Antwerpia poliglota Biblia , znany również jako królewski Biblii , Biblia regia , w Polyglot Biblii Plantin , lub Biblii Filipa II , jest to wydanie Biblii w kilku językach, produkowane pod patronatem króla Hiszpanii, Filipa II , i pod naukowym kierownictwem Benito Ariasa Montano , przez Antwerpskiego drukarza Christophe'a Plantina . Podzielona na osiem tomów, w tym trzy z zakresu aparatury , nosi tytuły po łacinie: Biblia Sacra Hebraice, chaldaice, graece i łacina Philippi Regis II Catholici pietate oraz studio Sacrosanctæ ad usum Ecclesiae . Druk rozpoczęto w lipcu 1568 r., A zakończono 31 maja 1572 r .
Inicjatywa firmy trafia do drukarza Christophe'a Plantina : wpadł na pomysł odnowienia poliglotowej Biblii Alcalá , wydrukowanej w 600 egzemplarzach i szybko wyprzedanej, a część druku zaginęła we wraku statku. W 1566 roku zostawia makiety, które wystawiał na targach we Frankfurcie , wzbudzając zainteresowanie elektora Saksonii Augusta I er , orędownika luteranizmu . Plantin poprosił wówczas kardynała de Granvelle , arcybiskupa Malines , który wziął na siebie rozmowę z królem Hiszpanii Filipem II , władcą Holandii . Ten ostatni z entuzjazmem przyjął projekt: finansował i wspierał od początku do końca realizację firmy, a nawet na początku chciał otrzymać od każdego arkusza dowód do przeczytania i poprawienia.
Dominikańska Benito Arias Montano , kapelan króla i dowiedziałem językoznawcy, został powołany na stanowisko dyrektora naukowego firmy. Przybył do Antwerpii 18 maja 1568 r. I natychmiast zabrał się do pracy, nawiązując z drukarzem stosunki oparte na zaufaniu. Jego głównym współpracownikiem był François Rapheleng ( 1519 - 1597 ), hellenista, hebrajski i arabista kształcący się na uniwersytetach w Norymberdze i Paryżu , który przez pewien czas wykładał w Cambridge, zanim został korektorem u Christophe'a Plantina i jego zięcia. Trzech innych stałych redaktorów drukowanych znało łacinę i grekę. Zapewniliśmy również współpracę orientalistów Andreasa Masiusa i Guillaume'a Postela , teologa Augustinusa Hunnaeusa . Guy Le Fèvre de La Boderie , uczeń Postela , przybył do Antwerpii ze swoim bratem Nicolasem i obaj brali ważny udział w pracy.
Pierwotnym pomysłem było zrobienie drugiej edycji Biblii Polyglot z Alcalá , ale ostatecznie biznes okazał się bardziej ambitny. Benito Arias Montano przywiózł wszystkie rękopisy, które Alfonso de Zamora przygotował i poprawił dla Biblii Alcalá . Od tego czasu wykonano inne ważne prace filologiczne i egzegetyczne : w 1527 r. Dominikanin Sante Pagnini opublikował nową łacińską wersję Biblii, przetłumaczoną dokładniej z języka hebrajskiego i greckiego ; w 1534 r. Sebastian Münster opublikował Stary Testament w języku hebrajskim z łacińskim tłumaczeniem; w 1542 r. benedyktyn Isidoro Chiari wydał zrewidowaną Wulgatę, w której dokonał co najmniej ośmiu tysięcy poprawek. Wreszcie w 1555 r. W Wiedniu kanclerz Austrii Johann Albrecht Widmannstetter , wspomagany przez syryjskiego księdza Moïse de Mardin i Guillaume Postel , wydał princepsa wydanie Nowego Testamentu w języku syryjskim . Guy Le Fèvre de La Boderie również przerobił rękopis syryjski przywieziony ze Wschodu przez Postela w 1550 r. , Nadając w 1567 r. Transliterację literami hebrajskimi i tłumaczenie łacińskie.
