Bitwa pod San Juan

Istota tego artykułu z historii wojskowości ma zostać zweryfikowana (grudzień 2008).

Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .

Bitwa pod San Juan Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Rough Riders Charge w San Juan ( Frederic Remington ) Ogólne informacje
Przestarzały 1 st lipiec 1898
Lokalizacja Kuba
Wynik niezdecydowany na poziomie taktycznym, amerykańsko-kubańskie zwycięstwo strategiczne.
Wojujący
Hiszpania Stany Zjednoczone
Dowódcy
Arsenio Linares  (en) William Shafter
Joseph Wheeler
Zaangażowane siły
800 zwykłych
5 pistoletów Kruppa		 15 000 regularnych
12 armat
4 Gatlingi
Straty
600 zabitych
170 rannych		 2000 zabitych
1180 rannych
200 zabitych lub rannych Kubańczyków

Wojna hiszpańsko - amerykańska

Bitwy

Wojna hiszpańsko - amerykańska

Kuba  :

Portoryko  :

Filipiny  :

Guam  :

Współrzędne 20 ° 01 ′ 15 ″ północ, 75 ° 47 ′ 46 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Kuba
(Zobacz sytuację na mapie: Kuba) Bitwa pod San Juan

Bitwa pod San Juan jest niezdecydowany walka pomiędzy siłami amerykańskimi i armii hiszpańskiej w Kubie na1 st lipiec 1898podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej .

Kontekst

Wzgórze San Juan było początkowo chronione przez 137 żołnierzy pułku Talavera i było częścią hiszpańskiego urządzenia wokół Santiago de Cuba . Zauważamy, że pomimo znaczenia położenia było też kilka żołnierzy przeznaczonych do jego obrony.

Ta strategiczna pozycja znajdowała się na stromym terenie z gęstą roślinnością, chociaż wojska hiszpańskie oczyściły niektóre obszary ziemi (podobnie jak w El Caney ), aby ułatwić strzelanie z pozycji obronnych.

Jako naturalną obronę posiadał rzekę San Juan i kilka strumieni, które płynęły w pobliżu stanowiska, a także wzgórze (zwane przez Amerykanów „Kettle”) jako zaawansowaną pozycję systemu obronnego. Pomiędzy tym wzgórzem a San Juan znajdował się ponadto staw z wodą, który przyczyniał się do jego obrony.

Aby wzmocnić urządzenie hiszpańskiego, dzieła obronne składające się z bunkra w cegle i trochę drewna na szczycie wzgórza został zbudowany przed atakiem Stanów Zjednoczonych, podczas gdy na wzgórzu Kettle, infrastruktury plantacji strzecha została przekształcona w obronnego bastionu . Całość została wzmocniona wykopaniem okopów „Karlistów” , studniami strzelców oraz ułożeniem drutu kolczastego .

Mały garnizon został wzmocniony dwoma innymi kompaniami (jedną z Prowizorycznego Portoryko, a drugą z Talavera), 60 ochotnikami i 2 szybkostrzelnymi działami górskimi Krupp . Łącznie 521 żołnierzy. Druga linia obronna, ustanowiona około 700 metrów za wzgórzami San Juan, gdzie generał Linares  (in) założył swoją kwaterę główną, składała się z trzech kompanii Talavera, w sumie 411 ludzi. Siły tej drugiej linii zostały rozmieszczone w następujący sposób:

Trzecia linia obrony znajdowała się w pobliżu Fort La Canosa, składająca się ze 140-osobowej konnej partyzantki , która utworzyła rezerwę.

Do tych sił dołączyłby pod koniec walki 1000 ludzi z załóg floty Cervera pod rozkazami Bustamantego, który przeprowadził kontratak, który nie przyniósł rezultatów. Pomiędzy wzgórzami San Juan i Kettle Hill wojska hiszpańskie wzniosły linię okopów i drut kolczasty, aby ograniczyć natarcie Amerykanów.

W międzyczasie generał Henry Ware Lawton  (nie) zaatakował El Caney z prawie 7000 mężczyznami przygotowującymi się do spaceru, a generał Shafter przygotowywał się do przeprowadzenia głównego ataku na San Juan. Jego plany zwane wdrożyć prawej Dywizji Kawalerii przed Kettle i 1 st  Dywizja Piechoty po lewej stronie, bezpośrednio do San Juan.

Ponieważ siły rezerwowych, to liczy się z 2 -go  brygada podziału piechoty.

