Niebieski bicie (lub bluebeat ) to ogólny termin opisujący wszystkie style muzyki pop starych jamajskich.
Jej nazwa pochodzi od angielskiej wytwórni Blue Beat Records, wytwórni, która spopularyzowała jamajski styl bluesa (R&B) i reggae - ska w latach 60. i kolejnych dekadach w Wielkiej Brytanii .
Termin jest uogólniony na artystów, którzy nie są związani z oryginalną wytwórnią.
Melodisc Records , która została założona w Londynie w 1947 roku i specjalizowała się w rozpowszechnianiu calypso i mento oraz importowanej amerykańskiej muzyki jazzowej , ta wytwórnia należąca do Emila E. Shalita stworzyła w 1960 roku w Londynie wytwórnię Blue Beat . Ta wytwórnia powstała po sukcesie wytwórni Melodisc utworu Lonesome Lover autorstwa Laurel Aitken , jamajskiej piosenkarki urodzonej na Jamajce, nazywanej ojcem chrzestnym Ska (ojciec chrzestny Ska).
Blue Beat Records wydało w latach 60. i następnych dekadach kilkaset singli, głównie w Wielkiej Brytanii, wokół stylu jamajskiego bluesa i R&B z amerykańskimi wpływami, które później przekształciło się w ska . Jedną z najbardziej znanych piosenek wytwórni jest Al Capone z Prince Buster .
Sigimund "Siggy" Jackson został wyznaczony przez Emila Shalita na kierownictwo wytwórni. Sigimund Jackson wybrał wtedy nazwę Blue Beat, która, jak powiedział, była adaptacją „ To brzmi jak blues i ma świetny rytm ” lub „ Blues Beat ”, co byłoby określeniem zbiorczym dla jamajskiej muzyki bluesowej w tamtych czasach.
Blue beat kojarzy się z subkulturą modów .