Christophe Plantin miał wygrawerowane i specjalnie odlane postacie przez Roberta Granjona i Guillaume Le Bé . Do znaków hebrajskich użyliśmy tych, które wykonał Daniel Bomberg w swoim Mikraot Gedolot ( 1517 ), wkład Cornelisa van Bomberghena, wnuczka drukarza Wenecji , partnera Plantina od 1563 roku . Zarówno postacie, jak i papier były piękniejsze niż te z poliglotowej Biblii Alcalá : Plantin inwestuje w nią dużą część swojego majątku. W Polyglotte d'Anvers był przełomowy w historii technologii druku.
Druk rozpoczęto w lipcu 1568 roku . Zatrudnionych było tam sześćdziesięciu pracowników, którzy nie przestawali pracować przez cztery lata. Pierwszy tom został zakończony w dniu 1 st marzec 1569 , cała struktura może 31 1572 . Wydaliśmy 1213 egzemplarzy (dla pięciu tomów tekstów, o połowę mniej dla pozostałych): 960 zwykłych, 200 best, 30 fine, 10 extra fine i 13 na pergaminie .
Prace w ośmiu tomach zawarte pięć języków: łacińskiego, greckiego, hebrajskiego , judeo-aramejski (cztery już obecne w Biblii Alcalá ) i Syryjski do Nowego Testamentu (minus 2 nd i 3 rd Listy Jana, 2 nd Piotra, List Judy i Apokalipsa , które nie są częścią biblijnego kanonu z Syryjski Kościołów ). Pierwsze cztery tomy, zawierające Stary Testament , przedstawiają hebrajski z łacińskim tłumaczeniem obok niego na lewej stronie, grecki z łacińskim tłumaczeniem również obok niego na prawej stronie, a poniżej judeo-aramejski z Targum Onkelos na po lewej, a po prawej jego łacińskie tłumaczenie. Tom piąty ( Nowy Testament ) zawiera grecki i syryjski , ich łacińskie tłumaczenia oraz transliterację z syryjskiego na hebrajskie znaki . Trzy tomy poświęcone są aparatowi sakrycznemu, który ma zapewnić wszystkie narzędzia do erudycyjnej lektury: gramatyki, słowniki, „skarby” różnych używanych języków; osiemnaście traktatów o językoznawstwie i archeologii; zbiory wariantów i krytyczne uwagi.
Praca wzbudziła wiele zastrzeżeń natury teologicznej w Kościele rzymskokatolickim . Benito Arias Montano poprosił papieża Piusa V o jego aprobatę ; wyrzucał go za to, że użył łacińskiego wersji Sante Pagnini raczej niż Wulgaty , i za to, że otrzymał zbyt dużo miejsca w urządzeniu do Sebastian Münster i odniesień do Talmudu . W kwietniu 1572 roku Pius V ogłosił, że odmawia jego zatwierdzenia. Arias Montano natychmiast udał się do Rzymu , ale papież zmarł 1 st maja Filip II wywarł presję na swego następcę Grzegorza XIII, który w końcu 20 października 1572 roku opublikował krótki opis, w którym zatwierdził dzieło i określił je jako „ opus vere regium ”. Ale urządzenie musiało zostać przedrukowane od 2 do 14 sierpnia 1573 roku, aby uwzględnić krytykę. Jednak hiszpańska inkwizycja , schwytana przez Leona de Castro , profesora języków orientalnych na Uniwersytecie w Salamance , otworzyła informacje na temat herezji : Leon de Castro zarzucił Ariasowi Montano, że uważał Sante Pagniniego za lepszego interpretatora oryginalnych tekstów niż św. . Arias Montano miał pojawić się w 1576 roku . Inkwizytor Juan de Mariana doszedł do wniosku, że istnieją prawdziwe wady, ale niewystarczające, aby uzasadnić zakaz pracy. Proces został zamknięty dopiero w 1580 roku .