Artysta | Antoine-Jean Gros |
---|---|
Przestarzały | 1796 |
Rodzaj | olej na płótnie |
Wymiary (wys. × szer.) | 73 × 59 cm |
Właściciele | Napoleon I i państwo francuskie |
Kolekcja | Muzeum Historii Francji |
N O inwentarza | RF 271, MV 6314 |
Lokalizacja | Pałac w Wersalu , Wersal |
Bonaparte w Pont d'Arcole to obraz Grosa przedstawiający epizod bitwy pod Pont d'Arcole . Generał Bonaparte szkoli swoje wojska do szturmu na most Arcole . Obraz przenosi głównodowodzącego armii francuskiej wprost w ikonograficzną legendę kampanii włoskiej.
Obraz przedstawia Bonaparte trzymającego w lewej ręce maszt flagowy Armii Włoch. Ubrany jest w granatowy mundur generałów republiki z czerwonym kołnierzem ze złotym haftem, spodnie w tym samym kolorze. Nosi czarny szalik, który odsłania biały kołnierzyk jego koszuli. On ma na sobie szalik dwukolorowe złote frędzle i kwadratową klamry pasa, który trzyma miecz dobył z pochwy on trzyma w prawej dłoni chronione przez rękawiczki rękawicę na ostrzu są rejestrowane „Bonaparte Army of Italy” . W tle, sugerującym otoczenie zewnętrzne, po lewej stronie widać niebo pełne kłębów dymu, na którym również widzimy kilka domów. Ziemia granicząca z rzeką jest zatarta w ciemnym odcieniu, dostrzegamy wciąż dymiącą kulę.
Obraz Grosa przedstawia tak zwany przejście Pont d'Arcole przez generałów Augereau i Bonaparte, kiedy nigdy go nie przekroczyli. 15 listopada 1796 Augereau został zatrzymany przez gwałtowny pożar przed mostem Pont d'Arcole. To niepowodzenie prowadzi Bonaparte przejąć flagę -bearer batalionu w 99 th półbrygady i zaliczki na nogi na środku mostu, gdzie sadzi słup na drewnianym pokładzie. Ale kiedy się odwraca, zauważa, że większość grenadierów nie poszła za nim, stąd namalowany przez Gros wyraz wyrzutu i troski. Pokonując odwrót, Bonaparte i nieliczni wyszkoleni przez niego żołnierze biegną. generał zostaje obalony i wpada w bagno, z którego żołnierze z trudem wyciągają go z błota.
Gros dostaje kilka póz od Bonapartego. Według listu malarza do matki, żona przyszłego cesarza Józefiny de Beauharnais miałaby trzymać męża na kolanach, aby poświęcił mu jak najwięcej czasu. Scena kładzie nacisk na woluntaryzm generała, którego postawa (odwrócona do tyłu głowa, dająca obraz samotnego bohatera przed swoimi oddziałami, z popiersiem zwróconym do przodu) przypomina starożytne przedstawienia Clio , muzy „Historii”. „Szybko naszkicowane dzieło, którego ostateczna wersja została zaprezentowana dopiero na Salonie w 1801 roku, zostało natychmiast wyryte do dystrybucji do wojska i do Paryża. Ryciny te były częścią operacji propagandowej mającej na celu uwiedzenie dużej klienteli wojskowej i cywilnej, wychwalając geniusz wojskowy i przenikliwe poglądy polityczne Bonapartego, jego republikańską prostotę i wyjątkową odwagę” . Kampania włoska rzeczywiście była „kampanią reklamową, której Francja miała doświadczyć przez ponad rok” .
W dalszej kolejności epizod ten rodzi liczne obrazy i rywalizujące narracje, które, w zależności od charakteru i zakresu ich pominięć, zdradzają stopień bonapartyzmu różnych autorów.
Bonaparte au pont d'Arcole , studium przygotowawcze namalowane w 1796 do portretu Wersalu ( Paryż , Luwr ), czasami uważane za lepsze od ostatecznego obrazu.
Wersja namalowana w 1796 r., przechowywana w Arenenberg w muzeum Napoleona .
Wersja z lat 1796-1797 przechowywana w Sankt Petersburgu w Ermitażu .