Berkutchi (lub burkutchu w Russian : беркучи złożony z Eagle ( kazachski : Беркут , mongolski : бүргэд ) i tureckiej-mongolski sufiks : -chi (środek, który pełni funkcję) jest Falconer który praktyki polowanie orła, to sztuka ze stepów z Eurazji praktykowane przez Kazachów i Kirgizów w dzisiejszym Kazachstanie i Kirgistanie, ale również w krajach przyjmujących ich diaspory takich jak Bayan-Olgij , w Mongolii i Xinjiangu w Chinach . te tureckie ludy są najlepiej znane polując z orłami królewskimi , hodują w tym celu również jastrzębie , sokoły wędrowne , sokoły itp.
Orły są wykorzystywane do polowania na lisa korsaka , zająca , wilka , sajgę i gazelę wola .
Kazachskie słowo „ bürkit ” odnosi się do orła przedniego , a „ bürtkitshi ” do polowania z pomocą tych ptaków.
Czy to w Kazachstanie, czy w Kirgistanie , pierwszych dwóch językach sokolnictwa środkowoazjatyckiego, istnieją osobne terminy określające ogólnie polowanie na ptaki drapieżne i polowanie na orły.
W języku kazachskim istnieją dwa ogólne terminy określające ludzi, którzy chwytają, rozmnażają i polują z różnymi ptakami drapieżnymi: „ qusbegi ” i „ sayatshy ”. Nazwa Qusbegi pochodzi od słów „ qus ” (ptak) i „ bek ” (pan), co dosłownie oznacza „ pan ptaków ”. W starożytnej Turcji „ kush begi ” było tytułem używanym przez najbardziej szanowanych doradców chana, odzwierciedlającym wartość sokolników na dworze. Sayat ogólnie określa sokolnictwo.
W Kirgistanie ludzie chwytający, rozmnażający i polujący z różnymi gatunkami ptaków drapieżnych nazywani są „ münüshkör ”. Polowanie na orła przedniego jest oznaczone słowem bliskim kazachskiemu „ bürkütchü ”.
Archeolodzy śledzą sokolnictwo w Azji Środkowej od pierwszego do drugiego tysiąclecia pne.
Między 936 a 945 rokiem Khitanie , koczowniczy lud Mandżurii, podbili część północnych Chin. W 960 roku Chiny zostały podbite przez dynastię Song , ale ta ostatnia nigdy nie zdołała w pełni kontrolować Khitanów. Mimo że Chitanie zasymilowali chińską kulturę, zachowali wiele tradycji koczowniczych, w tym polowanie na orły.
W okresie komunistycznym wielu Kazachów uciekło do Mongolii i osiedliło się w prowincji Bayan-Ölgii w Mongolii. Mieszkający tam dziś Kazachowie nadal praktykują Berkutchi. Liczbę łowców szacuje się tam na dwieście pięćdziesiąt osób. Tradycyjne polowanie na orły odbywa się konno. Zwykle polują tylko na lisy rude lub lisy Corsac . Spotykają się szczególnie w pierwszym tygodniu października na festiwalu orła przedniego w Mongolii. Na lisy i zające poluje się zimą, kiedy na śniegu łatwiej dostrzec zwierzęta. Mongolscy Kazachowie zachowali wiele kazachskich tradycji. Chociaż rząd Kazachstanu próbuje sprowadzić ich z powrotem do Kazachstanu, większość z nich pozostaje w Mongolii.
Zdecydowana większość Berkutchi to mężczyźni. Ta sztuka jest przekazywana z ojca na syna. Uczniowie najpierw trenują z małymi ptakami drapieżnymi, takimi jak europejski jastrząb i sokół wiewiórki , a następnie próbują tego z gołębiem , sokołem , sokołem wędrownym i żyrafakiem . Młody orzeł, który już umie latać, łapany jest późną jesienią za pomocą sieci i przynęty - gołębia lub kuropatwy . Następnie głodzimy go przez kilka dni, aż zaakceptuje jedzenie z ludzkiej ręki. Następnie zaczynamy właściwą naukę, wyprowadzamy ptaka na zewnątrz ze smyczą i szkolimy go do ataku na wypchanego lisa (wcześniej używaliśmy do tego celu żywych psów). Za każdy atak zostaje nagrodzony kawałkiem mięsa. Uformowanie się ptaka może zająć kilka miesięcy, a nawet lat.
Obecnie w Kazachstanie jest tylko około dwudziestu berkutchów, którzy demonstrują swoje umiejętności na festiwalach ludowych i innych imprezach, ponieważ chwytanie dzikich ptaków na wolności stało się niezgodne z obowiązującymi przepisami i mentalnością.
W Mongolii polowanie z orłami stopniowo zanika.
Jednak Berkutchi przeżywają obecnie odrodzenie, w szczególności dzięki naciskowi na sporty etniczne. Krajowe stowarzyszenie sportowe w Kazachstanie rzeczywiście obsługuje tę tradycję. W Kirgistanie aktywność ta jest również podkreślana w turystyce.