Gdy siły te zostaną rozmieszczone, artyleria pokona pozycje hiszpańskie, podczas gdy Amerykanie będą je atakować. Tymczasem „zwycięskie” jednostki dywizji Lawtona, po zniszczeniu garnizonu El Caney, powinny dołączyć do ataku w wyznaczonym czasie (10 rano), robiąc to z prawej strony rozmieszczenia.

Bitwa

Około 8  pm  20 rano The artylerii USA zaczęła otwartym ogniem na stokach, w odległości nieco ponad 2000 metrów, aby chronić postęp swoich wojsk , ale naznaczone dymem, który spowodował jego strzały z użyciem czarnego prochu, byli wyciszony ogniem przeciwbaterii z dwóch hiszpańskich dział Krupp o godzinie 9 rano, powodując straty nie tylko dla amerykańskich artylerzystów, ale także dla kilku jednostek rozmieszczonych w pobliżu dział .

Wojska amerykańskie, przekonane o swojej przewadze liczebnej i przekonaniu o słabej waleczności wojsk hiszpańskich, ruszyły bezpośrednio do ataku bez uprzedniego rozpoznania terenu, powtarzając tę ​​samą scenę, co w El Caney: precyzja i głośność hiszpańskiego ogień zmusił ich do rzucenia się na ziemię bez możliwości posunięcia się naprzód. Wojska amerykańskie zaczynają gromadzić się na stromym terenie, niektóre nawet odmawiają posuwania się naprzód, więc są zmuszeni zejść ze ścieżki, aby nie utrudniać postępów pozostałym oddziałom.

Panujący chaos jest ogromny w tych pierwszych chwilach walki między siłami armii USA , chaos, z którego nie mogą skorzystać wojska hiszpańskie z powodu braku posiłków.

Wobec intensywnego hiszpańskiego ognia, który uniemożliwił ruch wojsk amerykańskich, o wpół do dziewiątej rano wysłali balon obserwacyjny o żółtym kolorze, silnie kontrastującym z błękitem nieba i szybko zestrzelony przez Hiszpańskie pistolety .

Ponadto działa hiszpańskie zbombardowały miejsce, z którego wzniósł się balon, po prawidłowym założeniu, że koncentrują się tam jednostki amerykańskie, powodując duże straty. Jednak zanim został zestrzelony, z balonu obserwacyjnego zauważono ślad, przez który zostały rozmieszczone spiętrzone jednostki amerykańskie.

Mimo to hiszpański ogień nie zmniejszył intensywności ani precyzji, pomimo strat, zmuszając Amerykanów do spowolnienia postępów z powodu poniesionych strat.

Do 10 rano kilka jednostek amerykańskich rozlokowało się już przed Kettle Hill, podczas gdy inne były w stanie zaatakować San Juan.

Bez wsparcia ich baterii , amerykański atak został odebrany ciężkim ostrzałem z 2 hiszpańskich armat i mauzerów, co spowodowało znaczne straty w ich szeregach, ale wkrótce amunicja obu sztuk zaczęła się wyczerpywać. Plany wojsk amerykańskich są poważnie zagrożone z powodu bardzo silnego oporu, jaki stawiają wojska hiszpańskie.

Zdając sobie sprawę z błędu popełnionego przez wysłanie sił dywizji Lawtona do El Caney, którzy nigdy nie przestają miażdżyć oporu żołnierzy Vara del Rey, ponieważ nie mogą uczestniczyć w ataku na San Juan, otrzymują rozkaz zaprzestania walki i natychmiastowego powrotu. Ale Lawton toczy własną wojnę i chociaż było to bezowocne zwycięstwo, nie chce pozwolić, aby okazja do własnego zwycięstwa umknęła mu. W związku z tym nie słucha otrzymanych rozkazów i kontynuuje atak na El Caney, poważnie zagrażając operacjom nad głównym celem.

