseph Champollion, Nowe badania nad galijskim miastem Uxellodunum, oblężonym i przejętym przez J. Césara, napisane zgodnie z badaniami miejsc i niedawnymi wykopaliskami, wraz z planami topograficznymi i tablicami starożytności , Paryż, Druk Królewski,1820

Źródła