W ciągu 13 godzin, jednostki straży lecie przynależności do podziału z kawalerii (na 3 -go , 6 th i 9 th  pułków) rozpoczynają atak na Kettle Hill na początku bardzo powoli ze względu na odporność na hiszpańskiej. Ostatecznie liczebność przeważa, a obrońcy, którzy po obronie z wielką determinacją ponieśli wiele strat, których nie można zrównoważyć posiłkami , wracają na nowe pozycje na zboczach, pozwalając Amerykanom zdobyć wzgórze. Zdobycie tej pozycji będzie miało fatalne konsekwencje dla małego hiszpańskiego garnizonu, który będzie zmuszony do przydzielenia jednostek do obrony jednej z flank zagrożonych teraz przez wojska amerykańskie z Kettle Hill. Wspierany przez ogień Summers Brigade z niedawno zdobytej pozycji, rozpoczyna się atak na główne umocnienia San Juan. 16 th i 6 th Brygady Piechoty Hawkins rozpoczęła natarcie, ale postęp jest hamowany przez ogień hiszpańskich okopach. W międzyczasie dwóm hiszpańskim działom, które swoim dobrze ukierunkowanym ogniem uciszyły amerykańską artylerię, zabrakło amunicji , pozwalając Amerykanom na bezkarne użycie baterii. W odległości 500 metrów Amerykanie instalują trzy działa Gatlinga, które zaczynają zamiatać hiszpańskie pozycje, wysyłając na nie w krótkim czasie ogromną ilość pocisków, które wymiatają rowy i powodują znaczne straty. Wkrótce potem do ognia z karabinu maszynowego dołączył ostrzał artyleryjski, który został tak skutecznie unicestwiony przez Hiszpanów i który teraz nie znalazł oporu dla jego ostrzału.

Wspierani przez wojska okupujące Kettle, wojska amerykańskie przypuściły szturm na okopy hiszpańskie, już puste, a jedynym oporem był ogień garstki obrońców bunkrów . Ale sytuacja wojsk hiszpańskich jest już nie do zniesienia, większość obrońców nie żyje lub jest rannych, a bez posiłków muszą stopniowo wycofywać się w kierunku drugiej linii obrony. Sytuacja niższości liczbowej, w jakiej znajdują się siły hiszpańskie, jest taka, że ​​w celu wzmocnienia pewnych pozycji używają rannych lub chorych, zabierając ich ze szpitali. Coteaux są całkowicie okupowane przez wyczerpanych żołnierzy amerykańskich, którzy muszą teraz stawić czoła hiszpańskim oddziałom znajdującym się na drugiej linii obrony. Ale w tym momencie, gdy wydaje się, że amerykański atak będzie kontynuowany na tej linii, następuje nieoczekiwany hiszpański kontratak, przeprowadzony przez kompanię utworzoną przez żołnierzy desantowych floty Cervera, pod dowództwem kapitana statku. Bustamante, któremu jednak nie udało się odzyskać utraconych pozycji. Bustamante, który poprowadził atak na koniu, doznał urazu żołądka, a następnie zmarł z powodu odniesionych ran 19 lipca. Jednak ta akcja powstrzymuje natarcie Amerykanów, którzy widzą, że długo oczekiwane wojska wzmacniające wciąż nie docierają na pole bitwy, ponieważ wciąż są uwięzieni w El Caney. Dlatego obawa przed kolejnymi hiszpańskimi kontratakami, które mogą zostać przeprowadzone przez hiszpańskie posiłki, o których wiemy, że niedługo nadejdą, skłania Amerykanów do wzmocnienia pozycji na całym froncie, kontynuując walkę z mniejszą intensywnością, we dwoje. więcej dni, ale bez podjęcia decyzji o ostatecznym ataku.

Konsekwencje

Wojska hiszpańskie opłakiwały w sumie 600 zabitych i 170 rannych w San Juan. Amerykanie ucierpieli w zaciętych walkach o zdobycie zboczy, łącznie 2000 zabitych i 1180 rannych, co odpowiada prawie 10% żołnierzy armii amerykańskiej przeznaczonej na Kubę . Kubańskie oddziały z Calixto, które wzięły udział w akcji, poniosły około 200 ofiar śmiertelnych. Walki w San Juan wywołały wielkie zaniepokojenie amerykańskiego personelu, a także wielką demoralizację wśród żołnierzy.

Porucznik Theodore Roosevelt napisał do senatora Henry'ego Cabota Lodge'a następującą wiadomość: „Powiedz prezydentowi, że na litość boską, wysyła nam wszystkie pułki, a zwłaszcza wszystkie baterie, jakie może zdobyć”. Do tej pory drogo płaciliśmy za nasze postępy, ale Hiszpanie zaciekle się bronią i jesteśmy bardzo blisko straszliwej katastrofy militarnej (...) "

Desperacja w szeregach amerykańskich z powodu niemożności pokonania hiszpańskiej obrony była taka, że 3 lipcaGenerał Shafter wysłał następujący telegram do Sekretarza Wojny : „Otoczyliśmy miasto od północy i wschodu, ale bardzo słabą linią… Dlatego poważnie rozważam odwrót na 5 mil. (…) „ Ale ostatecznie miasto zostało zainwestowane17 lipca.

Roosevelt oświadczył później: „W tym dniu [Hiszpanie] okazali się odważnymi przeciwnikami, godnymi najwyższej pochwały za ich odwagę . "